Στη στήλη «ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»  της ιστοσελίδας  μας φιλοξενούμε
κάθε μήνα άρθρα παιδαγωγικού ενδιαφέροντος από το επιστημονικό προσωπικό και τους συνεργάτες του σχολείου μας, καθώς επίσης και επιστημονικά άρθρα από το διαδίκτυο τα οποία κρίνουμε κατάλληλα   προς δημοσίευση.

 

ΜΑΪΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και κατοικίδιο»

Από την σελίδα paidiatros

Ποια η σημασία του κατοικίδιου στο σπίτι και στον κόσμο του παιδιού

Η επιθυμία του παιδιού για κατοικίδιο μπορεί κάποτε να εκληφθεί από τους γονείς ως «καμώματα», ή ως μια συμπεριφορά με πρόσκαιρο ενδιαφέρον, εάν δεν λάβουν υπόψη την σημασία που μπορεί να έχει ένα κατοικίδιο στις ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού τους. Η απόφαση για υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δε θα πρέπει να ληφθεί ως μια παροδική και πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας των παιδιών, όπως η αγορά ενός παιχνιδιού αφού το κατοικίδιο πρόκειται να γίνει καθημερινός σύντροφος και μέλος της οικογένειας.  Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια απόφαση, που θα παρθεί στην οικογένεια μετά από σοβαρή σκέψη και συζήτηση και αφού συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες, εφόσον δύναται να ξυπνήσει ανισορροπίες στην οικογένεια. Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για συλλογική απόφαση και αποδοχή όλων των μελών, αν η φροντίδα του κατοικίδιου θα είναι συλλογική ευθύνη όλων ή αν ο καθένας θα το φορτώνει στον άλλο. Πόσο θα αντέχουν ως οικογένεια τις δύσκολες στιγμές του κατοικίδιου, π.χ. την ασθένειά του ή τις ακαθαρσίες που θα προκαλεί. Για παράδειγμα μια αγχώδης/καταναγκαστική με την καθαριότητα μητέρα, που θα παθαίνει κρίσεις θυμού κάθε φορά που το νεαρό σκυλάκι θα έχει «ατυχήματα» στον έλεγχο σφιγκτήρων, μπορεί να προκαλέσει ένταση μεταξύ των γονιών και πιθανόν στεναχώρια και αίσθημα απόρριψης στο ίδιο το παιδί.H παρουσία στο σπίτι ενός κατοικίδιου, το οποίο θα τυγχάνει της σωστής φροντίδας, δε θα επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο την υγεία του παιδιού, εκτός και αν συντρέχουν λόγοι, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη αλλεργιών στο παιδί.

 

Ποια είναι τα θετικά στη ψυχολογία του παιδιού;

Όταν το κατοικίδιο αποκτηθεί με τις σωστές προϋποθέσεις, θα μπορέσει να εκπληρώσει άρτια το σκοπό του, που δεν είναι απλά η ψυχαγωγία, αλλά κυρίως η σωματική και η ψυχική υγεία, η συναισθηματική πληρότητα και η καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας.

1. Συναισθηματική στήριξη

Το κατοικίδιο μπορεί να εξασφαλίσει ένα συναίσθημα ασφάλειας και συνεχόμενης παρουσίας, βοηθώντας το παιδί και συνοδεύοντάς το στα διάφορα εξελικτικά στάδια (άγχος αποχωρισμού, απουσίες μελών οικογένειας, αντιζηλίες αδελφών).  Το αίσθημα ασφάλειας της σχέσης κατοικίδιου- παιδιού επιτυγχάνεται λόγω του ότι αισθάνεται αποδοχή και αναγνώριση των ικανοτήτων του, καθώς και αποδοχή των αδυναμιών του. Το παιδί με την ασφάλεια που του παρέχει η συγκεκριμένη σχέση λαμβάνει επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου.Μέσα από την καθημερινή συμβίωση με το παιδί, το κατοικίδιο γίνεται ο πιο πιστός προστάτης του παιδιού,  κάνοντάς το να νιώθει ακόμη πιο ασφαλές, ενώ παράλληλα  το παιδί μαθαίνει να γίνεται πιο δοτικό. Tα παιδιά μαθαίνουν πιο ανώδυνα να εκφράζονται, να «δένονται» συναισθηματικά και να σέβονται τις ανάγκες μιας άλλης ζωής. Μέσα από έρευνες διαφαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδιο έχουν την ευκαιρία, διαμέσου αυτής της σχέσης, να αναγνωρίζουν καλύτερα  τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων και αυτό βοηθά στις σχέσεις που αναπτύσσουν κοινωνικά.

2. Κατανόηση σημαντικών εννοιών ύπαρξης

Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα, διαμέσου της συνύπαρξης με το κατοικίδιο, έννοιες όπως ο κύκλος της ζωής (γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, γήρας και θάνατος) και να εξοικειωθούν με δύσκολα θέματα όπως η ασθένεια και η απώλεια/πένθος. Ο θάνατος του κατοικίδιου, πάντα με σωστό χειρισμό από τους γονείς, μπορεί να προετοιμάσει συναισθηματικά τα παιδιά στις περιπτώσεις απώλειας αγαπημένου τους προσώπου.

3. Κοινωνικοποίηση

Το κατοικίδιο μπορεί επίσης:

• να γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού και ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι- όταν οι γονείς έχουν παραδοθεί στην κούραση!
• Να κάνει τα παιδιά λιγότερο μοναχικά και με περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση σε σχέση με παιδιά χωρίς κατοικίδιο.
• Βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, αφού τείνουν να περνούν αρκετές ώρες έξω παίζοντας με το κατοικίδιο (ιδιαίτερα αν είναι σκύλος). Μαθαίνουν, με τρόπο φιλικό προς τη ψυχολογία τους, να έχουν ευθύνες, να σέβονται και να κατανοούν τις ανάγκες κάποιου άλλου και να τις βάζουν πάνω από τις δικές τους όταν χρειαστεί.

 

 

ΘΕΜΑ 2: « Παιδί και εθισμός στο κινητό τηλέφωνο: Πώς μπορούν να παρέμβουν εποικοδομητικά οι γονείς»

•  Iatropedia

 

Καθώς ως κοινωνία βιώνουμε δραστικές αλλαγές στο πώς η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα είδος εθισμού στις φορητές ηλεκτρονικές συσκευές που τους κρατούν “συνδεδεμένους” με τον κυβερνοκόσμο. Και μια παλιότερη δημοσκόπηση από την Common Sense Media ήρθε να το επιβεβαιώσει αυτό. Πέρα από τους αριθμούς, η έκθεση περιλαμβάνει επίσης συμβουλές για την αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης τάσης που εμφανίζει ο εθισμός στο κινητό για τα παιδιά και τους εφήβους. Δείτε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους με αυτό το φαινόμενο:Εφαρμόστε όρια στην χρήση του τηλεφώνου

Οι γονείς δεν μπορούν απλά να πάρουν τα διάφορα gadgets από τα παιδιά τους με την ελπίδα ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ορίσουν πόση ώρα την μέρα επιτρέπεται η χρήση κινητού τηλεφώνου, αλλά και μερικές χρονικές ζώνες ελεύθερης χρήσης του. Οι εκάστοτε κανόνες εξαρτώνται από την οικογένεια. Κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να καθορίσουν απλά όρια, όπως το να κλείνει το κινητό, όσο το παιδί κάθεται στο τραπέζι να φάει. Άλλοι μπορεί να επιλέξουν να θέσουν πιο συγκεκριμένους κανόνες με πλήρη απαγόρευση στην χρήση κινητού μετά από κάποια ώρα το βράδυ (ξεχωριστά για καθημερινές και σαββατοκύριακα).Ελέγξτε τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν τα παιδιά σας

Οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τις εφαρμογές που έχει το παιδί στο κινητό του. Βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλες για την ηλικία του και ότι είναι χρήσιμες και επωφελείς για όλη την οικογένεια. Υπάρχουν εφαρμογές που ενισχύουν τη δημιουργικότητα και την ποιότητα του χρόνου που περνάει όλη η οικογένεια μαζί. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι δημιουργικοί και υπεύθυνοι χρήστες της τεχνολογίας και όχι απλά παθητικοί συνδρομητές κάθε λογής εφαρμογών που βγαίνουν ακατάπαυστα.Ασχοληθείτε πραγματικά

Οι γονείς θα πρέπει να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους, ενώ εκείνα χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα και άλλες συσκευές που συνδέονται στο ίντερνετ. Θα πρέπει να υποστηρίζουν την μάθηση των παιδιών τους, να τα βοηθούν να εξερευνούν νέα πράγματα, να βλέπουν ποια είναι εκείνα που τραβάνε την προσοχή τους στο διαδίκτυο και να παίζουν μαζί τους. Θα βοηθήσει επίσης αν οι γονείς καθοδηγούν τα παιδιά τους για το πώς να αμφισβητούν και να κρίνουν τα μηνύματα των ΜΜΕ, ώστε να ενισχύσουν την κατανόησή τους για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κοινωνία.Δείξτε στο παιδί τις επιπτώσεις του να ασχολείται με το κινητό, ενώ κάνει άλλα πράγματα

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η ποιότητα του διαβάσματός τους επηρεάζεται από την ταυτόχρονη χρήση του κινητού τους τηλεφώνου. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά τους να εστιάζουν κάθε φορά σε αυτό που κάνουν και το διάβασμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Θα πρέπει επομένως να δημιουργούν ένα περιβάλλον με ελάχιστους περισπασμούς, όπου τα παιδιά μένουν μακριά από όλες τις μορφές μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ διαβάζουν, ή ενώ συνομιλούν μαζί τους για κάτι σημαντικό.Ορίστε το παράδειγμα για τα παιδιά

Οι γονείς θα πρέπει να ξεκινήσουν πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους. Ξεκινήστε με το να αφήνετε στην άκρη το κινητό την ώρα που κάθεστε στο τραπέζι να φάτε, ή και σε άλλες στιγμές. Πάντα να έχετε το κινητό στην άκρη και να μην ασχολείστε με αυτό ενώ οδηγείτε: είναι πολύ κακό παράδειγμα για το παιδί! Γενικά θα πρέπει με τις πράξεις σας να δείχνετε στα παιδιά τις αξίες που θέλετε να τους περάσετε.

 

3) Παιδί και τηλεόραση

Από την ιστοσελίδα paidiatros

Μια από τις συνήθεις απορίες των σημερινών γονιών είναι το κατά πόσο και με πια συχνότητα μπορεί το βρέφος τους να «παρακολουθεί τηλεόραση«. Έτσι καθημερινά υποβάλλουν την εξής ερώτηση στον παιδίατρό τους:.  «Γιατρέ πόση ώρα μπορεί να παρακολουθεί τηλεόραση το βρέφος μου;».  Καταλαβαίνεται λοιπόν την επιρροή που μπορεί να έχει η τηλεόραση σε ένα παιδί όταν οι ίδιοι οι γονείς θέλουν το παιδί τους να παρακολουθεί ή διερωτούνται αν επιτρέπεται η παρακολούθηση τηλεόρασης από τη βρεφική ηλικία.Μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα βρέφη και τα μικρά παιδιά παρακολουθούν περίπου δύο ώρες την ημέρα τηλεόραση. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει όπως τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των δύο χρονών να μην παρακολουθούν καθόλου τηλεόραση. Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής είναι πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η τηλεόραση μπορεί να κλέψει πολύτιμο χρόνο από τη συναναστροφή του παιδιού με τους γονείς του, με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και φυσικά από το ίδιο το παιχνίδι.  Τα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρονών μπορούν να παρακολουθούν κατά μέσο όρο 1-2 ώρες την ημέρα με την προϋπόθεση ότι παρακολουθούν ποιοτικά προγράμματα.

Αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Βία

Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος Αμερικανός  θα παρακολουθήσει μέχρι την ηλικία των 18 χρονών 200 000 πράξεις βίας στην τηλεόραση. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Προβλήματα συμπεριφοράς, εφιάλτες και δυσκολία στον ύπνο μπορεί να είναι επακόλουθα της έκθεσής τους στις σκηνές βίας που παρακολουθούν στην τηλεόραση.Πολλές πράξεις βίας διαπράττονται από τον πρωταγωνιστή που υποδύεται  το ρόλο του «καλού», τον οποίο τα παιδιά έχουν διδαχθεί να μιμηθούν! Ακόμα κι αν τα παιδιά διδάσκονται από τους γονείς τους ότι δεν είναι σωστό να χτυπήσουν άλλο παιδάκι, εντούτοις η τηλεόραση τους στέλνει αντίθετα μηνύματα με τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος.

 

Επικίνδυνες συμπεριφορές

Τα παιδιά παρακολουθούν τηλεοπτικά προγράμματα που προβάλλουν  σκηνές βίας καιπεριλαμβάνουν σκηνές σεξ, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ,  χρήσης ναρκωτικών ουσιών κ.τ.λ.Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτά επηρεάζονται από αυτές τις σκηνές. Παιδιά που παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση έχουν σε πιο μικρή ηλικία την πρώτη τους σεξουαλική επαφή σε σχέση με τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση.  Ακόμη, επηρεάζονται και από τις διαφημίσεις που έχουν σχέση με το αλκοόλ ή από σειρές/ταινείεςστις οποίες προβάλλονται αρνητικά πρότυπα που παρουσιάζουν αλκοολικές συμπεριφορές.Παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευτεί η διαφήμιση τσιγάρων, εντούτοις τα παιδιά βλέπουν πολλές σκηνές με ανθρώπους να καπνίζουν. Μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά που παρακολουθούν περισσότερο από 5 ώρες την ημέρα τηλεόραση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αρχίσουν το κάπνισμα σε σχέση με αυτά που παρακολουθούν λιγότερο από δύο ώρες την ημέρα.

Παχυσαρκία

Είναι πια αποδεκτό από όλους και έχει αποδειχτεί σε διάφορες έρευνες ότι η τηλεόραση προκαλεί παχυσαρκία. Πρώτα από όλα το παιδί που παρακολουθεί τηλεόραση είναι ακίνητο στον καναπέ και δεύτερο τα παιδιά συνήθως καταναλώνουν σνακ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Επιπλέον, βομβαρδίζονται συνεχώς από διαφημίσεις που προωθούν μη υγιεινές τροφές όπως είναι τα πατατάκια, τα γαριδάκια κ.τ.λ.

Επίδραση διαφημίσεων

Τα παιδιά εκτίθενται σε εκατοντάδες διαφημίσεις καθημερινά, όπως διαφημίσεις παιχνιδιών, φαγητών, ποτών κ.τ.λ. Τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των έξι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι οι διαφημίσεις δεν είναι τηλεοπτικό πρόγραμμα, ειδικά αν τα προϊόντα διαφημίζονται από κάποιο αγαπημένο τους πρωταγωνιστή.Γι’ αυτό πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στο παιδί σας και να του εξηγήσετε το ρόλο και το σκοπό της διαφήμισης, που δεν είναι παρά μόνο να ωθήσει τον καθένα από εμάς να αγοράσετε το διαφημιζόμενο προϊόν ή υπηρεσία.

 

Θετικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Χωρίς αμφιβολία η τηλεόραση μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, αφού αποτελεί ένα καλό εργαλείο εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας, αν γίνεται ορθολογιστική χρήση της. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής:

• Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να βοηθηθούν και να μάθουν το αλφάβητο.
• Μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να  εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους.
• Μπορούν να μάθουν για το φυσικό περιβάλλον, όπως για τη χλωρίδα και πανίδα, αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον, παρακολουθώντας  κοινωνικά αποδεχτά πρότυπα και υιοθετώντας σωστές και ηθικές στάσεις ζωής σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις.

 

Για να αποκομίζετε όμως περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά από την τηλεόραση καλό είναι να ακολουθείτε τους πιο κάτω κανόνες:

1. Τα παιδιά να παρακολουθούν τηλεόραση μόνο στους κοινόχρηστους χώρους του σπιτιού (π.χ. καθιστικό).
2. Στο χώρο με την τηλεόραση καλό είναι να έχετε βιβλία και παιχνίδια, έτσι ώστε να μπουν στον πειρασμό να ασχοληθούν και με αυτά.
3. Απαγορεύεται τα παιδιά να έχουν τηλεόραση στο δωμάτιό τους.
4. Να είστε εσείς καλό παράδειγμα για το παιδί σας και να παρακολουθείτε όσο το δυνατό λιγότερα τηλεοπτικά προγράμματα.
5. Η τηλεόραση να είναι κλειστή την ώρα των γευμάτων.
6. Βάλτε όρια παρακολούθησης. Αποφασίστε από την αρχή της βδομάδας ποια προγράμματα θα δει το παιδί σας και να είστε έτοιμοι να το τηρήσετε.
7. Τα παιδιά δεν παρακολουθούν ποτέ τηλεόραση την ώρα που μελετούν.
8. Αν είναι δυνατό, να παρακολουθείτε μαζί με το παιδί σας τηλεόραση και να σχολιάζετε μαζί. Για παράδειγμα ρωτήστε: «Ποια είναι η γνώμη σου για τη συμπεριφορά του παιδιού στο τηλεοπτικό πρόγραμμα;».  Στη συνέχεια ανταλλάξτε απόψεις.
9. Αν δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε τηλεόραση μαζί με το παιδί σας ελέγξτε ότι το πρόγραμμα που παρακολουθεί είναι κατάλληλο για την ηλικία του.
10. Αν μαγνητοσκοπήσετε ένα πρόγραμμα, τότε αφαιρέστε τις διαφημίσεις.
11. Πάρτε DVD που να είναι εκπαιδευτικά ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας.
12. Δώστε εναλλακτικές λύσεις ψυχαγωγίας στο παιδί σας.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Άρνηση στα παιδιά»

Δώρα Παπαγεωργίου, Κλινική Ψυχολόγος  ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ PAIDIATROS

 

Άρνηση είναι η στάση ή η συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται από συστηματική αδιαφορία ή αντίδραση ή απόρριψη  ή μη αποδοχή  εξωτερικών απαιτήσεων, θέσεων, υποχρεώσεων. Παρατηρείται συχνά στα παιδιά, γι’ αυτό στο παρόν κείμενο θα γίνει προσπάθεια να καταγραφούν οι αιτίες και οι τρόποι αντιμετώπισής της.Τα «όχι» των παιδιών αρχίζουν από πολύ νωρίς, περίπου στην ηλικία των 2 χρόνων. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις του περιορισμένου λεξιλογίου τους.Μέχρι και την ηλικία των 3 χρόνων το «όχι» αποτελεί την αυτονόητη απάντηση των παιδιών σε κάθε ερώτηση των γονιών, σε βαθμό που πολλοί γονείς να θεωρούν ότι περνούν το μαρτύριο του «όχι».Ο αρνητισμός σε αυτή την ηλικία αποτελεί ένα φυσιολογικό, ένα καθόλα υγιές φαινόμενο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί μια φάση της ζωής του μικρού παιδιού και ότι είναι μέρος της ανάπτυξής του.Με την άρνηση το παιδί προσπαθεί να διακηρύξει την ανεξαρτησία του, να ελέγξει τον κόσμο των μεγάλων. Αποτελεί ένα όπλο με το οποίο επιτυγχάνει να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής, κάτι που εύλογα του αρέσει ιδιαίτερα.Χρησιμοποιώντας επανειλημμένα το «όχι» και βλέποντας  το αποτέλεσμα αυτής του της συμπεριφοράς, το παιδάκι διαπιστώνει ότι με αυτή την τακτική κατορθώνει να περάσει στους γονείς του τα δικά του «θέλω». Αισθάνεται ότι με αυτό τον τρόπο γίνεται κύριος του εαυτού του, ότι η εξουσία των γονιών του περιορίζεται.Το φαινόμενο αυτό διαρκεί συνήθως 6 μήνες μέχρι 1 χρόνο. Ακολούθως, το παιδί αρχίζει να γίνεται πιο συνεργάσιμο, να χρησιμοποιεί όλο και λιγότερο το «όχι» στην καθημερινότητά του, αρκεί βέβαια οι γονείς να το χειρίζονται  με υπομονή και διπλωματία και να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός.Είναι γενικά παραδεκτό ότι η συνεχής άρνηση του παιδιού σ’ αυτή την ηλικία φέρνει τους γονείς σε δύσκολη θέση και συχνά σε αδιέξοδο, σε βαθμό που να μη γνωρίζουν  πώς να αντιδράσουν. Βλέποντας το μικρό να κερδίζει ολοένα και περισσότερη  εξουσία, γίνονται πιο αυστηροί, πιστεύοντας, προφανώς εσφαλμένα, ότι με τον τρόπο αυτό θα διατηρήσουν  τον έλεγχο της κατάστασης. Δυστυχώς, μια τέτοια τους αντίδραση οδηγεί σε απογοητευτικά  αποτελέσματα. Τα «όχι» πολλαπλασιάζονται και οι γονείς στριμώχνονται ακόμη περισσότερο.Για να είναι αποτελεσματική η διαχείριση των «όχι», πρέπει πρώτιστα να αποφευχθεί ο ανταγωνισμός και η επίδειξη εξουσίας. Οι φωνές, οι απειλές και η επιβολή της γνώμης των γονιών με το «έτσι θέλω» έχουν κατά κανόνα τραγικές συνέπειες, τόσο για το παιδί όσο και για αυτούς. Το παιδί θα συνεχίσει να είναι αντιδραστικό και οι γονείς θα συνεχίσουν να ψάχνουν το λάθος.Ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της άρνησης είναι η διπλωματία. Δηλαδή, πρέπει να γίνεται προσπάθεια να διατυπώνονται οι ερωτήσεις με τρόπο που να μη δίνονται περιθώρια στο παιδί να απαντήσει με ένα «όχι».Όταν η άρνηση είναι σχηματισμένη στο πρόσωπο του παιδιού, πρέπει οι γονείς να βρίσκουν κάποιο τρόπο, για να του αποσπάνε την προσοχή και να ξεχνάει την άρνηση. Για παράδειγμα  μπορούν  να το εμπλέξουν σ’ αυτό που κάνουν, γιατί βοηθώντας  τους το παιδί νιώθει πιο μεγάλο και πιο σημαντικό, ενώ παράλληλα τον βοηθούν  να ξεχάσει την άρνησή του.Η άρνηση σε παιδιά μεγαλύτερης  ηλικίας είναι πιο ανησυχητική και γι ‘αυτό πρέπει να αναζητηθούν οι λόγοι που κρύβονται πίσω από αυτή τη συμπεριφορά. Μήπως είναι θυμωμένο; Αγχωμένο; Φοβισμένο; Συγχυσμένο;Για να απαντήσουν οι γονείς σε τέτοιους προβληματισμούς πρέπει πρώτιστα να προβληματιστούν για τη δική τους συμπεριφορά, για την προσέγγισή τους προς το παιδί, αλλά και για τη σχέση τους ως ζευγάρι.Πρέπει πάντοτε να συμπεριφέρονται λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία των παιδιών τους, τις ανάγκες τους και τις πραγματικότητές τους. Με σταθερότητα, ειλικρίνεια και αγάπη οφείλουν να παραμένουν  μόνιμα παρόντες στη ζωή τους, βοηθώντας  τα να κάνουν, αλλά και να πραγματοποιούν τα δικά τους όνειρα.

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Υπάρχουν έθιμα της άνοιξης που προστατεύουν την υγεία των παιδιών; Και όμως, ναι!»

Δρ. Σπύρος Μαζάνης Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

Από 1η Μαρτίου μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από δικές της ασθένειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, όπως αλλεργίες, ιώσεις, λαρυγγίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.α.

Αυτήν την εποχή έρχονται τα χελιδόνια και λέμε στα παιδιά να μην πιάνουν και ενοχλούν τα χελιδόνια όπως επίσης και τις φωλιές τους, διότι τα χελιδόνια είναι του Θεού και δεν πρέπει να τα ενοχλούμε.Η πραγματική αλήθεια όμως είναι η εξής: Πολλά από αυτά τα χελιδόνια που έρχονται αυτή την εποχή είναι άρρωστα και έχουν μεγάλο φορτίο μικροβίων πάνω τους όπως και οι χελιδονοφωλιές τους.

 

Βάζουμε στον καρπό των παιδιών μία κλωστή κόκκινη και λέμε στα παιδιά ότι το κάνουμε αυτό για να μην τα κάψει ο ήλιος. Η αλήθεια είναι ότι τα χελιδόνια που είναι άρρωστα φοβούνται το κόκκινο χρώμα. Γι” αυτόν το λόγο βάζουν οι μητέρες τα βραχιολάκια στα παιδιά, για να μην τα πλησιάζουν τα χελιδόνια.

 

 

Κάτι άλλο που κάνει πριν βγάλει το παιδί στην αυλή να παίξει είναι να του αλείφει το πρόσωπο με ένα μείγμα που φτιάχνει από λάδι και καλαμποκάλευρο. Αυτό είναι το πρώτο αντηλιακό που χρησιμοποιήθηκε στα παιδιά.

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Μήπως το παιδί σου δεν ψηλώνει; Δες τι πρέπει να κάνεις!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης λύνει όλες τις απορίες σου σχετικά με το ύψος του παιδιού σου…

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΥΨΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ :

 

-Κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα, δηλαδή στο ύψος που έχουν οι 2 γονείς. Παρόλα αυτά όμως επειδή τα γονίδια του ύψους μεταφέρονται και από τους προγόνους, μπορεί κοντοί γονείς να αποκτήσουν ψηλό παιδί.

 

-Περιβαντολογικοί παράγοντες, δηλαδή οι συνθήκες στις οποίες ζει ένα παιδί, ο τρόπος της διατροφής του, ο τρόπος της ζωής του, το κάπνισμα, εάν είναι εκτεθειμένο σε ακτινοβολίες ή σε χημικές ουσίες, ορισμένες σοβαρές αρρώστιες, η λήψη κάποιων φαρμάκων και η ψυχολογική κατάσταση ενός παιδιού (το άγχος εμποδίζει την ανάπτυξη του ύψους).

 

-Έχει παρατηρηθεί ότι οι εγκυμονούσες μητέρες που κάπνιζαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έπιναν αλκοόλ ή έκαναν χρήση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο ύψος από το αναμενόμενο.

 

-Όσον αφορά στις παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους, αυτές μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα των χρωμοσωμάτων όπως για παράδειγμα το σύνδρομο down και το σύνδρομο turner, σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης όπου εμποδίζεται η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, υποθυρεοειδισμός και ελαττωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης ή και κάποια άλλα πολύ σοβαρά χρόνια προβλήματα.

 

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε και να απευθυνθείτε στον παιδίατρο:

 

-Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί μεταξύ της ηλικίας 2 και 10 χρονών δεν παίρνει κάθε χρόνο ύψος ή αυτό είναι μικρότερο από 4-5 εκατοστά.

 

-Όταν το παιδί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή αναπτυσσόταν κανονικά, αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός της ανάπτυξής του.

 

-Εάν σε δύο διαδοχικές μετρήσεις του ύψους με μεσοδιάστημα 6 μηνών δεν βλέπετε καμία διαφορά στο ύψος του.

 

-Εάν το παιδί φοράει το ίδιο μέγεθος ρούχων και παπουτσιών για πάνω από ένα χρόνο.

 

-Εάν το βάρος του παιδιού αυξάνεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό από εκείνο του ύψους του.

 

-Εάν στο σχολείο είναι το πιο κοντό παιδί ανάμεσα στους συμμαθητές του.

 

-Εάν ένα κορίτσι ξεκινάει να έχει συμπτώματα περιόδου ή και περίοδο πρόωρα, δηλαδή κάτω από 9 χρονών.

 

 

Ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνει ορισμένες μετρήσεις ύψους, βάρους και περιμέτρου κεφαλιού. Θα βγάλει το συμπέρασμα βάσει ορισμένων πινάκων που υπάρχουν για να διαπιστώσει αν το παιδί έχει πραγματικά πρόβλημα και είναι παθολογικά κοντό ή απλώς είναι ένα φυσιολογικό παιδί με χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί να ζητήσει να το δει κάποιος παιδο-ενδοκρινολόγος για να κάνει εξετάσεις ή ακόμα και να ζητήσει μια ακτινογραφία του καρπού του παιδιού διότι μετρώντας τα οστά του καρπού μπορεί να διαπιστώσει την πραγματική οστική ηλικία.

Αυτό σημαίνει ότι αν η οστική λειτουργία του παιδιού είναι μικρότερη από την χρονολογική του, είναι ενθαρρυντικό και το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει.

Αν όμως η οστική λειτουργία του είναι μεγαλύτερη από την χρονολογική ηλικία τότε μπορεί να κρύβεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

 

Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να ψηλώσει

 

-Με την διατροφή του. Σε γενικές γραμμές ένα παιδί για να το βοηθήσουμε να ψηλώσει πρέπει να τρώει αρκετά γαλακτοκομικά προϊόντα δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί, τροφές οι οποίες περιέχουν ασβέστιο διότι βοηθάει στην ανάπτυξη των τροφών. Θα πρέπει να προσπαθεί να μην τρώει λιπαρά, τηγανητά και γενικά βιομηχανοποιημένες τροφές.

 

-Πρέπει να γυμνάζεται γιατί η καθιστική ζωή στερεί ύψος από το παιδί, ενώ η κίνηση και η μυική άσκηση το βοηθούν να ψηλώνει. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού και υπάρχουν άλλα τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Ο πρωταθλητισμός και οποιαδήποτε μορφή ακραίας άσκησης εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Αθλήματα τα οποία μπορεί να εμποδίσουν την επιμήκυνση των οστών είναι : η άρση βαρών, η πυγμαχία, οι υδάτινες καταδύσεις, η ενόργανη και το μπαλέτο. Εάν πρέπει ένα παιδί να ασχοληθεί μα κάποιο από αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να ο κάνει μετά την ηλικία των 2 χρονών. Αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του ύψους είναι : η κολύμβηση, το περπάτημα, το μπάσκετ και το βόλεϊ.

 

 

Τι είναι η αυξητική ορμόνη;

 

Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την χορήγηση αυξητική ορμόνης στα παιδιά για να πάρουν ύψος. Αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά για την περίπτωση του κάθε παιδιού για το αν πραγματικά είναι ένα παθολογικά κοντό παιδί ή όχι. Η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης είναι μια επίπονη και οικονομικά βαριά κατάσταση όπου το παιδί πρέπει να κάνει τουλάχιστον για 3 χρόνια σχεδόν κάθε μήνα από μια ένεση και τα τελικά αποτελέσματα του ύψους δεν είναι τόσο αναμενόμενα δεδομένου διότι θα πάρει ύψος τελικά γύρω στα 5 με 7 εκατοστά.

 

Υπάρχει ένα τεστ που βάσει του ύψους των δύο γονιών μπορούμε να υπολογίσουμε το ελάχιστο αναμενόμενο τελικό ύψος του παιδιού. Ο τύπος αυτός λέει :

 

Για το αγόρι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και προσθέτετε 6,5 εκατοστά.

 

Για το κορίτσι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και αφαιρείτε 6, 5 εκατοστά.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1:  «Τι προσφέρει στο παιδί η ενασχόληση με τη ζωγραφική;»

Από την ιστοσελίδα vita.gr

 

Το βοηθά να εκφραστεί

Τα μικρά μας δεν έχουν πάντα τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν τα συναισθήματά τους. Όμως μέσα από τη ζωγραφική μπορούν να τα διοχετεύσουν στο χαρτί – κι αν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, μπορούμε κι εμείς να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα, ειδικά σε αυτό το πολύ δύσκολο διάστημα για την ψυχολογία όλων μας.

Του μαθαίνει να δίνει λύσεις

Κάθε “πίνακας” απαιτεί μια σειρά από επιλογές. Πού θα τοποθετηθεί η μαμά, πού ο μπαμπάς και πού το δεντράκι; Έτσι, η ζωγραφική ανήκει στις δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να κατακτήσουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Του ανεβάζει το ηθικό

Η ζωγραφική είναι μια δραστηριότητα χωρίς σωστά και λάθη. Δείξτε τους πόσο σας άρεσαν τα “έργα” τους και θα δείτε την αυτοπεποίθησή τους να ανεβαίνει.

Γυμνάζει το μυαλό του

Οι δημιουργικές δραστηριότητες ενεργοποιούν τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνη για τις δεξιότητες που σχετίζονται με την όραση και την κατανόηση των πραγμάτων που βλέπουμε. Στη νηπιακή ηλικία, αυτές οι δεξιότητες ακόμη αναπτύσσονται και οτιδήποτε τις ενισχύει δεν μπορεί παρά να είναι θετικό.

Μειώνει το άγχος

Ακόμη και τα μικρά παιδιά μπορεί να νιώθουν άγχος και μάλιστα εκείνα δεν ξέρουν πώς να το εκφράσουν και να το αντιμετωπίσουν. Η ζωγραφική τούς δίνει την ευκαιρία να χαλαρώσουν.

Ενισχύει τη λεπτή κινητικότητα

Όταν ζωγραφίζουν, τα μικρά μας εκπαιδεύονται με ευχάριστο τρόπο στον έλεγχο των μικρών κινήσεών τους. Ταυτόχρονα, ενισχύεται και ο συντονισμός της κίνησης των ματιών και των χεριών τους.

Εμπεριέχει την εξερεύνηση

Τα μικρά μας έχουν ανάγκη από νέα ερεθίσματα. Η ζωγραφική εμπλέκει πολλές από τις αισθήσεις τους – κυρίως την όραση και την αφή – και έτσι μας βοηθά να καλύψουμε την ανάγκη τους για εξερεύνηση.

Του μαθαίνει τη σχέση αιτίας – αποτελέσματος

Εκτός των άλλων, η ζωγραφική είναι και ένα πείραμα. Ειδικά αν έχετε στη διάθεσή σας τέμπερες ή νερομπογιές, μπορεί να παίξει ατελείωτα με τους συνδυασμούς των χρωμάτων, βλέποντας πώς οι πράξεις του επηρεάζουν το αποτέλεσμα.

 

 

ΘΕΜΑ 2:  «Τα νήπια μας μαθαίνουν πώς να ζούμε καλύτερα»

Από την ιστοσελίδα vita.gr

 

Τα νήπια μας δείχνουν πώς να ζήσουμε καλύτερα

Μπορούμε να μάθουμε τόσα πολλά για τη ζωή από τα νήπια. Υπάρχει λόγος που πολλοί δηλώνουν ότι πρέπει όλοι να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι αθώα, ειλικρινή και συναισθηματικά ευάλωτα. Βλέπουν τον κόσμο μέσα από έναν φακό που δεν θολώνει από τις προσδοκίες, το άγχος και υπάρχει πάντα κάτι να μάθουν  που δεν γνώριζαν.

Εκτός από τα περίεργα και ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού, τα νήπια φαίνεται να είναι πάντα χαρούμενα. Βρίσκουν χαρά στα πιο μικρά πράγματα και οι γονείς μπορούν συχνά να τα κοιτούν και να αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο χαρούμενα. Ωστόσο, οι γονείς μπορούν επίσης να μάθουν πολλά για την ευτυχία από τα νήπια τους. Μπορούν να μάθουν πώς να ζουν μια ευτυχισμένη ζωή και πώς να τη μεταδίδουν αυτήν την χαρά σε άλλους.

Κοιμούνται καλά

Εάν και δεν κοιμούνται όλα τα νήπια ολόκληρη την νύχτα, συνήθως κοιμούνται αρκετά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα νήπια κοιμούνται περίπου 11 με 14 ώρες την ημέρα. Ο ποιοτικός ύπνος μπορεί να κάνει «θαύματα» στην ψυχολογία μας και οι γονείς μπορούν να μάθουν να δίνουν προτεραιότητα στον ύπνο και την ξεκούραση, παρά το φορτωμένο τους πρόγραμμα.

Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό αν δεν κοιμάστε καλά, είτε να «κλέβετε» λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα για να αναπληρώνετε τον ύπνο σας είτε να ζητάτε βοήθεια από τον σύντροφό σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα για να μην επιβαρύνεται τόσο το πρόγραμμά σας.

Εκφράζουν τα συναισθήματά τους

Όπως θα έχετε διαπιστώσει, τα νήπια δεν φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματά τους και αυτό θα μπορούσε να είναι το μυστικό συστατικό της ευτυχίας τους. Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα νήπια δεν συγκρατούν τα συναισθήματά τους, τα εκφράζουν όλα, ακόμα κι αν δεν το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο κάθε φορά.

Αυτό μπορεί να έχει τη μορφή θυμού, δεν φοβούνται να κλάψουν, να φωνάξουν ή ακόμα και να ουρλιάξουν. Ενώ το να εκρήγνυστε δεν αποτελεί υγιή τρόπο έκφρασης του θυμού, αυτό που μπορείτε να μάθετε από τα νήπια είναι η σημαντικότητα του να εκφράζετε τα συναισθήματά σας, αντί να τα κρύβετε.

Ρισκάρουν

Τα περισσότερα νήπια δεν φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα κι ενώ αυτό μπορεί να τα οδηγήσει σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές, που αγχώνουν την μαμά και τον μπαμπά, ταυτόχρονα ενισχύει το θάρρος τους και καλλιεργεί τον τρόπο που σκέφτονται, «ζυγίζοντας» τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Αυτό που μας μαθαίνουν τα νήπια είναι να έχουμε περιέργεια για τον κόσμο  και όχι φόβο.

Ή τουλάχιστον να έχουμε περιέργεια, να θέλουμε να εξερευνήσουμε όσα δεν γνωρίζουμε, εκτός από φόβο. Ενώ ως ενήλικες αναγνωρίζουμε τους πιθανούς κινδύνους, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αξίζει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, ακόμα και αν βγαίνουμε εκτός από την «ζώνη» ασφάλειάς μας.

 

 

ΘΕΜΑ 3:  «Γιατί αξίζει να ανακυκλώνουμε»

Από την ιστοσελίδα vita.gr -  Άννα Μαρία Δρόσσου

 

Πολλοί είναι οι λόγοι που καθιστούν την ανακύκλωση πρωταρχικής σημασίας. Με τη συλλογή, την επεξεργασία και τη μετατροπή υλικών σε νέα αγαθά όχι μόνο συμβάλλουμε στη μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα και των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά μειώνεται και η ανάγκη συλλογής πρώτων υλών, αποτρέποντας την περαιτέρω ρύπανση του περιβάλλοντος.

Στοχεύουμε μαζί για το καλύτερο

Η ανακύκλωση μας φέρνει πιο κοντά, καλώντας μας να θέσουμε συλλογικούς στόχους και να ακολουθήσουμε ομαδικές δράσεις στο σχολείο, στη δουλειά ή στην κοινότητα που όχι μόνο θα ωφελήσουν τη φύση αλλά και εμάς τους ίδιους.

Μαθαίνοντας στα παιδιά γιατί είναι σημαντική η προστασία του περιβάλλοντος αλλά και τι μπορούν να κάνουν για να τα καταφέρουν, εφοδιάζουμε τις επόμενες γενιές με τη γνώση, την κατανόηση και τα απαραίτητα μέσα για να ζήσουν σε έναν υγιή, φυσικό κόσμο χωρίς ρύπους.Βελτιώνοντας λοιπόν τις συνήθειες ανακύκλωσης διατηρούμε τους φυσικούς μας πόρους, εξοικονομούμε ενέργεια και προστατεύουμε τα οικοσυστήματα και την άγρια ζωή. Καθώς ανακυκλώνουμε, κόβουμε λιγότερα δέντρα, αποτρέπουμε την αναστάτωση και τη ζημιά του φυσικού κόσμου, συμβάλλοντας στη διατήρησή του.Ταυτόχρονα η παραγωγή προϊόντων από ανακυκλωμένα υλικά απαιτεί λιγότερη ενέργεια απ’ ό,τι η παραγωγή από νέες πρώτες ύλες.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι η ανακύκλωση ενός γυάλινου μπουκαλιού εξοικονομεί αρκετή ενέργεια για να ανάψει μια λάμπα 100 watt για τέσσερις ώρες.

Κάντε την παιχνίδι

Αφού μαζέψετε όλα τα απορρίμματά σας, παίξτε ένα παιχνίδι διαλογής. Βάλτε τα παιδιά να φορέσουν γάντια και διαχωρίστε τα απόβλητα σε κάδους ανάλογα με το υλικό τους, όπως χαρτί, πλαστικό, γυαλί και αλουμίνιο.

Ταξινομήστε τα απορρίμματα σε κατηγορίες ανακύκλωσης που αντιστοιχούν στους οικιακούς και έπειτα στους κοινόχρηστους κάδους ανακύκλωσης. Ως οικογένεια εξετάστε πόσα απορρίμματα έχετε δημιουργήσει, δείτε ποιος δημιούργησε τα περισσότερα και τραβήξτε μια φωτογραφία.

Δημιουργικό reuse

Πολλά είναι τα αντικείμενα που μπορεί να αξιοποιήσει και να επαναχρησιμοποιήσει κάθε μέλος της οικογένειας, από εφημερίδες, βιβλία, χαρτοκιβώτια, παλιά μπλουζάκια, ακόμα και λούτρινα ζωάκια.

Ενθαρρύνετε τα παιδιά να αφήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους ελεύθερη και να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε αντικείμενα που διαφορετικά θα πετούσαν, δημιουργώντας μικρά έργα τέχνης που θα μπορούσαν να δώσουν ως δώρα ή να χρησιμοποιηθούν ως καθημερινά αντικείμενα.

 

 

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Προσοχή μοναχοπαίδι!»

 

Από :Λουίζα Bογιατζή  συμβουλευτική ψυχολόγος του vita

 

Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια.

Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε»
Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα». Kαι, βέβαια, μπορεί να απολαμβάνει με μεγαλύτερη αφθονία όχι μόνο το συναισθηματικό αλλά και τον υλικό πλούτο της οικογένειας, να έχει περισσότερες «ευκαιρίες».
Oι παγίδες
Σήμερα το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς άλλα αδέλφια κρύβει ορισμένες παγίδες, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα αγαθά και τις «ευκαιρίες» που δεν μοιράζονται, δεν μοιράζονται ούτε τα οποιαδήποτε «λάθη» των γονιών και οι δυσκολίες της οικογενειακής ζωής.
H προστασία των συναισθημάτων
Eπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού.
«Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»
Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. Aυτό είναι ένα από τα πράγματα που αποφορτίζονται σημαντικά και με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά στην οικογένεια.
H «θυσία» της μητέρας
Oι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού.
H αίσθηση της παντοδυναμίας
H πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tο φόβο αυτό μεγεθύνουν και οι αυξημένες απαιτήσεις -ή έστω προσδοκίες- αλλά και μεγαλομανείς φαντασιώσεις των γονιών, που βαραίνουν ιδιαίτερα στην πλάτη του μοναδικού παιδιού, αναγκαστικά μοναδικού παραλήπτη όλων των απωθημένων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους.
Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;
Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη.

2) ΘΕΜΑ : «Επικίνδυνο ένα στα τρία παιχνίδια»

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

 

“Ένα στα τρία παιχνίδια που προορίζονται για παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επικίνδυνο, σύμφωνα με αποτελέσματα ευρωπαϊκής μελέτης, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα.Στο πλαίσιο της έρευνας, εξετάστηκαν στα ευρωπαϊκά εργαστήρια παιχνίδια τα οποία βρέθηκε ότι περιέχουν μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή δεν συμμορφώνονταν με άλλες απαιτήσεις του προτύπου, άρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην υγεία των παιδιών.Επίσης, περίπου ένα στα δέκα παιχνίδια (7,5 %) που περιέχουν βαρέα μέταλλα απέτυχαν στη δοκιμασία που αφορά τα όρια μετανάστευσης των μετάλλων.Τα στοιχεία προκύπτουν από σημερινή ενημέρωση του υπουργείου Οικονομίας, αναφορικά με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εποπτείας της αγοράς παιχνιδιών για παιδιά κάτω των τριών ετών.Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και οι αρμόδιες αρχές άλλων 12 χωρών – μελών της ΕΕ.Για όλες τις περιπτώσεις που εντοπίστηκαν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία, δηλαδή απαγόρευση διάθεσης στην αγορά, απόσυρση, ή/και επιβολή κυρώσεων. Πολλά από αυτά τα μέτρα κοινοποιήθηκαν ήδη στο σύστημα RAPEX του 2009 (είναι το δίκτυο αλληλοενημέρωσης των χωρών – μελών για επικίνδυνα προϊόντα πλην τροφίμων).

Συστάσεις προς τους γονείς

Κατά την επιλογή ενός παιχνιδιού:

Αγοράζετε παιχνίδια από αξιόπιστα καταστήματα και σημεία πώλησης. Διαβάζετε όλες τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες – ποτέ μην αγοράζετε παιχνίδια που ΔΕΝ φέρουν το σήμα CEΕπιλέξτε τα παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία, τις ικανότητες του παιδιού και το επίπεδο δεξιοτήτων. Ποτέ μην αγοράζετε ένα παιχνίδι που φέρει προειδοποίηση ακαταλληλότητας για παιδιά κάτω των 3 ετών.Μην αγοράζετε παιχνίδια με μικρά αποσπώμενα κομμάτια για παιδιά κάτω των 3 ετών.

Μετά την αγορά ενός παιχνιδιού:

o Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες για τη σωστή συναρμολόγηση του παιχνιδιού και τη χρήση. Παρακολουθείτε τα παιδιά καθώς παίζουν.Βεβαιωθείτε ότι τα παιχνίδια παίζονται όπως έχουν σχεδιαστεί και σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες χρήσης. Επίσης ότι είναι κατάλληλα για την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.Ελέγξτε τα παιχνίδια από καιρού εις καιρόν αν εγκυμονούν κινδύνους για την για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού. Πετάτε όλες τις συσκευασίες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ασφυξίας.Τηρείτε πάντα τις οδηγίες χρήσης.Διδάξτε στα παιδιά σας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους.Αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας ενός παιχνιδιού στον λιανοπωλητή ή τον κατασκευαστή.

Πηγή : Web Only

 

 

3)    ΘΕΜΑ: « Δεν θέλω να πάω στον μπαμπά»

 

Λουίζα Bογιατζή συμβουλευτική ψυχολόγος  στο vita

 

 

Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές. Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση.
Aλλάζοντας σπίτι και αγκαλιά
Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει… αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε».
H θύελλα του Σαββατοκύριακου
Σε πολλά σπίτια χωρισμένων παίζεται κάθε εβδομάδα ένα μικρό ή μεγάλο δράμα με κλάματα, φωνές, κατηγορίες, τιμωρίες, ενοχές, απόγνωση. Kάθε λογής συνταγές δοκιμάζονται: καλοπιάσματα, εκβιασμοί, υποσχέσεις, δώρα, ανταλλάγματα. Στην ήδη τεταμένη κατάσταση του χωρισμένου ζευγαριού και της οικογένειας που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, το δράμα αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο δυνατό χτύπημα. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάνουν ένα παιδί που τα πήγαινε μια χαρά με τον πατέρα του να αρνείται να πάει να τον δει, ενώ την ίδια στιγμή τον στερείται και του λείπει;
Ποιοι υποφέρουν
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.
Tι έχει μεγαλύτερη σημασία
Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του. Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Aνάμεσα στους δύο
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού. Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που έδειχνε, πριν το διαζύγιο, να είναι περισσότερο προσκολλημένο στη μητέρα, ενώ στον μπαμπά έκανε το «δύσκολο». Όσο οι γονείς είναι μαζί, το παιδί «απολαμβάνει» αυτή την κατάσταση, έχοντας παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο την ευκαιρία να είναι και με τον πατέρα του, όσο το θέλει και το χρειάζεται. Όταν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν είναι πια δυνατό και το παιδί πρέπει να μοιράσει τον εαυτό του, να «δεχτεί» εξίσου και τους δύο γονείς, ενώ τη «μετακίνηση» από τον ένα στον άλλον δεν μπορεί να την ορίσει πια το ίδιο ανάλογα με τη διάθεσή του. Πρέπει να προσαρμοστεί σε κανόνες και προγράμματα που καθορίζουν οι άλλοι και για τα οποία ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Aντιδρά επομένως έντονα στο να πάει στον μπαμπά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάει πια. Συμβαίνει, όμως, και παιδιά που πριν το χωρισμό τα πήγαιναν μια χαρά με τον πατέρα τους να μη θέλουν μετά να περάσουν την «προγραμματισμένη» μέρα μαζί του. Kι αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δίλημμα αφοσίωσης, αισθάνονται ότι πρέπει να αποφασίσουν σε ποιον από τους δύο γονείς είναι πιο αφοσιωμένα, με ποιου τη «μεριά» είναι και δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα στους δύο. Tο δίλημμα αυτό, ο διχασμός, γίνεται πιο επώδυνο όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση μεταξύ των γονιών.

H «βελούδινη» αλλαγή
Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου».
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.
Tα αυστηρά όρια
Παράλληλα όμως με την ελαστικότητα αυτή, οι γονείς πρέπει να δείχνουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν, όπως π.χ. το ότι ο πατέρας θέλει να έχει το παιδί του κοντά του, έστω για μία μέρα. Παρά την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει ένα παιδί, μέσα του περιμένει αυτή την επιμονή του πατέρα του και την επιβεβαίωση του πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτόν. Aλλά και η μητέρα δεν χρειάζεται να έχει αναστολές να εξηγήσει στο παιδί ότι χρειάζεται και θέλει να μείνει μόνη της, επειδή κουράζεται πολύ μέσα στην εβδομάδα – αν νιώθει έτσι φυσικά. H φάση αυτή της άρνησης του παιδιού είναι δύσκολη και ψυχοφθόρα για όλους, όμως, αν την αντιμετωπίσει κανείς με ευαισθησία, συνήθως ξεπερνιέται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

 

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

Από: Νινέττα Φαφούτη | imommy

 

Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις της ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά παράλληλα μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη
3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό
4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο
5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά
6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας.

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια)

 

2)Θέμα: «Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!» από την ιστοσελίδα imommy

 

 

1.Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι .

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει
5. Ρίξε τους ρυθμούς

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά»

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές

9. Παραδέξου τα λάθη σου

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα .

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό

 

Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

-

 

3)Θέμα: «Ζήλεια και παιδί. Συμβουλές σε γονείς»

Μαίρη Δήμου, Κλινική Ψυχολόγος   από την ιστοσελίδα paidiatros

 

Τι είναι η ζήλια;
Η ζήλια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν πιστεύει πως ένας άλλος είναι ανώτερος από εκείνον ή αγαπιέται περισσότερο από εκείνον.

Η ζήλια είναι κάτι το «κακό», κάτι το οποίο μπορούμε να αποφύγουμε;
Όχι! Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Το παιδί δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του. Είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μια άριστη εμπειρία να ξεπεράσει το παιδί τον εαυτό του, να προοδεύσει και να δομηθεί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ΄αδέλφια είναι και συναγωνισμός, που βοηθά τα παιδιά μιας οικογένειας να μεγαλώσουν. Η ζήλια είναι ο θεμέλιος λίθος της εικόνας του εαυτού μας, αλλά και της αποδοχής του εαυτού μας. Ο αδελφός ή η αδελφή παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού. Ο «άλλος» επιτρέπει στο κάθε παιδί να αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα, μέσω του εντοπισμού της διαφοράς και της ομοιότητας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια;
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους από τα παιδιά. Ορισμένα εκφράζουν το φόβο πως τα αγαπούν λιγότερο με απόσυρση, άλλα με επιθετικότητα ή διαταραχή της συμπεριφοράς. Κάποια επιλέγουν να απομονωθούν, ενώ άλλα παλινδρομούν και φέρονται σα «μικρότερα».

Παίζει ρόλο η θέση στη σειρά γέννησης του παιδιού, στην ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας;
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί της οικογένειας, όποια κι αν είναι η θέση του! Πόσο τυχερό δηλαδή πρέπει να αισθάνεται ένα παιδί που μοιράζεται το δωμάτιο, τα παιχνίδια ή τη σημασία των γονιών και των συγγενών του με τ΄αδέλφια του;
Ο πρωτότοκος χάνει το θρόνο του, ζηλεύει την τρυφερότητα που δείχνουν οι γονείς προς τον «εισβολέα», το δευτερότοκο. Από τη μεριά το, ο δεύτερος ζηλεύει τα προνόμια που απολαμβάνει ο μεγαλύτερος, λόγω της ηλικίας του. Αν γεννηθεί και τρίτο παιδί, ο δευτερότοκος μεταμορφώνεται σε «μεσαίο» και αναρωτιέται γιατί να έχει έναν πιο μεγάλο που του λέει τι να κάνει κι έναν πιο μικρό που είναι φοβερά χαϊδεμένος. Ο μικρός πάλι, ζηλεύει αυτά που οι άλλοι δυο γνώρισαν προτού ο ίδιος γεννηθεί και … πάει λέγοντας …
Η ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ευφυία των παιδιών, τα όρια αντοχής τους στην αποστέρηση και τις σχέσεις που το καθένα έχει με τους γονείς του, καθώς και από τις αντιδράσεις των γονιών στις πρώτες εκδηλώσεις της ζήλιας τους.

Ποια θεωρείται η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στ΄αδέλφια, ώστε η ζήλια να είναι λιγότερη;
Οι νέες έρευνες δείχνουν ότι η ιδανική διαφορά ηλικίας είναι έξι με εφτά χρόνια. Είναι η ηλικία που
(α) μειώνεται η επιθετικότητα
(β) το παιδί είχε το χρόνο να δημιουργήσει τις προσωπικές του οικογενειακές αναμνήσεις
(γ) έχει κερδίσει την αυτονομία του και
(δ) έχει ήδη φίλους, εκτός από γονείς και έτσι έχει λιγότερο ανάγκη την παρουσία τους.

Η ζήλια έχει την ίδια ένταση ανάμεσα στ΄αδέλφια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου;
Όταν το φύλο είναι το ίδιο, οι ανταγωνισμοί είναι εντονότεροι στο πλαίσιο της αδελφικής σχέσης. Οι συγκρίσεις είναι πιο άμεσες σε όλους τους τομείς και αφορούν τη σχολική επίδοση, τις αθλητικές επιδόσεις, την ομορφιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. Ο ανταγωνισμός για την απόσπαση της προσοχής του γονιού είναι συχνά τρομακτικός!
Στην περίπτωση που τ΄αδέλφια είναι διαφορετικού φύλου, υπάρχει και η δικαιολογία ότι ο άλλος είναι όντως «διαφορετικός» και έτσι μειώνονται κάπως οι συγκρίσεις. Όμως και πάλι δε θα αποφευχθούν οι διαμάχες εξαιτίας των διαφορετικών προσανατολισμών λόγω φύλου και των διαφορετικών ενδιαφερόντων. Εδώ μεγάλο ρόλο , θα παίξουν και οι «προτιμήσεις» της μαμάς και του μπαμπά προς κάποιο από τα παιδιά τους.

Δίνω περισσότερη σημασία στο πρώτο (ή στο μεσαίο ή στο μικρό ή στο τέταρτο…) και όμως αυτό πάλι ζηλεύει! Πού κάνω λάθος σαν γονιός;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Η ζήλια δεν είναι παρά μια εκδήλωση πόνου και μια έκκληση για βοήθεια και καλοσύνη από τον ενήλικα. Το παιδί που ζηλεύει αγαπά και μισεί συγχρόνως. Αν οι γονείς δεν κάνουν τραγικά λάθη, όπως καταστολή και τιμωρία της εκδήλωσης της ζήλιας ή διάπραξη αδικίας, η επιθετική συμπεριφορά εξαλείφεται.
Η έκφραση της ζήλιας εκφράζει και τη γενικότερη δομή της οικογένειας που χτίζεται γύρω από εφτά μεγάλους άξονες: (1) τη συζυγική σχέση, (2) τη σχέση των γονιών με καθένα από τα παιδιά τους, (3) τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, (4) τη σχέση της οικογένειας με τον έξω κόσμο, (5) τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών, (6) το διαθέσιμο οικογενειακό χρόνο και (7) το σύστημα διαπαιδαγώγησης που υιοθετεί η οικογένεια.
Κάθε αδελφική σχέση είναι ιδιαίτερη και χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των γεννήσεων, το φύλο, τις περιστάσεις της γέννησης και τον αριθμό των παιδιών που την αποτελούν, τη φύση και την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την άποψη του γονιού για το κάθε παιδί…

Είναι φανερό πως για να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια θα πρέπει να δούμε το θέμα , όχι μόνο από την άποψη του «πόση σημασία» δίνουμε στο παιδί που ζηλεύει, αλλά και από την άποψη της γενικότερης μας στάσης απέναντι στην αδελφική σχέση.
• Δεχτείτε όλα τα συναισθήματα των παιδιών σας, αλλά συγχρόνως βάλτε όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά, θέτοντας λογικές και σταθερές συνέπειες
• Με λίγα λόγια:
1. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας
2. Δώστε απλόχερα αγάπη
3. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Μια φορά μεγαλώνουν και σας χρειάζονται…
4. Παρεμβαίνετε μόνο εκεί που είναι απόλυτα αναγκαίο
5. Θέστε ξεκάθαρα όρια και αφήστε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες από την παράβασή τους
6. Αποδεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας και προπαντός
7. Ξεπεράστε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, στην οποία όλοι είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι!!!

 

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Πονόλαιμος στα παιδιά: Συμπτώματα και άμεση αντιμετώπιση»

Από την ιστοσελίδα imommy, Σιμέλα Κολαγκελέ σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Ο πονόλαιμος κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και συνοδεύεται από ελαφρύ πόνο στην κατάποση, κόκκινες και φουσκωμένες αμυγδαλές και συχνά ελαφρύ πυρετό. Συνήθως τα συμπτώματα δεν κρατάνε πολύ και υποχωρούν έπειτα από 3-4 μέρες. Αν όμως ο πόνος επιμένει και είναι συνεχής ή επικεντρώνεται σε ένα σημείο, τότε  πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο οπότε και θα πρέπει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο  μας.

Συχνότερα αίτια πονόλαιμου

-Κρυολόγημα ή γρίπη

-Αναπνοή από το στόμα που μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και ερεθισμό του λαιμού

-Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα

-Λοιμώδης μονοπυρήνωση

-Ιογενής φαρυγγίτιδα

Πώς θα αντιμετωπίσουμε σωστά τον πονόλαιμο

- Άφθονα υγρά (νερό, φρέσκοι χυμοί), ζεστά ροφήματα (τσάι του βουνού με μέλι) και σούπες (κοτόσουπα). Το τσάι με μέλι και λεμόνι είναι μια δοκιμασμένη συνταγή.
Τα υγρά βοηθούν στην ρευστοποίηση και στην αποβολή των εκκρίσεων από τον λαιμό και την μύτη ενυδατώνοντας τον οργανισμό. Ιδανικά θα πρέπει να είναι ζεστά, αλλά όχι καυτά, καθότι σε αυτή την περίπτωση ο πονόλαιμος θα γίνει πιο έντονος

-Μέλι: Το μέλι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ανθεκτικών, στα αντιβιοτικά, βακτηρίων. Για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, προσθέτουμε μια της σούπας μέλι σε ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα

-Κάντε γαργάρες αρκετές φορές την ημέρα με ζεστό αλατούχο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)

-Καραμέλες ή παστίλιες από το φαρμακείο, αυξάνουν την παραγωγή σάλιου και καταπραΰνουν την ξηρότητα του λαιμού, ενώ έχουν αντισηπτικές  και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες

-Υγραντήρας για ενυδάτωση του ξηρού λαιμού

-Παυσίπονο

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με τον γιατρό

-Πυρετό πάνω από 38,5°C

-’Ασπρα στίγματα στις αμυγδαλές

-Υπερβολική παραγωγή σάλιου στα παιδιά

-Διογκωμένους λεμφαδένες

-Δύσπνοια ή δυσκολία κατάποσης
Μπορεί να γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα το παιδί μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε μόνοι μας αντιβίωση στο παιδί μας.  Η λήψη αντιβιοτικών γίνεται μόνο έπειτα από εξέταση και εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

 

 

 

 

 

2) Θέμα : « Δυσφαγία σε βρέφη και παιδιά: Πώς την αντιμετωπίζουμε?»
Από την ιστοσελίδα iatronet  και την λογοπαθολόγο-δυσφαγιολόγο Μπαρμακέλλη Ολυμπία.

 

Η σωστή και ολοκληρωμένη χωρίς ελλείματα σίτιση είναι ιδιαίτερα σημαντική στη βρεφική και παιδική ηλικία. Όλα τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης, ώστε να αναπτυχθούν και να είναι υγιή.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η φτωχή και πλημμελής διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα από 0 έως 3, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και τη νευρολογική ανάπτυξη του παιδιού. Για το λόγο αυτό, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σίτισης-κατάποσης βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας να αναπτυχθούν επαρκώς (failure to thrive). Tα παιδιά αυτά είναι:

• πρόωρα λιποβαρή νεογνά
• παιδιά με διαταραχή στη συνέργεια του θηλασμού, κατάποσης και αναπνοής
• παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο διάστημα
• παιδιά με ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας
• παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά-δομικά προβλήματα
• παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και
• λιγότερο συχνά παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυϊας.

Η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης- κατάποσης, δηλαδή της σίτισης συνολικά αυτών των παιδιών από τον ειδικό λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο πραγματοποιείται με σκοπό να απαντήσει σε 5 βασικές ερωτήσεις:

• είναι ασφαλής;
• είναι επαρκής;
• είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη;
• είναι ευχάριστη; και
• χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Μένοντας στο τελευταίο ερώτημα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιασθεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης (στοματικό, φαρυγγικό, οισοφαγικό). Για το λόγο αυτό εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες στην αξιολόγηση και αντιμετώπισή της. Οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: παιδονευρολόγος, παιδογαστρεντερολόγος, παιδοωτορινολαρυγγολόγος, παιδοπνευμονολόγος, παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού. Άλλες ειδικότητες που συμμετέχουν στη διεπιστημονική ομάδα είναι ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής και ο κλινικός διατροφολόγος.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια τη σημασία του γονέος/ τροφού σε αυτήν την ομάδα, ο οποίος θα εκπαιδευτεί να βοηθήσει το παιδί, ώστε να σιτισθεί με ασφάλεια καλύπτοντας τις βασικές διατροφικές, αναπτυξιακές και ψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο λογοθεραπευτής-δυσφαγιολόγος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέλη αυτής της ομάδας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού να σιτισθεί στοματικά με ασφάλεια, καθώς και για το σχεδιασμό του προγράμματος παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα βοηθήσουν στο σχηματισμό του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η Arvedson (1993) αναφέρει τα πιο συνήθη κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι:

• έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης
• αδύναμες θηλαστικές κινήσεις
• αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά τη διάρκεια της σίτισης
• αυξημένη έμεση ή επαναλαμβανόμενος βήχας κατά τη σίτιση
• έναρξη νέας δυσκολίας σίτισης- κατάποσης
• διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης
• σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση
• ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης
• ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση
• λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση
• διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’
• απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης
• έμετοι
• ρινική ανάρροια
• αυξημένη σιελόρροια.

Η πρόωρη εκτίμηση και παρέμβαση για την αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης στα βρέφη και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι

• οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας και για το λόγο αυτό επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας
• οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής και
• διότι η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση.

Ειδικοί και γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται με ένα και μοναδικό στόχο: την επιτυχή ανάπτυξη του παιδιού. Η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα, προνοητικότητα και πάνω από όλα αγάπη. Η σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η οικογένεια νοιώθει απομονωμένη, ότι κρίνεται και φοβάται την αποτυχία. Συνήθως έχει δοκιμαστεί αρκετά, πριν φτάσει στο λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο και τον αντιμετωπίζει συχνά με αμφιβολία ή με αυξημένη προσδοκία. Ο λογοθεραπευτής- δυσφαγιολόγος πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού και της οικογένειάς του καθώς και τους περιορισμούς τους αναλύοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πώς να προετοιμάσουμε το παιδί μας για τον ερχομό του μωρού »

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου σε συνεργασία με την  ΒΕΝΙΑ ΔΕΛΗΚΑΤΕΡΙΝΗ, σύμβουλο γονέων Aware Parenting, εμψυχώτρια θεατρικής έκφρασης.

O ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι μια εκπληκτική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αλλαγή, στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν οι γονείς και ακόμα περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέρφια. Όπως σε κάθε αλλαγή, η κατάλληλη προετοιμασία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν καλύτερα. Χωρίζοντας την προετοιμασία σε  τρεις διαφορετικές χρονικά φάσεις -την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την επιστροφή στο σπίτι-, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τα νέα συναισθήματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο.

Στην εγκυμοσύνη
«Είμαι έγκυος!»
Εσείς και ο σύντροφός σας μάθατε τα ευχάριστα νέα: Είστε έγκυος! Πότε είναι, όμως, η στιγμή να το μοιραστείτε και με το παιδί σας; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιώσετε τα νέα· ως εκ τούτου, όταν είστε έτοιμοι να το ανακοινώσετε στον περίγυρό σας, είναι και η κατάλληλη στιγμή να το πείτε και στο παιδί.
«Μαμά, τι είναι η εγκυμοσύνη;» 
Βάλτε το παιδί στο κλίμα της νέας κατάστασης διαβάζοντας μαζί του βιβλία που δείχνουν τις φάσεις της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξη του παιδιού μέσα στη μήτρα ή δείξτε του δικές του φωτογραφίες ή DVD από κάποιον υπέρηχο. Όσο θα πλησιάζει ο τοκετός, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας σε έναν υπέρηχο, για να δει το αδερφάκι του την ώρα της εξέτασης.
Ένα (κλαψιάρικο) μωρό στο σπίτι 
Συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει το παιδί προσδοκίες λέγοντάς του ότι σύντομα θα έχει ένα αδερφάκι να παίζει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική και αυτό απογοητεύει το παιδί. Προετοιμάστε το, λοιπόν, λέγοντάς του την αλήθεια. Πείτε του ότι ένα βρέφος είναι ευάλωτο και απόλυτα εξαρτημένο από τους γονείς του και κυρίως από τη μαμά του. Μιλήστε του για τον θηλασμό και την ανάγκη του μωρού να είναι στην αγκαλιά της μητέρας του. Εξηγήστε του επίσης ότι είναι πιθανό να κλαίει πολύ, αφού αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί σας.
Κρατήστε τη ρουτίνα 
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον τοκετό προσπαθήστε να τηρείτε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα της οικογένειας. Δεν είναι η στιγμή για αλλαγές, όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή η διακοπή της πιπίλας. Τέτοιου είδους μεταβάσεις καλό είναι να γίνονται τον πρώτο καιρό της εγκυμοσύνης ή μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, αφού το παιδί έχει τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Στον τοκετό
Αδερφάκι προσεχώς! 
Όταν θα πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί με ακρίβεια για την απουσία σας. Να προσδιορίσετε το ακριβές διάστημα που θα λείψετε από το σπίτι και το πότε θα επιστρέψετε μαζί με το μωρό. Εφόσον ο τοκετός δεν είναι προγραμματισμένος, όσο θα πλησιάζει η πιθανή ημερομηνία τοκετού θα χρειαστεί το παιδί να γνωρίζει ότι το αδερφάκι του μπορεί να έρθει στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο και ότι θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να έρθει το πρόσωπο που θα το φροντίζει και θα είναι μαζί του όσο η μαμά θα λείπει στο μαιευτήριο.
Η μαμά λείπει
Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει από πριν με ποιον θα μείνει όσο η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι στο μαιευτήριο. Είναι σημαντικό να πρόκειται για ένα πρόσωπο οικείο, με το οποίο θα αισθάνεται ασφάλεια. Εξίσου σημαντικό είναι το παιδί να παραμείνει στο σπίτι του, ώστε να μην αλλάξει τελείως η ρουτίνα του. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να μη μείνει όλες τις ώρες και τις μέρες στο μαιευτήριο, αλλά να προσπαθήσει να περάσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί κοντά στο μεγαλύτερο παιδί.

Στο σπίτι
Η δική σας ώρα 
Επιστρέψατε στο σπίτι. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το πρωτότοκο παιδί να μην αισθάνεται παραμελημένο; Ορίστε μαζί του συγκεκριμένο χρόνο μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένος για να παίξετε οι δυο σας (η μαμά με το παιδί) χωρίς ενοχλήσεις και διακοπές. Μισή ώρα μπορεί να είναι αρκετή, αρκεί να είναι η δική σας ώρα. Ο μπαμπάς μπορεί να κάνει δραστηριότητες με το μεγαλύτερο παιδί εκτός σπιτιού (π.χ. παιδική χαρά ή ψώνια) ή και μέσα
στο σπίτι (παιχνίδι οι δυο τους) όσο η μαμά φροντίζει το βρέφος.
Λόγια τρυφερότητας 
Συνεχίστε να λέτε στο παιδί πόσο πολύτιμο είναι για εσάς. Πείτε του: «Σημαίνεις τα πάντα για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη/-ος που το μωρό έχει εσένα για αδερφή/-ό». Αφήστε το παιδί να ακούσει τα τρυφερά λόγια που λέτε για το ίδιο σε συγγενείς και φίλους. Όταν τα παιδιά ακούνε να καυχιέστε για αυτά σε άλλους, νιώθουν αποδοχή και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η σημασία της αποδοχής 
Εμπλέξτε το παιδί στη φροντίδα του βρέφους, αν και εφόσον το θέλει και στον βαθμό που το επιλέγει. Αναγνωρίστε τα δύσκολα συναισθήματα του παιδιού και τον πιθανό θυμό του προς το βρέφος. Δείξτε αποδοχή και κατανόηση, χωρίς να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτό που νιώθει. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν επιτρέπεται η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό, ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να ακούσετε και να αποδεχτείτε τον θυμό του.
Περί αγάπης 
Ως προς το βρέφος, προσπαθήστε να μη συγκρατείτε την εκδήλωση της αγάπης σας. Φιλήστε το και αγκαλιάστε το όσο συχνά το νιώθετε, ακόμα και όταν είστε όλοι μαζί, χωρίς να φοβάστε μήπως ζηλέψει το άλλο σας παιδί. Είναι σημαντικό το μεγαλύτερο παιδί να βλέπει ότι αγαπάτε το μωρό και ότι του δείχνετε την αγάπη σας, ενώ το ίδιο δεν στερείται την αγκαλιά και την επαφή μαζί σας. Έτσι δεν θα νιώσει ότι απειλείται από τη νέα παρουσία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1) Θέμα: «Η διατροφή στις παιδικές ιώσεις»

Από την συντακτική ομάδα του iatronet

 

Σε γενικά πλαίσια, μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.Τίποτα δεν υπάρχει πλέον που να μην αποδεικνύει πως έχει γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τον συνωστισμό που δημιουργείται στους κλειστούς χώρους καθιστά τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα. Ωστόσο, οι γονείς είναι αυτοί που θα βοηθήσουν σημαντικά ένα παιδί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει την ίωση της εποχής.

Η λύση.. στο πιάτο του!

Προσέχετε ώστε η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη:

Φροντίστε να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Φροντίστε να καταναλώνει τακτικά μέσα στην εβδομάδα τροφές όπως άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, οι οποίες είναι πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα. Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Σκεφτείτε την ενυδάτωσή τους παροτρύνοντάς τα να πίνουν άφθονο νερό και μη αλκοολούχα ροφήματα που θα βοηθήσουν τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών, αλλά και των υδατοδιαλυτών βιταμινών.

Στην περίπτωση που η γρίπη πρόλαβε και σας χτύπησε την πόρτα κρατήστε την ψυχραιμία σας..

Αν το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό μην το πιέζετε να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής.
«Ενυδατώστε» τον πεσμένο του οργανισμό με νερό, φρούτα και χυμούς που περιέχουν επίσης και βιταμίνες, οι οποίες και θα φέρουν γρηγορότερη ανάρρωση.

Καλή επιλογή για μία ίωση μπορεί να αποτελέσει μία σούπα λαχανικών ή κρέατος- κοτόπουλου. Δώστε γεύση και αντιοξειδωτικά στη σούπα, βάζοντας λεμόνι.

Επιλέξτε γιαούρτι, ιδιαίτερα για παιδιά που παίρνουν αντιβίωση.
Αποφύγετε τα «βαριά» φαγητά, όπως τα τηγανιτά, τις πολλές σάλτσες και τα καρυκεύματα.

Όταν το παιδί σας αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα και ξεπεράσει την ίωση, πιθανόν να έχει χάσει λίγο βάρος. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς μέσα σε λίγες ημέρες θα δείτε πως θα επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

Σε γενικά πλαίσια μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

 

 

 

2)Θέμα: « Παιδί και διάρροια»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

 

Η διάρροια είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που πολλές φορές ταλαιπωρεί ακόμα και τα βρέφη. Μάθετε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τον τρόπο για να την αντιμετωπίσετε. Πολύ συχνά τα παιδάκια εμφανίζουν κενώσεις πολύ πιο λεπτόρρευστες (νερουλές) από τις συνηθισμένες,  και μάλιστα σε μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνες που είχαν παλαιότερα. Τα συμπτώματα αυτά τις περισσότερες φορές σημαίνουν μια απλή διάρροια που διαρκεί περίπου 5 -7 ημέρες και οφείλεται συνήθως σε γαστρεντερίτιδα, σε μια λοίμωξη δηλαδή του γαστρεντερικού συστήματος που οφείλεται σε ιό. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συνηθισμένη και δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς. Όταν η διάρροια διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, τότε έχουμε τη λεγόμενη χρόνια διάρροια. Η πιο συχνή αιτία της είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας, με αποτέλεσμα η διάρροια να μεγαλώνει σε διάρκεια και να μην υποχωρεί εγκαίρως. Για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν ηλεκτρολυτικά διαλύματα από το στόμα κάθε 4 – 6 ώρες. Τα διαλύματα αυτά, όμως, πρέπει απαραίτητα να συνοδεύονται από στερεά τροφή. Η ιδανική διατροφή σε αυτή την περίπτωση αποτελείται από λευκώματα (μοσχάρι ή κότα), τα οποία θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της βλάβης που προκλήθηκε στο έντερο από τον ιό της γαστρεντερίτιδας, αλλά και λίπη (λάδι ή κρόκος αυγού) που θα ελαττώσουν την κινητικότητα του εντέρου με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η διάρροια. Απαραίτητοι είναι πάντα οι υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες)  για να λαμβάνονται οι απαραίτητες θερμίδες, σε περιορισμένη όμως  ποσότητα. Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά εμφανίζουν συχνά μια άλλη μορφή διάρροιας που οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και ονομάζεται  μη ειδική διάρροια των νηπίων. Σε αυτή την περίπτωση, η θρέψη του νηπίου είναι πλήρης γιατί, παρά την ταχεία διέλευση του εντερικού περιεχομένου, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών είναι φυσιολογική και έτσι το νήπιο αναπτύσσεται φυσιολογικά και η σωματική του ανάπτυξη δεν επηρεάζεται. Σ” αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται διατροφή με λιγότερες φυτικές ίνες.

 

Οδηγίες προς τους γονείς

Όταν παρατηρήσετε ότι η διάρροια του μικρού σας δεν υποχωρεί, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες διατροφής:

 

1.      Ελαττώστε τα σάκχαρα (φρούτα, χυμοί), οι οποίοι συχνά υπερέχουν στη διατροφή των μικρών, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσουν από μόνα τους διάρροια.

2.      Φροντίστε η δίαιτα του μικρού σας να περιλαμβάνει λευκώματα (κρέας, ψάρι, κότα) και λίπος (ελαιόλαδο, κρέας), να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει όλα τα θρεπτικά συστατικά.

3.      Αποφύγετε τα φαρμακευτικά σκευάσματα του εμπορίου που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας.

4.      Η σίτιση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 4 - 6 ώρες.

 

 

 

 

3) Θέμα: “Παιδί: Σηκώστε το από τον καναπέ”

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

 

Το παιδί σας «σερφάρει» ατελείωτες ώρες στο Διαδίκτυο, αλλά σπάνια παίζει κυνηγητό ή κάνει ποδήλατο με τους φίλους του; Σας προτείνουμε τρόπους για να το παρακινήσετε να δραστηριοποιηθεί, ώστε να αναπτυχθεί σωστά, αντικαθιστώντας το game boy με το κρυφτό!

Το παιδί που παίζει ασταμάτητα παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν πηγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα με το ποδήλατο ούτε παίζει με τους φίλους του κυνηγητό σάς «αφήνει στην ησυχία σας», αλλά καλό είναι να ξέρετε πως ο δραστήριος τρόπος ζωής από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση υγιούς βάρους και στην ψυχοσωματική του υγεία. Υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει τη φυσική δραστηριότητα. Άλλωστε, τα παιδιά και οι νέοι από τη φύση τους θέλουν να κινούνται. είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τους στερεί αυτή την πολύτιμη δυνατότητα. Γίνετε εσείς το πρότυπο Μην περιμένετε να γίνει το παιδί σας δραστήριο, αν δεν έχετε εσείς οι ίδιοι έναν ανάλογο τρόπο ζωής. Λειτουργήστε ως θετικό πρότυπο. Στα παιδιά αποτυπώνονται εικόνες από πολύ μικρή ηλικία και αργότερα τα πρώιμα βιώματά τους θα τα οδηγήσουν να μιμηθούν ένα δραστήριο τρόπο ζωής. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να απολαμβάνουν τη σωματική δραστηριότητα και να διασκεδάζουν, είναι πολύ πιθανό να θέλει να συμμετέχει και το ίδιο. Περπατήστε, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητο, προτιμήστε τις σκάλες όταν έχετε την επιλογή, πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο, οργανώστε εκδρομές και πεζοπορίες. Φροντίστε, πάντως, όλες αυτές οι δραστηριότητες να εναλλάσονται για να μη βαριούνται τα παιδιά, αλλά και να είναι στο πλαίσιο των σωματικών δυνατοτήτων τους.

Χαρίστε του δώρο-πρόκληση. Ακόμα και η γιορτή ή τα γενέθλια του παιδιού σας μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για να το παρακινήσετε να γίνει δραστήριο. Αντί για ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιλέξτε δώρα που ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα, όπως μπάλες, ρακέτες, σκοινάκι κλπ. Είναι σημαντικό, επίσης, να μην παγιδευτείτε από την υπερβολική σας αγωνία να γίνει το παιδί σας δραστήριο. Δεν είναι αναγκαίο να συμμετέχει σε αγώνες μπάσκετ ή ποδοσφαίρου για να είστε σίγουροι ότι γυμνάζεται. Στόχος σας είναι το παιδί να αγαπήσει την κίνηση. Ενθαρρύνετέ το, λοιπόν, να τρέξει, να παίξει σκοινάκι, κρυφτό. Μέσα από το παιχνίδι θα αισθανθεί ότι η άσκηση είναι διασκεδαστική.

Ενδιαφερθείτε για τις δικές του επιθυμίες .Σημαντικό είναι το παιδί να δραστηριοποιείται και εκτός σχολείου. Πριν καταλήξετε, όμως, στην κατάλληλη απογευματινή ασχολία, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις δικές του επιθυμίες. Αρκεστείτε να του δώσετε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να είναι σε θέση να επιλέξει ό,τι του αρέσει. Παραμερίστε τα προσωπικά σας κριτήρια και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε την εκδήλωση ενδιαφέροντος του παιδιού σας για κάποια ασχολία. Μπορείτε, επίσης, να ζητήσετε από ειδικούς (το γυμναστή του σχολείου ή έναν εργοφυσιολόγο) να σας προτείνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες που ταιριάζουν στο σωματότυπό του.

Πείτε όχι στην πίεση .Αρκετοί γονείς, στην προσπάθειά τους τα παιδιά τους να έχουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, καταφεύγουν σε πιεστική συμπεριφορά με τα αντίθετα συνήθως αποτελέσματα. Μην απαιτείτε (ούτε με «πλάγιους τρόπους») το παιδί να έχει άριστες επιδόσεις στα αθλήματα ή να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Στόχος είναι να αγαπήσει την άσκηση και να την εντάξει σταδιακά στην καθημερινότητά του.

Διαλέξτε το χώρο .Μόλις καταλήξετε στο είδος της δραστηριότητας, βεβαιωθείτε ότι ο χώρος που θα επιλέξετε είναι ταυτόχρονα ευχάριστος για το παιδί σας και βολικός για σας. Αν οι προπονήσεις δεν είναι στο δρόμο σας, το πιθανότερο είναι να κουραστείτε σύντομα και ίσως να τις διακόψετε. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι ώρες παρακολούθησης. Πρέπει να ταιριάζουν τόσο στο δικό σας πρόγραμμα όσο και στου παιδιού σας.

Η σημασία του προπονητή .Η αναζήτηση δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πριν ξεκινήσει το παιδί σας τη νέα του δραστηριότητα, χρειάζεται να σιγουρευτείτε ότι θα επιβλέπεται από τον κατάλληλο προπονητή. Επισκεφτείτε, λοιπόν, το χώρο και προσπαθήστε να ανακαλύψετε αν ο προπονητής έχει ευχάριστη προσωπικότητα, κατά πόσον είναι αυστηρός, αν τον ενδιαφέρει το παιχνίδι ή ασχολείται αποκλειστικά με τα παιδιά που μπορούν να διακριθούν κλπ. Είναι πολύ ουσιαστικό να ταιριάζει η συμπεριφορά του προπονητή με τη φιλοσοφία της οικογένειάς σας.

Τι είδους ενήλικος θα γίνει το παιδί σας; Ένα δραστήριο παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής ως ενήλικος διατηρώντας σταθερό φυσιολογικό βάρος και απομακρύνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Αντίθετα, τα παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικοι. Μακροπρόθεσμα η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πίεσης και χοληστερίνης, αλλά και να συμβάλει στην εμφάνιση παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατη έρευνα, οι προειδοποιητικές ενδείξεις γι’ αυτές τις ασθένειες μπορεί να εντοπιστούν σε υπέρβαρους εφήβους ακόμη και από τα 15 χρόνια τους.
Προσέξτε τι σας λέει .Όσο προσεκτική επιλογή και αν έχετε κάνει, μόνο η συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να την επιβεβαιώσει ή αντίθετα να την αμφισβητήσει. Παρακολουθήστε το όταν γυρνάει από τις προπονήσεις και προσπαθήστε να καταλάβετε αν έχει περάσει καλά. Ζητήστε του να σας διηγηθεί τις εμπειρίες του με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. O ενθουσιασμός είναι η καλύτερη διαβεβαίωση ότι το παιδί είναι ευχαριστημένο από τη νέα του δραστηριότητα.

Νικητής ή ηττημένος;Το παιδί πρέπει να εκπαιδεύεται για πιθανές απογοητεύσεις. Προετοιμάστε το ότι μπορεί να χάσει η ομάδα του ή να μην παίξει καλά το ίδιο. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν έχουν σημασία οι επιδόσεις, ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι να περνάει καλά, να κινείται και να γυμνάζεται διασκεδάζοντας. Επιβραβεύστε το, λοιπόν, όταν έχει σχετικά καλές αποδόσεις, αλλά μην παραλείπετε να το ενθαρρύνετε στις περιπτώσεις που αποτυγχάνει.

Δηλώστε συμμετοχή .Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να συμμετέχετε και εσείς σε διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με το παιδί σας. Ενημερωθείτε για δραστηριότητες στο πλαίσιο του σχολείου, του δήμου ή κάποιου συλλόγου, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και οι γονείς. Αφιερώστε λίγο χρόνο από το Σαββατοκύριακό σας για να οργανώσετε μια βόλτα με τα ποδήλατα οικογενειακώς ή συνοδεύστε το παιδί σας σε αθλητικές εκδηλώσεις.

 

 

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: «Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ασθένειες»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Βήχας

Τι είναι ο βήχας. Είναι ένα συχνό σύμπτωμα που έχει πολλές αιτίες. Ο βήχας, βασικά, είναι μια βίαιη εκπνοή και το σημαντικότερο αντανακλαστικό του πνεύμονα, ο οποίος προσπαθεί με το βήχα να αποβάλλει κάθε τι ξένο που εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο μύθος. Ο Βήχας κάνει τους γονείς να φοβούνται βρογχίτιδα, πνευμονία και, γενικά, ασθένειες των πνευμόνων, που τους τρομοκρατούν γιατί τους θυμίζουν τις αρρώστιες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες πράγματι χρόνιζαν άλλοτε και ταλαιπωρούσαν τα παιδιά.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βήχας οφείλεται στη βλέννα που βρίσκεται στο εσωτερικό του αναπνευστικού συστήματος και η οποία, ιδίως εξαιτίας της θέρμανσης των σπιτιών, ξηραίνεται και προκαλεί βήχα. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε λοιμώξεις των ανωτέρων αναπνευστικών οδών, πολύ συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Οι λοιμώξεις αυτές κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ιούς, και γι” αυτό δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε η διενέργεια περιττών εργαστηριακών εξετάσεων. Ο παιδίατρος αφού εξετάσει το παιδί θα κρίνει αν χρειάζεται θεραπεία με βλεννολυτικά ή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. Κάποια απλά πρακτικά μέσα που βελτιώνουν το βήχα είναι: καθαρισμός και ενσταλάξεις φυσιολογικού ορού στη μύτη, αερισμός του δωματίου, άφθονα υγρά που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις, και βρεγμένα πανιά πάνω σε σώματα της θέρμανσης.

Πυρετός

Ο μύθος. Ο πυρετός είναι το σύμπτωμα που φέρνει συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη αιτία το παιδί στο γιατρό, επειδή πολλές σοβαρές ασθένειες αρχίζουν με πυρετό. Και αν κάποιοι γονείς είναι ψύχραιμοι, κάποιοι άλλοι από το περιβάλλον τους -παππούδες, φίλοι-  μπορεί να… σπείρουν τον πανικό.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Στις περισσότερες, σχεδόν, περιπτώσεις, ο Πυρετός των παιδιών οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και γι” αυτό δεν χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα οποία δεν ωφελούν σε τίποτα. Για την αντιμετώπιση του πυρετού αρκεί συνήθως ένα αντιπυρετικό και άλλα πρακτικά μέσα, όπως χλιαρό μπάνιο, κομπρέσες, αερισμός δωματίου, λίγα ρούχα, άφθονα υγρά, ύγρανση της ατμόσφαιρας εφόσον είναι ξερή και ζεστή.

Πυρετικοί σπασμοί

Ο μύθος. Υπάρχει ο φόβος ότι κάθε σπασμός είναι επιληψία, μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από έντονες κρίσεις σπασμών.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι η μοναδική επιπλοκή του πυρετού. Εμφανίζονται, κατά μέσον όρο, σε ένα στα τριάντα παιδιά, αλλά είναι πιο συχνοί σε ορισμένες οικογένειες. Συνήθως οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις και είναι συχνότεροι σε παιδιά ηλικίας δύο-τριών χρόνων. Μετά το έκτο έτος σπανίζουν, γι” αυτό, αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να εξεταστεί εργαστηριακά για να βρεθεί η αιτία των σπασμών. Πολλές έρευνες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πυρετικούς σπασμούς και την επιληψία και έδειξαν ότι οι μισοί, περίπου, ενήλικες επιληπτικοί ως παιδιά δεν είχαν εκδηλώσει πυρετικούς σπασμούς. Η αντιμετώπιση του πυρετού είναι αρχικά με αντιπυρετικά φάρμακα, σιρόπι ή υπόθετο ενώ χλιαρά μπάνια και κομπρέσες με βρεγμένες πετσέτες βοηθούν στον έλεγχο του πυρετού. Αν όμως παρ” όλα αυτά ο πυρετός συνεχίζεται υψηλός 39⁰ - 40⁰ C για 3 - 4 ώρες, είναι απαραίτητη η μεταφορά στο νοσοκομείο.

Ο πονόκοιλος

Ο μύθος: Ο φόβος ότι είναι σκωληκοειδίτιδα. Κάθε φορά που το παιδί έχει πονόκοιλο, οι γονείς σκέφτονται τη σκωληκοειδίτιδα και τη χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Ο πονόκοιλος είναι πολύ συνηθισμένος στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες, συχνή αιτία του είναι κάποιος ιός και συχνά συνοδεύεται από εμετό και διάρροια. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι και νοσήματα που δεν έχουν σχέση με την κοιλιά μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακούς πόνους, όπως, για παράδειγμα, νοσήματα του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη). Μετά τα έξι χρόνια, ένα στα τέσσερα κοριτσάκια και ένα στα δέκα αγοράκια πάσχουν συχνά από πόνους της κοιλιάς, οι οποίοι οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικά αίτια.

Και η σκωληκοειδίτιδα; Στην πραγματικότητα, σε παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών εμφανίζεται σε ένα στα 250 παιδιά. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σ” όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική, είναι ασθένεια λιγότερο συχνή από όσο πιστεύεται. Προσοχή, λοιπόν. Η σκωληκοειδίτιδα δεν παραμονεύει πίσω από κάθε πόνο της κοιλιάς. Μόνο αν το παιδί παραπονιέται ότι πονάει συνεχώς πρέπει να εξετάσετε αυτή την περίπτωση, και ο γιατρός θα δώσει την ακριβή διάγνωση. Οι υποψίες ενισχύονται εάν ο πόνος συνεχίζεται αδιάκοπα για περισσότερες από δύο ώρες και εγγίζουν τη βεβαιότητα, όταν φτάνει και ξεπερνάει τις έξι ώρες. Οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες αν ο πόνος επιδεινώνεται όταν το παιδί κινείται, περπατά ή προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το φύσημα στην καρδιά

Ο μύθος. Είναι το συναισθηματικό στοιχείο που έχει σχέση με την καρδιά και ό,τι την αφορά. Μόλις οι γονείς ακούσουν τον παιδίατρο να λέει ότι το παιδί τους πάσχει από ένα αθώο φύσημα στην καρδιά, χάνουν αμέσως την ψυχραιμία τους και δεν προσέχουν καν το γιατρό, που προσπαθεί να τους πείσει ότι η κατάσταση είναι εντελώς ακίνδυνη.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Το φύσημα είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που ακούγεται ανάμεσα σε δύο καρδιακούς κτύπους. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, και στα μικρά παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε ακίνδυνο. Ένα παιδί μεγαλύτερο από τριών ετών, ιδίως μεταξύ τριών και εννέα χρόνων, μπορεί να παρουσιάσει ένα αθώο φύσημα. Η συχνότητα των αθώων φυσημάτων είναι μεγάλη (50%). Πρέπει να ορίζεται η έντασή τους; Η ένταση του φυσήματος δεν είναι πάντα ανάλογη με τη βαρύτητα της βλάβης (υπάρχουν καρδιοπάθειες που συχνά δεν έχουν φυσήματα).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων φυσημάτων είναι: Παρουσιάζουν μικρή ένταση και η έντασή τους μεταβάλλεται με τις φάσεις της αναπνοής και την αλλαγή θέσης του παιδιού. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα παιδιά αθλούνται έντονα, την τελευταία λέξη έχει ο γιατρός.

Η χλωμάδα (ωχρότητα)

Ο μύθος. Ο φόβος ότι η αιτία είναι μια ισχυρή αναιμία, που αποδυναμώνει το παιδί και «ασπρίζει» το πρόσωπό του.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Όταν το παιδί φαίνεται χλωμό, ιδίως το χειμώνα, οι γονείς φοβούνται ότι το αίμα του δεν έχει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Είναι αλήθεια ότι η ωχρότητα αποτελεί σύμπτωμα αναιμίας, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι από τα συμπτώματα που εμφανίζονται κυρίως στις πιο σοβαρές μορφές της. Πριν, λοιπόν, οι γονείς πεισθούν ότι το παιδί τους είναι αναιμικό, ας ελέγξουν τον τύπο του δέρματός του, γιατί το λευκό χρώμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο στη διάρκεια του χειμώνα, αφού μειώνεται η έκθεση στον ήλιο, είναι απλώς χαρακτηριστικό των ατόμων με κόκκινα, ξανθά ή ανοιχτά καστανά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια, έχουν και ανοιχτό δέρμα , μπορεί να δείχνουν χλωμοί ιδίως όταν είναι κουρασμένοι ή έχουν κάποια ίωση. Σήμερα, πάντως, είναι γνωστό ότι η ωχρότητα μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη αναιμίας. Αν αυτή συνοδεύεται από ανορεξία και εύκολη κόπωση, τότε το πιθανότερο είναι να λείπει στο παιδί σίδηρος. Όσο για τις μικροβιολογικές εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι απόφαση του γιατρού.

 

Οι μύθοι των εξετάσεων

Η λανθασμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων των μικροβιολογικών εξετάσεων κάνει τους γονείς να φαντάζονται ανύπαρκτες ασθένειες.

Ας δούμε ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις λανθασμένης ερμηνείας.

Εξετάσεις αίματος: Οι φυσιολογικές τιμές των παιδιών διαφέρουν από των ενηλίκων, και οι τιμές που αναγράφονται στα έντυπα των εργαστηρίων αφορούν τους ενήλικες. Επομένως, πριν πανικοβληθείτε, ρωτήστε ποιες είναι οι σωστές τιμές για την ηλικία του παιδιού σας.

Καλλιέργεια ούρων: Είναι η εξέταση με την οποία διαπιστώνεται εάν το παιδί πάσχει από λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, εάν, δηλαδή, υπάρχουν βακτήρια. Συχνά, όμως, στα ούρα που συγκεντρώνονται σε ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια, υπάρχουν βακτήρια που προέρχονται από την επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων ή από τα χέρια εκείνου που κρατά το σακουλάκι. Για να σημαίνει κάτι η εξέταση, πρέπει να υπάρχει ένας τύπος βακτηρίων σε ποσότητα μεγαλύτερη από 100.000/ml και πολλά λευκά αιμοσφαίρια στο ίζημα των ούρων.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα των παιδιών υπάρχουν αλλοιώσεις που οφείλονται στην ατελή ανάπτυξη του εγκεφάλου και εξαφανίζονται καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Προσοχή, λοιπόν. Μη θεωρήσετε παθολογικές αυτές τις εντελώς φυσιολογικές καταστάσεις.

 

 

 

 

2) Θέμα: «Είναι η εξυπνάδα κληρονομική ή όχι?»

Από την ιστοσελίδα iatronet Γράφουν οι: Δημήτρης Καραΐσκος, Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αλέξανδρος Λιάππας, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Central Lancashire και ο Ιωάννης Λιάππας, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής

 

 

Η νοημοσύνη είναι ένα σύνολο πνευματικών λειτουργιών που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να λύσουμε προβλήματα, αξιοποιώντας προηγούμενες εμπειρίες. Κατά τον Piaget, οι ουσιώδεις λειτουργίες της νοημοσύνης συνίστανται στην κατανόηση και στην ανακάλυψη, στο να κατασκευάζει δηλαδή η νοημοσύνη νέες δομές με βάση τις δομές που υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο. Κοινό στοιχείων των περισσότερων ορισμών και απόψεων είναι ότι η νοημοσύνη αφενός αποβλέπει στην προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον και αφετέρου είναι μια γενική και περίπλοκη λειτουργία που έχει σχέση με την συνολική ανάπτυξη του ψυχοσωματικού μηχανισμού του ατόμου με την επίδραση πολιτιστικών – φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.

Ένα ερώτημα που απασχολεί συχνά γονείς οικογένειες και άτομα μεμονωμένα είναι το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι επίκτητη χαρακτηριστικό και καλλιεργείται ή αν πρόκειται για γενετική συνιστώσα και ο καθένας γεννιέται με ένα συγκεκριμένο νοητικό πηλίκιο. Το ερώτημα αυτό στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας ιδιαίτερα σε καθεστώτα απολυταρχικά στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν υπέρ νοήμονες, όπως και υπέρ αθλητές.

Οι έως τώρα έρευνες αναδεικνύουν ότι συμβάλλουν από κοινού γενετικές βιολογικές συνιστώσες καθώς και επίκτητη χαρακτηριστικά.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί η νοημοσύνη του. Το γενετικό υλικό του πατέρα του και της μητέρας του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το νοητικό πηλίκιο του παιδιού. Είναι φανερό ότι εάν ένα παιδί γεννηθεί από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, μάλλον ξεκινά τη ζωή του με μια καλή προίκα, ενώ εάν γεννηθεί με γονείς που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση η γενετική του προίκα θα είναι σχετικά φτωχή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί το τέκνο της πρώτης περίπτωσης να μην αξιοποίησε τα καλά γονίδια που κληρονόμησε και να κινηθεί στα κατώτερα όρια αυτών, ενώ το τέκνο της δεύτερης περίπτωσης να αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό και νε πετύχει ένα αρκετά υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το πρώτο.

Ο άλλος παράγοντας τώρα που δρα καταλυτικά στη διαμόρφωση του δείκτη είναι η περιβαλλοντική συνιστώσα. Όπως η άσκηση οδηγεί το σώμα σε μια βελτιωμένη φυσική κατάσταση και σε υψηλές αθλητικές επιδόσεις με τον ίδιο τρόπο η εκπαίδευση η οποία ωστόσο παρέχεται στις δυο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ατόμου έχουν καταλυτική επίδραση στην εξέλιξη του δείκτη νοημοσύνης. Ένα καλά οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και λόγοι εσωτερικοί βασισμένοι σε κίνητρα μπορούν να οδηγήσουν σε καλλιέργεια της ευφυΐας και σε ανάπτυξη της. Η περιβαλλοντική συνιστώσα είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας για αυτό και όλα τα εκπαιδευτικά συνθήματα έχουν επενδύσει στη γνώση, τη μάθηση τον ανταγωνισμό.Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι παρά την προίκα με την οποία μπορεί να ξεκινά κάποιος τη ζωή του, η νοημοσύνη είναι κάτι που μπορεί να χτισθεί και να αναπτυχτεί στα πρώτα όμως χρόνια της ζωής, που είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και τη θεμελίωση της ψυχικής υγείας.

 

 

 

3) Θέμα: «Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας»

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

1 Γλωσσική νοημοσύνη 
Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις.
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα.

2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις.
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές.

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική.
Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης.

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες.
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.

6 Μουσική νοημοσύνη 
Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες.
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.

7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία.
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.

8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο της Ελένης Γαρυφαλάκη «Πολλαπλή νοημοσύνη, Ανακαλύψτε τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα κρυφά ταλέντα των παιδιών σας!», των εκδόσεων Διόπτρα.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1)    Θέμα: «Γιατί πρέπει να προστατεύουμε το παιδί μας από την ζάχαρη?»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Ελένη Χαδιαράκου

 

 

 

Μειώνοντας την ποσότητα της ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, ειδικά εκείνων που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, μειώνονται μέσα σε 10 μόλις ημέρες οι πιθανότητες για πολλές μεταβολικές νόσους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Obesity.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην πρόσληψη ζάχαρης από ότι στις συνολικές θερμίδες, όταν επιδιώκουν να κάνουν αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους.
Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα ασθενειών που εμφανίζονται ταυτόχρονα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή γλυκόζη, περίσσεια λίπους γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.
Η ηπατική νόσος και ο διαβήτη τύπου 2, ασθένειες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των παιδιών σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, λόγω της παχυσαρκίας και άλλων συνθηκών που προκαλούνται κυρίως από την κακή διατροφή.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Touro στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ προσπάθησαν να βρουν αν τα σωρευτικά αποτελέσματα της μεταβολικής νόσου οφείλονται στην παχυσαρκία, τις θερμίδες ή κάτι άλλο στη διατροφή. Βρήκαν ότι ο περιορισμός της ζάχαρης στα παιδιά, χωρίς να αλλάξει το σωματικό τολυς βάρος από κάποια άλλη δίαιτα κλπ μείωσε δραματικά τα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.
Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 44 παιδιών ηλικίας 9-18 ετών. Όλα τα παιδιά ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα και όλα είχαν επιδείξει σαφή συμπτώματα μεταβολικού συνδρόμου.
Τα παιδιά ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή επί 9 ημέρες, όπου διατήρησαν την πρωτεΐνη, το λίπος και τους υδατάνθρακες που συνήθως κατανάλωναν, αλλά μείωσαν την πρόσληψη ζάχαρης από το 28% της διατροφής τους στο 10%.
Η ζάχαρη που κόπηκε από τη διατροφή των παιδιών αντικαταστάθηκε με άμυλο, όπως κουλούρια, δημητριακά και ζυμαρικά, αν και τα παιδιά μπορούσαν ελεύθερα να πάρουν φυσική ζάχαρη μέσω των φρούτων.
Μετά τις 9 ημέρες, οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στην πίεση του αίματος, τα

τριγλυκερίδια, την κακή χοληστερόλη, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

2)    Θέμα: «Ο ρόλος του ασβεστίου στην ανάπτυξη και τα οστά»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την κλινική διαιτρολόγο –διατροφολόγο Καλλιανιώτη Κωσταλένια

 

 

 

Στην παιδική ηλικία, ιδιαίτερο βάρος δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Η περίοδος ανάπτυξης του παιδιού είναι καθοριστική και για την εξέλιξη της υγείας του στη μετέπειτα ζωή. Κατά την παιδική ηλικία (6-11 ετών), αν και ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι ιδιαίτερα ραγδαίος, το ύψος και το βάρος αυξάνονται σχετικά γρήγορα και σταθερά.

Την περίοδο αυτή όλα τα θρεπτικά συστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη. Ιδιαίτερο βάρος, ωστόσο, δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Ασβέστιο και ανάπτυξη των οστών

Η πρόσληψη ασβεστίου κατά την παιδική ηλικία σε επαρκείς ποσότητες είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Μάλιστα ακριβώς επειδή κατά την ενήλικη ζωής η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου καθημερινά.

Έτσι η διατροφή τους σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να επηρεάσει τόσο την ανάπτυξη τους κατά την εφηβεία (αποφυγή ραχίτιδας) όσο και τις δυσμενείς επιπτώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία (οστεοπόρωση). Καλές πηγές ασβεστίου αποτελούν τα γαλακτοκομικά όπου μετά την ηλικία των δύο ετών συστήνεται η κατανάλωση ημιαποβουτυρωμένων, τα τυριά, τα ψάρια (ιδιαίτερα αυτά που καταναλώνονται με το κόκκαλο) αλλά και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμοί.

Βιταμίνη D, ο σύμμαχος του ασβεστίου και όχι μόνο

Η απορρόφηση του ασβεστίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσληψη βιταμίνης D. Η παρουσία της βιταμίνης D, βοηθά και ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βιταμίνη D συνδυάζεται συχνά μαζί με τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο, όπως εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Η κύρια όμως πηγή της βιταμίνης στον άνθρωπο θεωρείται η σύνθεσή της στο δέρμα. Πολύ λίγα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή περιέχουν βιταμίνη D. Τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως διάφορα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, τόνος, ρέγγα) και αυγά, αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης.

Ο ρόλος του μαγνησίου και του φωσφόρου στο σχηματισμό των οστών

Δύο άλλα θρεπτικά συστατικά τα οποία σχετίζονται με την υγεία των οστών είναι το μαγνήσιο και ο φώσφορος. Περίπου τα 2/3 του μαγνησίου στο σώμα μας βρίσκονται στα οστά. Αντίστοιχα, περίπου το 80% του φωσφόρου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια, κι αυτό γιατί βοηθά στη δημιουργία και το σχηματισμό των δοντιών.

Ιδιαίτερα καλές πηγές φωσφόρου αποτελούν τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια, ενώ καλές πηγές μαγνησίου αποτελούν όσπρια όπως τα φασόλια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι, ο σολομός κα.

Με άλλα λόγια, η καλή υγεία και το χτίσιμο ενός γερού και συμπαγούς σκελετού προϋποθέτει τον εμπλουτισμό της δίαιτας των παιδιών με καλές διατροφικές πηγές ασβεστίου, βιταμίνης D, μαγνησίου και φωσφόρου, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους στα τόσο απαραίτητα αυτά θρεπτικά συστατικά.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πόσο ώριμα είναι τα παιδιά?»

Από την ιστοσελίδα vita και την συμβουλευτική ψυχολόγο Βογιατζή Λουίζα

 

 

Eίναι αλήθεια ότι «τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν»; Πολλοί γονείς τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι ανόητοι ενήλικοι. Eίναι πράγματι έτσι ή μήπως εμείς με τη συμπεριφορά μας τους κλείνουμε το δρόμο προς την ωριμότητα και την υπευθυνότητα;

 

«Mωρό παιδί είναι, δεν νιώθει», «μα τα παιδιά ξεσυνερίζεσαι τώρα;», «όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις», «είσαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα»: τέτοιες φράσεις, με τις οποίες συχνά απευθυνόμαστε ή αναφερόμαστε στα παιδιά, αντανακλούν την πεποίθηση ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση, επειδή λόγω ηλικίας είναι ανώριμα, καταλαβαίνουν λιγότερα, έχουν περιορισμένες ικανότητες και μειωμένη αντίληψη. Kι όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μάς ξαφνιάζουν με τις αντιδράσεις τους και μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ίσως είναι πιο ώριμα -ή «αλλιώτικα» ώριμα- από όσο εμείς (θέλουμε να) πιστεύουμε.

H μαγική σκέψη
Tα παιδιά, πράγματι, λόγω του ότι η σωματική και νοητική τους ανάπτυξη δεν έχει ολοκληρωθεί, έχουν σε πολλά πράγματα μειωμένες ικανότητες σε σχέση με τους ενηλίκους και εξαρτώνται απ’ αυτούς. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να αντεπεξέλθουν μόνα τους στις ίδιες τους τις ανάγκες. Aπό την άλλη μεριά, την παιδική ηλικία χαρακτηρίζει ένας τρόπος σκέψης διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Aυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πράγματα -και πολύ περισσότερο ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτά- δεν συμβιβάζεται με αυτό που ονομάζουμε λογική, κοινό νου, «πραγματικότητα». H κατανόηση και εξήγηση που δίνουν τα παιδιά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και μέσα τους στηρίζεται καταρχήν ακόμη στη μαγική σκέψη, που απομεινάρια της μπορούμε ίσως να διακρίνουμε στη φαντασία, τα όνειρα ή τις «ευχές» των ενηλίκων (το θέλω αυτό τόσο πολύ, που αν «βγει» το τάδε νούμερο θα γίνει). Στην αντίληψη των παιδιών κυριαρχεί αυτού του είδους η μαγική σκέψη, ενώ τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν μια πιο πραγματιστική και ορθολογιστική άποψη για τα πράγματα.

«Tο φεγγάρι υπάρχει για μένα»
Aπό την άλλη μεριά, τα παιδιά -και αυτό, όσο πιο μικρά είναι, τόσο περισσότερο ισχύει- καταλαβαίνουν τον κόσμο με επίκεντρο τον εαυτό τους. Aυτό είναι καταφανές στις εξηγήσεις που δίνουν τα πολύ μικρά παιδιά π.χ. σε φυσικά φαινόμενα: «το φεγγάρι είναι εκεί για να με φωτίζει να βλέπω τη νύχτα». Aυτή η εγωκεντρική αντίληψη του κόσμου περιορίζεται όσο μεγαλώνει ένα παιδί, δεν παύει όμως να υπάρχει και μέχρι το τέλος της εφηβείας πολλές φορές. Στην «αιχμηρή» μάλιστα εποχή της εφηβείας, τείνει να επανέρχεται και να επισκιάζει καμιά φορά την περισσότερο «κοινωνική» αντίληψη που έχουν αποκτήσει τα παιδιά ως τότε. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής συμπεριφοράς που συμβάλλει στο να τα βλέπουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ως ανώριμα, είναι ο παρορμητισμός. Tα παιδιά είναι πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα στα συναισθήματά τους και τις παρορμήσεις τους από τους ενηλίκους, κάτι που επίσης ελαττώνεται και εξισορροπείται καθώς μεγαλώνουν. Aυτό σημαίνει ότι, όταν ένα παιδί βρίσκεται υπό την επίδραση ενός δυνατού συναισθήματος είτε θετικό είναι αυτό είτε αρνητικό-, κατά κάποιον τρόπο κατακλύζεται από αυτό το συναίσθημα, τον πόνο, τη χαρά, το φόβο, το θυμό, τον ενθουσιασμό, τη ζήλια, τη θλίψη και συνήθως δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να μετριάσει τη συμπεριφορά του.

Oι ευθύνες ωριμάζουν τα παιδιά

Άμεσα συνδεδεμένο με την ωριμότητα είναι το ζήτημα της ευθύνης. Ωριμότητα και υπευθυνότητα πάνε μαζί και δύσκολα θα ονομάσουμε ώριμο κάποιον που επιδεικνύει ανευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. H υπευθυνότητα όμως αποκτάται σταδιακά, όταν κάποιος έχει την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες. Aυτό ξεκινάει στα παιδιά καταρχήν από τις πιο απλές ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους. Tα παιδιά είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους, κάτω από κανονικές συνθήκες, σε οτιδήποτε εναπόκειται στις δικές τους σωματικές ικανότητες. Μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις κινήσεις τους όταν σκαρφαλώνουν κάπου μόνα τους, την ταχύτητα όταν τρέχουν, το ύψος όταν πηδούν. Mπορούν επίσης από αρκετά μικρή ηλικία να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται, ώστε να αποφεύγουν τους εξωτερικούς κινδύνους, πώς να περπατούν δηλαδή στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύουν από τ’ αυτοκίνητα, πώς να κινούνται όταν βρίσκονται σε πλήθος για να μη χαθούν.
Tα παιδιά μπορούν να είναι ακόμη και σοφά
Xαρακτηριστικό για την παιδική σοφία -όχι απλώς ωριμότητα- είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά ερωτήματα, π.χ. το θέμα του θανάτου. Aν τα αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και δεν προσπαθούμε να τα κοροϊδέψουμε, λέγοντάς τους ότι ο θάνατος ισχύει για τους άλλους και όχι για μας, θα δούμε ότι οι αντιδράσεις τους περιλαμβάνουν και συναισθηματικότητα, αλλά και αυτοσυγκράτηση, συμπόνια και μία πνευματικότητα, που εμείς προσπαθούμε να την ξαναβρούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ερωτήματα.

Aνεμελιά δεν σημαίνει ανωριμότητα

Ίσως αυτό που μας κάνει να αμφισβητούμε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα των παιδιών είναι το ότι τα παιδιά μπορούν να αντεπεξέρχονται στις ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους, παραμένοντας ταυτόχρονα ανέμελα, ξένοιαστα και ανάλαφρα. Aυτή την ικανότητα την έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό οι ενήλικοι, και έτσι τείνουν να συγχέουν την ανεμελιά των παιδιών με ανωριμότητα και έλλειψη αισθήματος ευθύνης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΙΟΥΛΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Χυμοί φρούτων: Καλή ή κακή επιλογή για τα παιδιά;

FITNESS – ΔΙΑΤΡΟΦΗαπό Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη |

 

Τα παιδιά χρειάζονται μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες  απαιτήσεις  του οργανισμού τους για ομαλή ανάπτυξη και υγεία. Τα φρούτα αποτελούν την καλύτερη επιλογή, καθώς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και  θρεπτικά συστατικά. Από την άλλη, οι χυμοί φρούτων (ορισμένα είδη χυμών) μπορούν ν” αποτελέσουν  μέρος της διατροφής του παιδιού, ωστόσο η κατανάλωση τους θα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα παιδιά να θέλουν να πίνουν χυμό όλη την ημέρα. Για τα παιδιά, ο χυμός μπορεί να είναι ένα νόστιμο και δροσιστικό ποτό, αλλά  η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας χυμού φρούτων  μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβές για την υγεία τους. Συγκεκριμένα, η κατάχρηση στους χυμούς μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, τερηδόνα, διάρροια και άλλα γαστρεντερολογικά προβλήματα, όπως κοιλιακά άλγη. Πρόσφατες μελέτες  επιβεβαιώνουν ότι η κατανάλωση μέτριων ποσοτήτων  100% χυμού φρούτων δεν επηρεάζει το βάρος ενός παιδιού. Ωστόσο, οι χυμοί φρούτων περιέχουν θερμίδες. Ακριβώς όπως και κάθε άλλη τροφή ή ποτό που περιέχει θερμίδες, έτσι και η υπερκατανάλωση  χυμού φρούτων μπορεί να συμβάλει στην αύξηση του σωματικού βάρους.Εάν επιλέξετε να δώσετε στο παιδί σας χυμό, επιλέξτε 100% χυμό φρούτων αντί για ζαχαρούχο χυμό ή χυμούς φρούτων κοκτέιλ. Ενώ μπορεί οι 100%  χυμοί φρούτων και τα ζαχαρούχα ποτά φρούτων  να έχουν παρόμοιο αριθμό θερμίδων, ωστόσο το παιδί σας θα πάρει περισσότερες βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά και λιγότερα πρόσθετα  από τους 100% χυμούς φρούτων. Σερβίρετε το χυμό σε ένα ποτήρι – όχι σε μπουκάλι – για να αποφευχθεί η φθορά των δοντιών. Επιπλέον, προσφέρετε στο παιδί σας χυμό φρούτων ως σνακ ή με το γεύμα, αντί να επιτρέπεται στο παιδί σας να πίνει χυμούς όλη την ημέρα. Αν αντιμετωπίζεται πρόβλημα στο να φάει το παιδί σας, μην  του δίνετε  να πιει χυμό 30 λεπτά πριν από τα γεύματα ή τα σνακ.

Επίσης, ο χυμός δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως υποκατάστατο για τις ανάγκες του παιδιού σας σε φρέσκα φρούτα. Σε σύγκριση με τα φρέσκα φρούτα, ο χυμός υστερεί  διατροφικά. Ο 100%  χυμός φρούτων περιέχει ορισμένες βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, αλλά πολύ λιγότερα από τα ολόκληρα φρούτα. Ολόκληρα τα φρούτα περιέχουν φυτικές ίνες, οι οποίες υστερούν στους χυμούς. Για το λόγο αυτό καλό είναι να παρασκευάζονται στο μπλέντερ για να διατηρούν όλα τα θρεπτικά συστατικά του φρούτου  από το οποίο έγιναν. Αν τα παιδί σας είναι επιλεκτικό στην κατανάλωση τροφής, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ποσότητα χυμού που καταναλώνει. Ο χυμός μπορεί να το φουσκώσει και να το χορτάσει, μην αφήνοντας περιθώρια για υγιεινά τρόφιμα.

Συμπερασματικά, οι χυμοί φρούτων μπορούν ν” αποτελέσουν  ένα υγιεινό κομμάτι της διατροφής του παιδιού αρκεί να προσφέρονται με μέτρο, στις κατάλληλες για την κάθε ηλικία ποσότητες. Προτιμήστε τους φυσικούς χυμούς χωρίς προσθήκη ζάχαρης και να προσφέρονται κατά προτίμηση μαζί με τα κυρίως γεύματα ή ως σνακ και σερβιρισμένοι στο ποτήρι κι όχι στο μπιμπερό.

Η Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη είναι Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, PGCert Διατροφής Αθλητών

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Ποιο είναι το ασφαλέστερο σωσίβιο για το παιδί σας

ΑΓΟΡΕΣαπό Έλενα Μπούλια |

Μπρατσάκια ή κουλούρα; Ή μήπως σανίδα; Οι εναλλακτικές για την ασφάλεια του παιδιού στην θάλασσα στις μέρες μας είναι πολλές και η κάθε μία έχει να κάνει με την ηλικία, τη σωματική διάπλαση και τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού. Δείτε ποιο είναι το κατάλληλο σωσίβιο για το δικό σας παιδί και με τι κριτήρια να το επιλέξετε.

 

Ηλικίες 0-2 ετών

Τα μωρά λατρεύουν το νερό, καθώς είναι ήδη εξοικειωμένα με αυτό από το περιβάλλον τη μήτρας. Ένα μωρό μπορεί, όμως, να κολυμπήσει μόνο εφόσον στηρίζει μόνο του το κεφαλάκι του (συνήθως από τον 5ο μήνα και μετά). Αν, λοιπόν, το μωρό σας είναι μικρότερο των 5 μηνών μπορείτε να το βρέξετε με λίγο θαλασσινό νερό ή να το κρατήσετε για να πλατσουρίσει τα ποδαράκια του, αλλά όχι να το βάλετε μέσα στην θάλασσα για κολύμπι. Επίσης, δεν θα πρέπει να βάζετε ένα μωρό στην θάλασσα όταν αυτή είναι πολύ κρύα, γιατί τα μωρά δεν μπορούν να ρυθμίσουν την θερμοκρασία του σώματός τους όπως οι μεγάλοι. Σε κάθε περίπτωση, βεβαιωθείτε από τον παιδίατρο για το πότε είναι έτοιμο το μωρό σας να κάνει μπάνιο στην θάλασσα.

Για μωρά και νήπια διατίθενται στο εμπόριο και μαγιό με ενσωματωμένα σωσίβια , όμως και πάλι η παρουσία σας δίπλα στο παιδί είναι απαραίτητη όταν βρίσκεται κοντά στο νερό.

 

Ηλικίες 2-4 ετών

Από τα 2 χρόνια και μετά το παιδί μπορεί να απολαύσει περισσότερο το παιχνίδι του στα ρηχά φορώντας πάντα τα μπρατσάκια του ή κάποιο άλλο σωσίβιο. Καθώς στην αγορά δύσκολα θα βρείτε μπρατσάκια για παιδιά 2 ετών (τα περισσότερα είναι για παιδιά άνω των 3 ετών), στην ηλικία αυτή είναι προτιμότερο ένα σωσίβιο γιλέκο

Μετά τα 3 χρόνια, και ανάλογα βέβαια και με τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού, οι εναλλακτικές αυξάνονται: Μπορείτε να πάρετε στο παιδί μπρατσάκια , μπρατσάκια με γιλέκο, κουλούρα (το κλασικό στρογγυλό, πολύχρωμο σωσίβιο) που καλό είναι να χρησιμοποιείται και από λίγο μεγαλύτερα παιδιά ή από παιδιά που έχουν μάθει να κολυμπούν  ή ένα σωσίβιο μέσης .

Αν το παιδί έχει ξεκινήσει από μικρό κολυμβητήριο και είναι εξοικειωμένο με αυτά τα όργανα, μπορεί να έχει στην θάλασσα κάποιο βοηθητικό μακαρόνι  ή σανίδα .

Ηλικίες 4-8 ετών

Από τα 4 χρόνια και μετά το παιδί αρχίζει να μαθαίνει τις βασικές τεχνικές κολύμβησης, ενώ συνήθως μέχρι τα 8 χρόνια μπορεί πλέον να κολυμπήσει άνετα μόνο του. Τα μπρατσάκια αποτελούν πάντα ασφαλή διαχρονική λύση, χωρίς να εμποδίζουν ιδιαίτερα το παιδί στο κολύμπι του (όπως ενδεχομένως να κάνει στις ηλικίες αυτές το γιλέκο), ενώ η κουλούρα δείχνει τώρα ακόμα πιο κατάλληλη.

 

Σε κάθε περίπτωση, όποιο σωσίβιο κι αν επιλέξετε για το παιδί σας, βεβαιωθείτε ότι ανταποκρίνεται στην ηλικία του και δώστε προσοχή στις προδιαγραφές και στις οδηγίες εφαρμογής του. Και ποτέ μα ποτέ μην αφήνετε μόνα τους τα μικρά παιδιά στο νερό!

 

 

ΘΕΜΑ 3: «η πρώτη επαφή με τη θάλασσα»

ΔΙΔΥΜΗ ΕΥΤΥΧΙΑαπό Βίκυ Νάκου |

Η εξόρμηση στη θάλασσα είναι υπόθεση κουραστική, εκτός αν την οργανώσετε σωστά. Ξεχάστε τους απολαυστικούς καφέδες, τα βιβλία μυστηρίου και τα δικά σας μακροβούτια, γιατί το παιδί θέλει διαρκή κι αμείωτη παρακολούθηση. Μετά τα έξι ζούμε κάπως την πολυτέλεια να τα θαυμάζουμε από μικρή απόσταση να απολαμβάνουν με σχετική ασφάλεια την θάλασσα κι εφ” όσον τα παιδιά μας έχουν πάρει μαθήματα κολύμβησης σε πισίνα. Μέχρι τότε το κάθε παιδί έχει το προσωπικό του σωματοφύλακα.

Τα απαραίτητα πράγματα της παραλίας

• Μια τσάντα με πετσέτες και καπέλα
• Μια τσάντα με παιχνίδια θαλάσσης.
• Ένα μικρό ψυγειάκι με το κολατσιό
• Αντηλιακές κρέμες
• Ομπρέλα αν δεν πάτε σε οργανωμένες παραλίες. Η σκιά είναι απαραίτητη.
• Πολλά μαγιό για να αλλάζει το κοριτσάκι. Είναι θέμα υγιεινής της ευαίσθητης περιοχής του. Σε καμιά περίπτωση δεν βολεύει το ολόσωμο.
• Αν το παιδί σας φοράει πάνα, βγάλτε την πριν το βουτήξετε, για να δροσιστεί και να αποφύγετε τις ακαθαρσίες του στη θάλασσα.
• Επιλέξτε ειδικά καπέλα και μπλούζες με ψηλό δείκτη ηλιοπροστασίας.
• Συνιστώ παπούτσια θαλάσσης ακόμη και την ώρα του μπάνιου.
• Γνωρίζουμε όλοι ότι η καλύτερη ώρα του μπάνιου είναι 09:00 με 11:30, αλλά έτσι πως προκύπτει το κολατσιό του; Προτιμήστε να του το δώσετε στην παραλία, κυρίως τα φρούτα του και το αυγό του. Αποφύγετε αλμυρά και γλυκά.
• Μην ξεχνάτε το νερό
• Αν το παιδί σας από μόνο του δεν κάνει βουτιές, φυσήξτε το πρόσωπο του και βουτήξτε το για μερικά δευτερόλεπτα μέσα στη θάλασσα.
• Μην πιέσετε το παιδί σας να μπει στη θάλασσα, αν δεν θέλει. Στην αρχή σιγά – σιγά και αγκαλιά βρέχουμε το παιδί.
• Το πρώτο του μπανάκι μην ξεπερνά το ένα τέταρτο της ώρας, για να μην κρυώσει κι αρνηθεί την επόμενη μέρα τη θάλασσα.
• Για παιδιά άνω των 3 ετών, αποφύγετε τις κουλούρες. Είναι προτιμότερο τα μπρατσάκια θαλάσσης.
• Προσοχή στις παραλίες με πολύ κόσμο. Τονίζουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να απομακρυνθούν από κοντά μας για οποιοδήποτε λόγο.
• Μια απόχη για να μαζέψτε μαζί με το παιδί σας πέτρες κι άλλους θησαυρούς της θάλασσας. Θα ενθουσιαστεί και θα ασχολείται με αυτούς για ώρες.
• Ένα μικρό φαρμακείο με τα απαραίτητα, τα οποία είναι:1. νερό
2. αντιισταμινικές κρέμες
3. aspivenin,απορροφά το δηλητήριο από όλα τα τσιμπήματα
4. στο σπίτι μάλλον θα χρειαστεί να του δώσετε και αντιισταμινικό σιρόπι,
μετά από επικοινωνία με το γιατρό σας. Καλές Βουτιές!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΙΟΥΝΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό»

Άντρη Κυριακίδου Σολωμονίδου, Εκπαιδευτικός

 

Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας, και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας ακόμα και η μετακόμιση σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ.

 Προετοιμάζοντας το παιδί για τη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο 
Είναι το παιδί μου έτοιμο για το δημοτικό σχολείο; Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ποιες είναι οι απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα πρέπει να έχει για να πετύχει σε αυτή τη δύσκολη και σημαντική μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο;

Τι αναμένει η δασκάλα της Α’ τάξης από τα «πρωτάκια» της: 
• Να πειθαρχούν σε βασικούς κανόνες συμπεριφοράς μέσα και έξω από την τάξη.
• Να κοινωνικοποιούνται χωρίς δυσκολίες με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
• Να ακολουθούν προφορικές οδηγίες ενός ή δύο σκελών.
• Να εκφράζονται χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένες προτάσεις.
• Να μπορούν να αιτιολογήσουν την άποψή τους
• Να μπορούν να αναλύουν φωνολογικά μια λέξη (π.χ. από ποια φωνή ξεκινά, με ποια φωνή τελειώνει, αν μέσα της έχει μια συγκεκριμένη φωνή, κλπ)
• Να αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου.
• Να μετρούν μέχρι το δέκα.
• Να σειροθετούν και να συγκρίνουν τους αριθμούς 0-10.
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα βασικά σχήματα (κύκλος, τετράγωνο, ορθογώνιο, τρίγωνο).
• Να κατανοούν και να χρησιμοποιούν σε περιγραφές και συγκρίσεις αντικειμένων τις προμαθηματικές έννοιες (πλατύ-στενό, μακρύ-κοντό, ψηλό-χαμηλό, κλπ).
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα χρώματα.
• Να κρατούν με λειτουργική λαβή το μολύβι.
• Να χρωματίζουν, χωρίς να βγαίνουν έξω από τις γραμμές του περιγράμματος.
• Να κάθονται σωστά στην καρέκλα.

Όλα τα πιο πάνω είναι οι σημαντικότεροι στόχοι της προδημοτικής εκπαίδευσης. Άρα, η επιλογή ενός καλού νηπιαγωγείου θα προσφέρει στο παιδί σας πολλές ευκαιρίες, μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες, να καλλιεργήσει τις πιο πάνω δεξιότητες. Παράλληλα με το νηπιαγωγείο, όμως, θα πρέπει κι εσείς να αφιερώνετε χρόνο στο παιδί σας, βοηθώντας το κι εσείς να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες.

1. Δεξιότητες επικοινωνίας και γενικές γνώσεις 
Με τον όρο δεξιότητες επικοινωνίας εννοούμε την ικανότητα του παιδιού από τη μια να επικοινωνεί με σαφήνεια τις ανάγκες του και από την άλλη να κατανοεί τους άλλους (δηλαδή, ομιλία και ακρόαση). Γενικές γνώσεις είναι το ενδιαφέρον που επιδεικνύει το παιδί για να μαθαίνει πληροφορίες για το περιβάλλον του. Τα παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν καλά, ως ομιλητές και ακροατές, και που είναι περίεργοι να μάθουν για τον κόσμο γύρω τους, είναι τα παιδιά που είναι έτοιμα να επιτύχουν στο σχολείο, αλλά και σε κάθε τομέα στη ζωή τους.
2. Συναισθηματική ωριμότητα 
Συναισθηματική ωριμότητα, είναι η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει και να εκφράζει τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα, με ποικίλους τρόπους, που να ταιριάζουν σε κάθε περίσταση επικοινωνίας. Είναι, επίσης, η ικανότητα της ενσυναίσθησης (το να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου) και της προθυμίας να βοηθήσουν άλλους που έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά που είναι συναισθηματικά υγιή και ώριμα, εκφράζουν αυτά που νιώθουν αλλά είναι και σε θέση να κατανοήσουν τους άλλους. Είναι τα παιδιά που κάνουν εύκολα φίλους και βιώνουν τη σχολική ζωή ως μια ευχάριστη εμπειρία.

3. Κοινωνικές δεξιότητες 
Με τον όρο κοινωνικές δεξιότητες εννοούμε την ικανότητα των παιδιών να συνεργάζονται, να περνούν καλά με τους άλλους και να κάνουν φίλους. Ακόμα, στον όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η ικανότητα ανάληψης ευθύνης, η επίδειξη σεβασμού, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και προσαρμογής σε ρουτίνες. Με βάση την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως παιδιά με ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες έχουν θετική στάση προς τη μάθηση και είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν νέα πράγματα, όπως παιχνίδια, βιβλία κλπ.
4. Γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη 
Με τον όρο γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη εννοούμε την ικανότητα αναγνώρισης λέξεων και αριθμών, την αρίθμηση και την επάρκεια μνήμης, καθώς επίσης και τις πιο προηγμένες μορφές γραφής και ανάγνωσης.
5. Σωματική υγεία και ευεξία 
Σωματική υγεία και ευεξία είναι η φυσική ετοιμότητα για το σχολείο, η σωματική ανεξαρτησία, καθώς επίσης και οι ανεπτυγμένες κινητικές δεξιότητες. Τα παιδιά με σωματική υγεία και ευεξία έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση, καλή μνήμη, αυξημένη δημιουργικότητα και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

 

ΘΕΜΑ 2: «Το φαρμακείο των διακοπών!»

Από: Ελένη Χαδιαράκου |

 

 

 

Όλα τα απαραίτητα που πρέπει να παίρνουμε μαζί μας όταν πάμε διακοπές με τα παιδιά!

Αντισηπτικά μαντηλάκια (για τον καθαρισμό μικροτραυματισμών αλλά και των χεριών μας μετά την παραλία)

Οξυζενέ και ιώδιο

Απλούς επιδέσμους

Γάζες

Ψαλίδι και τσιμπιδάκι

Τσιρότα σε διάφορα μεγέθη

Ελαστικός επίδεσμος (σε περίπτωση διαστρέμματος ή κάκωσης)

Τοπική αντιβιοτική αλοιφή που αποτρέπει τυχόν λοιμώξεις σε μικρές πληγές και εκδορές

Εντομοαπωθητικό

Παγοκύστες

Αντισταμινική αλοιφή ή τζελ για την αντιμετώπιση των αλλεργικών αντιδράσεων και του κνησμού που προκαλεί το τσίμπημα από έντομα, τσούχτρες κ.λπ.

Κάποιο φάρμακο κατά της ναυτίας (δραμαμίνη)

Θερμόμετρο

Ένα απλό αντιπυρετικό – αναλγητικό φάρμακο, για την περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας παρουσιάσει πυρετό ή πόνο (παρακεταμόλη)

Αντηλιακό με μεγάλο δείκτη προστασίας κατάλληλο για παιδιά

Το βιβλιάριο υγείας του παιδιού

Τέλος, αν το παιδί υποφέρει από αλλεργία ή άσθμα ή άλλη πάθηση πρέπει να έχουμε τα φάρμακα που μας έχει χορηγήσει ο παιδίατρος σε επαρκείς ποσότητες για όλες τις ημέρες της διαμονής μας.

- See more at: http://www.imommy.gr/tips-xrisima/article/5100/to-farmakeio-twn-diakopwn/#sthash.6SbxgFFC.dpuf

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Δέκα βήματα για να μάθετε τα παιδιά σας κολύμπι»

Ελένη Κεχαγιά

 

Πολλά παιδάκια έχουν φοβίες με το νερό και δεν θέλουν να μπουν μέσα, να κολυμπήσουν, να διασκεδάσουν. Μπορούμε όμως με παιχνίδια όχι μόνο να τα κάνουμε να ξεπεράσουν την φοβία αλλά σύντομα να μάθουν και να κολυμπάνε.Ενα από τα συνηθισμένα λάθη των γονιών είναι ότι πιστεύουν ότι για να μάθει το παιδί να κολυμπάει πρέπει να «καταπιεί» και λίγο νερό. Ή η θεωρία που θέλει να πετάμε το παιδί μέσα στο νερό και έτσι θα υπερισχύσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θα μάθουν πως να κολυμπάνε. Αυτές οι τεχνικές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φοβίσουν ακόμα περισσότερο το παιδί παρά να το μάθουν να κολυμπάει.

Οπως το ποδήλατο, το δέσιμο των κορδονιών, το να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα απαιτεί χρόνο και υπομονή, το ίδιο ισχύει και με το κολύμπι. Μην περιμένετε ότι το παιδί σας θα μπει στο νερό και αμέσως θα αρχίσει να κολυμπάει σαν να το ήξερε από πάντα. Αν βέβαια το κάνει, τότε μιλάμε για μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση παιδιού!

To mothersblog.gr συγκέντρωσε για εσάς τα do και τα don’t για τη σωστή εκμάθηση της κολύμβησης.

Τα don’t

- Μην αναγκάζετε το παιδί να κάνει μπάνιο σε βάθος που το νερό ξεπερνάει το στήθος του
- Μην το πιέζετε να μπει αν το νερό είναι κρύο
- Αφήστε το να αποφασίσει μόνο του πότε θέλει να αρχίσει να έχει επαφή με το νερό.
- Μην το βουτάτε βίαια στο νερό

Τα 10 βήματα προς την επιτυχία

1.Για να μάθουν πιο εύκολα να κολυμπάνε πρέπει να είστε πάντα εκεί μαζί τους. Ετσι και το παιδί σας αισθάνεται ασφάλεια αλλά και εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε σε περίπτωση που το χρειαστεί!

2.Αφήστε του το χρόνο να συνηθίσει το νερό

3.Αφήστε το να παίξει σε ρηχά νερά να διασκεδάσει ώστε να του φύγει εντελώς ο φόβος για το νερό.

4. Πείτε στο παιδί να πάρει λίγο νερό στα χέρια του και να το φυσάει ώστε να κάνει μπουρμπουλήθρες. Την επόμενη φορά ζητήστε του να προσπαθήσει να φυσήξει στην επιφάνεια του νερού ένα μπαλάκι. Στο επόμενο βήμα ζητήστε του, να προσπαθεί να κάνει μπουρμπουλήθρες απευθείας στο νερό και σιγά σιγά να κάνει στην άσκηση με κλειστά μάτια και σιγά σιγά να προσπαθήσει να βάζει όλο και περισσότερο το κεφάλι του μέσα κλείνοντας και την μύτη με το χέρι ενώ ταυτόχρονα κάνει μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό.
5. Ζητήστε του να δει κάτω από το νερό. Δεν χρειάζεται να βουτήξει το κεφάλι.Μπορεί να φορέσει μια μάσκα και να βάλει στο νερό μόνο την μούρη να δει πως είναι ο βυθός και ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβάται. Ακόμα μπορείτε να του βάλετε μία όμορφη πέτρα στον πάτο και να ζητήσετε να την πιάσει. Προσοχή! Πάντα σε ρηχά νερά.

6. Αν φοράει φοράει σωσίβιο τζάκετ ή σωσίβιο κολυμβητηρίου (τουβλάκια) στην αρχή κρατήστε το και βοηθήστε το παιδί να κολυμπήσει. Κρατήστε το παιδί πάνω στην επιφάνεια και πείτε του να κάνει ξανά την άσκηση με τις μπουρμπουλήθρες και το κεφάλι μέσα στο νερό. Σταδιακά το αφήνετε μόνο του να το κάνει, σιγά σιγά δεν χρειάζεται καν να το κρατάτε μέχρι που θα φτάσει η στιγμή που θα του αφαιρέσετε το σωσίβιο.

7. Τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε να του μαθαίνεται πως να κολυμπάει κανονικά. Αν το παιδί δεν είναι εξοικειωμένο στο να βάζει το κεφάλι μέσα στο νερό μπορείτε να του δείξετε πως να κολυμπάει ύπτιο.

8. Πρώτα πρέπει να μάθει τις κινήσεις των ποδιών .Θα είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσει μια σανίδα και να δουλεύει μόνο τα πόδια ασταμάτητα.

9. Αναπνοή .Εφόσον πλέον δουλεύει καλά τα πόδια βοηθήστε το κρατώντας το,η φορέστε του ένα μακαρόνι αφρολέξ, να κολυμπήσει με το κεφάλι μέσα στο νερό και κρατώντας για λίγο την αναπνοή του και κουνώντας ταυτόχρονα τα πόδια όπως έκανε στην σανίδα.

10.Τώρα πρέπει να μάθει πως να χρησιμοποιεί τα χέρια.Κρατώντας μια σανίδα με το ένα χέρι ή ένα αφρολέξ – μακαρόνι, κάνει τις κινήσεις κολύμβησης πρώτα με το ένα χέρι και μετά με το άλλο. Βάλτε του μετά το μακαρόνι αφρολέξ και βοηθήστε το να ξεκινήσει να κολυμπάει κάνοντας τις κινήσεις των χεριών και τον ποδιών μαζί. Είναι καλύτερα να ξεκινήσει με τα πόδια και το ένα χέρι ενώ στο άλλο θα κρατάει το αφρολέξ. Μετά το άλλο χέρι και όταν νιώσει πλέον άνετα με αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια μαζί.

Πολύ προσοχή!
Πριν να αφήσετε το παιδί να κολυμπήσει μόνο του βεβαιωθείτε ότι:
- Μπορεί να επιπλέει μόνο του
- Ειδικά τον πρώτο καιρό πρέπει να κολυμπάει μπροστά σας ώστε να έχετε οπτική επαφή
- Ζητήστε του να κολυμπάει από την μια μεριά στην άλλη και σε βάθος λιγότερο από το ύψος του, αφενός για να εξοικειωθεί και αφετέρου σε περίπτωση που χρειαστεί και το παιδί να πατήσει τα πόδια του κάτω αλλά και εσείς να έχετε εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σ” αυτό.

Καλή σας επιτυχία!

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

 

 

ΜΑΪΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και κατοικίδιο»

Από την σελίδα paidiatros

Ποια η σημασία του κατοικίδιου στο σπίτι και στον κόσμο του παιδιού

Η επιθυμία του παιδιού για κατοικίδιο μπορεί κάποτε να εκληφθεί από τους γονείς ως «καμώματα», ή ως μια συμπεριφορά με πρόσκαιρο ενδιαφέρον, εάν δεν λάβουν υπόψη την σημασία που μπορεί να έχει ένα κατοικίδιο στις ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού τους. Η απόφαση για υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δε θα πρέπει να ληφθεί ως μια παροδική και πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας των παιδιών, όπως η αγορά ενός παιχνιδιού αφού το κατοικίδιο πρόκειται να γίνει καθημερινός σύντροφος και μέλος της οικογένειας.  Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια απόφαση, που θα παρθεί στην οικογένεια μετά από σοβαρή σκέψη και συζήτηση και αφού συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες, εφόσον δύναται να ξυπνήσει ανισορροπίες στην οικογένεια. Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για συλλογική απόφαση και αποδοχή όλων των μελών, αν η φροντίδα του κατοικίδιου θα είναι συλλογική ευθύνη όλων ή αν ο καθένας θα το φορτώνει στον άλλο. Πόσο θα αντέχουν ως οικογένεια τις δύσκολες στιγμές του κατοικίδιου, π.χ. την ασθένειά του ή τις ακαθαρσίες που θα προκαλεί. Για παράδειγμα μια αγχώδης/καταναγκαστική με την καθαριότητα μητέρα, που θα παθαίνει κρίσεις θυμού κάθε φορά που το νεαρό σκυλάκι θα έχει «ατυχήματα» στον έλεγχο σφιγκτήρων, μπορεί να προκαλέσει ένταση μεταξύ των γονιών και πιθανόν στεναχώρια και αίσθημα απόρριψης στο ίδιο το παιδί.H παρουσία στο σπίτι ενός κατοικίδιου, το οποίο θα τυγχάνει της σωστής φροντίδας, δε θα επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο την υγεία του παιδιού, εκτός και αν συντρέχουν λόγοι, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη αλλεργιών στο παιδί.

 

Ποια είναι τα θετικά στη ψυχολογία του παιδιού;

Όταν το κατοικίδιο αποκτηθεί με τις σωστές προϋποθέσεις, θα μπορέσει να εκπληρώσει άρτια το σκοπό του, που δεν είναι απλά η ψυχαγωγία, αλλά κυρίως η σωματική και η ψυχική υγεία, η συναισθηματική πληρότητα και η καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας.

1. Συναισθηματική στήριξη

Το κατοικίδιο μπορεί να εξασφαλίσει ένα συναίσθημα ασφάλειας και συνεχόμενης παρουσίας, βοηθώντας το παιδί και συνοδεύοντάς το στα διάφορα εξελικτικά στάδια (άγχος αποχωρισμού, απουσίες μελών οικογένειας, αντιζηλίες αδελφών).  Το αίσθημα ασφάλειας της σχέσης κατοικίδιου- παιδιού επιτυγχάνεται λόγω του ότι αισθάνεται αποδοχή και αναγνώριση των ικανοτήτων του, καθώς και αποδοχή των αδυναμιών του. Το παιδί με την ασφάλεια που του παρέχει η συγκεκριμένη σχέση λαμβάνει επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου.Μέσα από την καθημερινή συμβίωση με το παιδί, το κατοικίδιο γίνεται ο πιο πιστός προστάτης του παιδιού,  κάνοντάς το να νιώθει ακόμη πιο ασφαλές, ενώ παράλληλα  το παιδί μαθαίνει να γίνεται πιο δοτικό. Tα παιδιά μαθαίνουν πιο ανώδυνα να εκφράζονται, να «δένονται» συναισθηματικά και να σέβονται τις ανάγκες μιας άλλης ζωής. Μέσα από έρευνες διαφαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδιο έχουν την ευκαιρία, διαμέσου αυτής της σχέσης, να αναγνωρίζουν καλύτερα  τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων και αυτό βοηθά στις σχέσεις που αναπτύσσουν κοινωνικά.

2. Κατανόηση σημαντικών εννοιών ύπαρξης

Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα, διαμέσου της συνύπαρξης με το κατοικίδιο, έννοιες όπως ο κύκλος της ζωής (γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, γήρας και θάνατος) και να εξοικειωθούν με δύσκολα θέματα όπως η ασθένεια και η απώλεια/πένθος. Ο θάνατος του κατοικίδιου, πάντα με σωστό χειρισμό από τους γονείς, μπορεί να προετοιμάσει συναισθηματικά τα παιδιά στις περιπτώσεις απώλειας αγαπημένου τους προσώπου.

3. Κοινωνικοποίηση

Το κατοικίδιο μπορεί επίσης:

• να γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού και ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι- όταν οι γονείς έχουν παραδοθεί στην κούραση!
• Να κάνει τα παιδιά λιγότερο μοναχικά και με περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση σε σχέση με παιδιά χωρίς κατοικίδιο.
• Βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, αφού τείνουν να περνούν αρκετές ώρες έξω παίζοντας με το κατοικίδιο (ιδιαίτερα αν είναι σκύλος). Μαθαίνουν, με τρόπο φιλικό προς τη ψυχολογία τους, να έχουν ευθύνες, να σέβονται και να κατανοούν τις ανάγκες κάποιου άλλου και να τις βάζουν πάνω από τις δικές τους όταν χρειαστεί.

 

 

ΘΕΜΑ 2: « Παιδί και εθισμός στο κινητό τηλέφωνο: Πώς μπορούν να παρέμβουν εποικοδομητικά οι γονείς»

•  Iatropedia

 

Καθώς ως κοινωνία βιώνουμε δραστικές αλλαγές στο πώς η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα είδος εθισμού στις φορητές ηλεκτρονικές συσκευές που τους κρατούν “συνδεδεμένους” με τον κυβερνοκόσμο. Και μια παλιότερη δημοσκόπηση από την Common Sense Media ήρθε να το επιβεβαιώσει αυτό. Πέρα από τους αριθμούς, η έκθεση περιλαμβάνει επίσης συμβουλές για την αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης τάσης που εμφανίζει ο εθισμός στο κινητό για τα παιδιά και τους εφήβους. Δείτε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους με αυτό το φαινόμενο:Εφαρμόστε όρια στην χρήση του τηλεφώνου

Οι γονείς δεν μπορούν απλά να πάρουν τα διάφορα gadgets από τα παιδιά τους με την ελπίδα ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ορίσουν πόση ώρα την μέρα επιτρέπεται η χρήση κινητού τηλεφώνου, αλλά και μερικές χρονικές ζώνες ελεύθερης χρήσης του. Οι εκάστοτε κανόνες εξαρτώνται από την οικογένεια. Κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να καθορίσουν απλά όρια, όπως το να κλείνει το κινητό, όσο το παιδί κάθεται στο τραπέζι να φάει. Άλλοι μπορεί να επιλέξουν να θέσουν πιο συγκεκριμένους κανόνες με πλήρη απαγόρευση στην χρήση κινητού μετά από κάποια ώρα το βράδυ (ξεχωριστά για καθημερινές και σαββατοκύριακα).Ελέγξτε τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν τα παιδιά σας

Οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τις εφαρμογές που έχει το παιδί στο κινητό του. Βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλες για την ηλικία του και ότι είναι χρήσιμες και επωφελείς για όλη την οικογένεια. Υπάρχουν εφαρμογές που ενισχύουν τη δημιουργικότητα και την ποιότητα του χρόνου που περνάει όλη η οικογένεια μαζί. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι δημιουργικοί και υπεύθυνοι χρήστες της τεχνολογίας και όχι απλά παθητικοί συνδρομητές κάθε λογής εφαρμογών που βγαίνουν ακατάπαυστα.Ασχοληθείτε πραγματικά

Οι γονείς θα πρέπει να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους, ενώ εκείνα χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα και άλλες συσκευές που συνδέονται στο ίντερνετ. Θα πρέπει να υποστηρίζουν την μάθηση των παιδιών τους, να τα βοηθούν να εξερευνούν νέα πράγματα, να βλέπουν ποια είναι εκείνα που τραβάνε την προσοχή τους στο διαδίκτυο και να παίζουν μαζί τους. Θα βοηθήσει επίσης αν οι γονείς καθοδηγούν τα παιδιά τους για το πώς να αμφισβητούν και να κρίνουν τα μηνύματα των ΜΜΕ, ώστε να ενισχύσουν την κατανόησή τους για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κοινωνία.Δείξτε στο παιδί τις επιπτώσεις του να ασχολείται με το κινητό, ενώ κάνει άλλα πράγματα

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η ποιότητα του διαβάσματός τους επηρεάζεται από την ταυτόχρονη χρήση του κινητού τους τηλεφώνου. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά τους να εστιάζουν κάθε φορά σε αυτό που κάνουν και το διάβασμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Θα πρέπει επομένως να δημιουργούν ένα περιβάλλον με ελάχιστους περισπασμούς, όπου τα παιδιά μένουν μακριά από όλες τις μορφές μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ διαβάζουν, ή ενώ συνομιλούν μαζί τους για κάτι σημαντικό.Ορίστε το παράδειγμα για τα παιδιά

Οι γονείς θα πρέπει να ξεκινήσουν πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους. Ξεκινήστε με το να αφήνετε στην άκρη το κινητό την ώρα που κάθεστε στο τραπέζι να φάτε, ή και σε άλλες στιγμές. Πάντα να έχετε το κινητό στην άκρη και να μην ασχολείστε με αυτό ενώ οδηγείτε: είναι πολύ κακό παράδειγμα για το παιδί! Γενικά θα πρέπει με τις πράξεις σας να δείχνετε στα παιδιά τις αξίες που θέλετε να τους περάσετε.

 

3) Παιδί και τηλεόραση

Από την ιστοσελίδα paidiatros

Μια από τις συνήθεις απορίες των σημερινών γονιών είναι το κατά πόσο και με πια συχνότητα μπορεί το βρέφος τους να «παρακολουθεί τηλεόραση«. Έτσι καθημερινά υποβάλλουν την εξής ερώτηση στον παιδίατρό τους:.  «Γιατρέ πόση ώρα μπορεί να παρακολουθεί τηλεόραση το βρέφος μου;».  Καταλαβαίνεται λοιπόν την επιρροή που μπορεί να έχει η τηλεόραση σε ένα παιδί όταν οι ίδιοι οι γονείς θέλουν το παιδί τους να παρακολουθεί ή διερωτούνται αν επιτρέπεται η παρακολούθηση τηλεόρασης από τη βρεφική ηλικία.Μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα βρέφη και τα μικρά παιδιά παρακολουθούν περίπου δύο ώρες την ημέρα τηλεόραση. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει όπως τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των δύο χρονών να μην παρακολουθούν καθόλου τηλεόραση. Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής είναι πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η τηλεόραση μπορεί να κλέψει πολύτιμο χρόνο από τη συναναστροφή του παιδιού με τους γονείς του, με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και φυσικά από το ίδιο το παιχνίδι.  Τα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρονών μπορούν να παρακολουθούν κατά μέσο όρο 1-2 ώρες την ημέρα με την προϋπόθεση ότι παρακολουθούν ποιοτικά προγράμματα.

Αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Βία

Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος Αμερικανός  θα παρακολουθήσει μέχρι την ηλικία των 18 χρονών 200 000 πράξεις βίας στην τηλεόραση. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Προβλήματα συμπεριφοράς, εφιάλτες και δυσκολία στον ύπνο μπορεί να είναι επακόλουθα της έκθεσής τους στις σκηνές βίας που παρακολουθούν στην τηλεόραση.Πολλές πράξεις βίας διαπράττονται από τον πρωταγωνιστή που υποδύεται  το ρόλο του «καλού», τον οποίο τα παιδιά έχουν διδαχθεί να μιμηθούν! Ακόμα κι αν τα παιδιά διδάσκονται από τους γονείς τους ότι δεν είναι σωστό να χτυπήσουν άλλο παιδάκι, εντούτοις η τηλεόραση τους στέλνει αντίθετα μηνύματα με τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος.

 

Επικίνδυνες συμπεριφορές

Τα παιδιά παρακολουθούν τηλεοπτικά προγράμματα που προβάλλουν  σκηνές βίας καιπεριλαμβάνουν σκηνές σεξ, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ,  χρήσης ναρκωτικών ουσιών κ.τ.λ.Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτά επηρεάζονται από αυτές τις σκηνές. Παιδιά που παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση έχουν σε πιο μικρή ηλικία την πρώτη τους σεξουαλική επαφή σε σχέση με τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση.  Ακόμη, επηρεάζονται και από τις διαφημίσεις που έχουν σχέση με το αλκοόλ ή από σειρές/ταινείεςστις οποίες προβάλλονται αρνητικά πρότυπα που παρουσιάζουν αλκοολικές συμπεριφορές.Παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευτεί η διαφήμιση τσιγάρων, εντούτοις τα παιδιά βλέπουν πολλές σκηνές με ανθρώπους να καπνίζουν. Μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά που παρακολουθούν περισσότερο από 5 ώρες την ημέρα τηλεόραση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αρχίσουν το κάπνισμα σε σχέση με αυτά που παρακολουθούν λιγότερο από δύο ώρες την ημέρα.

Παχυσαρκία

Είναι πια αποδεκτό από όλους και έχει αποδειχτεί σε διάφορες έρευνες ότι η τηλεόραση προκαλεί παχυσαρκία. Πρώτα από όλα το παιδί που παρακολουθεί τηλεόραση είναι ακίνητο στον καναπέ και δεύτερο τα παιδιά συνήθως καταναλώνουν σνακ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Επιπλέον, βομβαρδίζονται συνεχώς από διαφημίσεις που προωθούν μη υγιεινές τροφές όπως είναι τα πατατάκια, τα γαριδάκια κ.τ.λ.

Επίδραση διαφημίσεων

Τα παιδιά εκτίθενται σε εκατοντάδες διαφημίσεις καθημερινά, όπως διαφημίσεις παιχνιδιών, φαγητών, ποτών κ.τ.λ. Τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των έξι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι οι διαφημίσεις δεν είναι τηλεοπτικό πρόγραμμα, ειδικά αν τα προϊόντα διαφημίζονται από κάποιο αγαπημένο τους πρωταγωνιστή.Γι’ αυτό πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στο παιδί σας και να του εξηγήσετε το ρόλο και το σκοπό της διαφήμισης, που δεν είναι παρά μόνο να ωθήσει τον καθένα από εμάς να αγοράσετε το διαφημιζόμενο προϊόν ή υπηρεσία.

 

Θετικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Χωρίς αμφιβολία η τηλεόραση μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, αφού αποτελεί ένα καλό εργαλείο εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας, αν γίνεται ορθολογιστική χρήση της. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής:

• Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να βοηθηθούν και να μάθουν το αλφάβητο.
• Μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να  εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους.
• Μπορούν να μάθουν για το φυσικό περιβάλλον, όπως για τη χλωρίδα και πανίδα, αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον, παρακολουθώντας  κοινωνικά αποδεχτά πρότυπα και υιοθετώντας σωστές και ηθικές στάσεις ζωής σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις.

 

Για να αποκομίζετε όμως περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά από την τηλεόραση καλό είναι να ακολουθείτε τους πιο κάτω κανόνες:

1. Τα παιδιά να παρακολουθούν τηλεόραση μόνο στους κοινόχρηστους χώρους του σπιτιού (π.χ. καθιστικό).
2. Στο χώρο με την τηλεόραση καλό είναι να έχετε βιβλία και παιχνίδια, έτσι ώστε να μπουν στον πειρασμό να ασχοληθούν και με αυτά.
3. Απαγορεύεται τα παιδιά να έχουν τηλεόραση στο δωμάτιό τους.
4. Να είστε εσείς καλό παράδειγμα για το παιδί σας και να παρακολουθείτε όσο το δυνατό λιγότερα τηλεοπτικά προγράμματα.
5. Η τηλεόραση να είναι κλειστή την ώρα των γευμάτων.
6. Βάλτε όρια παρακολούθησης. Αποφασίστε από την αρχή της βδομάδας ποια προγράμματα θα δει το παιδί σας και να είστε έτοιμοι να το τηρήσετε.
7. Τα παιδιά δεν παρακολουθούν ποτέ τηλεόραση την ώρα που μελετούν.
8. Αν είναι δυνατό, να παρακολουθείτε μαζί με το παιδί σας τηλεόραση και να σχολιάζετε μαζί. Για παράδειγμα ρωτήστε: «Ποια είναι η γνώμη σου για τη συμπεριφορά του παιδιού στο τηλεοπτικό πρόγραμμα;».  Στη συνέχεια ανταλλάξτε απόψεις.
9. Αν δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε τηλεόραση μαζί με το παιδί σας ελέγξτε ότι το πρόγραμμα που παρακολουθεί είναι κατάλληλο για την ηλικία του.
10. Αν μαγνητοσκοπήσετε ένα πρόγραμμα, τότε αφαιρέστε τις διαφημίσεις.
11. Πάρτε DVD που να είναι εκπαιδευτικά ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας.
12. Δώστε εναλλακτικές λύσεις ψυχαγωγίας στο παιδί σας.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και Πάσχα: Συμβουλές για την ασφάλειά του!»

Από την ιστοσελίδα tlife
Το Σωματείο “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” που έχει τεράστια εμπειρία στο παιδικό τραύμα σου δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να προσέξεις σε σχέση με το παιδί ώστε να αποφύγεις δυσάρεστες εμπειρίες!

1. Τοποθετούμε στις μπαλκονόπορτες του σπιτιού μας αυτοκόλλητα στο ύψος των παιδιών μας, ώστε να τις βλέπουν καλύτερα και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί από σπασμένα τζάμια, οι οποίοι είναι πάντα σοβαροί έως και θανατηφόροι.
2. Δεν αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά χωρίς επίβλεψη στην κουζίνα, όταν βάφουμε τα αυγά και ετοιμάζουμε πασχαλινές λιχουδιές.
3. Προσοχή στις λαμπάδες! Να αποφεύγουμε όσες είναι στολισμένες με εύφλεκτα υλικά και να εξηγήσουμε στα παιδιά πως πρέπει να τις κρατάνε. Η φλόγα και το λιωμένο κερί, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.
4. Προσοχή στα βεγγαλικά!!! Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!
5. Ιδιαίτερη προσοχή στις ψησταριές και στις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα! Τα αναμμένα κάρβουνα και τα πυρωμένα σίδερα αποτελούν αιτία σοβαρών εγκαυμάτων.
6. Κρατάμε πάντα τα παιδιά από το χέρι στη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όταν βγαίνουμε μαζί τους για ψώνια.
7. Να βεβαιωνόμαστε ότι ο τόπος διαμονής μας στις διακοπές είναι ασφαλής για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: μπαλκόνια, παράθυρα, σκάλες, τζάκια και πισίνες, και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Εφόσον υπάρχουν στην περιοχή ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού, να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.
8. Όταν είμαστε κοντά σε νερό με μικρά παιδιά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι μπορούν να πνιγούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και σε ελάχιστα εκατοστά νερού.
9. Το Πάσχα είναι μία καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας να φοράνε πάντα κράνος ασφαλείας όταν κάνουν ποδήλατο.
10. Στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, τα παιδιά πρέπει πάντα να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα.
11. Αρκετά τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο ότι τα παιδιά – επιβάτες, ενοχλούν και εκνευρίζουν τους γονείς – οδηγούς. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, να βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά στο αυτοκίνητο έχουν κάποια ασφαλή παιχνίδια για να απασχολούνται καθώς και προστασία από τον ήλιο (αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου). Πρέπει επίσης να προγραμματίζονται κάποιες στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή.  Εάν τα παιδιά μας απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.
12. Ποτέ να μην καθόμαστε πίσω με το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Υπάρχουν έθιμα της άνοιξης που προστατεύουν την υγεία των παιδιών; Και όμως, ναι!»

Δρ. Σπύρος Μαζάνης Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

Από 1η Μαρτίου μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από δικές της ασθένειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, όπως αλλεργίες, ιώσεις, λαρυγγίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.α.

Αυτήν την εποχή έρχονται τα χελιδόνια και λέμε στα παιδιά να μην πιάνουν και ενοχλούν τα χελιδόνια όπως επίσης και τις φωλιές τους, διότι τα χελιδόνια είναι του Θεού και δεν πρέπει να τα ενοχλούμε.Η πραγματική αλήθεια όμως είναι η εξής: Πολλά από αυτά τα χελιδόνια που έρχονται αυτή την εποχή είναι άρρωστα και έχουν μεγάλο φορτίο μικροβίων πάνω τους όπως και οι χελιδονοφωλιές τους.

 

Βάζουμε στον καρπό των παιδιών μία κλωστή κόκκινη και λέμε στα παιδιά ότι το κάνουμε αυτό για να μην τα κάψει ο ήλιος. Η αλήθεια είναι ότι τα χελιδόνια που είναι άρρωστα φοβούνται το κόκκινο χρώμα. Γι” αυτόν το λόγο βάζουν οι μητέρες τα βραχιολάκια στα παιδιά, για να μην τα πλησιάζουν τα χελιδόνια.

 

 

Κάτι άλλο που κάνει πριν βγάλει το παιδί στην αυλή να παίξει είναι να του αλείφει το πρόσωπο με ένα μείγμα που φτιάχνει από λάδι και καλαμποκάλευρο. Αυτό είναι το πρώτο αντηλιακό που χρησιμοποιήθηκε στα παιδιά.

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Μήπως το παιδί σου δεν ψηλώνει; Δες τι πρέπει να κάνεις!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης λύνει όλες τις απορίες σου σχετικά με το ύψος του παιδιού σου…

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΥΨΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ :

 

-Κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα, δηλαδή στο ύψος που έχουν οι 2 γονείς. Παρόλα αυτά όμως επειδή τα γονίδια του ύψους μεταφέρονται και από τους προγόνους, μπορεί κοντοί γονείς να αποκτήσουν ψηλό παιδί.

 

-Περιβαντολογικοί παράγοντες, δηλαδή οι συνθήκες στις οποίες ζει ένα παιδί, ο τρόπος της διατροφής του, ο τρόπος της ζωής του, το κάπνισμα, εάν είναι εκτεθειμένο σε ακτινοβολίες ή σε χημικές ουσίες, ορισμένες σοβαρές αρρώστιες, η λήψη κάποιων φαρμάκων και η ψυχολογική κατάσταση ενός παιδιού (το άγχος εμποδίζει την ανάπτυξη του ύψους).

 

-Έχει παρατηρηθεί ότι οι εγκυμονούσες μητέρες που κάπνιζαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έπιναν αλκοόλ ή έκαναν χρήση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο ύψος από το αναμενόμενο.

 

-Όσον αφορά στις παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους, αυτές μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα των χρωμοσωμάτων όπως για παράδειγμα το σύνδρομο down και το σύνδρομο turner, σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης όπου εμποδίζεται η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, υποθυρεοειδισμός και ελαττωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης ή και κάποια άλλα πολύ σοβαρά χρόνια προβλήματα.

 

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε και να απευθυνθείτε στον παιδίατρο:

 

-Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί μεταξύ της ηλικίας 2 και 10 χρονών δεν παίρνει κάθε χρόνο ύψος ή αυτό είναι μικρότερο από 4-5 εκατοστά.

 

-Όταν το παιδί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή αναπτυσσόταν κανονικά, αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός της ανάπτυξής του.

 

-Εάν σε δύο διαδοχικές μετρήσεις του ύψους με μεσοδιάστημα 6 μηνών δεν βλέπετε καμία διαφορά στο ύψος του.

 

-Εάν το παιδί φοράει το ίδιο μέγεθος ρούχων και παπουτσιών για πάνω από ένα χρόνο.

 

-Εάν το βάρος του παιδιού αυξάνεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό από εκείνο του ύψους του.

 

-Εάν στο σχολείο είναι το πιο κοντό παιδί ανάμεσα στους συμμαθητές του.

 

-Εάν ένα κορίτσι ξεκινάει να έχει συμπτώματα περιόδου ή και περίοδο πρόωρα, δηλαδή κάτω από 9 χρονών.

 

 

Ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνει ορισμένες μετρήσεις ύψους, βάρους και περιμέτρου κεφαλιού. Θα βγάλει το συμπέρασμα βάσει ορισμένων πινάκων που υπάρχουν για να διαπιστώσει αν το παιδί έχει πραγματικά πρόβλημα και είναι παθολογικά κοντό ή απλώς είναι ένα φυσιολογικό παιδί με χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί να ζητήσει να το δει κάποιος παιδο-ενδοκρινολόγος για να κάνει εξετάσεις ή ακόμα και να ζητήσει μια ακτινογραφία του καρπού του παιδιού διότι μετρώντας τα οστά του καρπού μπορεί να διαπιστώσει την πραγματική οστική ηλικία.

Αυτό σημαίνει ότι αν η οστική λειτουργία του παιδιού είναι μικρότερη από την χρονολογική του, είναι ενθαρρυντικό και το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει.

Αν όμως η οστική λειτουργία του είναι μεγαλύτερη από την χρονολογική ηλικία τότε μπορεί να κρύβεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

 

Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να ψηλώσει

 

-Με την διατροφή του. Σε γενικές γραμμές ένα παιδί για να το βοηθήσουμε να ψηλώσει πρέπει να τρώει αρκετά γαλακτοκομικά προϊόντα δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί, τροφές οι οποίες περιέχουν ασβέστιο διότι βοηθάει στην ανάπτυξη των τροφών. Θα πρέπει να προσπαθεί να μην τρώει λιπαρά, τηγανητά και γενικά βιομηχανοποιημένες τροφές.

 

-Πρέπει να γυμνάζεται γιατί η καθιστική ζωή στερεί ύψος από το παιδί, ενώ η κίνηση και η μυική άσκηση το βοηθούν να ψηλώνει. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού και υπάρχουν άλλα τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Ο πρωταθλητισμός και οποιαδήποτε μορφή ακραίας άσκησης εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Αθλήματα τα οποία μπορεί να εμποδίσουν την επιμήκυνση των οστών είναι : η άρση βαρών, η πυγμαχία, οι υδάτινες καταδύσεις, η ενόργανη και το μπαλέτο. Εάν πρέπει ένα παιδί να ασχοληθεί μα κάποιο από αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να ο κάνει μετά την ηλικία των 2 χρονών. Αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του ύψους είναι : η κολύμβηση, το περπάτημα, το μπάσκετ και το βόλεϊ.

 

 

Τι είναι η αυξητική ορμόνη;

 

Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την χορήγηση αυξητική ορμόνης στα παιδιά για να πάρουν ύψος. Αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά για την περίπτωση του κάθε παιδιού για το αν πραγματικά είναι ένα παθολογικά κοντό παιδί ή όχι. Η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης είναι μια επίπονη και οικονομικά βαριά κατάσταση όπου το παιδί πρέπει να κάνει τουλάχιστον για 3 χρόνια σχεδόν κάθε μήνα από μια ένεση και τα τελικά αποτελέσματα του ύψους δεν είναι τόσο αναμενόμενα δεδομένου διότι θα πάρει ύψος τελικά γύρω στα 5 με 7 εκατοστά.

 

Υπάρχει ένα τεστ που βάσει του ύψους των δύο γονιών μπορούμε να υπολογίσουμε το ελάχιστο αναμενόμενο τελικό ύψος του παιδιού. Ο τύπος αυτός λέει :

 

Για το αγόρι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και προσθέτετε 6,5 εκατοστά.

 

Για το κορίτσι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και αφαιρείτε 6, 5 εκατοστά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1:  «Τι προσφέρει στο παιδί η ενασχόληση με τη ζωγραφική;»

Από την ιστοσελίδα vita.gr

 

Το βοηθά να εκφραστεί

Τα μικρά μας δεν έχουν πάντα τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν τα συναισθήματά τους. Όμως μέσα από τη ζωγραφική μπορούν να τα διοχετεύσουν στο χαρτί – κι αν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, μπορούμε κι εμείς να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα, ειδικά σε αυτό το πολύ δύσκολο διάστημα για την ψυχολογία όλων μας.

Του μαθαίνει να δίνει λύσεις

Κάθε “πίνακας” απαιτεί μια σειρά από επιλογές. Πού θα τοποθετηθεί η μαμά, πού ο μπαμπάς και πού το δεντράκι; Έτσι, η ζωγραφική ανήκει στις δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να κατακτήσουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Του ανεβάζει το ηθικό

Η ζωγραφική είναι μια δραστηριότητα χωρίς σωστά και λάθη. Δείξτε τους πόσο σας άρεσαν τα “έργα” τους και θα δείτε την αυτοπεποίθησή τους να ανεβαίνει.

Γυμνάζει το μυαλό του

Οι δημιουργικές δραστηριότητες ενεργοποιούν τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνη για τις δεξιότητες που σχετίζονται με την όραση και την κατανόηση των πραγμάτων που βλέπουμε. Στη νηπιακή ηλικία, αυτές οι δεξιότητες ακόμη αναπτύσσονται και οτιδήποτε τις ενισχύει δεν μπορεί παρά να είναι θετικό.

Μειώνει το άγχος

Ακόμη και τα μικρά παιδιά μπορεί να νιώθουν άγχος και μάλιστα εκείνα δεν ξέρουν πώς να το εκφράσουν και να το αντιμετωπίσουν. Η ζωγραφική τούς δίνει την ευκαιρία να χαλαρώσουν.

Ενισχύει τη λεπτή κινητικότητα

Όταν ζωγραφίζουν, τα μικρά μας εκπαιδεύονται με ευχάριστο τρόπο στον έλεγχο των μικρών κινήσεών τους. Ταυτόχρονα, ενισχύεται και ο συντονισμός της κίνησης των ματιών και των χεριών τους.

Εμπεριέχει την εξερεύνηση

Τα μικρά μας έχουν ανάγκη από νέα ερεθίσματα. Η ζωγραφική εμπλέκει πολλές από τις αισθήσεις τους – κυρίως την όραση και την αφή – και έτσι μας βοηθά να καλύψουμε την ανάγκη τους για εξερεύνηση.

Του μαθαίνει τη σχέση αιτίας – αποτελέσματος

Εκτός των άλλων, η ζωγραφική είναι και ένα πείραμα. Ειδικά αν έχετε στη διάθεσή σας τέμπερες ή νερομπογιές, μπορεί να παίξει ατελείωτα με τους συνδυασμούς των χρωμάτων, βλέποντας πώς οι πράξεις του επηρεάζουν το αποτέλεσμα.

 

 

ΘΕΜΑ 2:  «Τα νήπια μας μαθαίνουν πώς να ζούμε καλύτερα»

Από την ιστοσελίδα vita.gr

 

Τα νήπια μας δείχνουν πώς να ζήσουμε καλύτερα

Μπορούμε να μάθουμε τόσα πολλά για τη ζωή από τα νήπια. Υπάρχει λόγος που πολλοί δηλώνουν ότι πρέπει όλοι να αρχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι αθώα, ειλικρινή και συναισθηματικά ευάλωτα. Βλέπουν τον κόσμο μέσα από έναν φακό που δεν θολώνει από τις προσδοκίες, το άγχος και υπάρχει πάντα κάτι να μάθουν  που δεν γνώριζαν.

Εκτός από τα περίεργα και ξαφνικά ξεσπάσματα θυμού, τα νήπια φαίνεται να είναι πάντα χαρούμενα. Βρίσκουν χαρά στα πιο μικρά πράγματα και οι γονείς μπορούν συχνά να τα κοιτούν και να αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο χαρούμενα. Ωστόσο, οι γονείς μπορούν επίσης να μάθουν πολλά για την ευτυχία από τα νήπια τους. Μπορούν να μάθουν πώς να ζουν μια ευτυχισμένη ζωή και πώς να τη μεταδίδουν αυτήν την χαρά σε άλλους.

Κοιμούνται καλά

Εάν και δεν κοιμούνται όλα τα νήπια ολόκληρη την νύχτα, συνήθως κοιμούνται αρκετά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα νήπια κοιμούνται περίπου 11 με 14 ώρες την ημέρα. Ο ποιοτικός ύπνος μπορεί να κάνει «θαύματα» στην ψυχολογία μας και οι γονείς μπορούν να μάθουν να δίνουν προτεραιότητα στον ύπνο και την ξεκούραση, παρά το φορτωμένο τους πρόγραμμα.

Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό αν δεν κοιμάστε καλά, είτε να «κλέβετε» λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα για να αναπληρώνετε τον ύπνο σας είτε να ζητάτε βοήθεια από τον σύντροφό σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα για να μην επιβαρύνεται τόσο το πρόγραμμά σας.

Εκφράζουν τα συναισθήματά τους

Όπως θα έχετε διαπιστώσει, τα νήπια δεν φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματά τους και αυτό θα μπορούσε να είναι το μυστικό συστατικό της ευτυχίας τους. Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα νήπια δεν συγκρατούν τα συναισθήματά τους, τα εκφράζουν όλα, ακόμα κι αν δεν το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο κάθε φορά.

Αυτό μπορεί να έχει τη μορφή θυμού, δεν φοβούνται να κλάψουν, να φωνάξουν ή ακόμα και να ουρλιάξουν. Ενώ το να εκρήγνυστε δεν αποτελεί υγιή τρόπο έκφρασης του θυμού, αυτό που μπορείτε να μάθετε από τα νήπια είναι η σημαντικότητα του να εκφράζετε τα συναισθήματά σας, αντί να τα κρύβετε.

Ρισκάρουν

Τα περισσότερα νήπια δεν φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα κι ενώ αυτό μπορεί να τα οδηγήσει σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές, που αγχώνουν την μαμά και τον μπαμπά, ταυτόχρονα ενισχύει το θάρρος τους και καλλιεργεί τον τρόπο που σκέφτονται, «ζυγίζοντας» τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Αυτό που μας μαθαίνουν τα νήπια είναι να έχουμε περιέργεια για τον κόσμο  και όχι φόβο.

Ή τουλάχιστον να έχουμε περιέργεια, να θέλουμε να εξερευνήσουμε όσα δεν γνωρίζουμε, εκτός από φόβο. Ενώ ως ενήλικες αναγνωρίζουμε τους πιθανούς κινδύνους, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αξίζει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, ακόμα και αν βγαίνουμε εκτός από την «ζώνη» ασφάλειάς μας.

 

 

ΘΕΜΑ 3:  «Γιατί αξίζει να ανακυκλώνουμε»

Από την ιστοσελίδα vita.gr -  Άννα Μαρία Δρόσσου

 

Πολλοί είναι οι λόγοι που καθιστούν την ανακύκλωση πρωταρχικής σημασίας. Με τη συλλογή, την επεξεργασία και τη μετατροπή υλικών σε νέα αγαθά όχι μόνο συμβάλλουμε στη μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα και των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά μειώνεται και η ανάγκη συλλογής πρώτων υλών, αποτρέποντας την περαιτέρω ρύπανση του περιβάλλοντος.

Στοχεύουμε μαζί για το καλύτερο

Η ανακύκλωση μας φέρνει πιο κοντά, καλώντας μας να θέσουμε συλλογικούς στόχους και να ακολουθήσουμε ομαδικές δράσεις στο σχολείο, στη δουλειά ή στην κοινότητα που όχι μόνο θα ωφελήσουν τη φύση αλλά και εμάς τους ίδιους.

Μαθαίνοντας στα παιδιά γιατί είναι σημαντική η προστασία του περιβάλλοντος αλλά και τι μπορούν να κάνουν για να τα καταφέρουν, εφοδιάζουμε τις επόμενες γενιές με τη γνώση, την κατανόηση και τα απαραίτητα μέσα για να ζήσουν σε έναν υγιή, φυσικό κόσμο χωρίς ρύπους.Βελτιώνοντας λοιπόν τις συνήθειες ανακύκλωσης διατηρούμε τους φυσικούς μας πόρους, εξοικονομούμε ενέργεια και προστατεύουμε τα οικοσυστήματα και την άγρια ζωή. Καθώς ανακυκλώνουμε, κόβουμε λιγότερα δέντρα, αποτρέπουμε την αναστάτωση και τη ζημιά του φυσικού κόσμου, συμβάλλοντας στη διατήρησή του.Ταυτόχρονα η παραγωγή προϊόντων από ανακυκλωμένα υλικά απαιτεί λιγότερη ενέργεια απ’ ό,τι η παραγωγή από νέες πρώτες ύλες.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι η ανακύκλωση ενός γυάλινου μπουκαλιού εξοικονομεί αρκετή ενέργεια για να ανάψει μια λάμπα 100 watt για τέσσερις ώρες.

Κάντε την παιχνίδι

Αφού μαζέψετε όλα τα απορρίμματά σας, παίξτε ένα παιχνίδι διαλογής. Βάλτε τα παιδιά να φορέσουν γάντια και διαχωρίστε τα απόβλητα σε κάδους ανάλογα με το υλικό τους, όπως χαρτί, πλαστικό, γυαλί και αλουμίνιο.

Ταξινομήστε τα απορρίμματα σε κατηγορίες ανακύκλωσης που αντιστοιχούν στους οικιακούς και έπειτα στους κοινόχρηστους κάδους ανακύκλωσης. Ως οικογένεια εξετάστε πόσα απορρίμματα έχετε δημιουργήσει, δείτε ποιος δημιούργησε τα περισσότερα και τραβήξτε μια φωτογραφία.

Δημιουργικό reuse

Πολλά είναι τα αντικείμενα που μπορεί να αξιοποιήσει και να επαναχρησιμοποιήσει κάθε μέλος της οικογένειας, από εφημερίδες, βιβλία, χαρτοκιβώτια, παλιά μπλουζάκια, ακόμα και λούτρινα ζωάκια.

Ενθαρρύνετε τα παιδιά να αφήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους ελεύθερη και να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε αντικείμενα που διαφορετικά θα πετούσαν, δημιουργώντας μικρά έργα τέχνης που θα μπορούσαν να δώσουν ως δώρα ή να χρησιμοποιηθούν ως καθημερινά αντικείμενα.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Προσοχή μοναχοπαίδι!»

 

Από :Λουίζα Bογιατζή  συμβουλευτική ψυχολόγος του vita

 

Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια.

Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε»
Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα». Kαι, βέβαια, μπορεί να απολαμβάνει με μεγαλύτερη αφθονία όχι μόνο το συναισθηματικό αλλά και τον υλικό πλούτο της οικογένειας, να έχει περισσότερες «ευκαιρίες».
Oι παγίδες
Σήμερα το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς άλλα αδέλφια κρύβει ορισμένες παγίδες, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα αγαθά και τις «ευκαιρίες» που δεν μοιράζονται, δεν μοιράζονται ούτε τα οποιαδήποτε «λάθη» των γονιών και οι δυσκολίες της οικογενειακής ζωής.
H προστασία των συναισθημάτων
Eπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού.
«Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»
Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. Aυτό είναι ένα από τα πράγματα που αποφορτίζονται σημαντικά και με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά στην οικογένεια.
H «θυσία» της μητέρας
Oι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού.
H αίσθηση της παντοδυναμίας
H πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tο φόβο αυτό μεγεθύνουν και οι αυξημένες απαιτήσεις -ή έστω προσδοκίες- αλλά και μεγαλομανείς φαντασιώσεις των γονιών, που βαραίνουν ιδιαίτερα στην πλάτη του μοναδικού παιδιού, αναγκαστικά μοναδικού παραλήπτη όλων των απωθημένων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους.
Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;
Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη.

2) ΘΕΜΑ : «Επικίνδυνο ένα στα τρία παιχνίδια»

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

 

“Ένα στα τρία παιχνίδια που προορίζονται για παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επικίνδυνο, σύμφωνα με αποτελέσματα ευρωπαϊκής μελέτης, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα.Στο πλαίσιο της έρευνας, εξετάστηκαν στα ευρωπαϊκά εργαστήρια παιχνίδια τα οποία βρέθηκε ότι περιέχουν μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή δεν συμμορφώνονταν με άλλες απαιτήσεις του προτύπου, άρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην υγεία των παιδιών.Επίσης, περίπου ένα στα δέκα παιχνίδια (7,5 %) που περιέχουν βαρέα μέταλλα απέτυχαν στη δοκιμασία που αφορά τα όρια μετανάστευσης των μετάλλων.Τα στοιχεία προκύπτουν από σημερινή ενημέρωση του υπουργείου Οικονομίας, αναφορικά με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εποπτείας της αγοράς παιχνιδιών για παιδιά κάτω των τριών ετών.Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και οι αρμόδιες αρχές άλλων 12 χωρών – μελών της ΕΕ.Για όλες τις περιπτώσεις που εντοπίστηκαν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία, δηλαδή απαγόρευση διάθεσης στην αγορά, απόσυρση, ή/και επιβολή κυρώσεων. Πολλά από αυτά τα μέτρα κοινοποιήθηκαν ήδη στο σύστημα RAPEX του 2009 (είναι το δίκτυο αλληλοενημέρωσης των χωρών – μελών για επικίνδυνα προϊόντα πλην τροφίμων).

Συστάσεις προς τους γονείς

Κατά την επιλογή ενός παιχνιδιού:

Αγοράζετε παιχνίδια από αξιόπιστα καταστήματα και σημεία πώλησης. Διαβάζετε όλες τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες – ποτέ μην αγοράζετε παιχνίδια που ΔΕΝ φέρουν το σήμα CEΕπιλέξτε τα παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία, τις ικανότητες του παιδιού και το επίπεδο δεξιοτήτων. Ποτέ μην αγοράζετε ένα παιχνίδι που φέρει προειδοποίηση ακαταλληλότητας για παιδιά κάτω των 3 ετών.Μην αγοράζετε παιχνίδια με μικρά αποσπώμενα κομμάτια για παιδιά κάτω των 3 ετών.

Μετά την αγορά ενός παιχνιδιού:

o Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες για τη σωστή συναρμολόγηση του παιχνιδιού και τη χρήση. Παρακολουθείτε τα παιδιά καθώς παίζουν.Βεβαιωθείτε ότι τα παιχνίδια παίζονται όπως έχουν σχεδιαστεί και σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες χρήσης. Επίσης ότι είναι κατάλληλα για την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.Ελέγξτε τα παιχνίδια από καιρού εις καιρόν αν εγκυμονούν κινδύνους για την για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού. Πετάτε όλες τις συσκευασίες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ασφυξίας.Τηρείτε πάντα τις οδηγίες χρήσης.Διδάξτε στα παιδιά σας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους.Αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας ενός παιχνιδιού στον λιανοπωλητή ή τον κατασκευαστή.

Πηγή : Web Only

 

 

3)    ΘΕΜΑ: « Δεν θέλω να πάω στον μπαμπά»

 

Λουίζα Bογιατζή συμβουλευτική ψυχολόγος  στο vita

 

 

Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές. Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση.

Aλλάζοντας σπίτι και αγκαλιά
Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει… αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε».
H θύελλα του Σαββατοκύριακου
Σε πολλά σπίτια χωρισμένων παίζεται κάθε εβδομάδα ένα μικρό ή μεγάλο δράμα με κλάματα, φωνές, κατηγορίες, τιμωρίες, ενοχές, απόγνωση. Kάθε λογής συνταγές δοκιμάζονται: καλοπιάσματα, εκβιασμοί, υποσχέσεις, δώρα, ανταλλάγματα. Στην ήδη τεταμένη κατάσταση του χωρισμένου ζευγαριού και της οικογένειας που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, το δράμα αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο δυνατό χτύπημα. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάνουν ένα παιδί που τα πήγαινε μια χαρά με τον πατέρα του να αρνείται να πάει να τον δει, ενώ την ίδια στιγμή τον στερείται και του λείπει;
Ποιοι υποφέρουν
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.
Tι έχει μεγαλύτερη σημασία
Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του. Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Aνάμεσα στους δύο
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού. Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που έδειχνε, πριν το διαζύγιο, να είναι περισσότερο προσκολλημένο στη μητέρα, ενώ στον μπαμπά έκανε το «δύσκολο». Όσο οι γονείς είναι μαζί, το παιδί «απολαμβάνει» αυτή την κατάσταση, έχοντας παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο την ευκαιρία να είναι και με τον πατέρα του, όσο το θέλει και το χρειάζεται. Όταν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν είναι πια δυνατό και το παιδί πρέπει να μοιράσει τον εαυτό του, να «δεχτεί» εξίσου και τους δύο γονείς, ενώ τη «μετακίνηση» από τον ένα στον άλλον δεν μπορεί να την ορίσει πια το ίδιο ανάλογα με τη διάθεσή του. Πρέπει να προσαρμοστεί σε κανόνες και προγράμματα που καθορίζουν οι άλλοι και για τα οποία ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Aντιδρά επομένως έντονα στο να πάει στον μπαμπά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάει πια. Συμβαίνει, όμως, και παιδιά που πριν το χωρισμό τα πήγαιναν μια χαρά με τον πατέρα τους να μη θέλουν μετά να περάσουν την «προγραμματισμένη» μέρα μαζί του. Kι αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δίλημμα αφοσίωσης, αισθάνονται ότι πρέπει να αποφασίσουν σε ποιον από τους δύο γονείς είναι πιο αφοσιωμένα, με ποιου τη «μεριά» είναι και δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα στους δύο. Tο δίλημμα αυτό, ο διχασμός, γίνεται πιο επώδυνο όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση μεταξύ των γονιών.

H «βελούδινη» αλλαγή
Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου».
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.
Tα αυστηρά όρια
Παράλληλα όμως με την ελαστικότητα αυτή, οι γονείς πρέπει να δείχνουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν, όπως π.χ. το ότι ο πατέρας θέλει να έχει το παιδί του κοντά του, έστω για μία μέρα. Παρά την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει ένα παιδί, μέσα του περιμένει αυτή την επιμονή του πατέρα του και την επιβεβαίωση του πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτόν. Aλλά και η μητέρα δεν χρειάζεται να έχει αναστολές να εξηγήσει στο παιδί ότι χρειάζεται και θέλει να μείνει μόνη της, επειδή κουράζεται πολύ μέσα στην εβδομάδα – αν νιώθει έτσι φυσικά. H φάση αυτή της άρνησης του παιδιού είναι δύσκολη και ψυχοφθόρα για όλους, όμως, αν την αντιμετωπίσει κανείς με ευαισθησία, συνήθως ξεπερνιέται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

 

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

Από: Νινέττα Φαφούτη | imommy

 

Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις της ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά παράλληλα μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη
3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό
4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο
5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά
6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας.

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια)

 

2)Θέμα: «Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!» από την ιστοσελίδα imommy

 

 

1.Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι .

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει
5. Ρίξε τους ρυθμούς

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά»

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές

9. Παραδέξου τα λάθη σου

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα .

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό

 

Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

-

 

3)Θέμα: «Ζήλεια και παιδί. Συμβουλές σε γονείς»

Μαίρη Δήμου, Κλινική Ψυχολόγος   από την ιστοσελίδα paidiatros

 

Τι είναι η ζήλια;
Η ζήλια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν πιστεύει πως ένας άλλος είναι ανώτερος από εκείνον ή αγαπιέται περισσότερο από εκείνον.

Η ζήλια είναι κάτι το «κακό», κάτι το οποίο μπορούμε να αποφύγουμε;
Όχι! Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Το παιδί δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του. Είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μια άριστη εμπειρία να ξεπεράσει το παιδί τον εαυτό του, να προοδεύσει και να δομηθεί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ΄αδέλφια είναι και συναγωνισμός, που βοηθά τα παιδιά μιας οικογένειας να μεγαλώσουν. Η ζήλια είναι ο θεμέλιος λίθος της εικόνας του εαυτού μας, αλλά και της αποδοχής του εαυτού μας. Ο αδελφός ή η αδελφή παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού. Ο «άλλος» επιτρέπει στο κάθε παιδί να αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα, μέσω του εντοπισμού της διαφοράς και της ομοιότητας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια;
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους από τα παιδιά. Ορισμένα εκφράζουν το φόβο πως τα αγαπούν λιγότερο με απόσυρση, άλλα με επιθετικότητα ή διαταραχή της συμπεριφοράς. Κάποια επιλέγουν να απομονωθούν, ενώ άλλα παλινδρομούν και φέρονται σα «μικρότερα».

Παίζει ρόλο η θέση στη σειρά γέννησης του παιδιού, στην ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας;
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί της οικογένειας, όποια κι αν είναι η θέση του! Πόσο τυχερό δηλαδή πρέπει να αισθάνεται ένα παιδί που μοιράζεται το δωμάτιο, τα παιχνίδια ή τη σημασία των γονιών και των συγγενών του με τ΄αδέλφια του;
Ο πρωτότοκος χάνει το θρόνο του, ζηλεύει την τρυφερότητα που δείχνουν οι γονείς προς τον «εισβολέα», το δευτερότοκο. Από τη μεριά το, ο δεύτερος ζηλεύει τα προνόμια που απολαμβάνει ο μεγαλύτερος, λόγω της ηλικίας του. Αν γεννηθεί και τρίτο παιδί, ο δευτερότοκος μεταμορφώνεται σε «μεσαίο» και αναρωτιέται γιατί να έχει έναν πιο μεγάλο που του λέει τι να κάνει κι έναν πιο μικρό που είναι φοβερά χαϊδεμένος. Ο μικρός πάλι, ζηλεύει αυτά που οι άλλοι δυο γνώρισαν προτού ο ίδιος γεννηθεί και … πάει λέγοντας …
Η ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ευφυία των παιδιών, τα όρια αντοχής τους στην αποστέρηση και τις σχέσεις που το καθένα έχει με τους γονείς του, καθώς και από τις αντιδράσεις των γονιών στις πρώτες εκδηλώσεις της ζήλιας τους.

Ποια θεωρείται η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στ΄αδέλφια, ώστε η ζήλια να είναι λιγότερη;
Οι νέες έρευνες δείχνουν ότι η ιδανική διαφορά ηλικίας είναι έξι με εφτά χρόνια. Είναι η ηλικία που
(α) μειώνεται η επιθετικότητα
(β) το παιδί είχε το χρόνο να δημιουργήσει τις προσωπικές του οικογενειακές αναμνήσεις
(γ) έχει κερδίσει την αυτονομία του και
(δ) έχει ήδη φίλους, εκτός από γονείς και έτσι έχει λιγότερο ανάγκη την παρουσία τους.

Η ζήλια έχει την ίδια ένταση ανάμεσα στ΄αδέλφια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου;
Όταν το φύλο είναι το ίδιο, οι ανταγωνισμοί είναι εντονότεροι στο πλαίσιο της αδελφικής σχέσης. Οι συγκρίσεις είναι πιο άμεσες σε όλους τους τομείς και αφορούν τη σχολική επίδοση, τις αθλητικές επιδόσεις, την ομορφιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. Ο ανταγωνισμός για την απόσπαση της προσοχής του γονιού είναι συχνά τρομακτικός!
Στην περίπτωση που τ΄αδέλφια είναι διαφορετικού φύλου, υπάρχει και η δικαιολογία ότι ο άλλος είναι όντως «διαφορετικός» και έτσι μειώνονται κάπως οι συγκρίσεις. Όμως και πάλι δε θα αποφευχθούν οι διαμάχες εξαιτίας των διαφορετικών προσανατολισμών λόγω φύλου και των διαφορετικών ενδιαφερόντων. Εδώ μεγάλο ρόλο , θα παίξουν και οι «προτιμήσεις» της μαμάς και του μπαμπά προς κάποιο από τα παιδιά τους.

Δίνω περισσότερη σημασία στο πρώτο (ή στο μεσαίο ή στο μικρό ή στο τέταρτο…) και όμως αυτό πάλι ζηλεύει! Πού κάνω λάθος σαν γονιός;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Η ζήλια δεν είναι παρά μια εκδήλωση πόνου και μια έκκληση για βοήθεια και καλοσύνη από τον ενήλικα. Το παιδί που ζηλεύει αγαπά και μισεί συγχρόνως. Αν οι γονείς δεν κάνουν τραγικά λάθη, όπως καταστολή και τιμωρία της εκδήλωσης της ζήλιας ή διάπραξη αδικίας, η επιθετική συμπεριφορά εξαλείφεται.
Η έκφραση της ζήλιας εκφράζει και τη γενικότερη δομή της οικογένειας που χτίζεται γύρω από εφτά μεγάλους άξονες: (1) τη συζυγική σχέση, (2) τη σχέση των γονιών με καθένα από τα παιδιά τους, (3) τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, (4) τη σχέση της οικογένειας με τον έξω κόσμο, (5) τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών, (6) το διαθέσιμο οικογενειακό χρόνο και (7) το σύστημα διαπαιδαγώγησης που υιοθετεί η οικογένεια.
Κάθε αδελφική σχέση είναι ιδιαίτερη και χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των γεννήσεων, το φύλο, τις περιστάσεις της γέννησης και τον αριθμό των παιδιών που την αποτελούν, τη φύση και την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την άποψη του γονιού για το κάθε παιδί…

Είναι φανερό πως για να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια θα πρέπει να δούμε το θέμα , όχι μόνο από την άποψη του «πόση σημασία» δίνουμε στο παιδί που ζηλεύει, αλλά και από την άποψη της γενικότερης μας στάσης απέναντι στην αδελφική σχέση.
• Δεχτείτε όλα τα συναισθήματα των παιδιών σας, αλλά συγχρόνως βάλτε όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά, θέτοντας λογικές και σταθερές συνέπειες
• Με λίγα λόγια:
1. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας
2. Δώστε απλόχερα αγάπη
3. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Μια φορά μεγαλώνουν και σας χρειάζονται…
4. Παρεμβαίνετε μόνο εκεί που είναι απόλυτα αναγκαίο
5. Θέστε ξεκάθαρα όρια και αφήστε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες από την παράβασή τους
6. Αποδεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας και προπαντός
7. Ξεπεράστε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, στην οποία όλοι είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι!!!

 

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Πονόλαιμος στα παιδιά: Συμπτώματα και άμεση αντιμετώπιση»

Από την ιστοσελίδα imommy, Σιμέλα Κολαγκελέ σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Ο πονόλαιμος κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και συνοδεύεται από ελαφρύ πόνο στην κατάποση, κόκκινες και φουσκωμένες αμυγδαλές και συχνά ελαφρύ πυρετό. Συνήθως τα συμπτώματα δεν κρατάνε πολύ και υποχωρούν έπειτα από 3-4 μέρες. Αν όμως ο πόνος επιμένει και είναι συνεχής ή επικεντρώνεται σε ένα σημείο, τότε  πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο οπότε και θα πρέπει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο  μας.

Συχνότερα αίτια πονόλαιμου

-Κρυολόγημα ή γρίπη

-Αναπνοή από το στόμα που μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και ερεθισμό του λαιμού

-Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα

-Λοιμώδης μονοπυρήνωση

-Ιογενής φαρυγγίτιδα

Πώς θα αντιμετωπίσουμε σωστά τον πονόλαιμο

- Άφθονα υγρά (νερό, φρέσκοι χυμοί), ζεστά ροφήματα (τσάι του βουνού με μέλι) και σούπες (κοτόσουπα). Το τσάι με μέλι και λεμόνι είναι μια δοκιμασμένη συνταγή.
Τα υγρά βοηθούν στην ρευστοποίηση και στην αποβολή των εκκρίσεων από τον λαιμό και την μύτη ενυδατώνοντας τον οργανισμό. Ιδανικά θα πρέπει να είναι ζεστά, αλλά όχι καυτά, καθότι σε αυτή την περίπτωση ο πονόλαιμος θα γίνει πιο έντονος

-Μέλι: Το μέλι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ανθεκτικών, στα αντιβιοτικά, βακτηρίων. Για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, προσθέτουμε μια της σούπας μέλι σε ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα

-Κάντε γαργάρες αρκετές φορές την ημέρα με ζεστό αλατούχο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)

-Καραμέλες ή παστίλιες από το φαρμακείο, αυξάνουν την παραγωγή σάλιου και καταπραΰνουν την ξηρότητα του λαιμού, ενώ έχουν αντισηπτικές  και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες

-Υγραντήρας για ενυδάτωση του ξηρού λαιμού

-Παυσίπονο

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με τον γιατρό

-Πυρετό πάνω από 38,5°C

-’Ασπρα στίγματα στις αμυγδαλές

-Υπερβολική παραγωγή σάλιου στα παιδιά

-Διογκωμένους λεμφαδένες

-Δύσπνοια ή δυσκολία κατάποσης
Μπορεί να γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα το παιδί μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε μόνοι μας αντιβίωση στο παιδί μας.  Η λήψη αντιβιοτικών γίνεται μόνο έπειτα από εξέταση και εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

 

 

 

 

 

2) Θέμα : « Δυσφαγία σε βρέφη και παιδιά: Πώς την αντιμετωπίζουμε?»
Από την ιστοσελίδα iatronet  και την λογοπαθολόγο-δυσφαγιολόγο Μπαρμακέλλη Ολυμπία.

 

Η σωστή και ολοκληρωμένη χωρίς ελλείματα σίτιση είναι ιδιαίτερα σημαντική στη βρεφική και παιδική ηλικία. Όλα τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης, ώστε να αναπτυχθούν και να είναι υγιή.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η φτωχή και πλημμελής διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα από 0 έως 3, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και τη νευρολογική ανάπτυξη του παιδιού. Για το λόγο αυτό, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σίτισης-κατάποσης βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας να αναπτυχθούν επαρκώς (failure to thrive). Tα παιδιά αυτά είναι:

• πρόωρα λιποβαρή νεογνά
• παιδιά με διαταραχή στη συνέργεια του θηλασμού, κατάποσης και αναπνοής
• παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο διάστημα
• παιδιά με ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας
• παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά-δομικά προβλήματα
• παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και
• λιγότερο συχνά παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυϊας.

Η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης- κατάποσης, δηλαδή της σίτισης συνολικά αυτών των παιδιών από τον ειδικό λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο πραγματοποιείται με σκοπό να απαντήσει σε 5 βασικές ερωτήσεις:

• είναι ασφαλής;
• είναι επαρκής;
• είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη;
• είναι ευχάριστη; και
• χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Μένοντας στο τελευταίο ερώτημα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιασθεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης (στοματικό, φαρυγγικό, οισοφαγικό). Για το λόγο αυτό εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες στην αξιολόγηση και αντιμετώπισή της. Οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: παιδονευρολόγος, παιδογαστρεντερολόγος, παιδοωτορινολαρυγγολόγος, παιδοπνευμονολόγος, παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού. Άλλες ειδικότητες που συμμετέχουν στη διεπιστημονική ομάδα είναι ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής και ο κλινικός διατροφολόγος.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια τη σημασία του γονέος/ τροφού σε αυτήν την ομάδα, ο οποίος θα εκπαιδευτεί να βοηθήσει το παιδί, ώστε να σιτισθεί με ασφάλεια καλύπτοντας τις βασικές διατροφικές, αναπτυξιακές και ψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο λογοθεραπευτής-δυσφαγιολόγος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέλη αυτής της ομάδας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού να σιτισθεί στοματικά με ασφάλεια, καθώς και για το σχεδιασμό του προγράμματος παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα βοηθήσουν στο σχηματισμό του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η Arvedson (1993) αναφέρει τα πιο συνήθη κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι:

• έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης
• αδύναμες θηλαστικές κινήσεις
• αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά τη διάρκεια της σίτισης
• αυξημένη έμεση ή επαναλαμβανόμενος βήχας κατά τη σίτιση
• έναρξη νέας δυσκολίας σίτισης- κατάποσης
• διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης
• σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση
• ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης
• ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση
• λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση
• διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’
• απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης
• έμετοι
• ρινική ανάρροια
• αυξημένη σιελόρροια.

Η πρόωρη εκτίμηση και παρέμβαση για την αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης στα βρέφη και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι

• οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας και για το λόγο αυτό επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας
• οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής και
• διότι η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση.

Ειδικοί και γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται με ένα και μοναδικό στόχο: την επιτυχή ανάπτυξη του παιδιού. Η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα, προνοητικότητα και πάνω από όλα αγάπη. Η σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η οικογένεια νοιώθει απομονωμένη, ότι κρίνεται και φοβάται την αποτυχία. Συνήθως έχει δοκιμαστεί αρκετά, πριν φτάσει στο λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο και τον αντιμετωπίζει συχνά με αμφιβολία ή με αυξημένη προσδοκία. Ο λογοθεραπευτής- δυσφαγιολόγος πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού και της οικογένειάς του καθώς και τους περιορισμούς τους αναλύοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πώς να προετοιμάσουμε το παιδί μας για τον ερχομό του μωρού »

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου σε συνεργασία με την  ΒΕΝΙΑ ΔΕΛΗΚΑΤΕΡΙΝΗ, σύμβουλο γονέων Aware Parenting, εμψυχώτρια θεατρικής έκφρασης.

O ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι μια εκπληκτική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αλλαγή, στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν οι γονείς και ακόμα περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέρφια. Όπως σε κάθε αλλαγή, η κατάλληλη προετοιμασία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν καλύτερα. Χωρίζοντας την προετοιμασία σε  τρεις διαφορετικές χρονικά φάσεις -την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την επιστροφή στο σπίτι-, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τα νέα συναισθήματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο.

Στην εγκυμοσύνη
«Είμαι έγκυος!»
Εσείς και ο σύντροφός σας μάθατε τα ευχάριστα νέα: Είστε έγκυος! Πότε είναι, όμως, η στιγμή να το μοιραστείτε και με το παιδί σας; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιώσετε τα νέα· ως εκ τούτου, όταν είστε έτοιμοι να το ανακοινώσετε στον περίγυρό σας, είναι και η κατάλληλη στιγμή να το πείτε και στο παιδί.
«Μαμά, τι είναι η εγκυμοσύνη;» 
Βάλτε το παιδί στο κλίμα της νέας κατάστασης διαβάζοντας μαζί του βιβλία που δείχνουν τις φάσεις της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξη του παιδιού μέσα στη μήτρα ή δείξτε του δικές του φωτογραφίες ή DVD από κάποιον υπέρηχο. Όσο θα πλησιάζει ο τοκετός, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας σε έναν υπέρηχο, για να δει το αδερφάκι του την ώρα της εξέτασης.
Ένα (κλαψιάρικο) μωρό στο σπίτι 
Συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει το παιδί προσδοκίες λέγοντάς του ότι σύντομα θα έχει ένα αδερφάκι να παίζει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική και αυτό απογοητεύει το παιδί. Προετοιμάστε το, λοιπόν, λέγοντάς του την αλήθεια. Πείτε του ότι ένα βρέφος είναι ευάλωτο και απόλυτα εξαρτημένο από τους γονείς του και κυρίως από τη μαμά του. Μιλήστε του για τον θηλασμό και την ανάγκη του μωρού να είναι στην αγκαλιά της μητέρας του. Εξηγήστε του επίσης ότι είναι πιθανό να κλαίει πολύ, αφού αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί σας.
Κρατήστε τη ρουτίνα 
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον τοκετό προσπαθήστε να τηρείτε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα της οικογένειας. Δεν είναι η στιγμή για αλλαγές, όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή η διακοπή της πιπίλας. Τέτοιου είδους μεταβάσεις καλό είναι να γίνονται τον πρώτο καιρό της εγκυμοσύνης ή μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, αφού το παιδί έχει τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Στον τοκετό
Αδερφάκι προσεχώς! 
Όταν θα πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί με ακρίβεια για την απουσία σας. Να προσδιορίσετε το ακριβές διάστημα που θα λείψετε από το σπίτι και το πότε θα επιστρέψετε μαζί με το μωρό. Εφόσον ο τοκετός δεν είναι προγραμματισμένος, όσο θα πλησιάζει η πιθανή ημερομηνία τοκετού θα χρειαστεί το παιδί να γνωρίζει ότι το αδερφάκι του μπορεί να έρθει στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο και ότι θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να έρθει το πρόσωπο που θα το φροντίζει και θα είναι μαζί του όσο η μαμά θα λείπει στο μαιευτήριο.
Η μαμά λείπει
Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει από πριν με ποιον θα μείνει όσο η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι στο μαιευτήριο. Είναι σημαντικό να πρόκειται για ένα πρόσωπο οικείο, με το οποίο θα αισθάνεται ασφάλεια. Εξίσου σημαντικό είναι το παιδί να παραμείνει στο σπίτι του, ώστε να μην αλλάξει τελείως η ρουτίνα του. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να μη μείνει όλες τις ώρες και τις μέρες στο μαιευτήριο, αλλά να προσπαθήσει να περάσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί κοντά στο μεγαλύτερο παιδί.

Στο σπίτι
Η δική σας ώρα 
Επιστρέψατε στο σπίτι. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το πρωτότοκο παιδί να μην αισθάνεται παραμελημένο; Ορίστε μαζί του συγκεκριμένο χρόνο μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένος για να παίξετε οι δυο σας (η μαμά με το παιδί) χωρίς ενοχλήσεις και διακοπές. Μισή ώρα μπορεί να είναι αρκετή, αρκεί να είναι η δική σας ώρα. Ο μπαμπάς μπορεί να κάνει δραστηριότητες με το μεγαλύτερο παιδί εκτός σπιτιού (π.χ. παιδική χαρά ή ψώνια) ή και μέσα
στο σπίτι (παιχνίδι οι δυο τους) όσο η μαμά φροντίζει το βρέφος.
Λόγια τρυφερότητας 
Συνεχίστε να λέτε στο παιδί πόσο πολύτιμο είναι για εσάς. Πείτε του: «Σημαίνεις τα πάντα για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη/-ος που το μωρό έχει εσένα για αδερφή/-ό». Αφήστε το παιδί να ακούσει τα τρυφερά λόγια που λέτε για το ίδιο σε συγγενείς και φίλους. Όταν τα παιδιά ακούνε να καυχιέστε για αυτά σε άλλους, νιώθουν αποδοχή και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η σημασία της αποδοχής 
Εμπλέξτε το παιδί στη φροντίδα του βρέφους, αν και εφόσον το θέλει και στον βαθμό που το επιλέγει. Αναγνωρίστε τα δύσκολα συναισθήματα του παιδιού και τον πιθανό θυμό του προς το βρέφος. Δείξτε αποδοχή και κατανόηση, χωρίς να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτό που νιώθει. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν επιτρέπεται η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό, ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να ακούσετε και να αποδεχτείτε τον θυμό του.
Περί αγάπης 
Ως προς το βρέφος, προσπαθήστε να μη συγκρατείτε την εκδήλωση της αγάπης σας. Φιλήστε το και αγκαλιάστε το όσο συχνά το νιώθετε, ακόμα και όταν είστε όλοι μαζί, χωρίς να φοβάστε μήπως ζηλέψει το άλλο σας παιδί. Είναι σημαντικό το μεγαλύτερο παιδί να βλέπει ότι αγαπάτε το μωρό και ότι του δείχνετε την αγάπη σας, ενώ το ίδιο δεν στερείται την αγκαλιά και την επαφή μαζί σας. Έτσι δεν θα νιώσει ότι απειλείται από τη νέα παρουσία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  ΚΑΙ  ΚΑΛΗ  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!!!!

 

 

 

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1) Θέμα: «Η διατροφή στις παιδικές ιώσεις»

Από την συντακτική ομάδα του iatronet

 

Σε γενικά πλαίσια, μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.Τίποτα δεν υπάρχει πλέον που να μην αποδεικνύει πως έχει γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τον συνωστισμό που δημιουργείται στους κλειστούς χώρους καθιστά τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν οι γονείς, καθώς οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία μετατρέπονται σε εστίες ιώσεων.Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα. Ωστόσο, οι γονείς είναι αυτοί που θα βοηθήσουν σημαντικά ένα παιδί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει την ίωση της εποχής.

Η λύση.. στο πιάτο του!

Προσέχετε ώστε η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη:

Φροντίστε να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Φροντίστε να καταναλώνει τακτικά μέσα στην εβδομάδα τροφές όπως άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, οι οποίες είναι πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα. Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Σκεφτείτε την ενυδάτωσή τους παροτρύνοντάς τα να πίνουν άφθονο νερό και μη αλκοολούχα ροφήματα που θα βοηθήσουν τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών, αλλά και των υδατοδιαλυτών βιταμινών.

Στην περίπτωση που η γρίπη πρόλαβε και σας χτύπησε την πόρτα κρατήστε την ψυχραιμία σας..

Αν το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό μην το πιέζετε να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής.
«Ενυδατώστε» τον πεσμένο του οργανισμό με νερό, φρούτα και χυμούς που περιέχουν επίσης και βιταμίνες, οι οποίες και θα φέρουν γρηγορότερη ανάρρωση.

Καλή επιλογή για μία ίωση μπορεί να αποτελέσει μία σούπα λαχανικών ή κρέατος- κοτόπουλου. Δώστε γεύση και αντιοξειδωτικά στη σούπα, βάζοντας λεμόνι.

Επιλέξτε γιαούρτι, ιδιαίτερα για παιδιά που παίρνουν αντιβίωση.
Αποφύγετε τα «βαριά» φαγητά, όπως τα τηγανιτά, τις πολλές σάλτσες και τα καρυκεύματα.

Όταν το παιδί σας αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα και ξεπεράσει την ίωση, πιθανόν να έχει χάσει λίγο βάρος. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς μέσα σε λίγες ημέρες θα δείτε πως θα επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

Σε γενικά πλαίσια μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

 

 

 

2)Θέμα: « Παιδί και διάρροια»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

 

Η διάρροια είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που πολλές φορές ταλαιπωρεί ακόμα και τα βρέφη. Μάθετε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τον τρόπο για να την αντιμετωπίσετε.

Πολύ συχνά τα παιδάκια εμφανίζουν κενώσεις πολύ πιο λεπτόρρευστες (νερουλές) από τις συνηθισμένες,  και μάλιστα σε μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνες που είχαν παλαιότερα. Τα συμπτώματα αυτά τις περισσότερες φορές σημαίνουν μια απλή διάρροια που διαρκεί περίπου 5 -7 ημέρες και οφείλεται συνήθως σε γαστρεντερίτιδα, σε μια λοίμωξη δηλαδή του γαστρεντερικού συστήματος που οφείλεται σε ιό. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συνηθισμένη και δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς.

Όταν η διάρροια διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, τότε έχουμε τη λεγόμενη χρόνια διάρροια. Η πιο συχνή αιτία της είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας, με αποτέλεσμα η διάρροια να μεγαλώνει σε διάρκεια και να μην υποχωρεί εγκαίρως. Για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν ηλεκτρολυτικά διαλύματα από το στόμα κάθε 4 – 6 ώρες. Τα διαλύματα αυτά, όμως, πρέπει απαραίτητα να συνοδεύονται από στερεά τροφή. Η ιδανική διατροφή σε αυτή την περίπτωση αποτελείται από λευκώματα (μοσχάρι ή κότα), τα οποία θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της βλάβης που προκλήθηκε στο έντερο από τον ιό της γαστρεντερίτιδας, αλλά και λίπη (λάδι ή κρόκος αυγού) που θα ελαττώσουν την κινητικότητα του εντέρου με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η διάρροια. Απαραίτητοι είναι πάντα οι υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες)  για να λαμβάνονται οι απαραίτητες θερμίδες, σε περιορισμένη όμως  ποσότητα.

Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά εμφανίζουν συχνά μια άλλη μορφή διάρροιας που οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και ονομάζεται  μη ειδική διάρροια των νηπίων. Σε αυτή την περίπτωση, η θρέψη του νηπίου είναι πλήρης γιατί, παρά την ταχεία διέλευση του εντερικού περιεχομένου, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών είναι φυσιολογική και έτσι το νήπιο αναπτύσσεται φυσιολογικά και η σωματική του ανάπτυξη δεν επηρεάζεται. Σ” αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται διατροφή με λιγότερες φυτικές ίνες.

Οδηγίες προς τους γονείς

Όταν παρατηρήσετε ότι η διάρροια του μικρού σας δεν υποχωρεί, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες διατροφής:

1.      Ελαττώστε τα σάκχαρα (φρούτα, χυμοί), οι οποίοι συχνά υπερέχουν στη διατροφή των μικρών, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσουν από μόνα τους διάρροια.

2.      Φροντίστε η δίαιτα του μικρού σας να περιλαμβάνει λευκώματα (κρέας, ψάρι, κότα) και λίπος (ελαιόλαδο, κρέας), να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει όλα τα θρεπτικά συστατικά.

3.      Αποφύγετε τα φαρμακευτικά σκευάσματα του εμπορίου που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας.

4.      Η σίτιση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 4 - 6 ώρες.

Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο

Όταν δεν γνωρίζουμε την αιτία της χρόνια διάρροιας, τότε λέμε ότι το παιδί πάσχει από χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο. Με τον όρο αυτό εννοούμε μια σειρά συμπτωμάτων που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας άλλης σοβαρής νόσου. Οι πιθανές αιτίες εμφάνισης του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία:

Βρεφική ηλικία: Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο συχνά οφείλεται στην πολυσυζητημένη αλλεργία στο λεύκωμα του γάλακτος αγελάδας και πιο σπάνια σε μια σοβαρή κληρονομική ασθένεια, την κυστική ίνωση. Η αλλεργική αντίδραση στο λεύκωμα της αγελάδας επηρεάζει κυρίως το λεπτό έντερο, περιορίζοντας την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του μωρού. Γι” αυτό και τα βρέφη που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό συχνά εμφανίζουν διαταραχές της θρέψης και  στασιμότητα του σωματικού τους βάρους. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται όταν η διατροφή του βρέφους δεν περιλαμβάνει αγελαδινό γάλα και τα προϊόντα του. Φυσικά, η διατροφή του μωρού πρέπει να καθοριστεί απαραίτητα από τον παιδίατρο ή τον παιδογαστρεντερολόγο.

Νηπιακή ηλικία: Η πιθανότερη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου είναι η κοιλιοκάκη. Πρόκειται για μια πάθηση του λεπτού εντέρου, η οποία οφείλεται σε υπερευαισθησία στη γλουτένη, ένα λεύκωμα που υπάρχει στα δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και βρώμη). Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε κληρονομική προδιάθεση. Η θεραπεία βασίζεται και σε αυτήν την περίπτωση στον αποκλεισμό από το παιδικό διαιτολόγιο των τροφών που περιέχουν γλουτένη, σε συνεργασία πάντα με τον παιδίατρο. Ο παιδίατρος  σε συνεργασία με τον γαστρεντερολόγο αφού σιγουρευτεί για την ορθότητα της διάγνωσης με εργαστηριακές εξετάσεις, θα συστήσει την κατάλληλη δίαιτα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μια άλλη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου στη νηπιακή ηλικία είναι το παράσιτο λάμβλια, το οποίο μολύνει το έντερο και προκαλεί διάρροια και υποθρεψία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να χορηγηθούν ειδικά φάρμακα που καταστρέφουν το παράσιτο.

Γενικά, η θεραπεία του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου εξαρτάται αποκλειστικά από τη διάγνωση των παθήσεων που αυτό υποδηλώνει. Ανάλογα με την αιτία υπάρχει και η ειδική θεραπεία. Πάντως, όταν ένα παιδί εμφανίζει παρατεταμένη διάρροια ανεξήγητης αιτιολογίας, το πρόβλημα πρέπει να διερευνηθεί εκτεταμένα από τον παιδίατρο, ειδικά όταν το βάρος του παιδιού παραμένει στάσιμο.

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε

·      Όταν οι οδηγίες διατροφής δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν τη διάρροια, θα πρέπει να επικοινωνήσετε οπωσδήποτε με τον παιδίατρο, ώστε να προλάβετε την πιθανή υποθρεψία και την ελάττωση του σωματικού βάρους.

·      Όταν η χρόνια διάρροια συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχουμε ένα περιστατικό χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου. Αν, για παράδειγμα, η κοιλιά του μικρού είναι μεγάλη, τότε το πραγματικό πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στην κοιλιοκάκη.  Αν υπάρχουν αλλεργικές εκδηλώσεις (αναπνευστικές ή δερματικές)  τότε πρέπει να διερευνηθεί η νόσος που προκαλεί το σύνολο των συμπτωμάτων αυτών.

 

3) Θέμα: “Παιδί: Σηκώστε το από τον καναπέ”

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

 

Το παιδί σας «σερφάρει» ατελείωτες ώρες στο Διαδίκτυο, αλλά σπάνια παίζει κυνηγητό ή κάνει ποδήλατο με τους φίλους του; Σας προτείνουμε τρόπους για να το παρακινήσετε να δραστηριοποιηθεί, ώστε να αναπτυχθεί σωστά, αντικαθιστώντας το game boy με το κρυφτό!

Το παιδί που παίζει ασταμάτητα παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν πηγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα με το ποδήλατο ούτε παίζει με τους φίλους του κυνηγητό σάς «αφήνει στην ησυχία σας», αλλά καλό είναι να ξέρετε πως ο δραστήριος τρόπος ζωής από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση υγιούς βάρους και στην ψυχοσωματική του υγεία. Υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει τη φυσική δραστηριότητα. Άλλωστε, τα παιδιά και οι νέοι από τη φύση τους θέλουν να κινούνται. είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τους στερεί αυτή την πολύτιμη δυνατότητα. Γίνετε εσείς το πρότυπο Μην περιμένετε να γίνει το παιδί σας δραστήριο, αν δεν έχετε εσείς οι ίδιοι έναν ανάλογο τρόπο ζωής. Λειτουργήστε ως θετικό πρότυπο. Στα παιδιά αποτυπώνονται εικόνες από πολύ μικρή ηλικία και αργότερα τα πρώιμα βιώματά τους θα τα οδηγήσουν να μιμηθούν ένα δραστήριο τρόπο ζωής. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να απολαμβάνουν τη σωματική δραστηριότητα και να διασκεδάζουν, είναι πολύ πιθανό να θέλει να συμμετέχει και το ίδιο. Περπατήστε, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητο, προτιμήστε τις σκάλες όταν έχετε την επιλογή, πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο, οργανώστε εκδρομές και πεζοπορίες. Φροντίστε, πάντως, όλες αυτές οι δραστηριότητες να εναλλάσονται για να μη βαριούνται τα παιδιά, αλλά και να είναι στο πλαίσιο των σωματικών δυνατοτήτων τους.

Χαρίστε του δώρο-πρόκληση 
Ακόμα και η γιορτή ή τα γενέθλια του παιδιού σας μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για να το παρακινήσετε να γίνει δραστήριο. Αντί για ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιλέξτε δώρα που ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα, όπως μπάλες, ρακέτες, σκοινάκι κλπ. Είναι σημαντικό, επίσης, να μην παγιδευτείτε από την υπερβολική σας αγωνία να γίνει το παιδί σας δραστήριο. Δεν είναι αναγκαίο να συμμετέχει σε αγώνες μπάσκετ ή ποδοσφαίρου για να είστε σίγουροι ότι γυμνάζεται. Στόχος σας είναι το παιδί να αγαπήσει την κίνηση. Ενθαρρύνετέ το, λοιπόν, να τρέξει, να παίξει σκοινάκι, κρυφτό. Μέσα από το παιχνίδι θα αισθανθεί ότι η άσκηση είναι διασκεδαστική.

Ενδιαφερθείτε για τις δικές του επιθυμίες 
Σημαντικό είναι το παιδί να δραστηριοποιείται και εκτός σχολείου. Πριν καταλήξετε, όμως, στην κατάλληλη απογευματινή ασχολία, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις δικές του επιθυμίες. Αρκεστείτε να του δώσετε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να είναι σε θέση να επιλέξει ό,τι του αρέσει. Παραμερίστε τα προσωπικά σας κριτήρια και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε την εκδήλωση ενδιαφέροντος του παιδιού σας για κάποια ασχολία. Μπορείτε, επίσης, να ζητήσετε από ειδικούς (το γυμναστή του σχολείου ή έναν εργοφυσιολόγο) να σας προτείνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες που ταιριάζουν στο σωματότυπό του.

Πείτε όχι στην πίεση 
Αρκετοί γονείς, στην προσπάθειά τους τα παιδιά τους να έχουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, καταφεύγουν σε πιεστική συμπεριφορά με τα αντίθετα συνήθως αποτελέσματα. Μην απαιτείτε (ούτε με «πλάγιους τρόπους») το παιδί να έχει άριστες επιδόσεις στα αθλήματα ή να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Στόχος είναι να αγαπήσει την άσκηση και να την εντάξει σταδιακά στην καθημερινότητά του.

Διαλέξτε το χώρο 
Μόλις καταλήξετε στο είδος της δραστηριότητας, βεβαιωθείτε ότι ο χώρος που θα επιλέξετε είναι ταυτόχρονα ευχάριστος για το παιδί σας και βολικός για σας. Αν οι προπονήσεις δεν είναι στο δρόμο σας, το πιθανότερο είναι να κουραστείτε σύντομα και ίσως να τις διακόψετε. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι ώρες παρακολούθησης. Πρέπει να ταιριάζουν τόσο στο δικό σας πρόγραμμα όσο και στου παιδιού σας.

Η σημασία του προπονητή 
Η αναζήτηση δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πριν ξεκινήσει το παιδί σας τη νέα του δραστηριότητα, χρειάζεται να σιγουρευτείτε ότι θα επιβλέπεται από τον κατάλληλο προπονητή. Επισκεφτείτε, λοιπόν, το χώρο και προσπαθήστε να ανακαλύψετε αν ο προπονητής έχει ευχάριστη προσωπικότητα, κατά πόσον είναι αυστηρός, αν τον ενδιαφέρει το παιχνίδι ή ασχολείται αποκλειστικά με τα παιδιά που μπορούν να διακριθούν κλπ. Είναι πολύ ουσιαστικό να ταιριάζει η συμπεριφορά του προπονητή με τη φιλοσοφία της οικογένειάς σας.

Τι είδους ενήλικος θα γίνει το παιδί σας; Ένα δραστήριο παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής ως ενήλικος διατηρώντας σταθερό φυσιολογικό βάρος και απομακρύνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Αντίθετα, τα παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικοι. Μακροπρόθεσμα η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πίεσης και χοληστερίνης, αλλά και να συμβάλει στην εμφάνιση παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατη έρευνα, οι προειδοποιητικές ενδείξεις γι’ αυτές τις ασθένειες μπορεί να εντοπιστούν σε υπέρβαρους εφήβους ακόμη και από τα 15 χρόνια τους.
Προσέξτε τι σας λέει 
Όσο προσεκτική επιλογή και αν έχετε κάνει, μόνο η συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να την επιβεβαιώσει ή αντίθετα να την αμφισβητήσει. Παρακολουθήστε το όταν γυρνάει από τις προπονήσεις και προσπαθήστε να καταλάβετε αν έχει περάσει καλά. Ζητήστε του να σας διηγηθεί τις εμπειρίες του με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. O ενθουσιασμός είναι η καλύτερη διαβεβαίωση ότι το παιδί είναι ευχαριστημένο από τη νέα του δραστηριότητα.

Νικητής ή ηττημένος;
Τα παιδί πρέπει να εκπαιδεύεται για πιθανές απογοητεύσεις. Προετοιμάστε το ότι μπορεί να χάσει η ομάδα του ή να μην παίξει καλά το ίδιο. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν έχουν σημασία οι επιδόσεις, ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι να περνάει καλά, να κινείται και να γυμνάζεται διασκεδάζοντας. Επιβραβεύστε το, λοιπόν, όταν έχει σχετικά καλές αποδόσεις, αλλά μην παραλείπετε να το ενθαρρύνετε στις περιπτώσεις που αποτυγχάνει.

Δηλώστε συμμετοχή 
Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να συμμετέχετε και εσείς σε διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με το παιδί σας. Ενημερωθείτε για δραστηριότητες στο πλαίσιο του σχολείου, του δήμου ή κάποιου συλλόγου, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και οι γονείς. Αφιερώστε λίγο χρόνο από το Σαββατοκύριακό σας για να οργανώσετε μια βόλτα με τα ποδήλατα οικογενειακώς ή συνοδεύστε το παιδί σας σε αθλητικές εκδηλώσεις.

 

 

 

 

 

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 

 

1)Θέμα: «Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ασθένειες»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Βήχας

Τι είναι ο βήχας. Είναι ένα συχνό σύμπτωμα που έχει πολλές αιτίες. Ο βήχας, βασικά, είναι μια βίαιη εκπνοή και το σημαντικότερο αντανακλαστικό του πνεύμονα, ο οποίος προσπαθεί με το βήχα να αποβάλλει κάθε τι ξένο που εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο μύθος. Ο Βήχας κάνει τους γονείς να φοβούνται βρογχίτιδα, πνευμονία και, γενικά, ασθένειες των πνευμόνων, που τους τρομοκρατούν γιατί τους θυμίζουν τις αρρώστιες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες πράγματι χρόνιζαν άλλοτε και ταλαιπωρούσαν τα παιδιά.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βήχας οφείλεται στη βλέννα που βρίσκεται στο εσωτερικό του αναπνευστικού συστήματος και η οποία, ιδίως εξαιτίας της θέρμανσης των σπιτιών, ξηραίνεται και προκαλεί βήχα. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε λοιμώξεις των ανωτέρων αναπνευστικών οδών, πολύ συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Οι λοιμώξεις αυτές κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ιούς, και γι” αυτό δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε η διενέργεια περιττών εργαστηριακών εξετάσεων. Ο παιδίατρος αφού εξετάσει το παιδί θα κρίνει αν χρειάζεται θεραπεία με βλεννολυτικά ή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. Κάποια απλά πρακτικά μέσα που βελτιώνουν το βήχα είναι: καθαρισμός και ενσταλάξεις φυσιολογικού ορού στη μύτη, αερισμός του δωματίου, άφθονα υγρά που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις, και βρεγμένα πανιά πάνω σε σώματα της θέρμανσης.

Πυρετός

Ο μύθος. Ο πυρετός είναι το σύμπτωμα που φέρνει συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη αιτία το παιδί στο γιατρό, επειδή πολλές σοβαρές ασθένειες αρχίζουν με πυρετό. Και αν κάποιοι γονείς είναι ψύχραιμοι, κάποιοι άλλοι από το περιβάλλον τους -παππούδες, φίλοι-  μπορεί να… σπείρουν τον πανικό.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Στις περισσότερες, σχεδόν, περιπτώσεις, ο Πυρετός των παιδιών οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και γι” αυτό δεν χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα οποία δεν ωφελούν σε τίποτα. Για την αντιμετώπιση του πυρετού αρκεί συνήθως ένα αντιπυρετικό και άλλα πρακτικά μέσα, όπως χλιαρό μπάνιο, κομπρέσες, αερισμός δωματίου, λίγα ρούχα, άφθονα υγρά, ύγρανση της ατμόσφαιρας εφόσον είναι ξερή και ζεστή.

Πυρετικοί σπασμοί

Ο μύθος. Υπάρχει ο φόβος ότι κάθε σπασμός είναι επιληψία, μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από έντονες κρίσεις σπασμών.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι η μοναδική επιπλοκή του πυρετού. Εμφανίζονται, κατά μέσον όρο, σε ένα στα τριάντα παιδιά, αλλά είναι πιο συχνοί σε ορισμένες οικογένειες. Συνήθως οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις και είναι συχνότεροι σε παιδιά ηλικίας δύο-τριών χρόνων. Μετά το έκτο έτος σπανίζουν, γι” αυτό, αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να εξεταστεί εργαστηριακά για να βρεθεί η αιτία των σπασμών. Πολλές έρευνες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πυρετικούς σπασμούς και την επιληψία και έδειξαν ότι οι μισοί, περίπου, ενήλικες επιληπτικοί ως παιδιά δεν είχαν εκδηλώσει πυρετικούς σπασμούς. Η αντιμετώπιση του πυρετού είναι αρχικά με αντιπυρετικά φάρμακα, σιρόπι ή υπόθετο ενώ χλιαρά μπάνια και κομπρέσες με βρεγμένες πετσέτες βοηθούν στον έλεγχο του πυρετού. Αν όμως παρ” όλα αυτά ο πυρετός συνεχίζεται υψηλός 39⁰ - 40⁰ C για 3 - 4 ώρες, είναι απαραίτητη η μεταφορά στο νοσοκομείο.

Ο πονόκοιλος

Ο μύθος: Ο φόβος ότι είναι σκωληκοειδίτιδα. Κάθε φορά που το παιδί έχει πονόκοιλο, οι γονείς σκέφτονται τη σκωληκοειδίτιδα και τη χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Ο πονόκοιλος είναι πολύ συνηθισμένος στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες, συχνή αιτία του είναι κάποιος ιός και συχνά συνοδεύεται από εμετό και διάρροια. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι και νοσήματα που δεν έχουν σχέση με την κοιλιά μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακούς πόνους, όπως, για παράδειγμα, νοσήματα του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη). Μετά τα έξι χρόνια, ένα στα τέσσερα κοριτσάκια και ένα στα δέκα αγοράκια πάσχουν συχνά από πόνους της κοιλιάς, οι οποίοι οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικά αίτια.

Και η σκωληκοειδίτιδα; Στην πραγματικότητα, σε παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών εμφανίζεται σε ένα στα 250 παιδιά. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σ” όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική, είναι ασθένεια λιγότερο συχνή από όσο πιστεύεται. Προσοχή, λοιπόν. Η σκωληκοειδίτιδα δεν παραμονεύει πίσω από κάθε πόνο της κοιλιάς. Μόνο αν το παιδί παραπονιέται ότι πονάει συνεχώς πρέπει να εξετάσετε αυτή την περίπτωση, και ο γιατρός θα δώσει την ακριβή διάγνωση. Οι υποψίες ενισχύονται εάν ο πόνος συνεχίζεται αδιάκοπα για περισσότερες από δύο ώρες και εγγίζουν τη βεβαιότητα, όταν φτάνει και ξεπερνάει τις έξι ώρες. Οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες αν ο πόνος επιδεινώνεται όταν το παιδί κινείται, περπατά ή προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το φύσημα στην καρδιά

Ο μύθος. Είναι το συναισθηματικό στοιχείο που έχει σχέση με την καρδιά και ό,τι την αφορά. Μόλις οι γονείς ακούσουν τον παιδίατρο να λέει ότι το παιδί τους πάσχει από ένα αθώο φύσημα στην καρδιά, χάνουν αμέσως την ψυχραιμία τους και δεν προσέχουν καν το γιατρό, που προσπαθεί να τους πείσει ότι η κατάσταση είναι εντελώς ακίνδυνη.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Το φύσημα είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που ακούγεται ανάμεσα σε δύο καρδιακούς κτύπους. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, και στα μικρά παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε ακίνδυνο. Ένα παιδί μεγαλύτερο από τριών ετών, ιδίως μεταξύ τριών και εννέα χρόνων, μπορεί να παρουσιάσει ένα αθώο φύσημα. Η συχνότητα των αθώων φυσημάτων είναι μεγάλη (50%). Πρέπει να ορίζεται η έντασή τους; Η ένταση του φυσήματος δεν είναι πάντα ανάλογη με τη βαρύτητα της βλάβης (υπάρχουν καρδιοπάθειες που συχνά δεν έχουν φυσήματα).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων φυσημάτων είναι: Παρουσιάζουν μικρή ένταση και η έντασή τους μεταβάλλεται με τις φάσεις της αναπνοής και την αλλαγή θέσης του παιδιού. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα παιδιά αθλούνται έντονα, την τελευταία λέξη έχει ο γιατρός.

Η χλωμάδα (ωχρότητα)

Ο μύθος. Ο φόβος ότι η αιτία είναι μια ισχυρή αναιμία, που αποδυναμώνει το παιδί και «ασπρίζει» το πρόσωπό του.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Όταν το παιδί φαίνεται χλωμό, ιδίως το χειμώνα, οι γονείς φοβούνται ότι το αίμα του δεν έχει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Είναι αλήθεια ότι η ωχρότητα αποτελεί σύμπτωμα αναιμίας, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι από τα συμπτώματα που εμφανίζονται κυρίως στις πιο σοβαρές μορφές της. Πριν, λοιπόν, οι γονείς πεισθούν ότι το παιδί τους είναι αναιμικό, ας ελέγξουν τον τύπο του δέρματός του, γιατί το λευκό χρώμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο στη διάρκεια του χειμώνα, αφού μειώνεται η έκθεση στον ήλιο, είναι απλώς χαρακτηριστικό των ατόμων με κόκκινα, ξανθά ή ανοιχτά καστανά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια, έχουν και ανοιχτό δέρμα , μπορεί να δείχνουν χλωμοί ιδίως όταν είναι κουρασμένοι ή έχουν κάποια ίωση. Σήμερα, πάντως, είναι γνωστό ότι η ωχρότητα μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη αναιμίας. Αν αυτή συνοδεύεται από ανορεξία και εύκολη κόπωση, τότε το πιθανότερο είναι να λείπει στο παιδί σίδηρος. Όσο για τις μικροβιολογικές εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι απόφαση του γιατρού.

Οι μύθοι των εξετάσεων

Η λανθασμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων των μικροβιολογικών εξετάσεων κάνει τους γονείς να φαντάζονται ανύπαρκτες ασθένειες.

Ας δούμε ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις λανθασμένης ερμηνείας.

Εξετάσεις αίματος: Οι φυσιολογικές τιμές των παιδιών διαφέρουν από των ενηλίκων, και οι τιμές που αναγράφονται στα έντυπα των εργαστηρίων αφορούν τους ενήλικες. Επομένως, πριν πανικοβληθείτε, ρωτήστε ποιες είναι οι σωστές τιμές για την ηλικία του παιδιού σας.

Καλλιέργεια ούρων: Είναι η εξέταση με την οποία διαπιστώνεται εάν το παιδί πάσχει από λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, εάν, δηλαδή, υπάρχουν βακτήρια. Συχνά, όμως, στα ούρα που συγκεντρώνονται σε ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια, υπάρχουν βακτήρια που προέρχονται από την επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων ή από τα χέρια εκείνου που κρατά το σακουλάκι. Για να σημαίνει κάτι η εξέταση, πρέπει να υπάρχει ένας τύπος βακτηρίων σε ποσότητα μεγαλύτερη από 100.000/ml και πολλά λευκά αιμοσφαίρια στο ίζημα των ούρων.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα των παιδιών υπάρχουν αλλοιώσεις που οφείλονται στην ατελή ανάπτυξη του εγκεφάλου και εξαφανίζονται καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Προσοχή, λοιπόν. Μη θεωρήσετε παθολογικές αυτές τις εντελώς φυσιολογικές καταστάσεις.

 

 

 

 

2) Θέμα: «Είναι η εξυπνάδα κληρονομική ή όχι?»

Από την ιστοσελίδα iatronet Γράφουν οι: Δημήτρης Καραΐσκος, Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αλέξανδρος Λιάππας, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Central Lancashire και ο Ιωάννης Λιάππας, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής

 

 

Η νοημοσύνη είναι ένα σύνολο πνευματικών λειτουργιών που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να λύσουμε προβλήματα, αξιοποιώντας προηγούμενες εμπειρίες. Κατά τον Piaget, οι ουσιώδεις λειτουργίες της νοημοσύνης συνίστανται στην κατανόηση και στην ανακάλυψη, στο να κατασκευάζει δηλαδή η νοημοσύνη νέες δομές με βάση τις δομές που υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο. Κοινό στοιχείων των περισσότερων ορισμών και απόψεων είναι ότι η νοημοσύνη αφενός αποβλέπει στην προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον και αφετέρου είναι μια γενική και περίπλοκη λειτουργία που έχει σχέση με την συνολική ανάπτυξη του ψυχοσωματικού μηχανισμού του ατόμου με την επίδραση πολιτιστικών – φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.

Ένα ερώτημα που απασχολεί συχνά γονείς οικογένειες και άτομα μεμονωμένα είναι το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι επίκτητη χαρακτηριστικό και καλλιεργείται ή αν πρόκειται για γενετική συνιστώσα και ο καθένας γεννιέται με ένα συγκεκριμένο νοητικό πηλίκιο. Το ερώτημα αυτό στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας ιδιαίτερα σε καθεστώτα απολυταρχικά στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν υπέρ νοήμονες, όπως και υπέρ αθλητές.

Οι έως τώρα έρευνες αναδεικνύουν ότι συμβάλλουν από κοινού γενετικές βιολογικές συνιστώσες καθώς και επίκτητη χαρακτηριστικά.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί η νοημοσύνη του. Το γενετικό υλικό του πατέρα του και της μητέρας του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το νοητικό πηλίκιο του παιδιού. Είναι φανερό ότι εάν ένα παιδί γεννηθεί από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, μάλλον ξεκινά τη ζωή του με μια καλή προίκα, ενώ εάν γεννηθεί με γονείς που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση η γενετική του προίκα θα είναι σχετικά φτωχή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί το τέκνο της πρώτης περίπτωσης να μην αξιοποίησε τα καλά γονίδια που κληρονόμησε και να κινηθεί στα κατώτερα όρια αυτών, ενώ το τέκνο της δεύτερης περίπτωσης να αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό και νε πετύχει ένα αρκετά υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το πρώτο.

Ο άλλος παράγοντας τώρα που δρα καταλυτικά στη διαμόρφωση του δείκτη είναι η περιβαλλοντική συνιστώσα. Όπως η άσκηση οδηγεί το σώμα σε μια βελτιωμένη φυσική κατάσταση και σε υψηλές αθλητικές επιδόσεις με τον ίδιο τρόπο η εκπαίδευση η οποία ωστόσο παρέχεται στις δυο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ατόμου έχουν καταλυτική επίδραση στην εξέλιξη του δείκτη νοημοσύνης. Ένα καλά οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και λόγοι εσωτερικοί βασισμένοι σε κίνητρα μπορούν να οδηγήσουν σε καλλιέργεια της ευφυΐας και σε ανάπτυξη της. Η περιβαλλοντική συνιστώσα είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας για αυτό και όλα τα εκπαιδευτικά συνθήματα έχουν επενδύσει στη γνώση, τη μάθηση τον ανταγωνισμό.Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι παρά την προίκα με την οποία μπορεί να ξεκινά κάποιος τη ζωή του, η νοημοσύνη είναι κάτι που μπορεί να χτισθεί και να αναπτυχτεί στα πρώτα όμως χρόνια της ζωής, που είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και τη θεμελίωση της ψυχικής υγείας.

 

 

 

3) Θέμα: «Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας»

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

1 Γλωσσική νοημοσύνη 
Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις.
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα.

2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις.
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές.

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική.
Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης.

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες.
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.

6 Μουσική νοημοσύνη 
Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες.
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.

7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία.
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.

8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο της Ελένης Γαρυφαλάκη «Πολλαπλή νοημοσύνη, Ανακαλύψτε τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα κρυφά ταλέντα των παιδιών σας!», των εκδόσεων.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1)    Θέμα: «Γιατί πρέπει να προστατεύουμε το παιδί μας από την ζάχαρη?»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Ελένη Χαδιαράκου

 

 

 

Είναι αλήθεια πως η ζάχαρη είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των περισσότερων παιδιών. Μια νέα όμως έρευνα μας διαβεβαιώνει για το πόσο επικίνδυνο είναι το να αφήνουμε τα παιδιά μας να τρώνε ανεξέλεγκτες ποσότητες!

Μειώνοντας την ποσότητα της ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, ειδικά εκείνων που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, μειώνονται μέσα σε 10 μόλις ημέρες οι πιθανότητες για πολλές μεταβολικές νόσους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Obesity.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην πρόσληψη ζάχαρης από ότι στις συνολικές θερμίδες, όταν επιδιώκουν να κάνουν αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους.

Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα ασθενειών που εμφανίζονται ταυτόχρονα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή γλυκόζη, περίσσεια λίπους γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Η ηπατική νόσος και ο διαβήτη τύπου 2, ασθένειες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των παιδιών σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, λόγω της παχυσαρκίας και άλλων συνθηκών που προκαλούνται κυρίως από την κακή διατροφή.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Touro στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ προσπάθησαν να βρουν αν τα σωρευτικά αποτελέσματα της μεταβολικής νόσου οφείλονται στην παχυσαρκία, τις θερμίδες ή κάτι άλλο στη διατροφή. Βρήκαν ότι ο περιορισμός της ζάχαρης στα παιδιά, χωρίς να αλλάξει το σωματικό τολυς βάρος από κάποια άλλη δίαιτα κλπ μείωσε δραματικά τα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 44 παιδιών ηλικίας 9-18 ετών. Όλα τα παιδιά ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα και όλα είχαν επιδείξει σαφή συμπτώματα μεταβολικού συνδρόμου.

Τα παιδιά ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή επί 9 ημέρες, όπου διατήρησαν την πρωτεΐνη, το λίπος και τους υδατάνθρακες που συνήθως κατανάλωναν, αλλά μείωσαν την πρόσληψη ζάχαρης από το 28% της διατροφής τους στο 10%.

Η ζάχαρη που κόπηκε από τη διατροφή των παιδιών αντικαταστάθηκε με άμυλο, όπως κουλούρια, δημητριακά και ζυμαρικά, αν και τα παιδιά μπορούσαν ελεύθερα να πάρουν φυσική ζάχαρη μέσω των φρούτων.

Μετά τις 9 ημέρες, οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στην πίεση του αίματος, τα

τριγλυκερίδια, την κακή χοληστερόλη, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

2)    Θέμα: «Ο ρόλος του ασβεστίου στην ανάπτυξη και τα οστά»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την κλινική διαιτρολόγο –διατροφολόγο Καλλιανιώτη Κωσταλένια

 

 

 

Στην παιδική ηλικία, ιδιαίτερο βάρος δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Η περίοδος ανάπτυξης του παιδιού είναι καθοριστική και για την εξέλιξη της υγείας του στη μετέπειτα ζωή. Κατά την παιδική ηλικία (6-11 ετών), αν και ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι ιδιαίτερα ραγδαίος, το ύψος και το βάρος αυξάνονται σχετικά γρήγορα και σταθερά.

Την περίοδο αυτή όλα τα θρεπτικά συστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη. Ιδιαίτερο βάρος, ωστόσο, δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Ασβέστιο και ανάπτυξη των οστών

Η πρόσληψη ασβεστίου κατά την παιδική ηλικία σε επαρκείς ποσότητες είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Μάλιστα ακριβώς επειδή κατά την ενήλικη ζωής η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου καθημερινά.

Έτσι η διατροφή τους σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να επηρεάσει τόσο την ανάπτυξη τους κατά την εφηβεία (αποφυγή ραχίτιδας) όσο και τις δυσμενείς επιπτώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία (οστεοπόρωση). Καλές πηγές ασβεστίου αποτελούν τα γαλακτοκομικά όπου μετά την ηλικία των δύο ετών συστήνεται η κατανάλωση ημιαποβουτυρωμένων, τα τυριά, τα ψάρια (ιδιαίτερα αυτά που καταναλώνονται με το κόκκαλο) αλλά και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμοί.

Βιταμίνη D, ο σύμμαχος του ασβεστίου και όχι μόνο

Η απορρόφηση του ασβεστίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσληψη βιταμίνης D. Η παρουσία της βιταμίνης D, βοηθά και ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βιταμίνη D συνδυάζεται συχνά μαζί με τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο, όπως εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Η κύρια όμως πηγή της βιταμίνης στον άνθρωπο θεωρείται η σύνθεσή της στο δέρμα. Πολύ λίγα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή περιέχουν βιταμίνη D. Τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως διάφορα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, τόνος, ρέγγα) και αυγά, αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης.

Ο ρόλος του μαγνησίου και του φωσφόρου στο σχηματισμό των οστών

Δύο άλλα θρεπτικά συστατικά τα οποία σχετίζονται με την υγεία των οστών είναι το μαγνήσιο και ο φώσφορος. Περίπου τα 2/3 του μαγνησίου στο σώμα μας βρίσκονται στα οστά. Αντίστοιχα, περίπου το 80% του φωσφόρου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια, κι αυτό γιατί βοηθά στη δημιουργία και το σχηματισμό των δοντιών.

Ιδιαίτερα καλές πηγές φωσφόρου αποτελούν τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια, ενώ καλές πηγές μαγνησίου αποτελούν όσπρια όπως τα φασόλια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι, ο σολομός κα.

Με άλλα λόγια, η καλή υγεία και το χτίσιμο ενός γερού και συμπαγούς σκελετού προϋποθέτει τον εμπλουτισμό της δίαιτας των παιδιών με καλές διατροφικές πηγές ασβεστίου, βιταμίνης D, μαγνησίου και φωσφόρου, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους στα τόσο απαραίτητα αυτά θρεπτικά συστατικά.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πόσο ώριμα είναι τα παιδιά?»

Από την ιστοσελίδα vita και την συμβουλευτική ψυχολόγο Βογιατζή Λουίζα

 

 

 

 

Eίναι αλήθεια ότι «τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν»; Πολλοί γονείς τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι ανόητοι ενήλικοι. Eίναι πράγματι έτσι ή μήπως εμείς με τη συμπεριφορά μας τους κλείνουμε το δρόμο προς την ωριμότητα και την υπευθυνότητα;

 

«Mωρό παιδί είναι, δεν νιώθει», «μα τα παιδιά ξεσυνερίζεσαι τώρα;», «όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις», «είσαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα»: τέτοιες φράσεις, με τις οποίες συχνά απευθυνόμαστε ή αναφερόμαστε στα παιδιά, αντανακλούν την πεποίθηση ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση, επειδή λόγω ηλικίας είναι ανώριμα, καταλαβαίνουν λιγότερα, έχουν περιορισμένες ικανότητες και μειωμένη αντίληψη. Kι όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μάς ξαφνιάζουν με τις αντιδράσεις τους και μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ίσως είναι πιο ώριμα -ή «αλλιώτικα» ώριμα- από όσο εμείς (θέλουμε να) πιστεύουμε.

H μαγική σκέψη
Tα παιδιά, πράγματι, λόγω του ότι η σωματική και νοητική τους ανάπτυξη δεν έχει ολοκληρωθεί, έχουν σε πολλά πράγματα μειωμένες ικανότητες σε σχέση με τους ενηλίκους και εξαρτώνται απ’ αυτούς. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να αντεπεξέλθουν μόνα τους στις ίδιες τους τις ανάγκες. Aπό την άλλη μεριά, την παιδική ηλικία χαρακτηρίζει ένας τρόπος σκέψης διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Aυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πράγματα -και πολύ περισσότερο ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτά- δεν συμβιβάζεται με αυτό που ονομάζουμε λογική, κοινό νου, «πραγματικότητα». H κατανόηση και εξήγηση που δίνουν τα παιδιά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και μέσα τους στηρίζεται καταρχήν ακόμη στη μαγική σκέψη, που απομεινάρια της μπορούμε ίσως να διακρίνουμε στη φαντασία, τα όνειρα ή τις «ευχές» των ενηλίκων (το θέλω αυτό τόσο πολύ, που αν «βγει» το τάδε νούμερο θα γίνει). Στην αντίληψη των παιδιών κυριαρχεί αυτού του είδους η μαγική σκέψη, ενώ τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν μια πιο πραγματιστική και ορθολογιστική άποψη για τα πράγματα.

«Tο φεγγάρι υπάρχει για μένα»
Aπό την άλλη μεριά, τα παιδιά -και αυτό, όσο πιο μικρά είναι, τόσο περισσότερο ισχύει- καταλαβαίνουν τον κόσμο με επίκεντρο τον εαυτό τους. Aυτό είναι καταφανές στις εξηγήσεις που δίνουν τα πολύ μικρά παιδιά π.χ. σε φυσικά φαινόμενα: «το φεγγάρι είναι εκεί για να με φωτίζει να βλέπω τη νύχτα». Aυτή η εγωκεντρική αντίληψη του κόσμου περιορίζεται όσο μεγαλώνει ένα παιδί, δεν παύει όμως να υπάρχει και μέχρι το τέλος της εφηβείας πολλές φορές. Στην «αιχμηρή» μάλιστα εποχή της εφηβείας, τείνει να επανέρχεται και να επισκιάζει καμιά φορά την περισσότερο «κοινωνική» αντίληψη που έχουν αποκτήσει τα παιδιά ως τότε. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής συμπεριφοράς που συμβάλλει στο να τα βλέπουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ως ανώριμα, είναι ο παρορμητισμός. Tα παιδιά είναι πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα στα συναισθήματά τους και τις παρορμήσεις τους από τους ενηλίκους, κάτι που επίσης ελαττώνεται και εξισορροπείται καθώς μεγαλώνουν. Aυτό σημαίνει ότι, όταν ένα παιδί βρίσκεται υπό την επίδραση ενός δυνατού συναισθήματος είτε θετικό είναι αυτό είτε αρνητικό-, κατά κάποιον τρόπο κατακλύζεται από αυτό το συναίσθημα, τον πόνο, τη χαρά, το φόβο, το θυμό, τον ενθουσιασμό, τη ζήλια, τη θλίψη και συνήθως δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να μετριάσει τη συμπεριφορά του.

Oι ευθύνες ωριμάζουν τα παιδιά

Άμεσα συνδεδεμένο με την ωριμότητα είναι το ζήτημα της ευθύνης. Ωριμότητα και υπευθυνότητα πάνε μαζί και δύσκολα θα ονομάσουμε ώριμο κάποιον που επιδεικνύει ανευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. H υπευθυνότητα όμως αποκτάται σταδιακά, όταν κάποιος έχει την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες. Aυτό ξεκινάει στα παιδιά καταρχήν από τις πιο απλές ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους. Tα παιδιά είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους, κάτω από κανονικές συνθήκες, σε οτιδήποτε εναπόκειται στις δικές τους σωματικές ικανότητες. Μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις κινήσεις τους όταν σκαρφαλώνουν κάπου μόνα τους, την ταχύτητα όταν τρέχουν, το ύψος όταν πηδούν. Mπορούν επίσης από αρκετά μικρή ηλικία να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται, ώστε να αποφεύγουν τους εξωτερικούς κινδύνους, πώς να περπατούν δηλαδή στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύουν από τ’ αυτοκίνητα, πώς να κινούνται όταν βρίσκονται σε πλήθος για να μη χαθούν.
Tα παιδιά μπορούν να είναι ακόμη και σοφά
Xαρακτηριστικό για την παιδική σοφία -όχι απλώς ωριμότητα- είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά ερωτήματα, π.χ. το θέμα του θανάτου. Aν τα αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και δεν προσπαθούμε να τα κοροϊδέψουμε, λέγοντάς τους ότι ο θάνατος ισχύει για τους άλλους και όχι για μας, θα δούμε ότι οι αντιδράσεις τους περιλαμβάνουν και συναισθηματικότητα, αλλά και αυτοσυγκράτηση, συμπόνια και μία πνευματικότητα, που εμείς προσπαθούμε να την ξαναβρούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ερωτήματα.

Aνεμελιά δεν σημαίνει ανωριμότητα

Ίσως αυτό που μας κάνει να αμφισβητούμε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα των παιδιών είναι το ότι τα παιδιά μπορούν να αντεπεξέρχονται στις ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους, παραμένοντας ταυτόχρονα ανέμελα, ξένοιαστα και ανάλαφρα. Aυτή την ικανότητα την έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό οι ενήλικοι, και έτσι τείνουν να συγχέουν την ανεμελιά των παιδιών με ανωριμότητα και έλλειψη αισθήματος ευθύνης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Written by Μάρλεν Κεφαλίδου. Posted in ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟ KINDYKIDS

Τα σχολεία έκλεισαν κι αυτό σημαίνει πως τα νηπιάκια μας θα τα έχουμε στο σπίτι όλη την ημέρα. Η πρώτη εβδομάδα συνήθως περνάει γρήγορα και τα παιδιά δείχνουν ενθουσιασμένα που δεν έχουν σχολείο. Ασχολούνται με τα παιχνίδια τους κάνουν πολλά πράγματα μόνα τους και δεν γκρινιάζουν ιδιαίτερα…Πολλοί γονείς θεωρούν πως αφού το παιδί πέρασε 9 μήνες στο νηπιαγωγείο ή τον παιδικό σταθμό, το καλοκαίρι οφείλουν να το αφήσουν ελεύθερο να μην κάνει τίποτα ή να κάνει μόνο αυτά που θέλει. Συνήθως αυτό που θέλουν σήμερα τα παιδιά (λόγω τρόπου ζωής και έλλειψης άλλων επιλογών) είναι να βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη, υπολογιστή, τηλεόρασης κλπ. Οι περισσότεροι γονείς δουλεύουν και το καλοκαίρι σίγουρα όμως μπορούνε να βρούνε και να αφιερώσουνε κάποιες ώρες με τα παιδιά τους.

Ευκαιρία λοιπόν, αυτό το καλοκαίρι να κάνουμε μαζί τους δημιουργικές δραστηριότητες, που θα τα βοηθήσουν να μην βαρεθούν, αλλά και που θα χαρίσουν και σε μας και σε εκείνα ένα αξέχαστο καλοκαίρι.

Δημιουργικότητα, δημιουργικότητα, δημιουργικότητα… Μια έννοια που τα τελευταία χρόνια «κυνηγάει» γονείς και εκπαιδευτικούς. Και όχι άδικα. Γιατί η δημιουργικότητα δεν είναι απλώς μια έννοια που έχει υπερεκτιμηθεί. Είναι τρόπος σκέψης και ζωής που οδηγεί σε ανθρώπους, που μπορούν να βρουν πολλές και διαφορετικές λύσεις σε προβλήματα, και όταν συναντούν ένα εμπόδιο να βρίσκουν λύση και όχι να τα παρατάνε. Είναι σε θέση να δοκιμάζουν καινούρια πράγματα και δε φοβούνται να πάρουν ρίσκα.

Ας δούμε λοιπόν δημιουργικούς τρόπους απασχόλησης των παιδιών μας αυτό το καλοκαίρι. Οι δραστηριότητες μας μπορούν να είναι είτε σε εξωτερικούς χώρους (άλλωστε ο καλοκαιρινός καιρός βοηθάει πολύ σε αυτό), αλλά και μέσα στο σπίτι.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:

 

ΤΡΑΒΑΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΙΚ ΝΙΚ

ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΑ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ – ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΙ ΑΛΛΗ

ΚΑΜΠΙΝΓΚ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΠΑΙΔΧΝΙΔΙ-ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΩΡΑ ΓΙΑ ΦΥΤΕΜΑ!

ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ

ΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΨΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΩΝ

ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ

ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

Το μήνυμα είναι «Ας δημιουργήσουμε τις διακοπές μας» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πάμε κάπου διακοπές. Δε χρειάζεται να ξοδέψουμε πολλά χρήματα, καθώς οι εποχές είναι δύσκολες για όλους. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τις διακοπές μας και παραμένοντας στην πόλη. Το ζήτημα είναι να είμαστε μαζί με το παιδί μας όσο πιο πολύ μπορούμε, να κάνουμε πράγματα και να μην αφήσουμε να χαθεί ούτε μια μέρα. Και στο κάτω – κάτω ας ξαναγίνουμε μαζί του κι εμείς παιδιά! Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το καλοκαίρι με τα παιδιά μας σ’ αυτήν την ηλικία που είναι τώρα δε θα ξαναέρθει ποτέ , οπότε αξίζει να προσπαθήσουμε να το κάνουμε να αξίζει και να μείνει αξέχαστο και σε μας και στο ίδιο το παιδί!

 

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΙΟΥΛΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ»

FITNESS – ΔΙΑΤΡΟΦΗαπό Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη |

 

Τα παιδιά χρειάζονται μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες  απαιτήσεις  του οργανισμού τους για ομαλή ανάπτυξη και υγεία. Τα φρούτα αποτελούν την καλύτερη επιλογή, καθώς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και  θρεπτικά συστατικά. Από την άλλη, οι χυμοί φρούτων (ορισμένα είδη χυμών) μπορούν ν” αποτελέσουν  μέρος της διατροφής του παιδιού, ωστόσο η κατανάλωση τους θα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα παιδιά να θέλουν να πίνουν χυμό όλη την ημέρα. Για τα παιδιά, ο χυμός μπορεί να είναι ένα νόστιμο και δροσιστικό ποτό, αλλά  η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας χυμού φρούτων  μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβές για την υγεία τους. Συγκεκριμένα, η κατάχρηση στους χυμούς μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, τερηδόνα, διάρροια και άλλα γαστρεντερολογικά προβλήματα, όπως κοιλιακά άλγη. Πρόσφατες μελέτες  επιβεβαιώνουν ότι η κατανάλωση μέτριων ποσοτήτων  100% χυμού φρούτων δεν επηρεάζει το βάρος ενός παιδιού. Ωστόσο, οι χυμοί φρούτων περιέχουν θερμίδες. Ακριβώς όπως και κάθε άλλη τροφή ή ποτό που περιέχει θερμίδες, έτσι και η υπερκατανάλωση  χυμού φρούτων μπορεί να συμβάλει στην αύξηση του σωματικού βάρους.Εάν επιλέξετε να δώσετε στο παιδί σας χυμό, επιλέξτε 100% χυμό φρούτων αντί για ζαχαρούχο χυμό ή χυμούς φρούτων κοκτέιλ. Ενώ μπορεί οι 100%  χυμοί φρούτων και τα ζαχαρούχα ποτά φρούτων  να έχουν παρόμοιο αριθμό θερμίδων, ωστόσο το παιδί σας θα πάρει περισσότερες βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά και λιγότερα πρόσθετα  από τους 100% χυμούς φρούτων. Σερβίρετε το χυμό σε ένα ποτήρι – όχι σε μπουκάλι – για να αποφευχθεί η φθορά των δοντιών. Επιπλέον, προσφέρετε στο παιδί σας χυμό φρούτων ως σνακ ή με το γεύμα, αντί να επιτρέπεται στο παιδί σας να πίνει χυμούς όλη την ημέρα. Αν αντιμετωπίζεται πρόβλημα στο να φάει το παιδί σας, μην  του δίνετε  να πιει χυμό 30 λεπτά πριν από τα γεύματα ή τα σνακ.

Επίσης, ο χυμός δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως υποκατάστατο για τις ανάγκες του παιδιού σας σε φρέσκα φρούτα. Σε σύγκριση με τα φρέσκα φρούτα, ο χυμός υστερεί  διατροφικά. Ο 100%  χυμός φρούτων περιέχει ορισμένες βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, αλλά πολύ λιγότερα από τα ολόκληρα φρούτα. Ολόκληρα τα φρούτα περιέχουν φυτικές ίνες, οι οποίες υστερούν στους χυμούς. Για το λόγο αυτό καλό είναι να παρασκευάζονται στο μπλέντερ για να διατηρούν όλα τα θρεπτικά συστατικά του φρούτου  από το οποίο έγιναν. Αν τα παιδί σας είναι επιλεκτικό στην κατανάλωση τροφής, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ποσότητα χυμού που καταναλώνει. Ο χυμός μπορεί να το φουσκώσει και να το χορτάσει, μην αφήνοντας περιθώρια για υγιεινά τρόφιμα.

Συμπερασματικά, οι χυμοί φρούτων μπορούν ν” αποτελέσουν  ένα υγιεινό κομμάτι της διατροφής του παιδιού αρκεί να προσφέρονται με μέτρο, στις κατάλληλες για την κάθε ηλικία ποσότητες. Προτιμήστε τους φυσικούς χυμούς χωρίς προσθήκη ζάχαρης και να προσφέρονται κατά προτίμηση μαζί με τα κυρίως γεύματα ή ως σνακ και σερβιρισμένοι στο ποτήρι κι όχι στο μπιμπερό.

Η Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη είναι Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, PGCert Διατροφής Αθλητών

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ»

ΑΓΟΡΕΣαπό Έλενα Μπούλια |

Μπρατσάκια ή κουλούρα; Ή μήπως σανίδα; Οι εναλλακτικές για την ασφάλεια του παιδιού στην θάλασσα στις μέρες μας είναι πολλές και η κάθε μία έχει να κάνει με την ηλικία, τη σωματική διάπλαση και τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού. Δείτε ποιο είναι το κατάλληλο σωσίβιο για το δικό σας παιδί και με τι κριτήρια να το επιλέξετε.

 

Ηλικίες 0-2 ετών

Τα μωρά λατρεύουν το νερό, καθώς είναι ήδη εξοικειωμένα με αυτό από το περιβάλλον τη μήτρας. Ένα μωρό μπορεί, όμως, να κολυμπήσει μόνο εφόσον στηρίζει μόνο του το κεφαλάκι του (συνήθως από τον 5ο μήνα και μετά). Αν, λοιπόν, το μωρό σας είναι μικρότερο των 5 μηνών μπορείτε να το βρέξετε με λίγο θαλασσινό νερό ή να το κρατήσετε για να πλατσουρίσει τα ποδαράκια του, αλλά όχι να το βάλετε μέσα στην θάλασσα για κολύμπι. Επίσης, δεν θα πρέπει να βάζετε ένα μωρό στην θάλασσα όταν αυτή είναι πολύ κρύα, γιατί τα μωρά δεν μπορούν να ρυθμίσουν την θερμοκρασία του σώματός τους όπως οι μεγάλοι. Σε κάθε περίπτωση, βεβαιωθείτε από τον παιδίατρο για το πότε είναι έτοιμο το μωρό σας να κάνει μπάνιο στην θάλασσα.

Για μωρά και νήπια διατίθενται στο εμπόριο και μαγιό με ενσωματωμένα σωσίβια , όμως και πάλι η παρουσία σας δίπλα στο παιδί είναι απαραίτητη όταν βρίσκεται κοντά στο νερό.

 

Ηλικίες 2-4 ετών

Από τα 2 χρόνια και μετά το παιδί μπορεί να απολαύσει περισσότερο το παιχνίδι του στα ρηχά φορώντας πάντα τα μπρατσάκια του ή κάποιο άλλο σωσίβιο. Καθώς στην αγορά δύσκολα θα βρείτε μπρατσάκια για παιδιά 2 ετών (τα περισσότερα είναι για παιδιά άνω των 3 ετών), στην ηλικία αυτή είναι προτιμότερο ένα σωσίβιο γιλέκο

Μετά τα 3 χρόνια, και ανάλογα βέβαια και με τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού, οι εναλλακτικές αυξάνονται: Μπορείτε να πάρετε στο παιδί μπρατσάκια , μπρατσάκια με γιλέκο, κουλούρα (το κλασικό στρογγυλό, πολύχρωμο σωσίβιο) που καλό είναι να χρησιμοποιείται και από λίγο μεγαλύτερα παιδιά ή από παιδιά που έχουν μάθει να κολυμπούν  ή ένα σωσίβιο μέσης .

Αν το παιδί έχει ξεκινήσει από μικρό κολυμβητήριο και είναι εξοικειωμένο με αυτά τα όργανα, μπορεί να έχει στην θάλασσα κάποιο βοηθητικό μακαρόνι  ή σανίδα . 4-8 ΕΤΩΝ

Από τα 4 χρόνια και μετά το παιδί αρχίζει να μαθαίνει τις βασικές τεχνικές κολύμβησης, ενώ συνήθως μέχρι τα 8 χρόνια μπορεί πλέον να κολυμπήσει άνετα μόνο του. Τα μπρατσάκια αποτελούν πάντα ασφαλή διαχρονική λύση, χωρίς να εμποδίζουν ιδιαίτερα το παιδί στο κολύμπι του (όπως ενδεχομένως να κάνει στις ηλικίες αυτές το γιλέκο), ενώ η κουλούρα δείχνει τώρα ακόμα πιο κατάλληλη.

 

Σε κάθε περίπτωση, όποιο σωσίβιο κι αν επιλέξετε για το παιδί σας, βεβαιωθείτε ότι ανταποκρίνεται στην ηλικία του και δώστε προσοχή στις προδιαγραφές και στις οδηγίες εφαρμογής του. Και ποτέ μα ποτέ μην αφήνετε μόνα τους τα μικρά παιδιά στο νερό!

 

 

ΘΕΜΑ 3: «ΚΟΛΥΜΠΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ»

ΔΙΔΥΜΗ ΕΥΤΥΧΙΑαπό Βίκυ Νάκου |

Η εξόρμηση στη θάλασσα είναι υπόθεση κουραστική, εκτός αν την οργανώσετε σωστά. Ξεχάστε τους απολαυστικούς καφέδες, τα βιβλία μυστηρίου και τα δικά σας μακροβούτια, γιατί το παιδί θέλει διαρκή κι αμείωτη παρακολούθηση. Μετά τα έξι ζούμε κάπως την πολυτέλεια να τα θαυμάζουμε από μικρή απόσταση να απολαμβάνουν με σχετική ασφάλεια την θάλασσα κι εφ” όσον τα παιδιά μας έχουν πάρει μαθήματα κολύμβησης σε πισίνα. Μέχρι τότε το κάθε παιδί έχει το προσωπικό του σωματοφύλακα.

• Μια τσάντα με πετσέτες και καπέλα
• Μια τσάντα με παιχνίδια θαλάσσης.
• Ένα μικρό ψυγειάκι με το κολατσιό
• Αντηλιακές κρέμες
• Ομπρέλα αν δεν πάτε σε οργανωμένες παραλίες. Η σκιά είναι απαραίτητη.
• Πολλά μαγιό για να αλλάζει το κοριτσάκι. Είναι θέμα υγιεινής της ευαίσθητης περιοχής του. Σε καμιά περίπτωση δεν βολεύει το ολόσωμο.
• Αν το παιδί σας φοράει πάνα, βγάλτε την πριν το βουτήξετε, για να δροσιστεί και να αποφύγετε τις ακαθαρσίες του στη θάλασσα.
• Επιλέξτε ειδικά καπέλα και μπλούζες με ψηλό δείκτη ηλιοπροστασίας.
• Συνιστώ παπούτσια θαλάσσης ακόμη και την ώρα του μπάνιου.
• Γνωρίζουμε όλοι ότι η καλύτερη ώρα του μπάνιου είναι 09:00 με 11:30, αλλά έτσι πως προκύπτει το κολατσιό του; Προτιμήστε να του το δώσετε στην παραλία, κυρίως τα φρούτα του και το αυγό του. Αποφύγετε αλμυρά και γλυκά.
• Μην ξεχνάτε το νερό
• Αν το παιδί σας από μόνο του δεν κάνει βουτιές, φυσήξτε το πρόσωπο του και βουτήξτε το για μερικά δευτερόλεπτα μέσα στη θάλασσα.
• Μην πιέσετε το παιδί σας να μπει στη θάλασσα, αν δεν θέλει. Στην αρχή σιγά – σιγά και αγκαλιά βρέχουμε το παιδί.
• Το πρώτο του μπανάκι μην ξεπερνά το ένα τέταρτο της ώρας, για να μην κρυώσει κι αρνηθεί την επόμενη μέρα τη θάλασσα.
• Για παιδιά άνω των 3 ετών, αποφύγετε τις κουλούρες. Είναι προτιμότερο τα μπρατσάκια θαλάσσης.
• Προσοχή στις παραλίες με πολύ κόσμο. Τονίζουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να απομακρυνθούν από κοντά μας για οποιοδήποτε λόγο.
• Μια απόχη για να μαζέψτε μαζί με το παιδί σας πέτρες κι άλλους θησαυρούς της θάλασσας. Θα ενθουσιαστεί και θα ασχολείται με αυτούς για ώρες.
• Ένα μικρό φαρμακείο με τα απαραίτητα, τα οποία είναι:

1. νερό
2. αντιισταμινικές κρέμες
3. aspivenin,
απορροφά το δηλητήριο από όλα τα τσιμπήματα
4. στο σπίτι μάλλον θα χρειαστεί να του δώσετε και αντιισταμινικό σιρόπι,
μετά από επικοινωνία με το γιατρό σας.

Καλές Βουτιές!

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΙΟΥΝΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό»

Άντρη Κυριακίδου Σολωμονίδου, Εκπαιδευτικός

 

Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας, και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας ακόμα και η μετακόμιση σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ.

 Προετοιμάζοντας το παιδί για τη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο 
Είναι το παιδί μου έτοιμο για το δημοτικό σχολείο; Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ποιες είναι οι απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα πρέπει να έχει για να πετύχει σε αυτή τη δύσκολη και σημαντική μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο;

Τι αναμένει η δασκάλα της Α’ τάξης από τα «πρωτάκια» της: 
• Να πειθαρχούν σε βασικούς κανόνες συμπεριφοράς μέσα και έξω από την τάξη.
• Να κοινωνικοποιούνται χωρίς δυσκολίες με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
• Να ακολουθούν προφορικές οδηγίες ενός ή δύο σκελών.
• Να εκφράζονται χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένες προτάσεις.
• Να μπορούν να αιτιολογήσουν την άποψή τους
• Να μπορούν να αναλύουν φωνολογικά μια λέξη (π.χ. από ποια φωνή ξεκινά, με ποια φωνή τελειώνει, αν μέσα της έχει μια συγκεκριμένη φωνή, κλπ)
• Να αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου.
• Να μετρούν μέχρι το δέκα.
• Να σειροθετούν και να συγκρίνουν τους αριθμούς 0-10.
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα βασικά σχήματα (κύκλος, τετράγωνο, ορθογώνιο, τρίγωνο).
• Να κατανοούν και να χρησιμοποιούν σε περιγραφές και συγκρίσεις αντικειμένων τις προμαθηματικές έννοιες (πλατύ-στενό, μακρύ-κοντό, ψηλό-χαμηλό, κλπ).
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα χρώματα.
• Να κρατούν με λειτουργική λαβή το μολύβι.
• Να χρωματίζουν, χωρίς να βγαίνουν έξω από τις γραμμές του περιγράμματος.
• Να κάθονται σωστά στην καρέκλα.

Όλα τα πιο πάνω είναι οι σημαντικότεροι στόχοι της προδημοτικής εκπαίδευσης. Άρα, η επιλογή ενός καλού νηπιαγωγείου θα προσφέρει στο παιδί σας πολλές ευκαιρίες, μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες, να καλλιεργήσει τις πιο πάνω δεξιότητες. Παράλληλα με το νηπιαγωγείο, όμως, θα πρέπει κι εσείς να αφιερώνετε χρόνο στο παιδί σας, βοηθώντας το κι εσείς να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες.

1. Δεξιότητες επικοινωνίας και γενικές γνώσεις 
Με τον όρο δεξιότητες επικοινωνίας εννοούμε την ικανότητα του παιδιού από τη μια να επικοινωνεί με σαφήνεια τις ανάγκες του και από την άλλη να κατανοεί τους άλλους (δηλαδή, ομιλία και ακρόαση). Γενικές γνώσεις είναι το ενδιαφέρον που επιδεικνύει το παιδί για να μαθαίνει πληροφορίες για το περιβάλλον του. Τα παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν καλά, ως ομιλητές και ακροατές, και που είναι περίεργοι να μάθουν για τον κόσμο γύρω τους, είναι τα παιδιά που είναι έτοιμα να επιτύχουν στο σχολείο, αλλά και σε κάθε τομέα στη ζωή τους.
2. Συναισθηματική ωριμότητα 
Συναισθηματική ωριμότητα, είναι η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει και να εκφράζει τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα, με ποικίλους τρόπους, που να ταιριάζουν σε κάθε περίσταση επικοινωνίας. Είναι, επίσης, η ικανότητα της ενσυναίσθησης (το να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου) και της προθυμίας να βοηθήσουν άλλους που έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά που είναι συναισθηματικά υγιή και ώριμα, εκφράζουν αυτά που νιώθουν αλλά είναι και σε θέση να κατανοήσουν τους άλλους. Είναι τα παιδιά που κάνουν εύκολα φίλους και βιώνουν τη σχολική ζωή ως μια ευχάριστη εμπειρία.

3. Κοινωνικές δεξιότητες 
Με τον όρο κοινωνικές δεξιότητες εννοούμε την ικανότητα των παιδιών να συνεργάζονται, να περνούν καλά με τους άλλους και να κάνουν φίλους. Ακόμα, στον όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η ικανότητα ανάληψης ευθύνης, η επίδειξη σεβασμού, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και προσαρμογής σε ρουτίνες. Με βάση την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως παιδιά με ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες έχουν θετική στάση προς τη μάθηση και είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν νέα πράγματα, όπως παιχνίδια, βιβλία κλπ.
4. Γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη 
Με τον όρο γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη εννοούμε την ικανότητα αναγνώρισης λέξεων και αριθμών, την αρίθμηση και την επάρκεια μνήμης, καθώς επίσης και τις πιο προηγμένες μορφές γραφής και ανάγνωσης.
5. Σωματική υγεία και ευεξία 
Σωματική υγεία και ευεξία είναι η φυσική ετοιμότητα για το σχολείο, η σωματική ανεξαρτησία, καθώς επίσης και οι ανεπτυγμένες κινητικές δεξιότητες. Τα παιδιά με σωματική υγεία και ευεξία έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση, καλή μνήμη, αυξημένη δημιουργικότητα και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

 

ΘΕΜΑ 2: «Το φαρμακείο των διακοπών!»

Από: Ελένη Χαδιαράκου |

 

 

 

Όλα τα απαραίτητα που πρέπει να παίρνουμε μαζί μας όταν πάμε διακοπές με τα παιδιά!

Αντισηπτικά μαντηλάκια (για τον καθαρισμό μικροτραυματισμών αλλά και των χεριών μας μετά την παραλία)

Οξυζενέ και ιώδιο

Απλούς επιδέσμους

Γάζες

Ψαλίδι και τσιμπιδάκι

Τσιρότα σε διάφορα μεγέθη

Ελαστικός επίδεσμος (σε περίπτωση διαστρέμματος ή κάκωσης)

Τοπική αντιβιοτική αλοιφή που αποτρέπει τυχόν λοιμώξεις σε μικρές πληγές και εκδορές

Εντομοαπωθητικό

Παγοκύστες

Αντισταμινική αλοιφή ή τζελ για την αντιμετώπιση των αλλεργικών αντιδράσεων και του κνησμού που προκαλεί το τσίμπημα από έντομα, τσούχτρες κ.λπ.

Κάποιο φάρμακο κατά της ναυτίας (δραμαμίνη)

Θερμόμετρο

Ένα απλό αντιπυρετικό – αναλγητικό φάρμακο, για την περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας παρουσιάσει πυρετό ή πόνο (παρακεταμόλη)

Αντηλιακό με μεγάλο δείκτη προστασίας κατάλληλο για παιδιά

Το βιβλιάριο υγείας του παιδιού

Τέλος, αν το παιδί υποφέρει από αλλεργία ή άσθμα ή άλλη πάθηση πρέπει να έχουμε τα φάρμακα που μας έχει χορηγήσει ο παιδίατρος σε επαρκείς ποσότητες για όλες τις ημέρες της διαμονής μας.

- See more at: http://www.imommy.gr/tips-xrisima/article/5100/to-farmakeio-twn-diakopwn/#sthash.6SbxgFFC.dpuf

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Δέκα βήματα για να μάθετε τα παιδιά σας κολύμπι»

Ελένη Κεχαγιά

 

Πολλά παιδάκια έχουν φοβίες με το νερό και δεν θέλουν να μπουν μέσα, να κολυμπήσουν, να διασκεδάσουν. Μπορούμε όμως με παιχνίδια όχι μόνο να τα κάνουμε να ξεπεράσουν την φοβία αλλά σύντομα να μάθουν και να κολυμπάνε.Ενα από τα συνηθισμένα λάθη των γονιών είναι ότι πιστεύουν ότι για να μάθει το παιδί να κολυμπάει πρέπει να «καταπιεί» και λίγο νερό. Ή η θεωρία που θέλει να πετάμε το παιδί μέσα στο νερό και έτσι θα υπερισχύσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θα μάθουν πως να κολυμπάνε. Αυτές οι τεχνικές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φοβίσουν ακόμα περισσότερο το παιδί παρά να το μάθουν να κολυμπάει.

Οπως το ποδήλατο, το δέσιμο των κορδονιών, το να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα απαιτεί χρόνο και υπομονή, το ίδιο ισχύει και με το κολύμπι. Μην περιμένετε ότι το παιδί σας θα μπει στο νερό και αμέσως θα αρχίσει να κολυμπάει σαν να το ήξερε από πάντα. Αν βέβαια το κάνει, τότε μιλάμε για μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση παιδιού!

To mothersblog.gr συγκέντρωσε για εσάς τα do και τα don’t για τη σωστή εκμάθηση της κολύμβησης.

Τα don’t

- Μην αναγκάζετε το παιδί να κάνει μπάνιο σε βάθος που το νερό ξεπερνάει το στήθος του
- Μην το πιέζετε να μπει αν το νερό είναι κρύο
- Αφήστε το να αποφασίσει μόνο του πότε θέλει να αρχίσει να έχει επαφή με το νερό.
- Μην το βουτάτε βίαια στο νερό

Τα 10 βήματα προς την επιτυχία

1.Για να μάθουν πιο εύκολα να κολυμπάνε πρέπει να είστε πάντα εκεί μαζί τους. Ετσι και το παιδί σας αισθάνεται ασφάλεια αλλά και εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε σε περίπτωση που το χρειαστεί!

2.Αφήστε του το χρόνο να συνηθίσει το νερό

3.Αφήστε το να παίξει σε ρηχά νερά να διασκεδάσει ώστε να του φύγει εντελώς ο φόβος για το νερό.

4. Πείτε στο παιδί να πάρει λίγο νερό στα χέρια του και να το φυσάει ώστε να κάνει μπουρμπουλήθρες. Την επόμενη φορά ζητήστε του να προσπαθήσει να φυσήξει στην επιφάνεια του νερού ένα μπαλάκι. Στο επόμενο βήμα ζητήστε του, να προσπαθεί να κάνει μπουρμπουλήθρες απευθείας στο νερό και σιγά σιγά να κάνει στην άσκηση με κλειστά μάτια και σιγά σιγά να προσπαθήσει να βάζει όλο και περισσότερο το κεφάλι του μέσα κλείνοντας και την μύτη με το χέρι ενώ ταυτόχρονα κάνει μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό.
5. Ζητήστε του να δει κάτω από το νερό. Δεν χρειάζεται να βουτήξει το κεφάλι.Μπορεί να φορέσει μια μάσκα και να βάλει στο νερό μόνο την μούρη να δει πως είναι ο βυθός και ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβάται. Ακόμα μπορείτε να του βάλετε μία όμορφη πέτρα στον πάτο και να ζητήσετε να την πιάσει. Προσοχή! Πάντα σε ρηχά νερά.

6. Αν φοράει φοράει σωσίβιο τζάκετ ή σωσίβιο κολυμβητηρίου (τουβλάκια) στην αρχή κρατήστε το και βοηθήστε το παιδί να κολυμπήσει. Κρατήστε το παιδί πάνω στην επιφάνεια και πείτε του να κάνει ξανά την άσκηση με τις μπουρμπουλήθρες και το κεφάλι μέσα στο νερό. Σταδιακά το αφήνετε μόνο του να το κάνει, σιγά σιγά δεν χρειάζεται καν να το κρατάτε μέχρι που θα φτάσει η στιγμή που θα του αφαιρέσετε το σωσίβιο.

7. Τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε να του μαθαίνεται πως να κολυμπάει κανονικά. Αν το παιδί δεν είναι εξοικειωμένο στο να βάζει το κεφάλι μέσα στο νερό μπορείτε να του δείξετε πως να κολυμπάει ύπτιο.

8. Πρώτα πρέπει να μάθει τις κινήσεις των ποδιών .Θα είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσει μια σανίδα και να δουλεύει μόνο τα πόδια ασταμάτητα.

9. Αναπνοή .Εφόσον πλέον δουλεύει καλά τα πόδια βοηθήστε το κρατώντας το,η φορέστε του ένα μακαρόνι αφρολέξ, να κολυμπήσει με το κεφάλι μέσα στο νερό και κρατώντας για λίγο την αναπνοή του και κουνώντας ταυτόχρονα τα πόδια όπως έκανε στην σανίδα.

10.Τώρα πρέπει να μάθει πως να χρησιμοποιεί τα χέρια.Κρατώντας μια σανίδα με το ένα χέρι ή ένα αφρολέξ – μακαρόνι, κάνει τις κινήσεις κολύμβησης πρώτα με το ένα χέρι και μετά με το άλλο. Βάλτε του μετά το μακαρόνι αφρολέξ και βοηθήστε το να ξεκινήσει να κολυμπάει κάνοντας τις κινήσεις των χεριών και τον ποδιών μαζί. Είναι καλύτερα να ξεκινήσει με τα πόδια και το ένα χέρι ενώ στο άλλο θα κρατάει το αφρολέξ. Μετά το άλλο χέρι και όταν νιώσει πλέον άνετα με αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια μαζί.

Πολύ προσοχή!
Πριν να αφήσετε το παιδί να κολυμπήσει μόνο του βεβαιωθείτε ότι:
- Μπορεί να επιπλέει μόνο του
- Ειδικά τον πρώτο καιρό πρέπει να κολυμπάει μπροστά σας ώστε να έχετε οπτική επαφή
- Ζητήστε του να κολυμπάει από την μια μεριά στην άλλη και σε βάθος λιγότερο από το ύψος του, αφενός για να εξοικειωθεί και αφετέρου σε περίπτωση που χρειαστεί και το παιδί να πατήσει τα πόδια του κάτω αλλά και εσείς να έχετε εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σ” αυτό.

Καλή σας επιτυχία!

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

ΜΑΪΟΣ

 

1)Παιδί και κατοικίδιο

Από την σελίδα paidiatros

Ποια η σημασία του κατοικίδιου στο σπίτι και στον κόσμο του παιδιού

Η επιθυμία του παιδιού για κατοικίδιο μπορεί κάποτε να εκληφθεί από τους γονείς ως «καμώματα», ή ως μια συμπεριφορά με πρόσκαιρο ενδιαφέρον, εάν δεν λάβουν υπόψη την σημασία που μπορεί να έχει ένα κατοικίδιο στις ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού τους. Η απόφαση για υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δε θα πρέπει να ληφθεί ως μια παροδική και πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας των παιδιών, όπως η αγορά ενός παιχνιδιού αφού το κατοικίδιο πρόκειται να γίνει καθημερινός σύντροφος και μέλος της οικογένειας.  Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια απόφαση, που θα παρθεί στην οικογένεια μετά από σοβαρή σκέψη και συζήτηση και αφού συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες, εφόσον δύναται να ξυπνήσει ανισορροπίες στην οικογένεια. Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για συλλογική απόφαση και αποδοχή όλων των μελών, αν η φροντίδα του κατοικίδιου θα είναι συλλογική ευθύνη όλων ή αν ο καθένας θα το φορτώνει στον άλλο. Πόσο θα αντέχουν ως οικογένεια τις δύσκολες στιγμές του κατοικίδιου, π.χ. την ασθένειά του ή τις ακαθαρσίες που θα προκαλεί. Για παράδειγμα μια αγχώδης/καταναγκαστική με την καθαριότητα μητέρα, που θα παθαίνει κρίσεις θυμού κάθε φορά που το νεαρό σκυλάκι θα έχει «ατυχήματα» στον έλεγχο σφιγκτήρων, μπορεί να προκαλέσει ένταση μεταξύ των γονιών και πιθανόν στεναχώρια και αίσθημα απόρριψης στο ίδιο το παιδί.

H παρουσία στο σπίτι ενός κατοικίδιου, το οποίο θα τυγχάνει της σωστής φροντίδας, δε θα επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο την υγεία του παιδιού, εκτός και αν συντρέχουν λόγοι, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη αλλεργιών στο παιδί.

 

Ποια είναι τα θετικά στη ψυχολογία του παιδιού;

Όταν το κατοικίδιο αποκτηθεί με τις σωστές προϋποθέσεις, θα μπορέσει να εκπληρώσει άρτια το σκοπό του, που δεν είναι απλά η ψυχαγωγία, αλλά κυρίως η σωματική και η ψυχική υγεία, η συναισθηματική πληρότητα και η καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας.

 

1. Συναισθηματική στήριξη

Το κατοικίδιο μπορεί να εξασφαλίσει ένα συναίσθημα ασφάλειας και συνεχόμενης παρουσίας, βοηθώντας το παιδί και συνοδεύοντάς το στα διάφορα εξελικτικά στάδια (άγχος αποχωρισμού, απουσίες μελών οικογένειας, αντιζηλίες αδελφών).  Το αίσθημα ασφάλειας της σχέσης κατοικίδιου- παιδιού επιτυγχάνεται λόγω του ότι αισθάνεται αποδοχή και αναγνώριση των ικανοτήτων του, καθώς και αποδοχή των αδυναμιών του. Το παιδί με την ασφάλεια που του παρέχει η συγκεκριμένη σχέση λαμβάνει επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου.

Μέσα από την καθημερινή συμβίωση με το παιδί, το κατοικίδιο γίνεται ο πιο πιστός προστάτης του παιδιού,  κάνοντάς το να νιώθει ακόμη πιο ασφαλές, ενώ παράλληλα  το παιδί μαθαίνει να γίνεται πιο δοτικό. Tα παιδιά μαθαίνουν πιο ανώδυνα να εκφράζονται, να «δένονται» συναισθηματικά και να σέβονται τις ανάγκες μιας άλλης ζωής. Μέσα από έρευνες διαφαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδιο έχουν την ευκαιρία, διαμέσου αυτής της σχέσης, να αναγνωρίζουν καλύτερα  τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων και αυτό βοηθά στις σχέσεις που αναπτύσσουν κοινωνικά.

 

2. Κατανόηση σημαντικών εννοιών ύπαρξης

Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα, διαμέσου της συνύπαρξης με το κατοικίδιο, έννοιες όπως ο κύκλος της ζωής (γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, γήρας και θάνατος) και να εξοικειωθούν με δύσκολα θέματα όπως η ασθένεια και η απώλεια/πένθος. Ο θάνατος του κατοικίδιου, πάντα με σωστό χειρισμό από τους γονείς, μπορεί να προετοιμάσει συναισθηματικά τα παιδιά στις περιπτώσεις απώλειας αγαπημένου τους προσώπου.

 

3. Κοινωνικοποίηση

Το κατοικίδιο μπορεί επίσης:

• να γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού και ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι- όταν οι γονείς έχουν παραδοθεί στην κούραση!
• Να κάνει τα παιδιά λιγότερο μοναχικά και με περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση σε σχέση με παιδιά χωρίς κατοικίδιο.
• Βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, αφού τείνουν να περνούν αρκετές ώρες έξω παίζοντας με το κατοικίδιο (ιδιαίτερα αν είναι σκύλος). Μαθαίνουν, με τρόπο φιλικό προς τη ψυχολογία τους, να έχουν ευθύνες, να σέβονται και να κατανοούν τις ανάγκες κάποιου άλλου και να τις βάζουν πάνω από τις δικές τους όταν χρειαστεί.

 

 

2) Παιδί και εθισμός στο κινητό τηλέφωνο: Πώς μπορούν να παρέμβουν εποικοδομητικά οι γονείς

•  Iatropedia

 

Καθώς ως κοινωνία βιώνουμε δραστικές αλλαγές στο πώς η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα είδος εθισμού στις φορητές ηλεκτρονικές συσκευές που τους κρατούν “συνδεδεμένους” με τον κυβερνοκόσμο. Και μια παλιότερη δημοσκόπηση από την Common Sense Media ήρθε να το επιβεβαιώσει αυτό. Πέρα από τους αριθμούς, η έκθεση περιλαμβάνει επίσης συμβουλές για την αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης τάσης που εμφανίζει ο εθισμός στο κινητό για τα παιδιά και τους εφήβους. Δείτε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους με αυτό το φαινόμενο:

Εφαρμόστε όρια στην χρήση του τηλεφώνου

Οι γονείς δεν μπορούν απλά να πάρουν τα διάφορα gadgets από τα παιδιά τους με την ελπίδα ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ορίσουν πόση ώρα την μέρα επιτρέπεται η χρήση κινητού τηλεφώνου, αλλά και μερικές χρονικές ζώνες ελεύθερης χρήσης του. Οι εκάστοτε κανόνες εξαρτώνται από την οικογένεια. Κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να καθορίσουν απλά όρια, όπως το να κλείνει το κινητό, όσο το παιδί κάθεται στο τραπέζι να φάει. Άλλοι μπορεί να επιλέξουν να θέσουν πιο συγκεκριμένους κανόνες με πλήρη απαγόρευση στην χρήση κινητού μετά από κάποια ώρα το βράδυ (ξεχωριστά για καθημερινές και σαββατοκύριακα).

Ελέγξτε τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν τα παιδιά σας

Οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τις εφαρμογές που έχει το παιδί στο κινητό του. Βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλες για την ηλικία του και ότι είναι χρήσιμες και επωφελείς για όλη την οικογένεια. Υπάρχουν εφαρμογές που ενισχύουν τη δημιουργικότητα και την ποιότητα του χρόνου που περνάει όλη η οικογένεια μαζί. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι δημιουργικοί και υπεύθυνοι χρήστες της τεχνολογίας και όχι απλά παθητικοί συνδρομητές κάθε λογής εφαρμογών που βγαίνουν ακατάπαυστα.

Ασχοληθείτε πραγματικά

Οι γονείς θα πρέπει να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους, ενώ εκείνα χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα και άλλες συσκευές που συνδέονται στο ίντερνετ. Θα πρέπει να υποστηρίζουν την μάθηση των παιδιών τους, να τα βοηθούν να εξερευνούν νέα πράγματα, να βλέπουν ποια είναι εκείνα που τραβάνε την προσοχή τους στο διαδίκτυο και να παίζουν μαζί τους. Θα βοηθήσει επίσης αν οι γονείς καθοδηγούν τα παιδιά τους για το πώς να αμφισβητούν και να κρίνουν τα μηνύματα των ΜΜΕ, ώστε να ενισχύσουν την κατανόησή τους για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κοινωνία.

Δείξτε στο παιδί τις επιπτώσεις του να ασχολείται με το κινητό, ενώ κάνει άλλα πράγματα

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η ποιότητα του διαβάσματός τους επηρεάζεται από την ταυτόχρονη χρήση του κινητού τους τηλεφώνου. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά τους να εστιάζουν κάθε φορά σε αυτό που κάνουν και το διάβασμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Θα πρέπει επομένως να δημιουργούν ένα περιβάλλον με ελάχιστους περισπασμούς, όπου τα παιδιά μένουν μακριά από όλες τις μορφές μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ διαβάζουν, ή ενώ συνομιλούν μαζί τους για κάτι σημαντικό.

Ορίστε το παράδειγμα για τα παιδιά

Οι γονείς θα πρέπει να ξεκινήσουν πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους. Ξεκινήστε με το να αφήνετε στην άκρη το κινητό την ώρα που κάθεστε στο τραπέζι να φάτε, ή και σε άλλες στιγμές. Πάντα να έχετε το κινητό στην άκρη και να μην ασχολείστε με αυτό ενώ οδηγείτε: είναι πολύ κακό παράδειγμα για το παιδί! Γενικά θα πρέπει με τις πράξεις σας να δείχνετε στα παιδιά τις αξίες που θέλετε να τους περάσετε.

 

3) Παιδί και τηλεόραση

Από την ιστοσελίδα paidiatros

Μια από τις συνήθεις απορίες των σημερινών γονιών είναι το κατά πόσο και με πια συχνότητα μπορεί το βρέφος τους να «παρακολουθεί τηλεόραση«. Έτσι καθημερινά υποβάλλουν την εξής ερώτηση στον παιδίατρό τους:.  «Γιατρέ πόση ώρα μπορεί να παρακολουθεί τηλεόραση το βρέφος μου;».  Καταλαβαίνεται λοιπόν την επιρροή που μπορεί να έχει η τηλεόραση σε ένα παιδί όταν οι ίδιοι οι γονείς θέλουν το παιδί τους να παρακολουθεί ή διερωτούνται αν επιτρέπεται η παρακολούθηση τηλεόρασης από τη βρεφική ηλικία.Μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα βρέφη και τα μικρά παιδιά παρακολουθούν περίπου δύο ώρες την ημέρα τηλεόραση. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει όπως τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των δύο χρονών να μην παρακολουθούν καθόλου τηλεόραση. Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής είναι πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η τηλεόραση μπορεί να κλέψει πολύτιμο χρόνο από τη συναναστροφή του παιδιού με τους γονείς του, με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και φυσικά από το ίδιο το παιχνίδι.  Τα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρονών μπορούν να παρακολουθούν κατά μέσο όρο 1-2 ώρες την ημέρα με την προϋπόθεση ότι παρακολουθούν ποιοτικά προγράμματα.

 

Αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Βία

Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος Αμερικανός  θα παρακολουθήσει μέχρι την ηλικία των 18 χρονών 200 000 πράξεις βίας στην τηλεόραση. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Προβλήματα συμπεριφοράς, εφιάλτες και δυσκολία στον ύπνο μπορεί να είναι επακόλουθα της έκθεσής τους στις σκηνές βίας που παρακολουθούν στην τηλεόραση.Πολλές πράξεις βίας διαπράττονται από τον πρωταγωνιστή που υποδύεται  το ρόλο του «καλού», τον οποίο τα παιδιά έχουν διδαχθεί να μιμηθούν! Ακόμα κι αν τα παιδιά διδάσκονται από τους γονείς τους ότι δεν είναι σωστό να χτυπήσουν άλλο παιδάκι, εντούτοις η τηλεόραση τους στέλνει αντίθετα μηνύματα με τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος.

 

Επικίνδυνες συμπεριφορές

Τα παιδιά παρακολουθούν τηλεοπτικά προγράμματα που προβάλλουν  σκηνές βίας καιπεριλαμβάνουν σκηνές σεξ, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ,  χρήσης ναρκωτικών ουσιών κ.τ.λ.Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτά επηρεάζονται από αυτές τις σκηνές. Παιδιά που παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση έχουν σε πιο μικρή ηλικία την πρώτη τους σεξουαλική επαφή σε σχέση με τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σκηνές σεξ στην τηλεόραση.  Ακόμη, επηρεάζονται και από τις διαφημίσεις που έχουν σχέση με το αλκοόλ ή από σειρές/ταινείεςστις οποίες προβάλλονται αρνητικά πρότυπα που παρουσιάζουν αλκοολικές συμπεριφορές.Παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευτεί η διαφήμιση τσιγάρων, εντούτοις τα παιδιά βλέπουν πολλές σκηνές με ανθρώπους να καπνίζουν. Μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά που παρακολουθούν περισσότερο από 5 ώρες την ημέρα τηλεόραση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αρχίσουν το κάπνισμα σε σχέση με αυτά που παρακολουθούν λιγότερο από δύο ώρες την ημέρα.

Παχυσαρκία

Είναι πια αποδεκτό από όλους και έχει αποδειχτεί σε διάφορες έρευνες ότι η τηλεόραση προκαλεί παχυσαρκία. Πρώτα από όλα το παιδί που παρακολουθεί τηλεόραση είναι ακίνητο στον καναπέ και δεύτερο τα παιδιά συνήθως καταναλώνουν σνακ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Επιπλέον, βομβαρδίζονται συνεχώς από διαφημίσεις που προωθούν μη υγιεινές τροφές όπως είναι τα πατατάκια, τα γαριδάκια κ.τ.λ.

Επίδραση διαφημίσεων

Τα παιδιά εκτίθενται σε εκατοντάδες διαφημίσεις καθημερινά, όπως διαφημίσεις παιχνιδιών, φαγητών, ποτών κ.τ.λ. Τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των έξι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ότι οι διαφημίσεις δεν είναι τηλεοπτικό πρόγραμμα, ειδικά αν τα προϊόντα διαφημίζονται από κάποιο αγαπημένο τους πρωταγωνιστή.Γι’ αυτό πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στο παιδί σας και να του εξηγήσετε το ρόλο και το σκοπό της διαφήμισης, που δεν είναι παρά μόνο να ωθήσει τον καθένα από εμάς να αγοράσετε το διαφημιζόμενο προϊόν ή υπηρεσία.

 

Θετικές επιδράσεις της τηλεόρασης στο παιδί

Χωρίς αμφιβολία η τηλεόραση μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, αφού αποτελεί ένα καλό εργαλείο εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας, αν γίνεται ορθολογιστική χρήση της. Μερικά παραδείγματα είναι τα εξής:

• Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να βοηθηθούν και να μάθουν το αλφάβητο.
• Μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να  εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους.
• Μπορούν να μάθουν για το φυσικό περιβάλλον, όπως για τη χλωρίδα και πανίδα, αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον, παρακολουθώντας  κοινωνικά αποδεχτά πρότυπα και υιοθετώντας σωστές και ηθικές στάσεις ζωής σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις.

 

Για να αποκομίζετε όμως περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά από την τηλεόραση καλό είναι να ακολουθείτε τους πιο κάτω κανόνες:

1. Τα παιδιά να παρακολουθούν τηλεόραση μόνο στους κοινόχρηστους χώρους του σπιτιού (π.χ. καθιστικό).
2. Στο χώρο με την τηλεόραση καλό είναι να έχετε βιβλία και παιχνίδια, έτσι ώστε να μπουν στον πειρασμό να ασχοληθούν και με αυτά.
3. Απαγορεύεται τα παιδιά να έχουν τηλεόραση στο δωμάτιό τους.
4. Να είστε εσείς καλό παράδειγμα για το παιδί σας και να παρακολουθείτε όσο το δυνατό λιγότερα τηλεοπτικά προγράμματα.
5. Η τηλεόραση να είναι κλειστή την ώρα των γευμάτων.
6. Βάλτε όρια παρακολούθησης. Αποφασίστε από την αρχή της βδομάδας ποια προγράμματα θα δει το παιδί σας και να είστε έτοιμοι να το τηρήσετε.
7. Τα παιδιά δεν παρακολουθούν ποτέ τηλεόραση την ώρα που μελετούν.
8. Αν είναι δυνατό, να παρακολουθείτε μαζί με το παιδί σας τηλεόραση και να σχολιάζετε μαζί. Για παράδειγμα ρωτήστε: «Ποια είναι η γνώμη σου για τη συμπεριφορά του παιδιού στο τηλεοπτικό πρόγραμμα;».  Στη συνέχεια ανταλλάξτε απόψεις.
9. Αν δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε τηλεόραση μαζί με το παιδί σας ελέγξτε ότι το πρόγραμμα που παρακολουθεί είναι κατάλληλο για την ηλικία του.
10. Αν μαγνητοσκοπήσετε ένα πρόγραμμα, τότε αφαιρέστε τις διαφημίσεις.
11. Πάρτε DVD που να είναι εκπαιδευτικά ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας.
12. Δώστε εναλλακτικές λύσεις ψυχαγωγίας στο παιδί σας.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και Πάσχα: Συμβουλές για την ασφάλειά του!»

Από την ιστοσελίδα tlife
Το Σωματείο “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” που έχει τεράστια εμπειρία στο παιδικό τραύμα σου δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να προσέξεις σε σχέση με το παιδί ώστε να αποφύγεις δυσάρεστες εμπειρίες!

1. Τοποθετούμε στις μπαλκονόπορτες του σπιτιού μας αυτοκόλλητα στο ύψος των παιδιών μας, ώστε να τις βλέπουν καλύτερα και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί από σπασμένα τζάμια, οι οποίοι είναι πάντα σοβαροί έως και θανατηφόροι.

2. Δεν αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά χωρίς επίβλεψη στην κουζίνα, όταν βάφουμε τα αυγά και ετοιμάζουμε πασχαλινές λιχουδιές.

3. Προσοχή στις λαμπάδες! Να αποφεύγουμε όσες είναι στολισμένες με εύφλεκτα υλικά και να εξηγήσουμε στα παιδιά πως πρέπει να τις κρατάνε. Η φλόγα και το λιωμένο κερί, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.

4. Προσοχή στα βεγγαλικά!!! Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!

5. Ιδιαίτερη προσοχή στις ψησταριές και στις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα! Τα αναμμένα κάρβουνα και τα πυρωμένα σίδερα αποτελούν αιτία σοβαρών εγκαυμάτων.

6. Κρατάμε πάντα τα παιδιά από το χέρι στη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όταν βγαίνουμε μαζί τους για ψώνια.

7. Να βεβαιωνόμαστε ότι ο τόπος διαμονής μας στις διακοπές είναι ασφαλής για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: μπαλκόνια, παράθυρα, σκάλες, τζάκια και πισίνες, και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Εφόσον υπάρχουν στην περιοχή ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού, να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.

8. Όταν είμαστε κοντά σε νερό με μικρά παιδιά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι μπορούν να πνιγούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και σε ελάχιστα εκατοστά νερού.

9. Το Πάσχα είναι μία καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας να φοράνε πάντα κράνος ασφαλείας όταν κάνουν ποδήλατο.

10. Στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, τα παιδιά πρέπει πάντα να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα.

11. Αρκετά τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο ότι τα παιδιά – επιβάτες, ενοχλούν και εκνευρίζουν τους γονείς – οδηγούς. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, να βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά στο αυτοκίνητο έχουν κάποια ασφαλή παιχνίδια για να απασχολούνται καθώς και προστασία από τον ήλιο (αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου). Πρέπει επίσης να προγραμματίζονται κάποιες στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή.  Εάν τα παιδιά μας απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.

12. Ποτέ να μην καθόμαστε πίσω με το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Υπάρχουν έθιμα της άνοιξης που προστατεύουν την υγεία των παιδιών; Και όμως, ναι!»

Δρ. Σπύρος Μαζάνης Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

Από 1η Μαρτίου μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από δικές της ασθένειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, όπως αλλεργίες, ιώσεις, λαρυγγίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.α.

Αυτήν την εποχή έρχονται τα χελιδόνια και λέμε στα παιδιά να μην πιάνουν και ενοχλούν τα χελιδόνια όπως επίσης και τις φωλιές τους, διότι τα χελιδόνια είναι του Θεού και δεν πρέπει να τα ενοχλούμε.Η πραγματική αλήθεια όμως είναι η εξής: Πολλά από αυτά τα χελιδόνια που έρχονται αυτή την εποχή είναι άρρωστα και έχουν μεγάλο φορτίο μικροβίων πάνω τους όπως και οι χελιδονοφωλιές τους.

 

Βάζουμε στον καρπό των παιδιών μία κλωστή κόκκινη και λέμε στα παιδιά ότι το κάνουμε αυτό για να μην τα κάψει ο ήλιος. Η αλήθεια είναι ότι τα χελιδόνια που είναι άρρωστα φοβούνται το κόκκινο χρώμα. Γι” αυτόν το λόγο βάζουν οι μητέρες τα βραχιολάκια στα παιδιά, για να μην τα πλησιάζουν τα χελιδόνια.

 

 

Κάτι άλλο που κάνει πριν βγάλει το παιδί στην αυλή να παίξει είναι να του αλείφει το πρόσωπο με ένα μείγμα που φτιάχνει από λάδι και καλαμποκάλευρο. Αυτό είναι το πρώτο αντηλιακό που χρησιμοποιήθηκε στα παιδιά.

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Μήπως το παιδί σου δεν ψηλώνει; Δες τι πρέπει να κάνεις!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης λύνει όλες τις απορίες σου σχετικά με το ύψος του παιδιού σου…

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΥΨΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ :

 

-Κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα, δηλαδή στο ύψος που έχουν οι 2 γονείς. Παρόλα αυτά όμως επειδή τα γονίδια του ύψους μεταφέρονται και από τους προγόνους, μπορεί κοντοί γονείς να αποκτήσουν ψηλό παιδί.

 

-Περιβαντολογικοί παράγοντες, δηλαδή οι συνθήκες στις οποίες ζει ένα παιδί, ο τρόπος της διατροφής του, ο τρόπος της ζωής του, το κάπνισμα, εάν είναι εκτεθειμένο σε ακτινοβολίες ή σε χημικές ουσίες, ορισμένες σοβαρές αρρώστιες, η λήψη κάποιων φαρμάκων και η ψυχολογική κατάσταση ενός παιδιού (το άγχος εμποδίζει την ανάπτυξη του ύψους).

 

-Έχει παρατηρηθεί ότι οι εγκυμονούσες μητέρες που κάπνιζαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έπιναν αλκοόλ ή έκαναν χρήση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο ύψος από το αναμενόμενο.

 

-Όσον αφορά στις παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους, αυτές μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα των χρωμοσωμάτων όπως για παράδειγμα το σύνδρομο down και το σύνδρομο turner, σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης όπου εμποδίζεται η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, υποθυρεοειδισμός και ελαττωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης ή και κάποια άλλα πολύ σοβαρά χρόνια προβλήματα.

 

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε και να απευθυνθείτε στον παιδίατρο:

 

-Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί μεταξύ της ηλικίας 2 και 10 χρονών δεν παίρνει κάθε χρόνο ύψος ή αυτό είναι μικρότερο από 4-5 εκατοστά.

 

-Όταν το παιδί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή αναπτυσσόταν κανονικά, αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός της ανάπτυξής του.

 

-Εάν σε δύο διαδοχικές μετρήσεις του ύψους με μεσοδιάστημα 6 μηνών δεν βλέπετε καμία διαφορά στο ύψος του.

 

-Εάν το παιδί φοράει το ίδιο μέγεθος ρούχων και παπουτσιών για πάνω από ένα χρόνο.

 

-Εάν το βάρος του παιδιού αυξάνεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό από εκείνο του ύψους του.

 

-Εάν στο σχολείο είναι το πιο κοντό παιδί ανάμεσα στους συμμαθητές του.

 

-Εάν ένα κορίτσι ξεκινάει να έχει συμπτώματα περιόδου ή και περίοδο πρόωρα, δηλαδή κάτω από 9 χρονών.

 

 

Ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνει ορισμένες μετρήσεις ύψους, βάρους και περιμέτρου κεφαλιού. Θα βγάλει το συμπέρασμα βάσει ορισμένων πινάκων που υπάρχουν για να διαπιστώσει αν το παιδί έχει πραγματικά πρόβλημα και είναι παθολογικά κοντό ή απλώς είναι ένα φυσιολογικό παιδί με χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί να ζητήσει να το δει κάποιος παιδο-ενδοκρινολόγος για να κάνει εξετάσεις ή ακόμα και να ζητήσει μια ακτινογραφία του καρπού του παιδιού διότι μετρώντας τα οστά του καρπού μπορεί να διαπιστώσει την πραγματική οστική ηλικία.

Αυτό σημαίνει ότι αν η οστική λειτουργία του παιδιού είναι μικρότερη από την χρονολογική του, είναι ενθαρρυντικό και το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει.

Αν όμως η οστική λειτουργία του είναι μεγαλύτερη από την χρονολογική ηλικία τότε μπορεί να κρύβεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

 

Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να ψηλώσει

 

-Με την διατροφή του. Σε γενικές γραμμές ένα παιδί για να το βοηθήσουμε να ψηλώσει πρέπει να τρώει αρκετά γαλακτοκομικά προϊόντα δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί, τροφές οι οποίες περιέχουν ασβέστιο διότι βοηθάει στην ανάπτυξη των τροφών. Θα πρέπει να προσπαθεί να μην τρώει λιπαρά, τηγανητά και γενικά βιομηχανοποιημένες τροφές.

 

-Πρέπει να γυμνάζεται γιατί η καθιστική ζωή στερεί ύψος από το παιδί, ενώ η κίνηση και η μυική άσκηση το βοηθούν να ψηλώνει. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού και υπάρχουν άλλα τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Ο πρωταθλητισμός και οποιαδήποτε μορφή ακραίας άσκησης εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Αθλήματα τα οποία μπορεί να εμποδίσουν την επιμήκυνση των οστών είναι : η άρση βαρών, η πυγμαχία, οι υδάτινες καταδύσεις, η ενόργανη και το μπαλέτο. Εάν πρέπει ένα παιδί να ασχοληθεί μα κάποιο από αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να ο κάνει μετά την ηλικία των 2 χρονών. Αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του ύψους είναι : η κολύμβηση, το περπάτημα, το μπάσκετ και το βόλεϊ.

 

 

Τι είναι η αυξητική ορμόνη;

 

Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την χορήγηση αυξητική ορμόνης στα παιδιά για να πάρουν ύψος. Αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά για την περίπτωση του κάθε παιδιού για το αν πραγματικά είναι ένα παθολογικά κοντό παιδί ή όχι. Η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης είναι μια επίπονη και οικονομικά βαριά κατάσταση όπου το παιδί πρέπει να κάνει τουλάχιστον για 3 χρόνια σχεδόν κάθε μήνα από μια ένεση και τα τελικά αποτελέσματα του ύψους δεν είναι τόσο αναμενόμενα δεδομένου διότι θα πάρει ύψος τελικά γύρω στα 5 με 7 εκατοστά.

 

Υπάρχει ένα τεστ που βάσει του ύψους των δύο γονιών μπορούμε να υπολογίσουμε το ελάχιστο αναμενόμενο τελικό ύψος του παιδιού. Ο τύπος αυτός λέει :

 

Για το αγόρι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και προσθέτετε 6,5 εκατοστά.

 

Για το κορίτσι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και αφαιρείτε 6, 5 εκατοστά.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Όταν δεν τα τρώει όλα»

 

Από :Φωτεινή Βασιλοπούλου  συντάκτρια του vita

 

 

Στατιστικά οι βασικότερες ομάδες τροφίμων με τις οποίες τα παιδιά δεν τα πάνε και πολύ καλά είναι τα λαχανικά, τα φρούτα, τα όσπρια και το ψάρι. Όπως αντιλαμβάνεστε, πρόκειται για τρόφιμα απαραίτητα, που προσφέρουν στα παιδιά σημαντικά θρεπτικά συστατικά και άρα χρειάζεται να τα καταναλώνουν. Γι’ αυτό, οργανώστε προσεκτικά τη στρατηγική σας, ώστε να πείσετε το παιδί σας να τα τρώει όλα χωρίς να το πιέσετε. Δείτε πώς θα τα καταφέρετε:

Μην το πιέζετε
Αν το ζορίσετε πολύ, υπάρχει πιθανότητα να πετύχετε τα αντίθετα αποτελέσματα. Γι’ αυτό, προσπαθήστε να κυκλοφορούν στο σπίτι, ακόμη και αν δεν τα τρώει, ορισμένα βασικά τρόφιμα. Να υπάρχει, δηλαδή, πάντα σαλάτα στο τραπέζι, να τρώνε οι γονείς και τα αδέρφια φρούτα, να μαγειρεύετε ψάρι και όσπρια, ώστε το παιδί να βλέπει τους υπόλοιπους να τα τρώνε. Τα παιδιά λειτουργούν μιμητικά και κάποια στιγμή το παιδί από μόνο του θα ζητήσει να τα δοκιμάσει.

Όταν δεν τρώει πρωινό
* Το πρωινό θα πρέπει να είναι νόστιμο και εύληπτο. Αν προσπαθήσετε να δώσετε στο παιδί τρόφιμα που του φαίνονται πικρά, ξινά, πολύ σκληρά ή με περίεργη υφή, τρόφιμα δηλαδή που δεν έχει συνηθίσει, το πιο πιθανό είναι να εισπράξετε την άρνησή του.
* Nα θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν μεγάλες ανάγκες σε ενέργεια και γι’ αυτό πρέπει να απολαμβάνουν ένα καλό και ισορροπημένο πρωινό που θα τους προσφέρει ενέργεια, βιταμίνες και ασβέστιο, απαραίτητο για την ανάπτυξη του σκελετού τους. Ένα τέτοιο πρωινό πρέπει να περιλαμβάνει: 1 μερίδα γαλακτοκομικών (γάλα ή γιαούρτι), 1 πηγή υδατανθράκων (π.χ.
1 φέτα ψωμί με μέλι) και 1 φρούτο ή χυμό σε περίπτωση που δεν έχει φρούτο στο δεκατιανό.

Όταν δεν τρώει φρούτα 
Προσπαθήστε  να παίξετε λίγο με το πιάτο του. Φτιάξτε πολύχρωμες φρουτοσαλάτες, καμουφλαρισμένες με μια σπιτική κρέμα. Βάλτε τα φρούτα σε σπιτικά γλυκά (π.χ. μια τάρτα φρούτων). Ετοιμάστε φρουτοχυμούς με διάφορα φρούτα. Αναμείξτε ολόκληρα φρούτα στο μπλέντερ μαζί με γάλα ή γιαούρτι και φτιάξτε το ποτό του… πρωταθλητή.

Όταν δεν τρώει λαχανικά
Ξεφύγετε από τη στεγνή σαλάτα με την οποία συνοδεύετε το γεύμα του. Χρησιμοποιήστε ελαφριές σος γιαουρτιού. Ετοιμάστε σπιτικές πίτσες, όπου θα έχετε προσθέσει και λαχανικά. Για τα πιο μικρά παιδιά, φτιάξτε φατσούλες με τα λαχανικά. Τέλος, προσπαθήστε να υπάρχει πάντα στο τραπέζι σαλάτα η οποία να καταναλώνεται τουλάχιστον από τους υπόλοιπους και
το παιδί σιγά-σιγά θα ακολουθήσει.

Όταν δεν τρώει ψάρι
Το ψάρι είναι αναντικατάστατο στη διατροφή του παιδιού, καθώς το τροφοδοτεί με τα απαραίτητα λιπαρά για την καλή εγκεφαλική του ανάπτυξη και λειτουργία. Εξαντλήστε, λοιπόν,
όλα τα περιθώρια για να τρώει ψάρι τουλάχιστον 1-2 φορές την εβδομάδα.
Επιλέγετε πιο φιλεταρισμένα ψάρια (που συνήθως δεν μοιάζουν τόσο με ψάρι). Φτιάξτε του κροκέτες ψαριού, τις οποίες, αντί να τηγανίσετε, θα ψήσετε στον φούρνο. Αν παρ’ όλα  αυτά δεν τρώει ψάρι με τίποτα, προσπαθήστε να έχετε καθημερινά στη διατροφή του πηγές ω-3 λιπαρών, όπως τα καρύδια, χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι μπορείτε να υποκαταστήσετε
100% το ψάρι.

Όταν δεν τρώει όσπρια
Αν το παιδί τρώει σαλάτες, ρίχτε του λίγες φακές ή φασόλια μέσα στη σαλάτα και αν του αρέσει τονίστε του ότι είχε μέσα κάποιο όσπριο. Αν τρώει το ρύζι, κάντε του ένα φακόρυζο ή ρεβιθόρυζο, αρχικά με περισσότερο ρύζι και λιγότερα όσπρια και σιγά-σιγά αλλάζετέ του την αναλογία. Στην αρχή μπορείτε να του το αναμείξετε και με λίγη φέτα, που είναι μια γεύση που αγαπούν συνήθως τα παιδιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΧΑΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ, κλινικό διαιτολόγο-διατροφολόγο, MSc, επιστημονικό διευθυντή της διατροφικής ομάδας του neadiatrofis.gr.

 

 

2) ΘΕΜΑ : «Το ιδανικό δωμάτιο»

Από την Φωτεινή Βασιλοπούλου συντάκτρια του vita

 

 

«Ένας φωτεινός χώρος γεμάτος χρώμα και πρακτικά έπιπλα». Έτσι θα περιέγραφε ένας διακοσμητής το ιδανικό παιδικό δωμάτιο.

Είναι ο χώρος που τα παιδιά θα παίξουν, θα διαβάσουν, θα ξεκουραστούν. Είναι σημαντικό, επίσης, πριν φτιάξετε το παιδικό δωμάτιο, να ρωτήσετε και τη γνώμη του παιδιού σας. Ζητήστε του να σας πει ποια χρώματα του αρέσουν, δώστε του τη δυνατότητα της επιλογής και βάλτε το να συμμετάσχει ενεργά τόσο στην επιλογή αντικειμένων όσο και στη διακόσμηση.

Το κρεβάτι του
Στο παιδικό κρεβάτι μεγαλύτερη σημασία πρέπει να δοθεί στο στρώμα. Ιδανικό στρώμα είναι αυτό το οποίο είναι ορθοπεδικό, μέτριας σκληρότητας και κατασκευασμένο από ομοιογενές βαμβακερό και υποαλλεργικό υλικό. Η επιφάνειά του πρέπει να είναι από ύφασμα που «αναπνέει». Οι ελικοειδείς σούστες του στρώματος πρέπει να στηρίζουν κάθε σημείο του παιδικού σώματος. Ένα ακατάλληλο παιδικό στρώμα (π.χ. πολύ μαλακό, μη ομοιογενές) δυσχεραίνει την ανάπαυση και τον ύπνο του παιδιού.

Το γραφείο του 
Όταν υπάρχει στο υπνοδωμάτιο παράθυρο ή μπαλκονόπορτα, το γραφείο καλό είναι να είναι τοποθετημένο μπροστά. Το φως της ημέρας πρέπει να λούζει το γραφείο ή να το φωτίζει από την αριστερή πλευρά. Στην αριστερή πλευρά πρέπει να είναι τοποθετημένο και το πορτατίφ (εφόσον το παιδί είναι δεξιόχειρας), το οποίο καλό είναι να είναι ευλύγιστο και το φως να πέφτει διάχυτα σε όλη την επιφάνεια εργασίας, ώστε να μη δημιουργούνται σκιές εκεί που διαβάζει ή γράφει. Ο φωτισμός που θα δίνει πρέπει να πλησιάζει όσο γίνεται περισσότερο το φυσικό φως της ημέρας και αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τις λευκές κλασικές λάμπες που δίνουν ψυχρό φωτισμό και όχι κίτρινο φως.

Η καρέκλα του 
Η καρέκλα του παιδιού πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, για να μη δημιουργεί προβλήματα παραμόρφωσης του σκελετού του και φυσικά να μην κουράζονται τα πόδια,
η πλάτη και ο αυχένας του. Συγκεκριμένα, πρέπει:
* Να είναι ρυθμιζόμενη, ώστε να προσαρμόζεται με το ύψος του παιδιού.
* Το κάθισμα να είναι μαλακό και ευρύχωρο, προσαρμοσμένο στη σωματική του διάπλαση.
* Το ύψος της βάσης του καθίσματος πρέπει να είναι τέτοιο ώστε τα γόνατα του παιδιού σε κάμψη να σχηματίζουν ορθή γωνία.
* Η πλάτη του καθίσματος να είναι έτσι κατασκευασμένη ώστε να ακολουθεί τις φυσιολογικές καμπύλες της σπονδυλικής στήλης.

Η βιβλιοθήκη 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέχετε όταν επιλέγετε βιβλιοθήκη για το παιδικό δωμάτιο είναι η ευστάθεια και το ύψος της. Πρέπει, λοιπόν, να είναι γερή, ώστε να αντέχει στις υπερβολές της παιδικής ηλικίας, και  τόσο ψηλή ώστε το παιδί να φτάνει άνετα τα βιβλία σε όλα τα ράφια της.

 

 

 

3)Θέμα: « Οι προληπτικές εξετάσεις»

Από την  Φωτεινή Βασιλοπούλου  συντάκτρια του vita

 

 

Όταν το παιδί αρρωστήσει, οι γονείς απευθυνόμαστε στον παιδίατρο. Όταν όμως φαίνεται υγιές, υπάρχει λόγος να γίνονται προληπτικές εξετάσεις; Ποιες είναι οι πιο σημαντικές και τι προβλήματα μπορεί να εντοπίσουν;

Από τη στιγμή της γέννησης ενός παιδιού μέχρι την ηλικία των 12-14 ετών ο οργανισμός του αναπτύσσεται ραγδαία. Καθ’ όλη, λοιπόν, αυτή τη διάρκεια, είναι απαραίτητες ορισμένες εξετάσεις προκειμένου να γνωρίζουμε ότι το παιδί μας αναπτύσσεται σωστά και είναι υγιές. Επιπλέον, σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μπορούμε να το εντοπίσουμε νωρίς και να το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Οι πιο συχνές παθήσεις που μπορεί να ανακαλυφθούν και να αντιμετωπιστούν χάρη στις προληπτικές εξετάσεις είναι η αναιμία, η υπερχοληστερολαιμία, οι διαταραχές της όρασης και της ακοής, καθώς και οι καρδιακές διαταραχές.

Οι πιο απαραίτητες
1. Έλεγχος αιμοσφαιρίνης, αιματοκρίτη και φερριτίνης, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει αναιμία. H αναιμία μπορεί να παρατηρηθεί σε κατά τα άλλα υγιή παιδιά και συνήθως οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη σιδήρου, σε σχέση με τις ανάγκες του αναπτυσσόμενου οργανισμού. Προτείνεται να γίνει στην ηλικία των 2 ετών.
2. Βιοχημικός έλεγχος, για προσδιορισμό κυρίως της ολικής χοληστερίνης, προκειμένου να ελεγχθεί πιθανή υπερχοληστερολαιμία. H εξέταση αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς η πρόληψη της υπερλιπιδαιμίας εξασφαλίζει καλή υγεία στην ενήλικη ζωή και επιπλέον στην παιδική ηλικία μπορούν οι γονείς και οι γιατροί να παρέμβουν μέσω της διατροφής και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Eιδικότερα, τα υπέρβαρα παιδιά ή όσα προέρχονται από οικογένεια με επιβαρημένο ιστορικό (παχυσαρκία, καρδιαγγειακά νοσήματα σε νεαρή ηλικία κ.λπ.) είναι απαραίτητο να υποβάλλονται σε εξετάσεις για τον έλεγχο της χοληστερίνης. Προτείνεται να γίνει στην ηλικία των 6 ετών.
3. Προληπτική γενική εξέταση ούρων μαζί με τη γενική αίματος. 
4. Έλεγχος της ακοής: Η προληπτική αυτή εξέταση είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η έγκαιρη διάγνωση διαταραχών της ακοής εξασφαλίζει στο παιδί πολύ καλή θεραπευτική παρέμβαση. Aν εντοπιστεί διαταραχή της ακοής πριν από τον 3ο μήνα ζωής του παιδιού και ακολουθηθεί θεραπευτική αγωγή, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συνεχιστεί ομαλά η ανάπτυξή του σε κάθε επίπεδο, τόσο σωματικό όσο και ψυχοκινητικό. Γι’ αυτό και ο έλεγχος
σε αυτήν την ηλικία καλό είναι να γίνεται σε όλα τα νεογνά, είτε υπάρχουν παράγοντες κινδύνου είτε όχι. Σε υγιή παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ο επαναληπτικός έλεγχος ακοής συνιστάται να γίνεται μεταξύ 4 και 6 ετών.
5. Οφθαλμολογικός έλεγχος: H πρώτη οφθαλμολογική εξέταση σε υγιή παιδιά γίνεται συνήθως στα 2 με 3 τους χρόνια και επαναλαμβάνεται γύρω στα 5, καθώς και μεταξύ 8 και 10 ετών. Eίναι σημαντικό κατά την προσχολική ηλικία να εντοπιστούν έγκαιρα διαθλαστικές διαταραχές της όρασης, όπως για παράδειγμα
η μυωπία ή ο αστιγματισμός.
6. Καρδιολογικός έλεγχος: Είναι σημαντικός όχι μόνο σε παιδιά που μπορεί να έχουν κάποιο πρόβλημα, αλλά και στα υγιή παιδιά, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, που ξεκινούν να συμμετέχουν σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες.
7. Οδοντιατρικός έλεγχος: Mόλις ολοκληρωθεί η πρώτη οδοντοφυΐα, μια επίσκεψη σε παιδοοδοντίατρο είναι απαραίτητη για την πρόληψη της τερηδόνας, επειδή είναι πολύ συχνή πάθηση που επηρεάζει και την υγεία των μόνιμων δοντιών. Eφόσον δεν υπάρχει κάποιο εμφανές πρόβλημα, μία προληπτική επίσκεψη τον χρόνο είναι αρκετή μέχρι να ξεκινήσει η δεύτερη οδοντοφυΐα. Kαλό είναι να επισκεφθείτε τον οδοντίατρο με την ανατολή των πρώτων μόνιμων δοντιών, γύρω στα 6 χρόνια. Aπό εκεί και πέρα θα σας κατευθύνει ο ίδιος ο οδοντίατρος, ανάλογα με τη στοματική υγεία του παιδιού. Συζητήστε με τον οδοντίατρό σας για τα προληπτικά σφραγίσματα (sealants).

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΡΗΣΤΙΔΗ, παιδίατρο.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: «Προσοχή μοναχοπαίδι!»

 

Από :Λουίζα Bογιατζή  συμβουλευτική ψυχολόγος του vita

 

Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια. Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε» : Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα».  H προστασία των συναισθημάτων :Eπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού. «Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»:Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. H «θυσία» της μητέρας:Oι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού. H αίσθηση της παντοδυναμίας:H πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;
Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη. Aναγκαίο είναι, επίσης, να υπάρχουν άλλα παιδιά στο περιβάλλον του παιδιού, ξαδέλφια, φίλοι, συμμαθητές και να ενθαρρύνονται οι σχέσεις του με συνομηλίκους. Aσφαλώς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για όλα αυτά και η ιδιοσυγκρασία, οι προτιμήσεις και οι φυσικές κλίσεις του κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε να κάνουμε με το ζόρι ένα εσωστρεφές παιδί υπερκοινωνικό. Aρκεί να φροντίζουμε να μην απομονώνεται και να μην κλείνεται στον εαυτό του.

 

 

2) ΘΕΜΑ : «Επικίνδυνο ένα στα τρία παιχνίδια»

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

 

“Ένα στα τρία παιχνίδια που προορίζονται για παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επικίνδυνο, σύμφωνα με αποτελέσματα ευρωπαϊκής μελέτης, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα.Στο πλαίσιο της έρευνας, εξετάστηκαν στα ευρωπαϊκά εργαστήρια παιχνίδια τα οποία βρέθηκε ότι περιέχουν μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή δεν συμμορφώνονταν με άλλες απαιτήσεις του προτύπου, άρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην υγεία των παιδιών.Επίσης, περίπου ένα στα δέκα παιχνίδια (7,5 %) που περιέχουν βαρέα μέταλλα απέτυχαν στη δοκιμασία που αφορά τα όρια μετανάστευσης των μετάλλων.Τα στοιχεία προκύπτουν από σημερινή ενημέρωση του υπουργείου Οικονομίας, αναφορικά με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εποπτείας της αγοράς παιχνιδιών για παιδιά κάτω των τριών ετών.Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και οι αρμόδιες αρχές άλλων 12 χωρών – μελών της ΕΕ.Για όλες τις περιπτώσεις που εντοπίστηκαν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία, δηλαδή απαγόρευση διάθεσης στην αγορά, απόσυρση, ή/και επιβολή κυρώσεων. Πολλά από αυτά τα μέτρα κοινοποιήθηκαν ήδη στο σύστημα RAPEX του 2009 (είναι το δίκτυο αλληλοενημέρωσης των χωρών – μελών για επικίνδυνα προϊόντα πλην τροφίμων).

Συστάσεις προς τους γονείς

Κατά την επιλογή ενός παιχνιδιού:

o Αγοράζετε παιχνίδια από αξιόπιστα καταστήματα και σημεία πώλησης.

o Διαβάζετε όλες τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες – ποτέ μην αγοράζετε παιχνίδια που ΔΕΝ φέρουν το σήμα CE

o Επιλέξτε τα παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία, τις ικανότητες του παιδιού και το επίπεδο δεξιοτήτων. Ποτέ μην αγοράζετε ένα παιχνίδι που φέρει προειδοποίηση ακαταλληλότητας για παιδιά κάτω των 3 ετών.

o Μην αγοράζετε παιχνίδια με μικρά αποσπώμενα κομμάτια για παιδιά κάτω των 3 ετών.

Μετά την αγορά ενός παιχνιδιού:

o Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες για τη σωστή συναρμολόγηση του παιχνιδιού και τη χρήση.

o Παρακολουθείτε τα παιδιά καθώς παίζουν.

o Βεβαιωθείτε ότι τα παιχνίδια παίζονται όπως έχουν σχεδιαστεί και σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες χρήσης. Επίσης ότι είναι κατάλληλα για την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.

o Ελέγξτε τα παιχνίδια από καιρού εις καιρόν αν εγκυμονούν κινδύνους για την για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού.

o Πετάτε όλες τις συσκευασίες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ασφυξίας.

o Τηρείτε πάντα τις οδηγίες χρήσης

o Διδάξτε στα παιδιά σας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους

o Αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας ενός παιχνιδιού στον λιανοπωλητή ή τον κατασκευαστή.

Πηγή : Web Only

3)    ΘΕΜΑ: « Δεν θέλω να πάω στον μπαμπά»

           Λουίζα Bογιατζή συμβουλευτική ψυχολόγος  στο vita

 

 

Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές. Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση. Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει… αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα. Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του. Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού. Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. O κίνδυνος το παιδί να βρεθεί σε πολύ επώδυνη κατάσταση διχασμού και εσωτερικής σύγκρουσης είναι μεγάλος όταν ο ένας γονιός δυσφημεί στο παιδί τον άλλον. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η σύγκρουση είναι από τις χειρότερες πιέσεις που υφίσταται ένα παιδί και αυξάνει κατακόρυφα τις αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω του. Όλα τα παιδιά, μικρά ή μεγάλα, αισθάνονται θυμό για τους γονείς τους που χώρισαν και τον εκφράζουν με αρνητική συμπεριφορά απέναντί τους. Iδιαίτερα όμως στα μεγαλύτερα παιδιά, όταν το διαζύγιο τα βρίσκει σε προεφηβική ή εφηβική ηλικία, η άρνηση να πάνε στον μπαμπά μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι η έκφραση του θυμού τους για αυτή την οδυνηρή κατάσταση. Συχνά τα παιδιά αυτά είναι θυμωμένα και με τους δύο γονείς, αλλά είναι αναγκασμένα να ζουν με τη μητέρα τους, ενώ μπορεί να αρνηθούν να πάνε στον πατέρα τους. Άλλωστε, σε αυτή την ηλικία, που τα παιδιά διαμορφώνουν τη δική τους ηθική, εμφανίζονται ιδιαίτερα αυστηρά μπροστά σε συμπεριφορές των ενηλίκων που δεν εγκρίνουν, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν από αυτές τις συμπεριφορές θίγονται και υποφέρουν και τα ίδια. Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου».
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.
Παράλληλα όμως με την ελαστικότητα αυτή, οι γονείς πρέπει να δείχνουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν, όπως π.χ. το ότι ο πατέρας θέλει να έχει το παιδί του κοντά του, έστω για μία μέρα. Παρά την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει ένα παιδί, μέσα του περιμένει αυτή την επιμονή του πατέρα του και την επιβεβαίωση του πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτόν. Aλλά και η μητέρα δεν χρειάζεται να έχει αναστολές να εξηγήσει στο παιδί ότι χρειάζεται και θέλει να μείνει μόνη της, επειδή κουράζεται πολύ μέσα στην εβδομάδα – αν νιώθει έτσι φυσικά. H φάση αυτή της άρνησης του παιδιού είναι δύσκολη και ψυχοφθόρα για όλους, όμως, αν την αντιμετωπίσει κανείς με ευαισθησία, συνήθως ξεπερνιέται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

 

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

Από: Νινέττα Φαφούτη | imommy

 

Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις της ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά παράλληλα μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη
3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό
4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο
5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά
6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας.

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια)

 

 

 

 

 

 

2)Θέμα: «Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!» από την ιστοσελίδα imommy

 

1.Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι .

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει
5. Ρίξε τους ρυθμούς

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά»

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές

9. Παραδέξου τα λάθη σου

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα .

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό

 

Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

-

 

 

 

 

3)Θέμα: «Ζήλεια και παιδί. Συμβουλές σε γονείς»

Μαίρη Δήμου, Κλινική Ψυχολόγος   από την ιστοσελίδα paidiatros

 

Τι είναι η ζήλια;
Η ζήλια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν πιστεύει πως ένας άλλος είναι ανώτερος από εκείνον ή αγαπιέται περισσότερο από εκείνον.

Η ζήλια είναι κάτι το «κακό», κάτι το οποίο μπορούμε να αποφύγουμε;
Όχι! Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Το παιδί δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του. Είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μια άριστη εμπειρία να ξεπεράσει το παιδί τον εαυτό του, να προοδεύσει και να δομηθεί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ΄αδέλφια είναι και συναγωνισμός, που βοηθά τα παιδιά μιας οικογένειας να μεγαλώσουν. Η ζήλια είναι ο θεμέλιος λίθος της εικόνας του εαυτού μας, αλλά και της αποδοχής του εαυτού μας. Ο αδελφός ή η αδελφή παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού. Ο «άλλος» επιτρέπει στο κάθε παιδί να αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα, μέσω του εντοπισμού της διαφοράς και της ομοιότητας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια;
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους από τα παιδιά. Ορισμένα εκφράζουν το φόβο πως τα αγαπούν λιγότερο με απόσυρση, άλλα με επιθετικότητα ή διαταραχή της συμπεριφοράς. Κάποια επιλέγουν να απομονωθούν, ενώ άλλα παλινδρομούν και φέρονται σα «μικρότερα».

Παίζει ρόλο η θέση στη σειρά γέννησης του παιδιού, στην ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας;
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί της οικογένειας, όποια κι αν είναι η θέση του! Πόσο τυχερό δηλαδή πρέπει να αισθάνεται ένα παιδί που μοιράζεται το δωμάτιο, τα παιχνίδια ή τη σημασία των γονιών και των συγγενών του με τ΄αδέλφια του;
Ο πρωτότοκος χάνει το θρόνο του, ζηλεύει την τρυφερότητα που δείχνουν οι γονείς προς τον «εισβολέα», το δευτερότοκο. Από τη μεριά το, ο δεύτερος ζηλεύει τα προνόμια που απολαμβάνει ο μεγαλύτερος, λόγω της ηλικίας του. Αν γεννηθεί και τρίτο παιδί, ο δευτερότοκος μεταμορφώνεται σε «μεσαίο» και αναρωτιέται γιατί να έχει έναν πιο μεγάλο που του λέει τι να κάνει κι έναν πιο μικρό που είναι φοβερά χαϊδεμένος. Ο μικρός πάλι, ζηλεύει αυτά που οι άλλοι δυο γνώρισαν προτού ο ίδιος γεννηθεί και … πάει λέγοντας …
Η ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ευφυία των παιδιών, τα όρια αντοχής τους στην αποστέρηση και τις σχέσεις που το καθένα έχει με τους γονείς του, καθώς και από τις αντιδράσεις των γονιών στις πρώτες εκδηλώσεις της ζήλιας τους.

Ποια θεωρείται η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στ΄αδέλφια, ώστε η ζήλια να είναι λιγότερη;
Οι νέες έρευνες δείχνουν ότι η ιδανική διαφορά ηλικίας είναι έξι με εφτά χρόνια. Είναι η ηλικία που
(α) μειώνεται η επιθετικότητα
(β) το παιδί είχε το χρόνο να δημιουργήσει τις προσωπικές του οικογενειακές αναμνήσεις
(γ) έχει κερδίσει την αυτονομία του και
(δ) έχει ήδη φίλους, εκτός από γονείς και έτσι έχει λιγότερο ανάγκη την παρουσία τους.

Η ζήλια έχει την ίδια ένταση ανάμεσα στ΄αδέλφια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου;
Όταν το φύλο είναι το ίδιο, οι ανταγωνισμοί είναι εντονότεροι στο πλαίσιο της αδελφικής σχέσης. Οι συγκρίσεις είναι πιο άμεσες σε όλους τους τομείς και αφορούν τη σχολική επίδοση, τις αθλητικές επιδόσεις, την ομορφιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. Ο ανταγωνισμός για την απόσπαση της προσοχής του γονιού είναι συχνά τρομακτικός!
Στην περίπτωση που τ΄αδέλφια είναι διαφορετικού φύλου, υπάρχει και η δικαιολογία ότι ο άλλος είναι όντως «διαφορετικός» και έτσι μειώνονται κάπως οι συγκρίσεις. Όμως και πάλι δε θα αποφευχθούν οι διαμάχες εξαιτίας των διαφορετικών προσανατολισμών λόγω φύλου και των διαφορετικών ενδιαφερόντων. Εδώ μεγάλο ρόλο , θα παίξουν και οι «προτιμήσεις» της μαμάς και του μπαμπά προς κάποιο από τα παιδιά τους.

Δίνω περισσότερη σημασία στο πρώτο (ή στο μεσαίο ή στο μικρό ή στο τέταρτο…) και όμως αυτό πάλι ζηλεύει! Πού κάνω λάθος σαν γονιός;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Η ζήλια δεν είναι παρά μια εκδήλωση πόνου και μια έκκληση για βοήθεια και καλοσύνη από τον ενήλικα. Το παιδί που ζηλεύει αγαπά και μισεί συγχρόνως. Αν οι γονείς δεν κάνουν τραγικά λάθη, όπως καταστολή και τιμωρία της εκδήλωσης της ζήλιας ή διάπραξη αδικίας, η επιθετική συμπεριφορά εξαλείφεται.
Η έκφραση της ζήλιας εκφράζει και τη γενικότερη δομή της οικογένειας που χτίζεται γύρω από εφτά μεγάλους άξονες: (1) τη συζυγική σχέση, (2) τη σχέση των γονιών με καθένα από τα παιδιά τους, (3) τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, (4) τη σχέση της οικογένειας με τον έξω κόσμο, (5) τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών, (6) το διαθέσιμο οικογενειακό χρόνο και (7) το σύστημα διαπαιδαγώγησης που υιοθετεί η οικογένεια.
Κάθε αδελφική σχέση είναι ιδιαίτερη και χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των γεννήσεων, το φύλο, τις περιστάσεις της γέννησης και τον αριθμό των παιδιών που την αποτελούν, τη φύση και την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την άποψη του γονιού για το κάθε παιδί…

Είναι φανερό πως για να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια θα πρέπει να δούμε το θέμα , όχι μόνο από την άποψη του «πόση σημασία» δίνουμε στο παιδί που ζηλεύει, αλλά και από την άποψη της γενικότερης μας στάσης απέναντι στην αδελφική σχέση.
• Δεχτείτε όλα τα συναισθήματα των παιδιών σας, αλλά συγχρόνως βάλτε όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά, θέτοντας λογικές και σταθερές συνέπειες
• Με λίγα λόγια:
1. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας
2. Δώστε απλόχερα αγάπη
3. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Μια φορά μεγαλώνουν και σας χρειάζονται…
4. Παρεμβαίνετε μόνο εκεί που είναι απόλυτα αναγκαίο
5. Θέστε ξεκάθαρα όρια και αφήστε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες από την παράβασή τους
6. Αποδεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας και προπαντός
7. Ξεπεράστε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, στην οποία όλοι είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι!!!

 

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Πονόλαιμος στα παιδιά: Συμπτώματα και άμεση αντιμετώπιση»

Από την ιστοσελίδα imommy, Σιμέλα Κολαγκελέ σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Ο πονόλαιμος κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και συνοδεύεται από ελαφρύ πόνο στην κατάποση, κόκκινες και φουσκωμένες αμυγδαλές και συχνά ελαφρύ πυρετό. Συνήθως τα συμπτώματα δεν κρατάνε πολύ και υποχωρούν έπειτα από 3-4 μέρες. Αν όμως ο πόνος επιμένει και είναι συνεχής ή επικεντρώνεται σε ένα σημείο, τότε  πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο οπότε και θα πρέπει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο  μας.

Συχνότερα αίτια πονόλαιμου

-Κρυολόγημα ή γρίπη

-Αναπνοή από το στόμα που μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και ερεθισμό του λαιμού

-Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα

-Λοιμώδης μονοπυρήνωση

-Ιογενής φαρυγγίτιδα

Πώς θα αντιμετωπίσουμε σωστά τον πονόλαιμο

- Άφθονα υγρά (νερό, φρέσκοι χυμοί), ζεστά ροφήματα (τσάι του βουνού με μέλι) και σούπες (κοτόσουπα). Το τσάι με μέλι και λεμόνι είναι μια δοκιμασμένη συνταγή.
Τα υγρά βοηθούν στην ρευστοποίηση και στην αποβολή των εκκρίσεων από τον λαιμό και την μύτη ενυδατώνοντας τον οργανισμό. Ιδανικά θα πρέπει να είναι ζεστά, αλλά όχι καυτά, καθότι σε αυτή την περίπτωση ο πονόλαιμος θα γίνει πιο έντονος

-Μέλι: Το μέλι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ανθεκτικών, στα αντιβιοτικά, βακτηρίων. Για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, προσθέτουμε μια της σούπας μέλι σε ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα

-Κάντε γαργάρες αρκετές φορές την ημέρα με ζεστό αλατούχο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)

-Καραμέλες ή παστίλιες από το φαρμακείο, αυξάνουν την παραγωγή σάλιου και καταπραΰνουν την ξηρότητα του λαιμού, ενώ έχουν αντισηπτικές  και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες

-Υγραντήρας για ενυδάτωση του ξηρού λαιμού

-Παυσίπονο

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με τον γιατρό

-Πυρετό πάνω από 38,5°C

-’Ασπρα στίγματα στις αμυγδαλές

-Υπερβολική παραγωγή σάλιου στα παιδιά

-Διογκωμένους λεμφαδένες

-Δύσπνοια ή δυσκολία κατάποσης
Μπορεί να γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα το παιδί μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε μόνοι μας αντιβίωση στο παιδί μας.  Η λήψη αντιβιοτικών γίνεται μόνο έπειτα από εξέταση και εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

 

 

 

 

 

2) Θέμα : « Δυσφαγία σε βρέφη και παιδιά: Πώς την αντιμετωπίζουμε?»
Από την ιστοσελίδα iatronet  και την λογοπαθολόγο-δυσφαγιολόγο Μπαρμακέλλη Ολυμπία.

 

Η σωστή και ολοκληρωμένη χωρίς ελλείματα σίτιση είναι ιδιαίτερα σημαντική στη βρεφική και παιδική ηλικία. Όλα τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης, ώστε να αναπτυχθούν και να είναι υγιή.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η φτωχή και πλημμελής διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα από 0 έως 3, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και τη νευρολογική ανάπτυξη του παιδιού. Για το λόγο αυτό, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σίτισης-κατάποσης βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας να αναπτυχθούν επαρκώς (failure to thrive). Tα παιδιά αυτά είναι:

• πρόωρα λιποβαρή νεογνά
• παιδιά με διαταραχή στη συνέργεια του θηλασμού, κατάποσης και αναπνοής
• παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο διάστημα
• παιδιά με ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας
• παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά-δομικά προβλήματα
• παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και
• λιγότερο συχνά παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυϊας.

Η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης- κατάποσης, δηλαδή της σίτισης συνολικά αυτών των παιδιών από τον ειδικό λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο πραγματοποιείται με σκοπό να απαντήσει σε 5 βασικές ερωτήσεις:

• είναι ασφαλής;
• είναι επαρκής;
• είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη;
• είναι ευχάριστη; και
• χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Μένοντας στο τελευταίο ερώτημα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιασθεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης (στοματικό, φαρυγγικό, οισοφαγικό). Για το λόγο αυτό εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες στην αξιολόγηση και αντιμετώπισή της. Οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: παιδονευρολόγος, παιδογαστρεντερολόγος, παιδοωτορινολαρυγγολόγος, παιδοπνευμονολόγος, παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού. Άλλες ειδικότητες που συμμετέχουν στη διεπιστημονική ομάδα είναι ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής και ο κλινικός διατροφολόγος.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια τη σημασία του γονέος/ τροφού σε αυτήν την ομάδα, ο οποίος θα εκπαιδευτεί να βοηθήσει το παιδί, ώστε να σιτισθεί με ασφάλεια καλύπτοντας τις βασικές διατροφικές, αναπτυξιακές και ψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο λογοθεραπευτής-δυσφαγιολόγος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέλη αυτής της ομάδας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού να σιτισθεί στοματικά με ασφάλεια, καθώς και για το σχεδιασμό του προγράμματος παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα βοηθήσουν στο σχηματισμό του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η Arvedson (1993) αναφέρει τα πιο συνήθη κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι:

• έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης
• αδύναμες θηλαστικές κινήσεις
• αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά τη διάρκεια της σίτισης
• αυξημένη έμεση ή επαναλαμβανόμενος βήχας κατά τη σίτιση
• έναρξη νέας δυσκολίας σίτισης- κατάποσης
• διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης
• σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση
• ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης
• ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση
• λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση
• διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’
• απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης
• έμετοι
• ρινική ανάρροια
• αυξημένη σιελόρροια.

Η πρόωρη εκτίμηση και παρέμβαση για την αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης στα βρέφη και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι

• οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας και για το λόγο αυτό επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας
• οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής και
• διότι η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση.

Ειδικοί και γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται με ένα και μοναδικό στόχο: την επιτυχή ανάπτυξη του παιδιού. Η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα, προνοητικότητα και πάνω από όλα αγάπη. Η σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η οικογένεια νοιώθει απομονωμένη, ότι κρίνεται και φοβάται την αποτυχία. Συνήθως έχει δοκιμαστεί αρκετά, πριν φτάσει στο λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο και τον αντιμετωπίζει συχνά με αμφιβολία ή με αυξημένη προσδοκία. Ο λογοθεραπευτής- δυσφαγιολόγος πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού και της οικογένειάς του καθώς και τους περιορισμούς τους αναλύοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πώς να προετοιμάσουμε το παιδί μας για τον ερχομό του μωρού »

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου σε συνεργασία με την  ΒΕΝΙΑ ΔΕΛΗΚΑΤΕΡΙΝΗ, σύμβουλο γονέων Aware Parenting, εμψυχώτρια θεατρικής έκφρασης.

O ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι μια εκπληκτική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αλλαγή, στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν οι γονείς και ακόμα περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέρφια. Όπως σε κάθε αλλαγή, η κατάλληλη προετοιμασία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν καλύτερα. Χωρίζοντας την προετοιμασία σε  τρεις διαφορετικές χρονικά φάσεις -την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την επιστροφή στο σπίτι-, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τα νέα συναισθήματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο.

Στην εγκυμοσύνη
«Είμαι έγκυος!»
Εσείς και ο σύντροφός σας μάθατε τα ευχάριστα νέα: Είστε έγκυος! Πότε είναι, όμως, η στιγμή να το μοιραστείτε και με το παιδί σας; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιώσετε τα νέα· ως εκ τούτου, όταν είστε έτοιμοι να το ανακοινώσετε στον περίγυρό σας, είναι και η κατάλληλη στιγμή να το πείτε και στο παιδί.
«Μαμά, τι είναι η εγκυμοσύνη;» 
Βάλτε το παιδί στο κλίμα της νέας κατάστασης διαβάζοντας μαζί του βιβλία που δείχνουν τις φάσεις της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξη του παιδιού μέσα στη μήτρα ή δείξτε του δικές του φωτογραφίες ή DVD από κάποιον υπέρηχο. Όσο θα πλησιάζει ο τοκετός, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας σε έναν υπέρηχο, για να δει το αδερφάκι του την ώρα της εξέτασης.
Ένα (κλαψιάρικο) μωρό στο σπίτι 
Συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει το παιδί προσδοκίες λέγοντάς του ότι σύντομα θα έχει ένα αδερφάκι να παίζει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική και αυτό απογοητεύει το παιδί. Προετοιμάστε το, λοιπόν, λέγοντάς του την αλήθεια. Πείτε του ότι ένα βρέφος είναι ευάλωτο και απόλυτα εξαρτημένο από τους γονείς του και κυρίως από τη μαμά του. Μιλήστε του για τον θηλασμό και την ανάγκη του μωρού να είναι στην αγκαλιά της μητέρας του. Εξηγήστε του επίσης ότι είναι πιθανό να κλαίει πολύ, αφού αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί σας.
Κρατήστε τη ρουτίνα 
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον τοκετό προσπαθήστε να τηρείτε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα της οικογένειας. Δεν είναι η στιγμή για αλλαγές, όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή η διακοπή της πιπίλας. Τέτοιου είδους μεταβάσεις καλό είναι να γίνονται τον πρώτο καιρό της εγκυμοσύνης ή μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, αφού το παιδί έχει τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Στον τοκετό
Αδερφάκι προσεχώς! 
Όταν θα πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί με ακρίβεια για την απουσία σας. Να προσδιορίσετε το ακριβές διάστημα που θα λείψετε από το σπίτι και το πότε θα επιστρέψετε μαζί με το μωρό. Εφόσον ο τοκετός δεν είναι προγραμματισμένος, όσο θα πλησιάζει η πιθανή ημερομηνία τοκετού θα χρειαστεί το παιδί να γνωρίζει ότι το αδερφάκι του μπορεί να έρθει στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο και ότι θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να έρθει το πρόσωπο που θα το φροντίζει και θα είναι μαζί του όσο η μαμά θα λείπει στο μαιευτήριο.
Η μαμά λείπει
Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει από πριν με ποιον θα μείνει όσο η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι στο μαιευτήριο. Είναι σημαντικό να πρόκειται για ένα πρόσωπο οικείο, με το οποίο θα αισθάνεται ασφάλεια. Εξίσου σημαντικό είναι το παιδί να παραμείνει στο σπίτι του, ώστε να μην αλλάξει τελείως η ρουτίνα του. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να μη μείνει όλες τις ώρες και τις μέρες στο μαιευτήριο, αλλά να προσπαθήσει να περάσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί κοντά στο μεγαλύτερο παιδί.

Στο σπίτι
Η δική σας ώρα 
Επιστρέψατε στο σπίτι. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το πρωτότοκο παιδί να μην αισθάνεται παραμελημένο; Ορίστε μαζί του συγκεκριμένο χρόνο μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένος για να παίξετε οι δυο σας (η μαμά με το παιδί) χωρίς ενοχλήσεις και διακοπές. Μισή ώρα μπορεί να είναι αρκετή, αρκεί να είναι η δική σας ώρα. Ο μπαμπάς μπορεί να κάνει δραστηριότητες με το μεγαλύτερο παιδί εκτός σπιτιού (π.χ. παιδική χαρά ή ψώνια) ή και μέσα
στο σπίτι (παιχνίδι οι δυο τους) όσο η μαμά φροντίζει το βρέφος.
Λόγια τρυφερότητας 
Συνεχίστε να λέτε στο παιδί πόσο πολύτιμο είναι για εσάς. Πείτε του: «Σημαίνεις τα πάντα για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη/-ος που το μωρό έχει εσένα για αδερφή/-ό». Αφήστε το παιδί να ακούσει τα τρυφερά λόγια που λέτε για το ίδιο σε συγγενείς και φίλους. Όταν τα παιδιά ακούνε να καυχιέστε για αυτά σε άλλους, νιώθουν αποδοχή και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η σημασία της αποδοχής 
Εμπλέξτε το παιδί στη φροντίδα του βρέφους, αν και εφόσον το θέλει και στον βαθμό που το επιλέγει. Αναγνωρίστε τα δύσκολα συναισθήματα του παιδιού και τον πιθανό θυμό του προς το βρέφος. Δείξτε αποδοχή και κατανόηση, χωρίς να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτό που νιώθει. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν επιτρέπεται η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό, ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να ακούσετε και να αποδεχτείτε τον θυμό του.
Περί αγάπης 
Ως προς το βρέφος, προσπαθήστε να μη συγκρατείτε την εκδήλωση της αγάπης σας. Φιλήστε το και αγκαλιάστε το όσο συχνά το νιώθετε, ακόμα και όταν είστε όλοι μαζί, χωρίς να φοβάστε μήπως ζηλέψει το άλλο σας παιδί. Είναι σημαντικό το μεγαλύτερο παιδί να βλέπει ότι αγαπάτε το μωρό και ότι του δείχνετε την αγάπη σας, ενώ το ίδιο δεν στερείται την αγκαλιά και την επαφή μαζί σας. Έτσι δεν θα νιώσει ότι απειλείται από τη νέα παρουσία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1) Θέμα: «Η διατροφή στις παιδικές ιώσεις»

Από την συντακτική ομάδα του iatronet

 

 

 

Σε γενικά πλαίσια, μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

Τίποτα δεν υπάρχει πλέον που να μην αποδεικνύει πως έχει γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τον συνωστισμό που δημιουργείται στους κλειστούς χώρους καθιστά τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν οι γονείς, καθώς οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία μετατρέπονται σε εστίες ιώσεων.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα. Ωστόσο, οι γονείς είναι αυτοί που θα βοηθήσουν σημαντικά ένα παιδί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει την ίωση της εποχής.

Η λύση.. στο πιάτο του!

Προσέχετε ώστε η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη:

Φροντίστε να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Φροντίστε να καταναλώνει τακτικά μέσα στην εβδομάδα τροφές όπως άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, οι οποίες είναι πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα. Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Σκεφτείτε την ενυδάτωσή τους παροτρύνοντάς τα να πίνουν άφθονο νερό και μη αλκοολούχα ροφήματα που θα βοηθήσουν τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών, αλλά και των υδατοδιαλυτών βιταμινών.

Στην περίπτωση που η γρίπη πρόλαβε και σας χτύπησε την πόρτα κρατήστε την ψυχραιμία σας..

Αν το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό μην το πιέζετε να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής.
«Ενυδατώστε» τον πεσμένο του οργανισμό με νερό, φρούτα και χυμούς που περιέχουν επίσης και βιταμίνες, οι οποίες και θα φέρουν γρηγορότερη ανάρρωση.

Καλή επιλογή για μία ίωση μπορεί να αποτελέσει μία σούπα λαχανικών ή κρέατος- κοτόπουλου. Δώστε γεύση και αντιοξειδωτικά στη σούπα, βάζοντας λεμόνι.

Επιλέξτε γιαούρτι, ιδιαίτερα για παιδιά που παίρνουν αντιβίωση.
Αποφύγετε τα «βαριά» φαγητά, όπως τα τηγανιτά, τις πολλές σάλτσες και τα καρυκεύματα.

Όταν το παιδί σας αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα και ξεπεράσει την ίωση, πιθανόν να έχει χάσει λίγο βάρος. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς μέσα σε λίγες ημέρες θα δείτε πως θα επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

Σε γενικά πλαίσια μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

 

 

 

2)Θέμα: « Παιδί και διάρροια»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

 

Η διάρροια είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που πολλές φορές ταλαιπωρεί ακόμα και τα βρέφη. Μάθετε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τον τρόπο για να την αντιμετωπίσετε. Πολύ συχνά τα παιδάκια εμφανίζουν κενώσεις πολύ πιο λεπτόρρευστες (νερουλές) από τις συνηθισμένες,  και μάλιστα σε μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνες που είχαν παλαιότερα. Τα συμπτώματα αυτά τις περισσότερες φορές σημαίνουν μια απλή διάρροια που διαρκεί περίπου 5 -7 ημέρες και οφείλεται συνήθως σε γαστρεντερίτιδα, σε μια λοίμωξη δηλαδή του γαστρεντερικού συστήματος που οφείλεται σε ιό. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συνηθισμένη και δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς. Όταν η διάρροια διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, τότε έχουμε τη λεγόμενη χρόνια διάρροια. Η πιο συχνή αιτία της είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας, με αποτέλεσμα η διάρροια να μεγαλώνει σε διάρκεια και να μην υποχωρεί εγκαίρως. Για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν ηλεκτρολυτικά διαλύματα από το στόμα κάθε 4 – 6 ώρες. Τα διαλύματα αυτά, όμως, πρέπει απαραίτητα να συνοδεύονται από στερεά τροφή. Η ιδανική διατροφή σε αυτή την περίπτωση αποτελείται από λευκώματα (μοσχάρι ή κότα), τα οποία θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της βλάβης που προκλήθηκε στο έντερο από τον ιό της γαστρεντερίτιδας, αλλά και λίπη (λάδι ή κρόκος αυγού) που θα ελαττώσουν την κινητικότητα του εντέρου με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η διάρροια. Απαραίτητοι είναι πάντα οι υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες)  για να λαμβάνονται οι απαραίτητες θερμίδες, σε περιορισμένη όμως  ποσότητα. Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά εμφανίζουν συχνά μια άλλη μορφή διάρροιας που οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και ονομάζεται  μη ειδική διάρροια των νηπίων. Σε αυτή την περίπτωση, η θρέψη του νηπίου είναι πλήρης γιατί, παρά την ταχεία διέλευση του εντερικού περιεχομένου, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών είναι φυσιολογική και έτσι το νήπιο αναπτύσσεται φυσιολογικά και η σωματική του ανάπτυξη δεν επηρεάζεται. Σ” αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται διατροφή με λιγότερες φυτικές ίνες.

 

Οδηγίες προς τους γονείς

Όταν παρατηρήσετε ότι η διάρροια του μικρού σας δεν υποχωρεί, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες διατροφής:

 

1.      Ελαττώστε τα σάκχαρα (φρούτα, χυμοί), οι οποίοι συχνά υπερέχουν στη διατροφή των μικρών, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσουν από μόνα τους διάρροια.

2.      Φροντίστε η δίαιτα του μικρού σας να περιλαμβάνει λευκώματα (κρέας, ψάρι, κότα) και λίπος (ελαιόλαδο, κρέας), να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει όλα τα θρεπτικά συστατικά.

3.      Αποφύγετε τα φαρμακευτικά σκευάσματα του εμπορίου που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας.

4.      Η σίτιση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 4 - 6 ώρες.

 

Όταν η χρόνια διάρροια συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχουμε ένα περιστατικό χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου. Αν, για παράδειγμα, η κοιλιά του μικρού είναι μεγάλη, τότε το πραγματικό πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στην κοιλιοκάκη.  Αν υπάρχουν αλλεργικές εκδηλώσεις (αναπνευστικές ή δερματικές)  τότε πρέπει να διερευνηθεί η νόσος που προκαλεί το σύνολο των συμπτωμάτων αυτών.

 

 

 

3) Θέμα: “Παιδί: Σηκώστε το από τον καναπέ”

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

 

Το παιδί που παίζει ασταμάτητα παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν πηγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα με το ποδήλατο ούτε παίζει με τους φίλους του κυνηγητό σάς «αφήνει στην ησυχία σας», αλλά καλό είναι να ξέρετε πως ο δραστήριος τρόπος ζωής από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση υγιούς βάρους και στην ψυχοσωματική του υγεία. Υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει τη φυσική δραστηριότητα. Άλλωστε, τα παιδιά και οι νέοι από τη φύση τους θέλουν να κινούνται. είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τους στερεί αυτή την πολύτιμη δυνατότητα. Γίνετε εσείς το πρότυπο Μην περιμένετε να γίνει το παιδί σας δραστήριο, αν δεν έχετε εσείς οι ίδιοι έναν ανάλογο τρόπο ζωής. Λειτουργήστε ως θετικό πρότυπο. Στα παιδιά αποτυπώνονται εικόνες από πολύ μικρή ηλικία και αργότερα τα πρώιμα βιώματά τους θα τα οδηγήσουν να μιμηθούν ένα δραστήριο τρόπο ζωής. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να απολαμβάνουν τη σωματική δραστηριότητα και να διασκεδάζουν, είναι πολύ πιθανό να θέλει να συμμετέχει και το ίδιο. Περπατήστε, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητο, προτιμήστε τις σκάλες όταν έχετε την επιλογή, πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο, οργανώστε εκδρομές και πεζοπορίες. Φροντίστε, πάντως, όλες αυτές οι δραστηριότητες να εναλλάσονται για να μη βαριούνται τα παιδιά, αλλά και να είναι στο πλαίσιο των σωματικών δυνατοτήτων τους.

Αντί για ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιλέξτε δώρα που ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα, όπως μπάλες, ρακέτες, σκοινάκι κλπ. Είναι σημαντικό, επίσης, να μην παγιδευτείτε από την υπερβολική σας αγωνία να γίνει το παιδί σας δραστήριο. Δεν είναι αναγκαίο να συμμετέχει σε αγώνες μπάσκετ ή ποδοσφαίρου για να είστε σίγουροι ότι γυμνάζεται. Στόχος σας είναι το παιδί να αγαπήσει την κίνηση. Ενθαρρύνετέ το, λοιπόν, να τρέξει, να παίξει σκοινάκι, κρυφτό. Μέσα από το παιχνίδι θα αισθανθεί ότι η άσκηση είναι διασκεδαστική.
Αρκετοί γονείς, στην προσπάθειά τους τα παιδιά τους να έχουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, καταφεύγουν σε πιεστική συμπεριφορά με τα αντίθετα συνήθως αποτελέσματα. Μην απαιτείτε (ούτε με «πλάγιους τρόπους») το παιδί να έχει άριστες επιδόσεις στα αθλήματα ή να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Στόχος είναι να αγαπήσει την άσκηση και να την εντάξει σταδιακά στην καθημερινότητά του.

Τι είδους ενήλικος θα γίνει το παιδί σας; Ένα δραστήριο παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής ως ενήλικος διατηρώντας σταθερό φυσιολογικό βάρος και απομακρύνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Αντίθετα, τα παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικοι. Μακροπρόθεσμα η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πίεσης και χοληστερίνης, αλλά και να συμβάλει στην εμφάνιση παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατη έρευνα, οι προειδοποιητικές ενδείξεις γι’ αυτές τις ασθένειες μπορεί να εντοπιστούν σε υπέρβαρους εφήβους ακόμη και από τα 15 χρόνια τους.
Προσέξτε τι σας λέει 
Όσο προσεκτική επιλογή και αν έχετε κάνει, μόνο η συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να την επιβεβαιώσει ή αντίθετα να την αμφισβητήσει. Παρακολουθήστε το όταν γυρνάει από τις προπονήσεις και προσπαθήστε να καταλάβετε αν έχει περάσει καλά. Ζητήστε του να σας διηγηθεί τις εμπειρίες του με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. O ενθουσιασμός είναι η καλύτερη διαβεβαίωση ότι το παιδί είναι ευχαριστημένο από τη νέα του δραστηριότητα.

Νικητής ή ηττημένος;
Τα παιδί πρέπει να εκπαιδεύεται για πιθανές απογοητεύσεις. Προετοιμάστε το ότι μπορεί να χάσει η ομάδα του ή να μην παίξει καλά το ίδιο. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν έχουν σημασία οι επιδόσεις, ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι να περνάει καλά, να κινείται και να γυμνάζεται διασκεδάζοντας. Επιβραβεύστε το, λοιπόν, όταν έχει σχετικά καλές αποδόσεις, αλλά μην παραλείπετε να το ενθαρρύνετε στις περιπτώσεις που αποτυγχάνει.

Δηλώστε συμμετοχή 
Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να συμμετέχετε και εσείς σε διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με το παιδί σας. Ενημερωθείτε για δραστηριότητες στο πλαίσιο του σχολείου, του δήμου ή κάποιου συλλόγου, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και οι γονείς. Αφιερώστε λίγο χρόνο από το Σαββατοκύριακό σας για να οργανώσετε μια βόλτα με τα ποδήλατα οικογενειακώς ή συνοδεύστε το παιδί σας σε αθλητικές εκδηλώσεις.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: «Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ασθένειες»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Βήχας

Τι είναι ο βήχας. Είναι ένα συχνό σύμπτωμα που έχει πολλές αιτίες. Ο βήχας, βασικά, είναι μια βίαιη εκπνοή και το σημαντικότερο αντανακλαστικό του πνεύμονα, ο οποίος προσπαθεί με το βήχα να αποβάλλει κάθε τι ξένο που εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο μύθος. Ο Βήχας κάνει τους γονείς να φοβούνται βρογχίτιδα, πνευμονία και, γενικά, ασθένειες των πνευμόνων, που τους τρομοκρατούν γιατί τους θυμίζουν τις αρρώστιες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες πράγματι χρόνιζαν άλλοτε και ταλαιπωρούσαν τα παιδιά.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βήχας οφείλεται στη βλέννα που βρίσκεται στο εσωτερικό του αναπνευστικού συστήματος και η οποία, ιδίως εξαιτίας της θέρμανσης των σπιτιών, ξηραίνεται και προκαλεί βήχα. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε λοιμώξεις των ανωτέρων αναπνευστικών οδών, πολύ συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Οι λοιμώξεις αυτές κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ιούς, και γι” αυτό δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε η διενέργεια περιττών εργαστηριακών εξετάσεων. Ο παιδίατρος αφού εξετάσει το παιδί θα κρίνει αν χρειάζεται θεραπεία με βλεννολυτικά ή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. Κάποια απλά πρακτικά μέσα που βελτιώνουν το βήχα είναι: καθαρισμός και ενσταλάξεις φυσιολογικού ορού στη μύτη, αερισμός του δωματίου, άφθονα υγρά που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις, και βρεγμένα πανιά πάνω σε σώματα της θέρμανσης.

Πυρετός

Ο μύθος. Ο πυρετός είναι το σύμπτωμα που φέρνει συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη αιτία το παιδί στο γιατρό, επειδή πολλές σοβαρές ασθένειες αρχίζουν με πυρετό. Και αν κάποιοι γονείς είναι ψύχραιμοι, κάποιοι άλλοι από το περιβάλλον τους -παππούδες, φίλοι-  μπορεί να… σπείρουν τον πανικό.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Στις περισσότερες, σχεδόν, περιπτώσεις, ο Πυρετός των παιδιών οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και γι” αυτό δεν χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα οποία δεν ωφελούν σε τίποτα. Για την αντιμετώπιση του πυρετού αρκεί συνήθως ένα αντιπυρετικό και άλλα πρακτικά μέσα, όπως χλιαρό μπάνιο, κομπρέσες, αερισμός δωματίου, λίγα ρούχα, άφθονα υγρά, ύγρανση της ατμόσφαιρας εφόσον είναι ξερή και ζεστή.

Πυρετικοί σπασμοί

Ο μύθος. Υπάρχει ο φόβος ότι κάθε σπασμός είναι επιληψία, μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από έντονες κρίσεις σπασμών.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι η μοναδική επιπλοκή του πυρετού. Εμφανίζονται, κατά μέσον όρο, σε ένα στα τριάντα παιδιά, αλλά είναι πιο συχνοί σε ορισμένες οικογένειες. Συνήθως οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις και είναι συχνότεροι σε παιδιά ηλικίας δύο-τριών χρόνων. Μετά το έκτο έτος σπανίζουν, γι” αυτό, αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να εξεταστεί εργαστηριακά για να βρεθεί η αιτία των σπασμών. Πολλές έρευνες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πυρετικούς σπασμούς και την επιληψία και έδειξαν ότι οι μισοί, περίπου, ενήλικες επιληπτικοί ως παιδιά δεν είχαν εκδηλώσει πυρετικούς σπασμούς. Η αντιμετώπιση του πυρετού είναι αρχικά με αντιπυρετικά φάρμακα, σιρόπι ή υπόθετο ενώ χλιαρά μπάνια και κομπρέσες με βρεγμένες πετσέτες βοηθούν στον έλεγχο του πυρετού. Αν όμως παρ” όλα αυτά ο πυρετός συνεχίζεται υψηλός 39⁰ - 40⁰ C για 3 - 4 ώρες, είναι απαραίτητη η μεταφορά στο νοσοκομείο.

Ο πονόκοιλος

Ο μύθος: Ο φόβος ότι είναι σκωληκοειδίτιδα. Κάθε φορά που το παιδί έχει πονόκοιλο, οι γονείς σκέφτονται τη σκωληκοειδίτιδα και τη χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Ο πονόκοιλος είναι πολύ συνηθισμένος στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες, συχνή αιτία του είναι κάποιος ιός και συχνά συνοδεύεται από εμετό και διάρροια. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι και νοσήματα που δεν έχουν σχέση με την κοιλιά μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακούς πόνους, όπως, για παράδειγμα, νοσήματα του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη). Μετά τα έξι χρόνια, ένα στα τέσσερα κοριτσάκια και ένα στα δέκα αγοράκια πάσχουν συχνά από πόνους της κοιλιάς, οι οποίοι οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικά αίτια.

Και η σκωληκοειδίτιδα; Στην πραγματικότητα, σε παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών εμφανίζεται σε ένα στα 250 παιδιά. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σ” όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική, είναι ασθένεια λιγότερο συχνή από όσο πιστεύεται. Προσοχή, λοιπόν. Η σκωληκοειδίτιδα δεν παραμονεύει πίσω από κάθε πόνο της κοιλιάς. Μόνο αν το παιδί παραπονιέται ότι πονάει συνεχώς πρέπει να εξετάσετε αυτή την περίπτωση, και ο γιατρός θα δώσει την ακριβή διάγνωση. Οι υποψίες ενισχύονται εάν ο πόνος συνεχίζεται αδιάκοπα για περισσότερες από δύο ώρες και εγγίζουν τη βεβαιότητα, όταν φτάνει και ξεπερνάει τις έξι ώρες. Οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες αν ο πόνος επιδεινώνεται όταν το παιδί κινείται, περπατά ή προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το φύσημα στην καρδιά

Ο μύθος. Είναι το συναισθηματικό στοιχείο που έχει σχέση με την καρδιά και ό,τι την αφορά. Μόλις οι γονείς ακούσουν τον παιδίατρο να λέει ότι το παιδί τους πάσχει από ένα αθώο φύσημα στην καρδιά, χάνουν αμέσως την ψυχραιμία τους και δεν προσέχουν καν το γιατρό, που προσπαθεί να τους πείσει ότι η κατάσταση είναι εντελώς ακίνδυνη.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Το φύσημα είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που ακούγεται ανάμεσα σε δύο καρδιακούς κτύπους. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, και στα μικρά παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε ακίνδυνο. Ένα παιδί μεγαλύτερο από τριών ετών, ιδίως μεταξύ τριών και εννέα χρόνων, μπορεί να παρουσιάσει ένα αθώο φύσημα. Η συχνότητα των αθώων φυσημάτων είναι μεγάλη (50%). Πρέπει να ορίζεται η έντασή τους; Η ένταση του φυσήματος δεν είναι πάντα ανάλογη με τη βαρύτητα της βλάβης (υπάρχουν καρδιοπάθειες που συχνά δεν έχουν φυσήματα).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων φυσημάτων είναι: Παρουσιάζουν μικρή ένταση και η έντασή τους μεταβάλλεται με τις φάσεις της αναπνοής και την αλλαγή θέσης του παιδιού. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα παιδιά αθλούνται έντονα, την τελευταία λέξη έχει ο γιατρός.

Η χλωμάδα (ωχρότητα)

Ο μύθος. Ο φόβος ότι η αιτία είναι μια ισχυρή αναιμία, που αποδυναμώνει το παιδί και «ασπρίζει» το πρόσωπό του.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Όταν το παιδί φαίνεται χλωμό, ιδίως το χειμώνα, οι γονείς φοβούνται ότι το αίμα του δεν έχει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Είναι αλήθεια ότι η ωχρότητα αποτελεί σύμπτωμα αναιμίας, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι από τα συμπτώματα που εμφανίζονται κυρίως στις πιο σοβαρές μορφές της. Πριν, λοιπόν, οι γονείς πεισθούν ότι το παιδί τους είναι αναιμικό, ας ελέγξουν τον τύπο του δέρματός του, γιατί το λευκό χρώμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο στη διάρκεια του χειμώνα, αφού μειώνεται η έκθεση στον ήλιο, είναι απλώς χαρακτηριστικό των ατόμων με κόκκινα, ξανθά ή ανοιχτά καστανά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια, έχουν και ανοιχτό δέρμα , μπορεί να δείχνουν χλωμοί ιδίως όταν είναι κουρασμένοι ή έχουν κάποια ίωση. Σήμερα, πάντως, είναι γνωστό ότι η ωχρότητα μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη αναιμίας. Αν αυτή συνοδεύεται από ανορεξία και εύκολη κόπωση, τότε το πιθανότερο είναι να λείπει στο παιδί σίδηρος. Όσο για τις μικροβιολογικές εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι απόφαση του γιατρού.

Οι μύθοι των εξετάσεων

Η λανθασμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων των μικροβιολογικών εξετάσεων κάνει τους γονείς να φαντάζονται ανύπαρκτες ασθένειες.

Ας δούμε ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις λανθασμένης ερμηνείας.

Εξετάσεις αίματος: Οι φυσιολογικές τιμές των παιδιών διαφέρουν από των ενηλίκων, και οι τιμές που αναγράφονται στα έντυπα των εργαστηρίων αφορούν τους ενήλικες. Επομένως, πριν πανικοβληθείτε, ρωτήστε ποιες είναι οι σωστές τιμές για την ηλικία του παιδιού σας.

Καλλιέργεια ούρων: Είναι η εξέταση με την οποία διαπιστώνεται εάν το παιδί πάσχει από λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, εάν, δηλαδή, υπάρχουν βακτήρια. Συχνά, όμως, στα ούρα που συγκεντρώνονται σε ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια, υπάρχουν βακτήρια που προέρχονται από την επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων ή από τα χέρια εκείνου που κρατά το σακουλάκι. Για να σημαίνει κάτι η εξέταση, πρέπει να υπάρχει ένας τύπος βακτηρίων σε ποσότητα μεγαλύτερη από 100.000/ml και πολλά λευκά αιμοσφαίρια στο ίζημα των ούρων.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα των παιδιών υπάρχουν αλλοιώσεις που οφείλονται στην ατελή ανάπτυξη του εγκεφάλου και εξαφανίζονται καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Προσοχή, λοιπόν. Μη θεωρήσετε παθολογικές αυτές τις εντελώς φυσιολογικές καταστάσεις.

 

 

 

 

2) Θέμα: «Είναι η εξυπνάδα κληρονομική ή όχι?»

Από την ιστοσελίδα iatronet Γράφουν οι: Δημήτρης Καραΐσκος, Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αλέξανδρος Λιάππας, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Central Lancashire και ο Ιωάννης Λιάππας, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής

 

 

Η νοημοσύνη είναι ένα σύνολο πνευματικών λειτουργιών που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να λύσουμε προβλήματα, αξιοποιώντας προηγούμενες εμπειρίες. Κατά τον Piaget, οι ουσιώδεις λειτουργίες της νοημοσύνης συνίστανται στην κατανόηση και στην ανακάλυψη, στο να κατασκευάζει δηλαδή η νοημοσύνη νέες δομές με βάση τις δομές που υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο. Κοινό στοιχείων των περισσότερων ορισμών και απόψεων είναι ότι η νοημοσύνη αφενός αποβλέπει στην προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον και αφετέρου είναι μια γενική και περίπλοκη λειτουργία που έχει σχέση με την συνολική ανάπτυξη του ψυχοσωματικού μηχανισμού του ατόμου με την επίδραση πολιτιστικών – φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.

Ένα ερώτημα που απασχολεί συχνά γονείς οικογένειες και άτομα μεμονωμένα είναι το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι επίκτητη χαρακτηριστικό και καλλιεργείται ή αν πρόκειται για γενετική συνιστώσα και ο καθένας γεννιέται με ένα συγκεκριμένο νοητικό πηλίκιο. Το ερώτημα αυτό στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας ιδιαίτερα σε καθεστώτα απολυταρχικά στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν υπέρ νοήμονες, όπως και υπέρ αθλητές.

Οι έως τώρα έρευνες αναδεικνύουν ότι συμβάλλουν από κοινού γενετικές βιολογικές συνιστώσες καθώς και επίκτητη χαρακτηριστικά.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί η νοημοσύνη του. Το γενετικό υλικό του πατέρα του και της μητέρας του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το νοητικό πηλίκιο του παιδιού. Είναι φανερό ότι εάν ένα παιδί γεννηθεί από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, μάλλον ξεκινά τη ζωή του με μια καλή προίκα, ενώ εάν γεννηθεί με γονείς που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση η γενετική του προίκα θα είναι σχετικά φτωχή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί το τέκνο της πρώτης περίπτωσης να μην αξιοποίησε τα καλά γονίδια που κληρονόμησε και να κινηθεί στα κατώτερα όρια αυτών, ενώ το τέκνο της δεύτερης περίπτωσης να αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό και νε πετύχει ένα αρκετά υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το πρώτο.

Ο άλλος παράγοντας τώρα που δρα καταλυτικά στη διαμόρφωση του δείκτη είναι η περιβαλλοντική συνιστώσα. Όπως η άσκηση οδηγεί το σώμα σε μια βελτιωμένη φυσική κατάσταση και σε υψηλές αθλητικές επιδόσεις με τον ίδιο τρόπο η εκπαίδευση η οποία ωστόσο παρέχεται στις δυο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ατόμου έχουν καταλυτική επίδραση στην εξέλιξη του δείκτη νοημοσύνης. Ένα καλά οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και λόγοι εσωτερικοί βασισμένοι σε κίνητρα μπορούν να οδηγήσουν σε καλλιέργεια της ευφυΐας και σε ανάπτυξη της. Η περιβαλλοντική συνιστώσα είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας για αυτό και όλα τα εκπαιδευτικά συνθήματα έχουν επενδύσει στη γνώση, τη μάθηση τον ανταγωνισμό.Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι παρά την προίκα με την οποία μπορεί να ξεκινά κάποιος τη ζωή του, η νοημοσύνη είναι κάτι που μπορεί να χτισθεί και να αναπτυχτεί στα πρώτα όμως χρόνια της ζωής, που είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και τη θεμελίωση της ψυχικής υγείας.

 

 

 

3) Θέμα: «Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας»

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

1 Γλωσσική νοημοσύνη 
Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις.
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα.

2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις.
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές.

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική.
Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης.

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες.
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.

6 Μουσική νοημοσύνη 
Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες.
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.

7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία.
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.

8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο της Ελένης Γαρυφαλάκη «Πολλαπλή νοημοσύνη, Ανακαλύψτε τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα κρυφά ταλέντα των παιδιών σας!», των εκδόσεων Διόπτρα.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 

 

 

1)    Θέμα: «Γιατί πρέπει να προστατεύουμε το παιδί μας από την ζάχαρη?»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Ελένη Χαδιαράκου

 

 

 

Είναι αλήθεια πως η ζάχαρη είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των περισσότερων παιδιών. Μια νέα όμως έρευνα μας διαβεβαιώνει για το πόσο επικίνδυνο είναι το να αφήνουμε τα παιδιά μας να τρώνε ανεξέλεγκτες ποσότητες!

Μειώνοντας την ποσότητα της ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, ειδικά εκείνων που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, μειώνονται μέσα σε 10 μόλις ημέρες οι πιθανότητες για πολλές μεταβολικές νόσους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Obesity.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην πρόσληψη ζάχαρης από ότι στις συνολικές θερμίδες, όταν επιδιώκουν να κάνουν αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους.

Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα ασθενειών που εμφανίζονται ταυτόχρονα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή γλυκόζη, περίσσεια λίπους γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Η ηπατική νόσος και ο διαβήτη τύπου 2, ασθένειες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των παιδιών σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, λόγω της παχυσαρκίας και άλλων συνθηκών που προκαλούνται κυρίως από την κακή διατροφή.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Touro στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ προσπάθησαν να βρουν αν τα σωρευτικά αποτελέσματα της μεταβολικής νόσου οφείλονται στην παχυσαρκία, τις θερμίδες ή κάτι άλλο στη διατροφή. Βρήκαν ότι ο περιορισμός της ζάχαρης στα παιδιά, χωρίς να αλλάξει το σωματικό τολυς βάρος από κάποια άλλη δίαιτα κλπ μείωσε δραματικά τα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 44 παιδιών ηλικίας 9-18 ετών. Όλα τα παιδιά ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα και όλα είχαν επιδείξει σαφή συμπτώματα μεταβολικού συνδρόμου.

Τα παιδιά ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή επί 9 ημέρες, όπου διατήρησαν την πρωτεΐνη, το λίπος και τους υδατάνθρακες που συνήθως κατανάλωναν, αλλά μείωσαν την πρόσληψη ζάχαρης από το 28% της διατροφής τους στο 10%.

Η ζάχαρη που κόπηκε από τη διατροφή των παιδιών αντικαταστάθηκε με άμυλο, όπως κουλούρια, δημητριακά και ζυμαρικά, αν και τα παιδιά μπορούσαν ελεύθερα να πάρουν φυσική ζάχαρη μέσω των φρούτων.

Μετά τις 9 ημέρες, οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στην πίεση του αίματος, τα

τριγλυκερίδια, την κακή χοληστερόλη, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

2)    Θέμα: «Ο ρόλος του ασβεστίου στην ανάπτυξη και τα οστά»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την κλινική διαιτρολόγο –διατροφολόγο Καλλιανιώτη Κωσταλένια

 

 

 

Στην παιδική ηλικία, ιδιαίτερο βάρος δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Η περίοδος ανάπτυξης του παιδιού είναι καθοριστική και για την εξέλιξη της υγείας του στη μετέπειτα ζωή. Κατά την παιδική ηλικία (6-11 ετών), αν και ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι ιδιαίτερα ραγδαίος, το ύψος και το βάρος αυξάνονται σχετικά γρήγορα και σταθερά.

Την περίοδο αυτή όλα τα θρεπτικά συστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη. Ιδιαίτερο βάρος, ωστόσο, δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Ασβέστιο και ανάπτυξη των οστών

Η πρόσληψη ασβεστίου κατά την παιδική ηλικία σε επαρκείς ποσότητες είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Μάλιστα ακριβώς επειδή κατά την ενήλικη ζωής η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου καθημερινά.

Έτσι η διατροφή τους σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να επηρεάσει τόσο την ανάπτυξη τους κατά την εφηβεία (αποφυγή ραχίτιδας) όσο και τις δυσμενείς επιπτώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία (οστεοπόρωση). Καλές πηγές ασβεστίου αποτελούν τα γαλακτοκομικά όπου μετά την ηλικία των δύο ετών συστήνεται η κατανάλωση ημιαποβουτυρωμένων, τα τυριά, τα ψάρια (ιδιαίτερα αυτά που καταναλώνονται με το κόκκαλο) αλλά και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμοί.

Βιταμίνη D, ο σύμμαχος του ασβεστίου και όχι μόνο

Η απορρόφηση του ασβεστίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσληψη βιταμίνης D. Η παρουσία της βιταμίνης D, βοηθά και ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βιταμίνη D συνδυάζεται συχνά μαζί με τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο, όπως εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Η κύρια όμως πηγή της βιταμίνης στον άνθρωπο θεωρείται η σύνθεσή της στο δέρμα. Πολύ λίγα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή περιέχουν βιταμίνη D. Τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως διάφορα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, τόνος, ρέγγα) και αυγά, αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης.

Ο ρόλος του μαγνησίου και του φωσφόρου στο σχηματισμό των οστών

Δύο άλλα θρεπτικά συστατικά τα οποία σχετίζονται με την υγεία των οστών είναι το μαγνήσιο και ο φώσφορος. Περίπου τα 2/3 του μαγνησίου στο σώμα μας βρίσκονται στα οστά. Αντίστοιχα, περίπου το 80% του φωσφόρου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια, κι αυτό γιατί βοηθά στη δημιουργία και το σχηματισμό των δοντιών.

Ιδιαίτερα καλές πηγές φωσφόρου αποτελούν τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια, ενώ καλές πηγές μαγνησίου αποτελούν όσπρια όπως τα φασόλια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι, ο σολομός κα.

Με άλλα λόγια, η καλή υγεία και το χτίσιμο ενός γερού και συμπαγούς σκελετού προϋποθέτει τον εμπλουτισμό της δίαιτας των παιδιών με καλές διατροφικές πηγές ασβεστίου, βιταμίνης D, μαγνησίου και φωσφόρου, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους στα τόσο απαραίτητα αυτά θρεπτικά συστατικά.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πόσο ώριμα είναι τα παιδιά?»

Από την ιστοσελίδα vita και την συμβουλευτική ψυχολόγο Βογιατζή Λουίζα

 

 

 

 

Eίναι αλήθεια ότι «τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν»; Πολλοί γονείς τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι ανόητοι ενήλικοι. Eίναι πράγματι έτσι ή μήπως εμείς με τη συμπεριφορά μας τους κλείνουμε το δρόμο προς την ωριμότητα και την υπευθυνότητα;

 

«Mωρό παιδί είναι, δεν νιώθει», «μα τα παιδιά ξεσυνερίζεσαι τώρα;», «όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις», «είσαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα»: τέτοιες φράσεις, με τις οποίες συχνά απευθυνόμαστε ή αναφερόμαστε στα παιδιά, αντανακλούν την πεποίθηση ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση, επειδή λόγω ηλικίας είναι ανώριμα, καταλαβαίνουν λιγότερα, έχουν περιορισμένες ικανότητες και μειωμένη αντίληψη. Kι όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μάς ξαφνιάζουν με τις αντιδράσεις τους και μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ίσως είναι πιο ώριμα -ή «αλλιώτικα» ώριμα- από όσο εμείς (θέλουμε να) πιστεύουμε.

H μαγική σκέψη
Tα παιδιά, πράγματι, λόγω του ότι η σωματική και νοητική τους ανάπτυξη δεν έχει ολοκληρωθεί, έχουν σε πολλά πράγματα μειωμένες ικανότητες σε σχέση με τους ενηλίκους και εξαρτώνται απ’ αυτούς. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να αντεπεξέλθουν μόνα τους στις ίδιες τους τις ανάγκες. Aπό την άλλη μεριά, την παιδική ηλικία χαρακτηρίζει ένας τρόπος σκέψης διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Aυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πράγματα -και πολύ περισσότερο ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτά- δεν συμβιβάζεται με αυτό που ονομάζουμε λογική, κοινό νου, «πραγματικότητα». H κατανόηση και εξήγηση που δίνουν τα παιδιά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και μέσα τους στηρίζεται καταρχήν ακόμη στη μαγική σκέψη, που απομεινάρια της μπορούμε ίσως να διακρίνουμε στη φαντασία, τα όνειρα ή τις «ευχές» των ενηλίκων (το θέλω αυτό τόσο πολύ, που αν «βγει» το τάδε νούμερο θα γίνει). Στην αντίληψη των παιδιών κυριαρχεί αυτού του είδους η μαγική σκέψη, ενώ τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν μια πιο πραγματιστική και ορθολογιστική άποψη για τα πράγματα.

«Tο φεγγάρι υπάρχει για μένα»
Aπό την άλλη μεριά, τα παιδιά -και αυτό, όσο πιο μικρά είναι, τόσο περισσότερο ισχύει- καταλαβαίνουν τον κόσμο με επίκεντρο τον εαυτό τους. Aυτό είναι καταφανές στις εξηγήσεις που δίνουν τα πολύ μικρά παιδιά π.χ. σε φυσικά φαινόμενα: «το φεγγάρι είναι εκεί για να με φωτίζει να βλέπω τη νύχτα». Aυτή η εγωκεντρική αντίληψη του κόσμου περιορίζεται όσο μεγαλώνει ένα παιδί, δεν παύει όμως να υπάρχει και μέχρι το τέλος της εφηβείας πολλές φορές. Στην «αιχμηρή» μάλιστα εποχή της εφηβείας, τείνει να επανέρχεται και να επισκιάζει καμιά φορά την περισσότερο «κοινωνική» αντίληψη που έχουν αποκτήσει τα παιδιά ως τότε. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής συμπεριφοράς που συμβάλλει στο να τα βλέπουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ως ανώριμα, είναι ο παρορμητισμός. Tα παιδιά είναι πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα στα συναισθήματά τους και τις παρορμήσεις τους από τους ενηλίκους, κάτι που επίσης ελαττώνεται και εξισορροπείται καθώς μεγαλώνουν. Aυτό σημαίνει ότι, όταν ένα παιδί βρίσκεται υπό την επίδραση ενός δυνατού συναισθήματος είτε θετικό είναι αυτό είτε αρνητικό-, κατά κάποιον τρόπο κατακλύζεται από αυτό το συναίσθημα, τον πόνο, τη χαρά, το φόβο, το θυμό, τον ενθουσιασμό, τη ζήλια, τη θλίψη και συνήθως δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να μετριάσει τη συμπεριφορά του.

Oι ευθύνες ωριμάζουν τα παιδιά

Άμεσα συνδεδεμένο με την ωριμότητα είναι το ζήτημα της ευθύνης. Ωριμότητα και υπευθυνότητα πάνε μαζί και δύσκολα θα ονομάσουμε ώριμο κάποιον που επιδεικνύει ανευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. H υπευθυνότητα όμως αποκτάται σταδιακά, όταν κάποιος έχει την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες. Aυτό ξεκινάει στα παιδιά καταρχήν από τις πιο απλές ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους. Tα παιδιά είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους, κάτω από κανονικές συνθήκες, σε οτιδήποτε εναπόκειται στις δικές τους σωματικές ικανότητες. Μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις κινήσεις τους όταν σκαρφαλώνουν κάπου μόνα τους, την ταχύτητα όταν τρέχουν, το ύψος όταν πηδούν. Mπορούν επίσης από αρκετά μικρή ηλικία να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται, ώστε να αποφεύγουν τους εξωτερικούς κινδύνους, πώς να περπατούν δηλαδή στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύουν από τ’ αυτοκίνητα, πώς να κινούνται όταν βρίσκονται σε πλήθος για να μη χαθούν.
Tα παιδιά μπορούν να είναι ακόμη και σοφά
Xαρακτηριστικό για την παιδική σοφία -όχι απλώς ωριμότητα- είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά ερωτήματα, π.χ. το θέμα του θανάτου. Aν τα αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και δεν προσπαθούμε να τα κοροϊδέψουμε, λέγοντάς τους ότι ο θάνατος ισχύει για τους άλλους και όχι για μας, θα δούμε ότι οι αντιδράσεις τους περιλαμβάνουν και συναισθηματικότητα, αλλά και αυτοσυγκράτηση, συμπόνια και μία πνευματικότητα, που εμείς προσπαθούμε να την ξαναβρούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ερωτήματα.

Aνεμελιά δεν σημαίνει ανωριμότητα

Ίσως αυτό που μας κάνει να αμφισβητούμε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα των παιδιών είναι το ότι τα παιδιά μπορούν να αντεπεξέρχονται στις ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους, παραμένοντας ταυτόχρονα ανέμελα, ξένοιαστα και ανάλαφρα. Aυτή την ικανότητα την έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό οι ενήλικοι, και έτσι τείνουν να συγχέουν την ανεμελιά των παιδιών με ανωριμότητα και έλλειψη αισθήματος ευθύνης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΙΟΥΝΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και μετά στο γυμνάσιο»

Άντρη Κυριακίδου Σολωμονίδου, Εκπαιδευτικός

 

Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας, και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας ακόμα και η μετακόμιση σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ.

Φανταστείτε ένα παιδί που μαθαίνει να κολυμπά. Αρχικά, απολαμβάνει το παιχνίδι στο νερό μέσα στη μικρή παιδική πισίνα. Φορά μπρατσάκια ή σωσίβιο, έχει τουλάχιστον ένα από τους γονείς του κοντά του και κρατά κάποια από τα παιχνίδια του. Νιώθει ασφάλεια. Λίγο καιρό μετά του λένε πως μεγάλωσε και πρέπει τώρα να μάθει να κολυμπά στη μεγάλη πισίνα. Τα μπρατσάκια είναι για τα μικρά παιδιά̇ του τα παίρνουν κι αυτά. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, βρίσκεται μέσα σε μια πολύ μεγαλύτερη πισίνα, πολύ πιο βαθιά, χωρίς τα μπρατσάκια, που του παρείχαν ασφάλεια, και χωρίς τα πολλά παιχνίδια. Οι γονείς του, αρχικά, το κρατούν λίγο, αλλά σιγά-σιγά το αφήνουν, ενθαρρύνοντάς το να κλωτσήσει τα πόδια και να κουνά τα χέρια, για να μάθει να κολυμπά από μόνο του. Εδώ, χάνεται η ασφάλεια που ένιωθε και αρχίζει μια εσωτερική αναζήτηση των δυνάμεών του.

 

Το αν θα καταφέρει, εύκολα ή δύσκολα, αυτό το παιδί να κολυμπήσει, εξαρτάται από μια σειρά από παράγοντες. Είναι η σωστή χρονική περίοδος για να δοκιμάσει το παιδί αυτή τη μετάβαση; Ήταν προετοιμασμένο για αυτήν; Έχει αποκτήσει όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα του χρειαστούν για να πετύχει; Πόσο στηρικτικό ή όχι ήταν το περιβάλλον γύρω του;
Ένα παιδί το οποίο έμαθε να κλωτσά τα πόδια του στο νερό, να ξαπλώνει ανάσκελα πάνω στην επιφάνεια και να κρατά την αναπνοή του κάτω από το νερό, ίσως τολμήσει πιο εύκολα να κολυμπήσει στα βαθιά και ίσως, μάλιστα, να το απολαύσει! Αντίθετα, το παιδί που δε λέει να φύγει από την αγκαλιά της μαμάς του και παθαίνει υστερία αν βραχεί το προσωπάκι του ή αρνείται να πατήσει μέσα στο νερό χωρίς τα μπρατσάκια του, δύσκολα θα αντιδράσει σωστά μέσα στη μεγάλη πισίνα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτό τον παραλληλισμό; Για να είναι επιτυχημένη η κάθε μετάβαση θα πρέπει να μας βρει προετοιμασμένους!

Προετοιμάζοντας το παιδί για τη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο 
Είναι το παιδί μου έτοιμο για το δημοτικό σχολείο; Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ποιες είναι οι απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα πρέπει να έχει για να πετύχει σε αυτή τη δύσκολη και σημαντική μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο;

Τι αναμένει η δασκάλα της Α’ τάξης από τα «πρωτάκια» της: 
• Να πειθαρχούν σε βασικούς κανόνες συμπεριφοράς μέσα και έξω από την τάξη.
• Να κοινωνικοποιούνται χωρίς δυσκολίες με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
• Να ακολουθούν προφορικές οδηγίες ενός ή δύο σκελών.
• Να εκφράζονται χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένες προτάσεις.
• Να μπορούν να αιτιολογήσουν την άποψή τους
• Να μπορούν να αναλύουν φωνολογικά μια λέξη (π.χ. από ποια φωνή ξεκινά, με ποια φωνή τελειώνει, αν μέσα της έχει μια συγκεκριμένη φωνή, κλπ)
• Να αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου.
• Να μετρούν μέχρι το δέκα.
• Να σειροθετούν και να συγκρίνουν τους αριθμούς 0-10.
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα βασικά σχήματα (κύκλος, τετράγωνο, ορθογώνιο, τρίγωνο).
• Να κατανοούν και να χρησιμοποιούν σε περιγραφές και συγκρίσεις αντικειμένων τις προμαθηματικές έννοιες (πλατύ-στενό, μακρύ-κοντό, ψηλό-χαμηλό, κλπ).
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα χρώματα.
• Να κρατούν με λειτουργική λαβή το μολύβι.
• Να χρωματίζουν, χωρίς να βγαίνουν έξω από τις γραμμές του περιγράμματος.
• Να κάθονται σωστά στην καρέκλα.

Όλα τα πιο πάνω είναι οι σημαντικότεροι στόχοι της προδημοτικής εκπαίδευσης. Άρα, η επιλογή ενός καλού νηπιαγωγείου θα προσφέρει στο παιδί σας πολλές ευκαιρίες, μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες, να καλλιεργήσει τις πιο πάνω δεξιότητες. Παράλληλα με το νηπιαγωγείο, όμως, θα πρέπει κι εσείς να αφιερώνετε χρόνο στο παιδί σας, βοηθώντας το κι εσείς να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες.

1. Δεξιότητες επικοινωνίας και γενικές γνώσεις 
Με τον όρο δεξιότητες επικοινωνίας εννοούμε την ικανότητα του παιδιού από τη μια να επικοινωνεί με σαφήνεια τις ανάγκες του και από την άλλη να κατανοεί τους άλλους (δηλαδή, ομιλία και ακρόαση). Γενικές γνώσεις είναι το ενδιαφέρον που επιδεικνύει το παιδί για να μαθαίνει πληροφορίες για το περιβάλλον του. Τα παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν καλά, ως ομιλητές και ακροατές, και που είναι περίεργοι να μάθουν για τον κόσμο γύρω τους, είναι τα παιδιά που είναι έτοιμα να επιτύχουν στο σχολείο, αλλά και σε κάθε τομέα στη ζωή τους.
Συνήθως τα παιδιά που έχουν ανεπτυγμένες δεξιότητες επικοινωνίας και επαρκείς γενικές γνώσεις:
• μπορούν να διηγούνται ιστορίες που έχουν ακούσει
• παίζουν, μόνα ή με φίλους, παιχνίδια φαντασίας
• κατανοούν προφορικές οδηγίες και τις εκτελούν
• μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους σε ενήλικες ή συνομήλικούς τους, με τρόπο που να γίνονται κατανοητά
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• διαβάζουμε στα παιδιά και μετά συζητούμε για αυτά που διαβάσαμε
• ζητούμε από τα παιδιά να μας διηγηθούν μια γνωστή τους ιστορία
• παίζουμε μαζί τους παιχνίδια ρόλων και φαντασίας
• κάνουμε συζητήσεις μαζί τους για διάφορα θέματα, εμπλουτίζοντας έτσι το λεξιλόγιό τους
• κάνουμε συνδέσεις μεταξύ των βιβλίων/παραμυθιών που διαβάζουμε και της καθημερινότητας, π.χ. «Αυτός ο γάτος μοιάζει πολύ με τον Ιγνάτιο από το βιβλίο που διαβάσαμε σήμερα!» ή «Αν ήταν στη θέση σου ο Άρθουρ τι νομίζεις ότι θα έκανε;»

2. Συναισθηματική ωριμότητα 
Συναισθηματική ωριμότητα, είναι η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει και να εκφράζει τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα, με ποικίλους τρόπους, που να ταιριάζουν σε κάθε περίσταση επικοινωνίας. Είναι, επίσης, η ικανότητα της ενσυναίσθησης (το να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου) και της προθυμίας να βοηθήσουν άλλους που έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά που είναι συναισθηματικά υγιή και ώριμα, εκφράζουν αυτά που νιώθουν αλλά είναι και σε θέση να κατανοήσουν τους άλλους. Είναι τα παιδιά που κάνουν εύκολα φίλους και βιώνουν τη σχολική ζωή ως μια ευχάριστη εμπειρία. Τα παιδιά αυτά συνήθως:
• βοηθούν άλλα παιδιά που έχουν χτυπήσει ή δείχνουν στεναχωρημένα
• προθυμοποιούνται να βοηθήσουν άλλα παιδιά σε μια εργασία, όταν αντιληφθούν ότι αυτά δυσκολεύονται
• προσπαθούν να σταματήσουν ένα καβγά ή να λύσουν μια διαφωνία
• προσκαλούν άλλα παιδιά σε ένα παιχνίδι ή μια δραστηριότητα
• δείχνουν σημάδια ενσυναίσθησης

 

Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• τα εξασκούμε στην περιγραφή συναισθημάτων, π.χ. «Νομίζω πως ο φίλος σου ο Γιώργος σήμερα είναι λυπημένος. Τον βλέπεις; Δε χαμογελάει.»
• δώστε το καλό παράδειγμα, δείχνοντάς τους πως κι εσείς νοιάζεστε για τους άλλους ανθρώπους. Τα παιδιά αντιγράφουν τις δικές σας συμπεριφορές.
• ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμπεριλαμβάνουν άλλα παιδιά στο παιχνίδι τους
• επιβραβεύσετε τα όποτε βοηθούν άλλους, π.χ. «Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που βοήθησες την αδερφή σου σήμερα με τα μαθήματά της!»
• μιλήστε στα παιδιά σας για οποιεσδήποτε αλλαγές στην καθημερινή τους ρουτίνα, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένα
• νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο θα πρέπει να συνεργαστούν, έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι για το περιβάλλον από το οποίο προέρχονται και στο οποίο θα μεταβούν τα παιδιά. Είναι καλό να κανονίζονται επισκέψεις γνωριμίας και ανταλλαγής εμπειριών και ιδεών, με ή και χωρίς τα παιδιά.

3. Κοινωνικές δεξιότητες 
Με τον όρο κοινωνικές δεξιότητες εννοούμε την ικανότητα των παιδιών να συνεργάζονται, να περνούν καλά με τους άλλους και να κάνουν φίλους. Ακόμα, στον όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η ικανότητα ανάληψης ευθύνης, η επίδειξη σεβασμού, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και προσαρμογής σε ρουτίνες. Με βάση την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως παιδιά με ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες έχουν θετική στάση προς τη μάθηση και είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν νέα πράγματα, όπως παιχνίδια, βιβλία κλπ. Τα παιδιά αυτά:
• υπακούουν σε κανονισμούς και ακολουθούν οδηγίες
• έχουν καλές σχέσεις με άλλα παιδιά και ενήλικες
• έχουν πολλούς φίλους και δεν προσκολλώνται μόνο σε μερικούς
• έχουν αυτοέλεγχο
• επιλύουν προβλήματα χωρίς τη βοήθεια ή την παρέμβαση ενηλίκων
• προσαρμόζονται σε καινούριες ρουτίνες
• είναι ανεχτικά με τα λάθη των άλλων
• προσέχουν και φροντίζουν τα προσωπικά τους αντικείμενα
• σέβονται τους άλλους, ειδικά τους μεγαλύτερους
• αρέσκονται στο να δοκιμάζουν νέες δραστηριότητες και να παίζουν καινούρια παιχνίδια
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• δίνετε στα παιδιά επιλογές ώστε να εξασκηθούν στην ανάληψη αποφάσεων
• να δίνετε το καλό παράδειγμα με τις δικές σας φιλικές/κοινωνικές σχέσεις και υποχρεώσεις
• παίζετε μαζί τους παιχνίδια όπως «Ο Γιάννης λέει…», για να τα εξασκήσετε στο να ακολουθούν οδηγίες και να ακούν προσεχτικά
• να κανονίζετε συχνά συναντήσεις με άλλα παιδιά για να έχουν την ευκαιρία να παίξουν, να μοιραστούν και να περιμένουν τη σειρά τους
• προετοιμάστε τα παιδιά για κάθε αλλαγή ενασχόλησης/δραστηριότητας, π.χ. «Σε 5 λεπτά θα πας για ύπνο».

4. Γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη 
Με τον όρο γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη εννοούμε την ικανότητα αναγνώρισης λέξεων και αριθμών, την αρίθμηση και την επάρκεια μνήμης, καθώς επίσης και τις πιο προηγμένες μορφές γραφής και ανάγνωσης. Παιδιά των οποίων η γλωσσική και γνωστική δεξιότητα είναι κατάλληλη για τον ομαλή μετάβαση στο δημοτικό σχολείο:
• αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου
• αναγνωρίζουν κάποιες ταμπέλες σε οικείο τους περιβάλλον (κοντά στο σπίτι ή στο σχολείο τους)
• παίζουν με μολύβια και χρώματα
• αναγνωρίζουν τα χρώματα και τα βασικά σχήματα
• αναγνωρίζουν κάποια από τα γράμματα του αλφαβήτου
• δείχνουν ενδιαφέρον στα βιβλία και απολαμβάνουν να τα μετροφυλλούν
• είναι ικανά να θυμούνται γεγονότα, ιστορίες, οδηγίες κλπ
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς

• παίξετε μαζί τους παιχνίδια που περιέχουν γράμματα
• ακούστε ή και τραγουδήστε γνωστά ή αγαπημένα τους τραγούδια
• διαβάστε και διηγηθείτε παραμύθια και ενθαρρύνετε τα παιδιά να σας διηγηθούν κι αυτά ιστορίες που τους άρεσαν
• μετρήστε μαζί τους αβγά, σκαλοπάτια, παπούτσια, δέντρα, αυτοκίνητα, κλπ
• παίξετε παιχνίδια ομαδοποίησης, ταξινόμησης, σειροθέτησης (με πιρούνια και κουτάλια, όσπρια, ρούχα, κουμπιά, κλπ)
• μιλήστε για τα γράμματα που είναι μέσα στο όνομά τους και στο δικό σας (βρείτε λέξεις που αρχίζουν/τελειώνουν με αυτά, λέξεις που είναι φαγητά ή ζώα, άλλα ονόματα που αρχίζουν με τα γράμματα αυτά, κλπ)
• εξηγείστε τους τα σήματα οδικής κυκλοφορίας και τα χρώματα των φαναριών της τροχαίας
• παίξετε παιχνίδια μνήμης και αριθμητικά παιχνίδια
• μπορείτε να επινοήσετε μαζί με τα παιδιά δικά σας παιχνίδια και να τα παίζετε μαζί ή ακόμα να τα μάθετε και στους φίλους σας
• μιλήστε για τα σχήματα αντικειμένων γύρω σας, στο περιβάλλον του σπιτιού, στην αυλή, στο δρόμο
Σε περίπτωση που παρατηρείται μεγάλη δυσκολία στους πιο πάνω τομείς, τότε το παιδί θα πρέπει να παραπεμφθεί για αξιολόγηση και πιθανή παρέμβαση σε Λογοθεραπευτή/Λογοπαθολόγο.

5. Σωματική υγεία και ευεξία 
Σωματική υγεία και ευεξία είναι η φυσική ετοιμότητα για το σχολείο, η σωματική ανεξαρτησία, καθώς επίσης και οι ανεπτυγμένες κινητικές δεξιότητες. Τα παιδιά με σωματική υγεία και ευεξία έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση, καλή μνήμη, αυξημένη δημιουργικότητα και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουν τα παιδιά αυξημένη αυτοεκτίμηση και μειωμένο άγχος. Συνήθως αυτά τα παιδιά:
• καταναλώνουν θρεπτικά γεύματα και δεν πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα
• κοιμούνται αρκετά, ώστε να έχουν αρκετή ενέργεια
• μπορούν να πάνε στο αποχωρητήριο από μόνα τους
• είναι ντυμένα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες
• έχουν ανεπτυγμένες τις κινητικές δεξιότητες
• χειρίζονται μικρά και λεπτά αντικείμενα
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• παίξετε μαζί τους παιχνίδια που απαιτούν κίνηση
• αφήστε τα να εξασκηθούν στο σκαρφάλωμα
• σιγουρευτείτε ότι κοιμούνται αρκετά (10-12 ώρες ημερησίως)
• δώστε τους ψαλίδι, πινέλα, δαχτυλομπογιές, πλαστελίνη, πηλό, κλπ
• συνηθίστε τα σε σνακ φρούτων, δημητριακών και λαχανικών
• διορθώστε τα όταν δεν κρατούν το μολύβι σωστά

Πώς κρατούμε το μολύβι σωστά: 
Ο τρόπος με τον οποίο κρατά το παιδί το μολύβι είναι πολύ σημαντικός, γιατί καθορίζει την κίνηση κατά τη γραφή. Τα δάκτυλα θα πρέπει να ακουμπούν το μολύβι 1-3 εκ. από τη μύτη του μολυβιού και θα πρέπει να είναι σε θέση να κινούνται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Τα παιδιά που γράφουν με το αριστερό τους χέρι θα πρέπει να κρατούν το μολύβι λίγο ψηλότερα (3 εκ.), έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν αυτό που γράφουν. Ο αντίχειρας, ο δείκτης και το μεσαίο δάχτυλο πρέπει να μοιράζονται εξίσου το κράτημα του μολυβιού.

 

Προβλήματα που παρατηρούνται συχνά:

• το μεσαίο δάχτυλο να είναι στο πάνω μέρος τους μολυβιού
• ο αντίχειρας να είναι πάνω από το δείκτη
• ο αντίχειρας να είναι τεντωμένος
• ο αντίχειρας και ο δείκτης να είναι παράλληλα

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, παιδιά τα οποία δεν κρατούν με τον ενδεδειγμένο τρόπο το μολύβι, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει κατά τη γραφή τους, δεν θα πρέπει να προβληματίζουν τους γονείς. Παιδί, το οποίο η λαβή του μολυβιού του αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα κατά τη γραφή, θα πρέπει να προβεί σε αξιολόγηση από Εργοθεραπεύτρια, για πιο εξειδικευμένη παρέμβαση.

ΘΕΜΑ 2: «Το φαρμακείο των διακοπών!»

 

 

 

Όλα τα απαραίτητα που πρέπει να παίρνουμε μαζί μας όταν πάμε διακοπές με τα παιδιά!

Αντισηπτικά μαντηλάκια (για τον καθαρισμό μικροτραυματισμών αλλά και των χεριών μας μετά την παραλία)

Οξυζενέ και ιώδιο

Απλούς επιδέσμους

Γάζες

Ψαλίδι και τσιμπιδάκι

Τσιρότα σε διάφορα μεγέθη

Ελαστικός επίδεσμος (σε περίπτωση διαστρέμματος ή κάκωσης)

Τοπική αντιβιοτική αλοιφή που αποτρέπει τυχόν λοιμώξεις σε μικρές πληγές και εκδορές

Εντομοαπωθητικό

Παγοκύστες

Αντισταμινική αλοιφή ή τζελ για την αντιμετώπιση των αλλεργικών αντιδράσεων και του κνησμού που προκαλεί το τσίμπημα από έντομα, τσούχτρες κ.λπ.

Κάποιο φάρμακο κατά της ναυτίας (δραμαμίνη)

Θερμόμετρο

Ένα απλό αντιπυρετικό – αναλγητικό φάρμακο, για την περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας παρουσιάσει πυρετό ή πόνο (παρακεταμόλη)

Αντηλιακό με μεγάλο δείκτη προστασίας κατάλληλο για παιδιά

Το βιβλιάριο υγείας του παιδιού

Τέλος, αν το παιδί υποφέρει από αλλεργία ή άσθμα ή άλλη πάθηση πρέπει να έχουμε τα φάρμακα που μας έχει χορηγήσει ο παιδίατρος σε επαρκείς ποσότητες για όλες τις ημέρες της διαμονής μας.

- See more at: http://www.imommy.gr/tips-xrisima/article/5100/to-farmakeio-twn-diakopwn/#sthash.6SbxgFFC.dpuf

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Δέκα βήματα για να μάθετε τα παιδιά σας κολύμπι»

Ελένη Κεχαγιά

 

Πολλά παιδάκια έχουν φοβίες με το νερό και δεν θέλουν να μπουν μέσα, να κολυμπήσουν, να διασκεδάσουν. Μπορούμε όμως με παιχνίδια όχι μόνο να τα κάνουμε να ξεπεράσουν την φοβία αλλά σύντομα να μάθουν και να κολυμπάνε.

 

 

Ενα από τα συνηθισμένα λάθη των γονιών είναι ότι πιστεύουν ότι για να μάθει το παιδί να κολυμπάει πρέπει να «καταπιεί» και λίγο νερό. Ή η θεωρία που θέλει να πετάμε το παιδί μέσα στο νερό και έτσι θα υπερισχύσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θα μάθουν πως να κολυμπάνε. Αυτές οι τεχνικές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φοβίσουν ακόμα περισσότερο το παιδί παρά να το μάθουν να κολυμπάει.

Οπως το ποδήλατο, το δέσιμο των κορδονιών, το να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα απαιτεί χρόνο και υπομονή, το ίδιο ισχύει και με το κολύμπι. Μην περιμένετε ότι το παιδί σας θα μπει στο νερό και αμέσως θα αρχίσει να κολυμπάει σαν να το ήξερε από πάντα. Αν βέβαια το κάνει, τότε μιλάμε για μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση παιδιού!

To mothersblog.gr συγκέντρωσε για εσάς τα do και τα don’t για τη σωστή εκμάθηση της κολύμβησης.

Τα don’t

- Μην αναγκάζετε το παιδί να κάνει μπάνιο σε βάθος που το νερό ξεπερνάει το στήθος του
- Μην το πιέζετε να μπει αν το νερό είναι κρύο
- Αφήστε το να αποφασίσει μόνο του πότε θέλει να αρχίσει να έχει επαφή με το νερό.
- Μην το βουτάτε βίαια στο νερό

Τα 10 βήματα προς την επιτυχία

1.Για να μάθουν πιο εύκολα να κολυμπάνε πρέπει να είστε πάντα εκεί μαζί τους. Ετσι και το παιδί σας αισθάνεται ασφάλεια αλλά και εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε σε περίπτωση που το χρειαστεί!

2.Αφήστε του το χρόνο να συνηθίσει το νερό

3.Αφήστε το να παίξει σε ρηχά νερά να διασκεδάσει ώστε να του φύγει εντελώς ο φόβος για το νερό.

4. Πείτε στο παιδί να πάρει λίγο νερό στα χέρια του και να το φυσάει ώστε να κάνει μπουρμπουλήθρες. Την επόμενη φορά ζητήστε του να προσπαθήσει να φυσήξει στην επιφάνεια του νερού ένα μπαλάκι. Στο επόμενο βήμα ζητήστε του, να προσπαθεί να κάνει μπουρμπουλήθρες απευθείας στο νερό και σιγά σιγά να κάνει στην άσκηση με κλειστά μάτια και σιγά σιγά να προσπαθήσει να βάζει όλο και περισσότερο το κεφάλι του μέσα κλείνοντας και την μύτη με το χέρι ενώ ταυτόχρονα κάνει μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό.
5. Ζητήστε του να δει κάτω από το νερό. Δεν χρειάζεται να βουτήξει το κεφάλι.Μπορεί να φορέσει μια μάσκα και να βάλει στο νερό μόνο την μούρη να δει πως είναι ο βυθός και ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβάται. Ακόμα μπορείτε να του βάλετε μία όμορφη πέτρα στον πάτο και να ζητήσετε να την πιάσει. Προσοχή! Πάντα σε ρηχά νερά.

6. Αν φοράει φοράει σωσίβιο τζάκετ ή σωσίβιο κολυμβητηρίου (τουβλάκια) στην αρχή κρατήστε το και βοηθήστε το παιδί να κολυμπήσει. Κρατήστε το παιδί πάνω στην επιφάνεια και πείτε του να κάνει ξανά την άσκηση με τις μπουρμπουλήθρες και το κεφάλι μέσα στο νερό. Σταδιακά το αφήνετε μόνο του να το κάνει, σιγά σιγά δεν χρειάζεται καν να το κρατάτε μέχρι που θα φτάσει η στιγμή που θα του αφαιρέσετε το σωσίβιο.

7. Τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε να του μαθαίνεται πως να κολυμπάει κανονικά. Αν το παιδί δεν είναι εξοικειωμένο στο να βάζει το κεφάλι μέσα στο νερό μπορείτε να του δείξετε πως να κολυμπάει ύπτιο.

8. Πρώτα πρέπει να μάθει τις κινήσεις των ποδιών .Θα είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσει μια σανίδα και να δουλεύει μόνο τα πόδια ασταμάτητα.

9. Αναπνοή .Εφόσον πλέον δουλεύει καλά τα πόδια βοηθήστε το κρατώντας το,η φορέστε του ένα μακαρόνι αφρολέξ, να κολυμπήσει με το κεφάλι μέσα στο νερό και κρατώντας για λίγο την αναπνοή του και κουνώντας ταυτόχρονα τα πόδια όπως έκανε στην σανίδα.

10.Τώρα πρέπει να μάθει πως να χρησιμοποιεί τα χέρια.Κρατώντας μια σανίδα με το ένα χέρι ή ένα αφρολέξ – μακαρόνι, κάνει τις κινήσεις κολύμβησης πρώτα με το ένα χέρι και μετά με το άλλο. Βάλτε του μετά το μακαρόνι αφρολέξ και βοηθήστε το να ξεκινήσει να κολυμπάει κάνοντας τις κινήσεις των χεριών και τον ποδιών μαζί. Είναι καλύτερα να ξεκινήσει με τα πόδια και το ένα χέρι ενώ στο άλλο θα κρατάει το αφρολέξ. Μετά το άλλο χέρι και όταν νιώσει πλέον άνετα με αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια μαζί.

Πολύ προσοχή!
Πριν να αφήσετε το παιδί να κολυμπήσει μόνο του βεβαιωθείτε ότι:
- Μπορεί να επιπλέει μόνο του
- Ειδικά τον πρώτο καιρό πρέπει να κολυμπάει μπροστά σας ώστε να έχετε οπτική επαφή
- Ζητήστε του να κολυμπάει από την μια μεριά στην άλλη και σε βάθος λιγότερο από το ύψος του, αφενός για να εξοικειωθεί και αφετέρου σε περίπτωση που χρειαστεί και το παιδί να πατήσει τα πόδια του κάτω αλλά και εσείς να έχετε εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σ” αυτό.

Καλή σας επιτυχία!

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΜΑΪΟΣ

1)   Παιδί και κατοικίδιο

Από την σελίδα paidiatros

Ποια η σημασία του κατοικίδιου στο σπίτι και στον κόσμο του παιδιού

Η επιθυμία του παιδιού για κατοικίδιο μπορεί κάποτε να εκληφθεί από τους γονείς ως «καμώματα», ή ως μια συμπεριφορά με πρόσκαιρο ενδιαφέρον, εάν δεν λάβουν υπόψη την σημασία που μπορεί να έχει ένα κατοικίδιο στις ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού τους. Η απόφαση για υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δε θα πρέπει να ληφθεί ως μια παροδική και πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας των παιδιών, όπως η αγορά ενός παιχνιδιού αφού το κατοικίδιο πρόκειται να γίνει καθημερινός σύντροφος και μέλος της οικογένειας.  Θα πρέπει λοιπόν να είναι μια απόφαση, που θα παρθεί στην οικογένεια μετά από σοβαρή σκέψη και συζήτηση και αφού συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες, εφόσον δύναται να ξυπνήσει ανισορροπίες στην οικογένεια. Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για συλλογική απόφαση και αποδοχή όλων των μελών, αν η φροντίδα του κατοικίδιου θα είναι συλλογική ευθύνη όλων ή αν ο καθένας θα το φορτώνει στον άλλο. Πόσο θα αντέχουν ως οικογένεια τις δύσκολες στιγμές του κατοικίδιου, π.χ. την ασθένειά του ή τις ακαθαρσίες που θα προκαλεί. Για παράδειγμα μια αγχώδης/καταναγκαστική με την καθαριότητα μητέρα, που θα παθαίνει κρίσεις θυμού κάθε φορά που το νεαρό σκυλάκι θα έχει «ατυχήματα» στον έλεγχο σφιγκτήρων, μπορεί να προκαλέσει ένταση μεταξύ των γονιών και πιθανόν στεναχώρια και αίσθημα απόρριψης στο ίδιο το παιδί.

H παρουσία στο σπίτι ενός κατοικίδιου, το οποίο θα τυγχάνει της σωστής φροντίδας, δε θα επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο την υγεία του παιδιού, εκτός και αν συντρέχουν λόγοι, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη αλλεργιών στο παιδί.

 

Ποια είναι τα θετικά στη ψυχολογία του παιδιού;

Όταν το κατοικίδιο αποκτηθεί με τις σωστές προϋποθέσεις, θα μπορέσει να εκπληρώσει άρτια το σκοπό του, που δεν είναι απλά η ψυχαγωγία, αλλά κυρίως η σωματική και η ψυχική υγεία, η συναισθηματική πληρότητα και η καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας.

 

1. Συναισθηματική στήριξη

Το κατοικίδιο μπορεί να εξασφαλίσει ένα συναίσθημα ασφάλειας και συνεχόμενης παρουσίας, βοηθώντας το παιδί και συνοδεύοντάς το στα διάφορα εξελικτικά στάδια (άγχος αποχωρισμού, απουσίες μελών οικογένειας, αντιζηλίες αδελφών).  Το αίσθημα ασφάλειας της σχέσης κατοικίδιου- παιδιού επιτυγχάνεται λόγω του ότι αισθάνεται αποδοχή και αναγνώριση των ικανοτήτων του, καθώς και αποδοχή των αδυναμιών του. Το παιδί με την ασφάλεια που του παρέχει η συγκεκριμένη σχέση λαμβάνει επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου.

Μέσα από την καθημερινή συμβίωση με το παιδί, το κατοικίδιο γίνεται ο πιο πιστός προστάτης του παιδιού,  κάνοντάς το να νιώθει ακόμη πιο ασφαλές, ενώ παράλληλα  το παιδί μαθαίνει να γίνεται πιο δοτικό.

 

2. Συναισθηματική εξέλιξη

Tα παιδιά μαθαίνουν πιο ανώδυνα να εκφράζονται, να «δένονται» συναισθηματικά και να σέβονται τις ανάγκες μιας άλλης ζωής. Μέσα από έρευνες διαφαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν κατοικίδιο έχουν την ευκαιρία, διαμέσου αυτής της σχέσης, να αναγνωρίζουν καλύτερα  τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων και αυτό βοηθά στις σχέσεις που αναπτύσσουν κοινωνικά.

 

3. Κατανόηση σημαντικών εννοιών ύπαρξης

Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα, διαμέσου της συνύπαρξης με το κατοικίδιο, έννοιες όπως ο κύκλος της ζωής (γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, γήρας και θάνατος) και να εξοικειωθούν με δύσκολα θέματα όπως η ασθένεια και η απώλεια/πένθος. Ο θάνατος του κατοικίδιου, πάντα με σωστό χειρισμό από τους γονείς, μπορεί να προετοιμάσει συναισθηματικά τα παιδιά στις περιπτώσεις απώλειας αγαπημένου τους προσώπου.

 

4. Κοινωνικοποίηση

Το κατοικίδιο μπορεί επίσης:

• να γίνει ο καλύτερος φίλος του παιδιού και ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι- όταν οι γονείς έχουν παραδοθεί στην κούραση!
• Να κάνει τα παιδιά λιγότερο μοναχικά και με περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση σε σχέση με παιδιά χωρίς κατοικίδιο.
• Βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, αφού τείνουν να περνούν αρκετές ώρες έξω παίζοντας με το κατοικίδιο (ιδιαίτερα αν είναι σκύλος). Μαθαίνουν, με τρόπο φιλικό προς τη ψυχολογία τους, να έχουν ευθύνες, να σέβονται και να κατανοούν τις ανάγκες κάποιου άλλου και να τις βάζουν πάνω από τις δικές τους όταν χρειαστεί.

 

Τι μπορεί να συμβολίζει και τι ρόλους μπορεί να έχει το κατοικίδιο

1. Αποχωρισμός από τη μητέρα- μεταβατικό αντικείμενο

Τα παιδιά από τη βρεφική ηλικία, στην προσπάθεια αυτονόμησής τους από τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους, αναζητούν υποκατάστατα για παροδική ανακούφιση. Το μεταβατικό αντικείμενο είναι  κάτι  που διαλέγει το ίδιο το παιδί (αρκουδάκι, κομμάτι κουβέρτας/σεντονιού…), αφού οι ιδιότητές του  (μυρωδιά, μαλακή αφή, ζεστασιά) του θυμίζουν τη μητέρα του. Όταν η μητέρα φεύγει, αυτό το αντικείμενο καταφέρνει να κρατά ζωντανή την ανάμνηση τής μητέρας και το βοηθά να ηρεμεί και έτσι να αντέχει την απουσία της.

Το κατοικίδιο μπορεί να λειτουργήσει επίσης, ως ανακουφιστικό υποκατάστατο της προσωρινής απουσίας των γονιών και να προσφέρει θαλπωρή και ασφάλεια με τη σταθερότητα της παρουσίας του. Οι γονείς πηγαινοέρχονται….το κατοικίδιο παραμένει πιστά και ανελλιπώς δίπλα στο παιδί.

2. Οικογενειακός δεσμός- αίσθημα ασφάλειας

Το κατοικίδιο,  ανάλογα με τη μορφή και τη λειτουργία της οικογένειας μπορεί να πάρει διαφορετικούς ρόλους.  Μπορεί να βοηθήσει  στο οικογενειακό δέσιμο, καθώς η βόλτα, η περιποίηση και το παιχνίδι με το κατοικίδιο αποτελούν δραστηριότητες απαραίτητες, που ταυτόχρονα θα μπορούσαν να φέρουν πιο κοντά τα μέλη της οικογένειας.

3. Εκφοβισμός από γονείς- ενοχοποίηση του παιδιού/εφήβου

Όσο όμως ένα κατοικίδιο μπορεί να βοηθήσει στην εξισορρόπηση των δυναμικών ανάμεσα σε μια οικογένεια, όπως επίσης και στην εξασφάλιση αισθήματος ασφάλειας και αμετάβλητης στοργής για το παιδί, τόσο από την άλλη πλευρά μπορεί να προκαλέσει επιπλέον δυσκολίες στην οικογένεια και στην ψυχολογία του παιδιού. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στις περιπτώσεις που το κατοικίδιο χρησιμοποιείται από τους γονείς σαν «απειλή»: « Θα φύγει  ο  σκύλος, αν συνεχίσεις να μην ακούς… Θα τον δώσουμε σε καλά παιδάκια που ακούνε τους γονείς τους…». Αυτή η στάση μπορεί να προκαλέσει στο παιδί ενοχές. Σε έφηβους, συχνά οι γονείς θα πουν: « Ούτε τον εαυτό σου δεν μπορείς να φροντίσεις, πώς θα φροντίσεις τον σκύλο σου… θα πεθάνει έτσι που τον έχεις». Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως οι γονείς, τιμωρητικά για τον έφηβο, δε θα φροντίσουν το κατοικίδιο. Αυτό όμως συνήθως θα επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα γιατί ο έφηβος, αντιδραστικά, θα παραμελεί ακόμη περισσότερο το κατοικίδιο και κάποιες φορές μπορεί να γίνει και επιθετικός μαζί του αλλά και με όλους στο οικογενειακό περιβάλλον.

 

Έχει σημασία ο χρόνος που θα έρθει ένα κατοικίδιο στο σπίτι;

Συναισθηματικός και αναπτυξιακός χρόνος του παιδιού

Σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει ο χρόνος που αποκτά η οικογένεια ένα κατοικίδιο.  Η απόκτηση κατοικίδιου, αν τη θεωρήσουμε ως ανάλογη  με τον  ερχομό παιδιού στην οικογένεια, δύναται να αλλάξει τη δυναμική της οικογένειας. Σημασία έχει η ηλικία του παιδιού, αλλά και η οικογενειακή κατάσταση: επίσης σημαντικοί παράμετροι είναι το ποιος είναι αυτός που ζητά το κατοικίδιο, τι άλλαξε στο οικογενειακό περιβάλλον ενός παιδιού πχ διαζύγιο γονιών.

Το κατοικίδιο μπορεί να αναπληρώσει τις ματαιωμένες συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού. Μπορεί να του δώσει τη σταθερότητα που του λείπει, μπορεί να λειτουργήσει ως ένας συναισθηματικός ακροατής για να μπορεί εκείνο να εκφράζει ελεύθερα τον πόνο, τη λύπη, τον θυμό και είναι ο φίλος του που δεν τον προδίδει ποτέ.

H ηλικία του παιδιού, δεν αποτελεί ουσιαστικό κριτήριο για την απόκτηση ή όχι ενός κατοικίδιου. Το σημαντικό στοιχείο είναι ο βαθμός υπευθυνότητας που έχει αναπτύξει ένα παιδί για να μπορέσει να αναλάβει επιτυχώς κάποιες ευθύνες για το κατοικίδιο του. Με βάση αυτά συστήνουμε ως ενδεικτική ηλικία αυτή των  τριών  ετών και άνω.  Σε αυτή την ηλικία το παιδί αυτονομείται, αρχίζει  να ζητά να ικανοποιεί μόνο του τις ανάγκες του. Στη φάση αυτή, μπορεί να αναλάβει κάποιες ευθύνες για το κατοικίδιο του.

 

Το είδος του κατοικίδιου (αν είναι σκύλος, γάτα, ψαράκι, μεγάλο, μικρό κ.τ.λ)

Η προφανής λύση του σκύλου ή της γάτας; Ένα χρυσόψαρο χωρίς πολλές φασαρίες, τρίχες στο καναπέ… Ένα χάμστερ ή κάποιο πτηνό; Όταν πρόκειται για έναν ενήλικα, η επιλογή του κατοικίδιου είναι πιο εύκολη και λιγότερο περιοριστική διαδικασία. Στην περίπτωση, όμως, που το ζωάκι προορίζεται για τα νεαρότερα μέλη της οικογένειας, τα πράγματα αλλάζουν. Με ένα χρυσόψαρο, το παιδί δε θα συνδεθεί στενά μαζί του, καθώς δεν έχει την δυνατότητα σωματικής επαφής, δεν μπορεί να το έχει στην αγκαλιά του και να το χαϊδέψει. Επίσης, το παιδί δε θα λάβει την ανταπόκριση που θα είχε από ένα σκύλο για παράδειγμα. Κάποια κατοικίδια, όπως τα ψάρια, μπορεί να έχουν μικρή διάρκεια ζωής. Επομένως, είναι πολύ πιθανό το παιδί να βιώσει για πρώτη φορά στη ζωή του μια κατάσταση απώλειας. Αν πιστεύετε πως δεν είναι προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο, θα ήταν καλύτερο να προτιμήσετε ένα κατοικίδιο με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

 

Τα παιδιά μπορεί να μην κατανοήσουν από την αρχή πως το σκυλάκι για παράδειγμα εξαρτάται από αυτά για να τραφεί, με αποτέλεσμα να αμελούν  να το ταΐσουν  ή να το βγάλουν βόλτα. Μαζί με τη ευθύνη του παιδιού είναι και  η ευθύνη του γονιού, καθώς ένας ενήλικας οφείλει να κάνει όσα παραλείπει το παιδί, γιατί το κάθε ζώο έχει ανάγκες που δεν πρέπει να αγνοούνται.  Η σχέση με τα ζώα χτίζεται, όπως άλλωστε χτίζονται οι σχέσεις με τους ανθρώπους. Για το λόγο αυτό, δεν είναι ανάγκη το ζώο σας να είναι μιας συγκεκριμένης ράτσας για να το αγαπήσετε. Αγαπάτε το ζώο, γιατί αγαπάτε την σχέση μαζί του. Μια επιπρόσθετη βασική αξία της φιλοζωίας, που μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας, θα ήταν μέσω της υιοθέτησης ενός αξιαγάπητου αδέσποτου ζώου.

 

Τι λέμε στο παιδί μας αναφορικά με τη φροντίδα του κατοικίδιου (στην περίπτωση που είναι σκύλος, γάτα)

Αίσθημα υπευθυνότητας και εμπιστοσύνης από τους γονείς

Εξηγήστε του ότι, όπως εκείνο έχει λειτουργικές ανάγκες -ευρύτερα γνωστές ως «πιπί» και «κακά»- τις ίδιες ή  παρόμοιες ανάγκες έχει και το σκυλάκι. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να θυμάται τις ευθύνες αυτές, τοποθετώντας σε περίοπτη θέση, τις ώρες κατά τις οποίες το κατοικίδιο θα πρέπει να ικανοποιεί τις συγκεκριμένες ανάγκες του.

 

Τι λέμε στο παιδί όταν το κατοικίδιο πεθάνει;

Διαδικασία πένθους 

Ο θάνατος ενός κατοικίδιου δεν πρέπει να αναστέλλει την διαδικασία του πένθους και να δημιουργεί ενοχές. Πολλές φορές οι γονείς δεν προχωρούν στην απόκτηση ενός κατοικίδιου για το παιδί τους, γιατί ακριβώς έχουν μεγάλη έγνοια για το τι θα γίνει αν αυτό πεθάνει. Αναμφίβολα η απώλεια ενός κατοικίδιου είναι πολύ δύσκολη και οδυνηρή, αλλά είναι πολύ σημαντικό να τού πείτε την αλήθεια. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα μπορέσει να χειριστεί αποτελεσματικά τις ανησυχίες και τα άγχη του.

Πολλές φορές, είναι πιο εύκολο να πούμε στο παιδί μας ότι το κατοικίδιο «έφυγε», ή «το πήρε κάποιος», ή «χάθηκε». Αυτό όμως θα βάλει το παιδί σε μια αγωνία καθημερινή και το παιδί θα αγχώνεται μήπως και γυρίσει, ή αν του φέρονται καλά εκεί που πήγε. Αυτό δε θα έχει τέλος, ενώ από την άλλη η διαχείριση της αλήθεια θα έχει. Το πένθος που βιώνεται, φεύγει. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να μην υποθέσετε ποτέ ότι είναι μικρό το παιδί για να καταλάβει ή να πενθήσει. Θα το βοηθήσετε να πενθήσει με την παρουσία σας, με το να μην ασκείτε κριτική στα συναισθήματά του, μην το παροτρύνετε να είναι «δυνατό».

Είναι ιδιαίτερα βοηθητικό για ένα παιδί  όταν μπορεί να μιλήσει για τα συναισθήματά του και να μοιραστεί την εμπειρία της απώλειας με άλλους. Επίσης, κάποιες φορές βλέπουμε ότι τα παιδιά ζητούν να φτιάξουν έναν τάφο για το κατοικίδιο τους ή φτιάχνουν άλμπουμ με φωτογραφίες. Πρόκειται για ενέργειες βοηθητικές στη διαδικασία του πένθους και δε θα πρέπει να αποτρέπονται.

 

Να πάρω αμέσως άλλο κατοικίδιο;

Πολλές φορές, πιστεύουμε ότι αν πάρουμε αμέσως ένα άλλο κατοικίδιο θα απαλύνουμε τον πόνο και θα αναπληρωθεί το κενό της απώλειας. Είναι όμως  σημαντικό να δοθεί ο κατάλληλος χρόνος, ώστε η διαδικασία πένθους να εκφραστεί και να βιωθεί. Πολλές φορές βλέπουμε τα παιδιά να θυμώνουν όταν οι γονείς τους φέρνουν αμέσως μετά το θάνατο ένα άλλο κατοικίδιο: «Μα δεν είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ σκύλος!». Στην περίπτωση που θα πάρετε άλλο σκύλο στην πορεία, συζητείστε το με το παιδί σας και  την οικογένεια. Το να πάρετε ένα σκύλο που μοιάζει με τον προηγούμενο, το πιο πιθανόν είναι να συγκρίνεται συνεχώς με αυτό που έχει χαθεί.

 

2) Παιδί και εθισμός στο κινητό τηλέφωνο: Πώς μπορούν να παρέμβουν εποικοδομητικά οι γονείς

•  Iatropedia

 

Μάλιστα, οι ίδιοι οι έφηβοι θεωρούν ότι ο εθισμός στο κινητό αγγίζει και τους γονείς τους σε ποσοστό 30%, βάση της έρευνας που έγινε το 2016.

Καθώς ως κοινωνία βιώνουμε δραστικές αλλαγές στο πώς η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα είδος εθισμού στις φορητές ηλεκτρονικές συσκευές που τους κρατούν “συνδεδεμένους” με τον κυβερνοκόσμο. Και μια παλιότερη δημοσκόπηση από την Common Sense Media ήρθε να το επιβεβαιώσει αυτό.

Πέρα από τους αριθμούς, η έκθεση περιλαμβάνει επίσης συμβουλές για την αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης τάσης που εμφανίζει ο εθισμός στο κινητό για τα παιδιά και τους εφήβους. Δείτε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους με αυτό το φαινόμενο:

Εφαρμόστε όρια στην χρήση του τηλεφώνου

Οι γονείς δεν μπορούν απλά να πάρουν τα διάφορα gadgets από τα παιδιά τους με την ελπίδα ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ορίσουν πόση ώρα την μέρα επιτρέπεται η χρήση κινητού τηλεφώνου, αλλά και μερικές χρονικές ζώνες ελεύθερης χρήσης του. Οι εκάστοτε κανόνες εξαρτώνται από την οικογένεια. Κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να καθορίσουν απλά όρια, όπως το να κλείνει το κινητό, όσο το παιδί κάθεται στο τραπέζι να φάει. Άλλοι μπορεί να επιλέξουν να θέσουν πιο συγκεκριμένους κανόνες με πλήρη απαγόρευση στην χρήση κινητού μετά από κάποια ώρα το βράδυ (ξεχωριστά για καθημερινές και σαββατοκύριακα).

Ελέγξτε τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν τα παιδιά σας

Οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τις εφαρμογές που έχει το παιδί στο κινητό του. Βεβαιωθείτε ότι είναι κατάλληλες για την ηλικία του και ότι είναι χρήσιμες και επωφελείς για όλη την οικογένεια. Υπάρχουν εφαρμογές που ενισχύουν τη δημιουργικότητα και την ποιότητα του χρόνου που περνάει όλη η οικογένεια μαζί. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι δημιουργικοί και υπεύθυνοι χρήστες της τεχνολογίας και όχι απλά παθητικοί συνδρομητές κάθε λογής εφαρμογών που βγαίνουν ακατάπαυστα.

Ασχοληθείτε πραγματικά

Οι γονείς θα πρέπει να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους, ενώ εκείνα χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα και άλλες συσκευές που συνδέονται στο ίντερνετ. Θα πρέπει να υποστηρίζουν την μάθηση των παιδιών τους, να τα βοηθούν να εξερευνούν νέα πράγματα, να βλέπουν ποια είναι εκείνα που τραβάνε την προσοχή τους στο διαδίκτυο και να παίζουν μαζί τους. Θα βοηθήσει επίσης αν οι γονείς καθοδηγούν τα παιδιά τους για το πώς να αμφισβητούν και να κρίνουν τα μηνύματα των ΜΜΕ, ώστε να ενισχύσουν την κατανόησή τους για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κοινωνία.

Δείξτε στο παιδί τις επιπτώσεις του να ασχολείται με το κινητό, ενώ κάνει άλλα πράγματα

Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι έφηβοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η ποιότητα του διαβάσματός τους επηρεάζεται από την ταυτόχρονη χρήση του κινητού τους τηλεφώνου. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό για τα παιδιά τους να εστιάζουν κάθε φορά σε αυτό που κάνουν και το διάβασμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Θα πρέπει επομένως να δημιουργούν ένα περιβάλλον με ελάχιστους περισπασμούς, όπου τα παιδιά μένουν μακριά από όλες τις μορφές μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενώ διαβάζουν, ή ενώ συνομιλούν μαζί τους για κάτι σημαντικό.

Ορίστε το παράδειγμα για τα παιδιά

Οι γονείς θα πρέπει να ξεκινήσουν πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους. Ξεκινήστε με το να αφήνετε στην άκρη το κινητό την ώρα που κάθεστε στο τραπέζι να φάτε, ή και σε άλλες στιγμές. Πάντα να έχετε το κινητό στην άκρη και να μην ασχολείστε με αυτό ενώ οδηγείτε: είναι πολύ κακό παράδειγμα για το παιδί! Γενικά θα πρέπει με τις πράξεις σας να δείχνετε στα παιδιά τις αξίες που θέλετε να τους περάσετε.

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και Πάσχα: Συμβουλές για την ασφάλειά του!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

Κατά την περίοδο των πασχαλινών εορτών τα σχολεία είναι κλειστά, με αποτέλεσμα τα παιδιά να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι όπου και συμβαίνουν πολλά από τα παιδικά ατυχήματα. Για να τα αποφύγουμε, χρειάζεται κατάλληλη υποδομή όπως κάγκελα και τζάμια ασφαλείας καθώς και σωστή επίβλεψη. Επίσης είναι μια περίοδος που ειδικά στα χωριά κάνουν την εμφάνισή τους τα βεγγαλικά και τα πυροτεχνήματα που συνήθως είναι η αίτια πολλών ατυχημάτων.
Το Σωματείο “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” που έχει τεράστια εμπειρία στο παιδικό τραύμα σου δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να προσέξεις σε σχέση με το παιδί ώστε να αποφύγεις δυσάρεστες εμπειρίες!

1. Τοποθετούμε στις μπαλκονόπορτες του σπιτιού μας αυτοκόλλητα στο ύψος των παιδιών μας, ώστε να τις βλέπουν καλύτερα και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί από σπασμένα τζάμια, οι οποίοι είναι πάντα σοβαροί έως και θανατηφόροι.

2. Δεν αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά χωρίς επίβλεψη στην κουζίνα, όταν βάφουμε τα αυγά και ετοιμάζουμε πασχαλινές λιχουδιές.

3. Προσοχή στις λαμπάδες! Να αποφεύγουμε όσες είναι στολισμένες με εύφλεκτα υλικά και να εξηγήσουμε στα παιδιά πως πρέπει να τις κρατάνε. Η φλόγα και το λιωμένο κερί, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.

4. Προσοχή στα βεγγαλικά!!! Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!

5. Ιδιαίτερη προσοχή στις ψησταριές και στις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα! Τα αναμμένα κάρβουνα και τα πυρωμένα σίδερα αποτελούν αιτία σοβαρών εγκαυμάτων.

6. Κρατάμε πάντα τα παιδιά από το χέρι στη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όταν βγαίνουμε μαζί τους για ψώνια.

7. Να βεβαιωνόμαστε ότι ο τόπος διαμονής μας στις διακοπές είναι ασφαλής για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: μπαλκόνια, παράθυρα, σκάλες, τζάκια και πισίνες, και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Εφόσον υπάρχουν στην περιοχή ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού, να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.

8. Όταν είμαστε κοντά σε νερό με μικρά παιδιά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι μπορούν να πνιγούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και σε ελάχιστα εκατοστά νερού.

9. Το Πάσχα είναι μία καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας να φοράνε πάντα κράνος ασφαλείας όταν κάνουν ποδήλατο.

10. Στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, τα παιδιά πρέπει πάντα να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να προτείνουν ποιο είναι το σωστό κάθισμα για κάθε παιδί, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του.

11. Αρκετά τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο ότι τα παιδιά – επιβάτες, ενοχλούν και εκνευρίζουν τους γονείς – οδηγούς. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, να βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά στο αυτοκίνητο έχουν κάποια ασφαλή παιχνίδια για να απασχολούνται καθώς και προστασία από τον ήλιο (αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου). Πρέπει επίσης να προγραμματίζονται κάποιες στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή.  Εάν τα παιδιά μας απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.

12. Ποτέ να μην καθόμαστε πίσω με το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Υπάρχουν έθιμα της άνοιξης που προστατεύουν την υγεία των παιδιών; Και όμως, ναι!»

Δρ. Σπύρος Μαζάνης Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

Και όμως, κάποια πατροπαράδοτα έθιμα για την άνοιξη έχουν επιστημονική εξήγηση και ισχύ! Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σού εξηγεί τι ισχύει!

 

Από 1η Μαρτίου μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από δικές της ασθένειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, όπως αλλεργίες, ιώσεις, λαρυγγίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.α.

 

Από τα παλιά χρόνια η Ελληνίδα μάνα είχε διαπιστώσει ότι αυτήν την εποχή υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες αρρώστιες. Μέσα από διάφορα έθιμα περνούσαν στα παιδιά κάποιες πράξεις οι οποίες είχαν μορφή εθίμων, που όμως ουσιαστικά έκαναν πρόληψη για να μην αρρωστήσουν.

 

Τα χελιδόνια είναι του Θεού!

Αυτήν την εποχή έρχονται τα χελιδόνια και λέμε στα παιδιά να μην πιάνουν και ενοχλούν τα χελιδόνια όπως επίσης και τις φωλιές τους, διότι τα χελιδόνια είναι του Θεού και δεν πρέπει να τα ενοχλούμε.

 

Η πραγματική αλήθεια όμως είναι η εξής: Πολλά από αυτά τα χελιδόνια που έρχονται αυτή την εποχή είναι άρρωστα και έχουν μεγάλο φορτίο μικροβίων πάνω τους όπως και οι χελιδονοφωλιές τους.

Με τον τρόπο αυτό που λέει η μαμά να μην ακουμπάει το παιδί το χελιδόνι, ουσιαστικά παροτρύνει το παιδί να μην πλησιάσει τα χελιδόνια και τις φωλιές τους για να μην αρρωστήσουν.

 

Έχει εξήγηση το… μαρτίτσι!

Βάζουμε στον καρπό των παιδιών μία κλωστή κόκκινη και λέμε στα παιδιά ότι το κάνουμε αυτό για να μην τα κάψει ο ήλιος. Η αλήθεια είναι ότι τα χελιδόνια που είναι άρρωστα φοβούνται το κόκκινο χρώμα. Γι” αυτόν το λόγο βάζουν οι μητέρες τα βραχιολάκια στα παιδιά, για να μην τα πλησιάζουν τα χελιδόνια.

 

Επίσης, σε μερικά χωριά βάζουν στα παιδιά κόκκινα μαντήλια και κρεμούν στους φράχτες των σπιτιών κόκκινες κορδέλες. Αυτό το κάνουν ώστε τα άρρωστα χελιδόνια βλέποντας το κόκκινο χρώμα να μην πλησιάζουν τα παιδιά και να μην φτιάχνουν χελιδονοφωλιές στα συγκεκριμένα σπίτια.

 

Το «έξυπνο» αντηλιακό!

Οι μητέρες έχουν παρατηρήσει ότι αυτήν την εποχή λόγω της αλλαγής των κλιματολογικών συνθηκών υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια. Ο ήλιος χτυπάει στο πρόσωπο των παιδιών και τους προκαλεί διάφορες παρενέργειες όπως ηλίαση αλλά και  -μέσω ενός νευροορμονικού αντανακλαστικού- λαρυγγίτιδα.

 

Για να μην εκτίθενται τα παιδιά τους στον ήλιο κάνουν το εξής: πριν βγει το παιδί έξω στον ήλιο να παίξει η μάνα φτύνει στο χώμα. Αφήνει το παιδί της να βγει έξω και περιμένει μέχρι να στεγνώσει το σάλιο της. Για να στεγνώσει το σάλιο θέλει περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα. Μετά φωνάζει το παιδί να ξαναμπεί μέσα στο σπίτι. Αυτός είναι ένας τρόπος για να μην αφήσει το παιδί πολύ ώρα στον ήλιο.

 

Κάτι άλλο που κάνει πριν βγάλει το παιδί στην αυλή να παίξει είναι να του αλείφει το πρόσωπο με ένα μείγμα που φτιάχνει από λάδι και καλαμποκάλευρο. Αυτό είναι το πρώτο αντηλιακό που χρησιμοποιήθηκε στα παιδιά.

 

«Το Πάσχα θα φας αρνί!»

Αυτή την εποχή έχουμε έξαρση των ιώσεων που προκαλούν μηνιγγίτιδα. Όταν το παιδί έχει μηνιγγίτιδα ως γνωστόν δεν μπορεί να κάμψει το κεφάλι του και να ακουμπήσει το σαγόνι του στο στήθος του διότι έχει αυχενική δυσκαμψία και πόνο.

Η μάνα λοιπόν το απόγευμα που γυρίζει το παιδί της στο σπίτι από το παιχνίδι παίρνει μία κλωστούλα και την αφήνει μπροστά από το πρόσωπο του παιδιού. Μετά λέει στο παιδί να βγάλει την γλώσσα του έξω και να προσπαθήσει να πιάσει την κλωστούλα.

-Εάν το παιδί είναι υγιές μπορεί να σκύψει το κεφάλι του και να πιάσει την κλωστή με την γλώσσα του.

-Εάν όμως το παιδί έχει αυχενική δυσκαμψία τότε πονάει, δεν μπορεί να το κάνει αυτό και τότε η μητέρα καταλαβαίνει ότι το παιδί της είναι άρρωστο και πρέπει να το δει ο γιατρός.

 

-Εάν το παιδί καταφέρει να πιάσει την κλωστή τότε η μητέρα του λέει : “Το Πάσχα θα φας αρνί”.

-Εάν όμως το παιδί δεν καταφέρει να πιάσει την κλωστή, άρα είναι άρρωστο του λέει : “Το Πάσχα θα φας κουτσουλιά”.

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Μήπως το παιδί σου δεν ψηλώνει; Δες τι πρέπει να κάνεις!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

Μήπως έχεις άγχος ότι το παιδί σου δεν ψηλώνει φυσιολογικά και είναι κοντό; Μήπως φοβάσαι ότι δεν θα ψηλώσει άλλο; Ποιοι παράγοντες μπορεί να το επηρεάσουν ώστε να μην ψηλώσει άλλο και τι μπορείς να κάνεις εσύ για να το βοηθήσεις να ψηλώσει;
Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης λύνει όλες τις απορίες σου σχετικά με το ύψος του παιδιού σου…

 

Τι πρέπει να ξέρεις για το ύψος του παιδιού σου πριν και μετά την γέννηση του

-Ένα φυσιολογικό τελειόμηνο αγόρι γεννιέται με ύψος περίπου 52 εκατοστά, ενώ αντίστοιχα ένα κορίτσι γεννιέται με ύψος περίπου 50 εκατοστά.

-Από τη γέννηση και μετά, το παιδί αυξάνει το ύψος του κατά 3 έως 5 εκατοστά κάθε μήνα για τα δύο πρώτα χρόνια.

-Στα δεύτερα γενέθλιά του έχει φτάσει περίπου στο μισό του τελικού αναστήματός του.
-Από τα 2 χρόνια μέχρι την εφηβεία η ταχύτητα αύξησης του ύψους μειώνεται σε περίπου 7 εκατοστά κάθε χρόνο.

-Κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας υπάρχει μια ταχεία ανάπτυξη η οποία για τα αγόρια μεταξύ της ηλικίας 11 και 13 ετών είναι περίπου 25 εκατοστά και στα κορίτσια μεταξύ ηλικίας 9 και 12 χρονών είναι περίπου 22 εκατοστά.

-Παρόλα αυτά τα αγόρια μπορούν να ψηλώσουν ακόμα και μέχρι τα 20 χρόνια τους, ενώ στα κορίτσια ο ρυθμός αύξησης του ύψους τους μειώνεται σημαντικά μετά την έναρξη της περιόδου όπου από κει και πέρα τα κορίτσια μπορούν να πάρουν έως και 7 πόντους για τα επόμενα 2 χρόνια.

 

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΥΨΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ :

 

-Κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα, δηλαδή στο ύψος που έχουν οι 2 γονείς. Παρόλα αυτά όμως επειδή τα γονίδια του ύψους μεταφέρονται και από τους προγόνους, μπορεί κοντοί γονείς να αποκτήσουν ψηλό παιδί.

 

-Περιβαντολογικοί παράγοντες, δηλαδή οι συνθήκες στις οποίες ζει ένα παιδί, ο τρόπος της διατροφής του, ο τρόπος της ζωής του, το κάπνισμα, εάν είναι εκτεθειμένο σε ακτινοβολίες ή σε χημικές ουσίες, ορισμένες σοβαρές αρρώστιες, η λήψη κάποιων φαρμάκων και η ψυχολογική κατάσταση ενός παιδιού (το άγχος εμποδίζει την ανάπτυξη του ύψους).

 

-Έχει παρατηρηθεί ότι οι εγκυμονούσες μητέρες που κάπνιζαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έπιναν αλκοόλ ή έκαναν χρήση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο ύψος από το αναμενόμενο.

 

-Όσον αφορά στις παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους, αυτές μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα των χρωμοσωμάτων όπως για παράδειγμα το σύνδρομο down και το σύνδρομο turner, σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης όπου εμποδίζεται η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, υποθυρεοειδισμός και ελαττωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης ή και κάποια άλλα πολύ σοβαρά χρόνια προβλήματα.

 

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε και να απευθυνθείτε στον παιδίατρο:

 

-Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί μεταξύ της ηλικίας 2 και 10 χρονών δεν παίρνει κάθε χρόνο ύψος ή αυτό είναι μικρότερο από 4-5 εκατοστά.

 

-Όταν το παιδί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή αναπτυσσόταν κανονικά, αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός της ανάπτυξής του.

 

-Εάν σε δύο διαδοχικές μετρήσεις του ύψους με μεσοδιάστημα 6 μηνών δεν βλέπετε καμία διαφορά στο ύψος του.

 

-Εάν το παιδί φοράει το ίδιο μέγεθος ρούχων και παπουτσιών για πάνω από ένα χρόνο.

 

-Εάν το βάρος του παιδιού αυξάνεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό από εκείνο του ύψους του.

 

-Εάν στο σχολείο είναι το πιο κοντό παιδί ανάμεσα στους συμμαθητές του.

 

-Εάν ένα κορίτσι ξεκινάει να έχει συμπτώματα περιόδου ή και περίοδο πρόωρα, δηλαδή κάτω από 9 χρονών.

 

Τι θα κάνει ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις:

 

Ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνει ορισμένες μετρήσεις ύψους, βάρους και περιμέτρου κεφαλιού. Θα βγάλει το συμπέρασμα βάσει ορισμένων πινάκων που υπάρχουν για να διαπιστώσει αν το παιδί έχει πραγματικά πρόβλημα και είναι παθολογικά κοντό ή απλώς είναι ένα φυσιολογικό παιδί με χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί να ζητήσει να το δει κάποιος παιδο-ενδοκρινολόγος για να κάνει εξετάσεις ή ακόμα και να ζητήσει μια ακτινογραφία του καρπού του παιδιού διότι μετρώντας τα οστά του καρπού μπορεί να διαπιστώσει την πραγματική οστική ηλικία.

Αυτό σημαίνει ότι αν η οστική λειτουργία του παιδιού είναι μικρότερη από την χρονολογική του, είναι ενθαρρυντικό και το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει.

Αν όμως η οστική λειτουργία του είναι μεγαλύτερη από την χρονολογική ηλικία τότε μπορεί να κρύβεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

 

Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να ψηλώσει

 

-Με την διατροφή του. Σε γενικές γραμμές ένα παιδί για να το βοηθήσουμε να ψηλώσει πρέπει να τρώει αρκετά γαλακτοκομικά προϊόντα δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί, τροφές οι οποίες περιέχουν ασβέστιο διότι βοηθάει στην ανάπτυξη των τροφών. Θα πρέπει να προσπαθεί να μην τρώει λιπαρά, τηγανητά και γενικά βιομηχανοποιημένες τροφές.

 

-Πρέπει να γυμνάζεται γιατί η καθιστική ζωή στερεί ύψος από το παιδί, ενώ η κίνηση και η μυική άσκηση το βοηθούν να ψηλώνει. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού και υπάρχουν άλλα τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Ο πρωταθλητισμός και οποιαδήποτε μορφή ακραίας άσκησης εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Αθλήματα τα οποία μπορεί να εμποδίσουν την επιμήκυνση των οστών είναι : η άρση βαρών, η πυγμαχία, οι υδάτινες καταδύσεις, η ενόργανη και το μπαλέτο. Εάν πρέπει ένα παιδί να ασχοληθεί μα κάποιο από αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να ο κάνει μετά την ηλικία των 2 χρονών. Αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του ύψους είναι : η κολύμβηση, το περπάτημα, το μπάσκετ και το βόλεϊ.

 

 

Τι είναι η αυξητική ορμόνη;

 

Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την χορήγηση αυξητική ορμόνης στα παιδιά για να πάρουν ύψος. Αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά για την περίπτωση του κάθε παιδιού για το αν πραγματικά είναι ένα παθολογικά κοντό παιδί ή όχι. Η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης είναι μια επίπονη και οικονομικά βαριά κατάσταση όπου το παιδί πρέπει να κάνει τουλάχιστον για 3 χρόνια σχεδόν κάθε μήνα από μια ένεση και τα τελικά αποτελέσματα του ύψους δεν είναι τόσο αναμενόμενα δεδομένου διότι θα πάρει ύψος τελικά γύρω στα 5 με 7 εκατοστά.

 

ΤΕΣΤ που μπορείτε να κάνετε για να υπολογίσετε το ύψος του παιδιού σας

 

Υπάρχει ένα τεστ που βάσει του ύψους των δύο γονιών μπορούμε να υπολογίσουμε το ελάχιστο αναμενόμενο τελικό ύψος του παιδιού. Ο τύπος αυτός λέει :

 

Για το αγόρι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και προσθέτετε 6,5 εκατοστά.

 

Για το κορίτσι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και αφαιρείτε 6, 5 εκατοστά.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

  ΜΑΡΤΙΟΣ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Προσοχή μοναχοπαίδι!»

 

Από :Λουίζα Bογιατζή  συμβουλευτική ψυχολόγος του vita

 

Είναι τα μοναχοπαίδια υπερευαίσθητα, εγωκεντρικά, κακομαθημένα; Συνήθως, όχι. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα πράγματα που οι γονείς τους πρέπει να προσέχουν.

Παιδί προνομιούχο το μοναχοπαίδι; Πολλοί πιστεύουν πως ναι. Eίναι, όμως, έτσι; Λόγω της απουσίας αδελφών, ένα μοναχοπαίδι μπορεί να αντιμετωπίσει ειδικά προβλήματα που να έχουν επιπτώσεις και στο μέλλον του. Eπειδή δεν είναι ποτέ ανώδυνο το να είναι κανείς η μοναδική αγάπη των γονιών του, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς αδέλφια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια.

Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε»
Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα». Kαι, βέβαια, μπορεί να απολαμβάνει με μεγαλύτερη αφθονία όχι μόνο το συναισθηματικό αλλά και τον υλικό πλούτο της οικογένειας, να έχει περισσότερες «ευκαιρίες». Όλα αυτά, έως ένα βαθμό, είναι πράγματι πλεονεκτήματα και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Oι παγίδες
Σήμερα, οι εποχές έχουν αλλάξει και κανείς πια δεν δίνει βάση σε αυτά που κατά καιρούς πιστεύονταν, όταν μετά τους μεγάλους πολέμους του τελευταίου αιώνα το δημογραφικό πρόβλημα ήταν τόσο μεγάλο, που τα μοναχοπαίδια αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και πολλές προκαταλήψεις ως εξ ορισμού προβληματικά, εγωκεντρικά, ακοινώνητα, ανώριμα, υπερευαίσθητα, κακομαθημένα. Σίγουρα, όμως, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς άλλα αδέλφια κρύβει ορισμένες παγίδες, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα αγαθά και τις «ευκαιρίες» που δεν μοιράζονται, δεν μοιράζονται ούτε τα οποιαδήποτε «λάθη» των γονιών και οι δυσκολίες της οικογενειακής ζωής.

H προστασία των συναισθημάτων
Eπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού. Ένας γονιός μάς διηγείται: «Eίχα περάσει τόσο άσχημα στο σχολείο, που είχα τρομερή αγωνία για την κόρη μου, όταν ήταν να πάει στην α΄ δημοτικού, ότι μπορεί να φοβάται, να την πειράξουν, να μην τα καταφέρει, να της φερθούν άσχημα τα άλλα παιδιά. Πράγματι, πήρε από την αρχή το σχολείο από φόβο, παρόλο που δεν συνέτρεχαν ιδιαίτεροι λόγοι. Έκλαιγε και πονούσε η κοιλιά της κάθε πρωί. Όποτε έβρισκα το παραμικρό πρόσχημα, την κρατούσα σπίτι. Συζητώντας το θέμα, συνειδητοποίησα ότι όλος μου ο φόβος είχε να κάνει μόνο με τις δικές μου εμπειρίες και δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το παιδί μου. Όταν κατάφερα -με πολλή προσπάθεια ομολογώ- να χαλαρώσω λίγο, η κατάσταση αμέσως βελτιώθηκε και η μικρή τα βρήκε στο σχολείο της μια χαρά».

«Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»
Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. Aυτό είναι ένα από τα πράγματα που αποφορτίζονται σημαντικά και με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά στην οικογένεια. Oι γονείς που μεγαλώνουν μοναχοπαίδι -και όχι μόνο, φυσικά- πρέπει να έχουν επίγνωση των συναισθημάτων τους και να βάζουν φρένο στις ανησυχίες τους, θέτοντας στον εαυτό τους την ερώτηση: «Aυτός ο φόβος, αυτή η στενοχώρια, αυτή η αγωνία αφορά πράγματι το παιδί μου ή είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα;».

H «θυσία» της μητέρας
Oι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού. Πέρα από την κάθε άλλο παρά ωφέλιμη αποκλειστική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο, υπάρχει και το βάρος αυτής της «θυσίας» της μητέρας, που θέλοντας και μη φορτώνει στο παιδί της. Γι’ αυτό, με σύντροφο ή όχι, η μητέρα (και ο πατέρας φυσικά) είναι καλό να έχει και μια ζωή πέρα από το παιδί της.

H αίσθηση της παντοδυναμίας
H πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tο φόβο αυτό μεγεθύνουν και οι αυξημένες απαιτήσεις -ή έστω προσδοκίες- αλλά και μεγαλομανείς φαντασιώσεις των γονιών, που βαραίνουν ιδιαίτερα στην πλάτη του μοναδικού παιδιού, αναγκαστικά μοναδικού παραλήπτη όλων των απωθημένων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους. Συμβαίνει συχνά τα μοναχοπαίδια να έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις από τον εαυτό τους και να απογοητεύονται εύκολα όταν δεν τα καταφέρνουν σε όλα τέλεια. Aν αυτή η συμπεριφορά ενισχυθεί από την υπερπροστατευτικότητα και την τελειομανία των γονιών, μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην κατοπινή ζωή τους, τόσο κοινωνικά όσο και συναισθηματικά.

H αποκλειστική σχέση με τη μαμά
H κατάσταση του μοναδικού παιδιού γίνεται ιδιαίτερα «ευάλωτη» όταν αυτό μεγαλώνει μόνο με τη μητέρα του (π.χ. έπειτα από διαζύγιο), αλλά συχνά και όταν η μητέρα -για δικούς της λόγους- μονοπωλεί (χωρίς να το συνειδητοποιεί καν πολλές φορές) τη στενή σχέση με το παιδί. Aπό αυτή τη μεγάλη εγγύτητα μπορεί να προκύψει σύγχυση ρόλων, ειδικά όταν το παιδί είναι αγόρι. Tο αρσενικό παιδί, στο οποίο η μητέρα επικεντρώνει την αγάπη και την τρυφερότητά της, γίνεται υποσυνείδητα ένα είδος «κρυφού εραστή», πολύ περισσότερο όταν η μητέρα δεν έχει ερωτικό δεσμό ή οι γονείς δεν αισθάνονται καθόλου ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλον. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, έχει μεγάλη δόση αλήθειας, ακριβώς επειδή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας περνούν έτσι κι αλλιώς μια φάση κατά την οποία προσκολλώνται με ερωτικό σχεδόν τρόπο στο γονιό του άλλου φύλου κι έχουν φαντασιώσεις ότι όταν μεγαλώσουν θα τον παντρευτούν. Πιθανές συνέπειες; Ένας έφηβος που παραμένει προσκολλημένος στη μητέρα του έπειτα από πολλές ερωτικές απογοητεύσεις (αφού καμία γυναίκα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη μαμά) ή μια έφηβη που γίνεται καθρέφτης της μητέρας της, κάτι που στην εφηβεία καταλήγει συχνά σε σκληρή και οδυνηρή και για τις δυο αντιπαράθεση, που είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί από αυτήν και να αποκτήσει αυτονομία.

Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;
Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη. Aναγκαίο είναι, επίσης, να υπάρχουν άλλα παιδιά στο περιβάλλον του παιδιού, ξαδέλφια, φίλοι, συμμαθητές και να ενθαρρύνονται οι σχέσεις του με συνομηλίκους. Aσφαλώς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για όλα αυτά και η ιδιοσυγκρασία, οι προτιμήσεις και οι φυσικές κλίσεις του κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε να κάνουμε με το ζόρι ένα εσωστρεφές παιδί υπερκοινωνικό. Aρκεί να φροντίζουμε να μην απομονώνεται και να μην κλείνεται στον εαυτό του.

Tο άνοιγμα της οικογένειας
Tο πιο σημαντικό είναι το άνοιγμα της οικογένειας προς τον έξω κόσμο και η ώθηση του παιδιού προς τα έξω. «…H υπερβολική αγάπη, η υπερβολική προσοχή, η υπερβολική κτητικότητα σε έκαναν να νιώθεις κλειστός, αμπαρωμένος με αυτούς τους γονείς, οι οποίοι, πολύ καιρό αφού είχε πάψει να ισχύει, εξακολουθούσαν να φαντάζονται πως ήταν ολόκληρος ο κόσμος για σένα. Aυτό για μένα ήταν η χειρότερη πλευρά του να είσαι μοναχοπαίδι. Eπιφανειακά οι γονείς μου φαίνονταν συνετοί. Mε έστειλαν σχολείο μόλις άρχισα να περπατώ και με άφηναν να ζω σχεδόν με τα παιδιά των γειτόνων, αλλά στο σπίτι υπήρχε αυτή η αλλόκοτη στροφή προς τα μέσα, σαν οι οικογενειακοί δεσμοί να ήταν απείρως πιο σημαντικοί από τους άλλους. Όταν δεν υπάρχει άλλος συνομήλικος στο σπίτι, όλα αυτά τείνουν να γεμίζουν το παιδί με περηφάνια…» (μαρτυρία από το βιβλίο του Winnicott, Άγγλου ψυχαναλυτή και παιδοψυχιάτρου, «Tο παιδί, η οικογένεια και ο εξωτερικός του κόσμος»).

2) ΘΕΜΑ : «Επικίνδυνο ένα στα τρία παιχνίδια»

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

 

“Ένα στα τρία παιχνίδια που προορίζονται για παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επικίνδυνο, σύμφωνα με αποτελέσματα ευρωπαϊκής μελέτης, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα.

Στο πλαίσιο της έρευνας, εξετάστηκαν στα ευρωπαϊκά εργαστήρια παιχνίδια τα οποία βρέθηκε ότι περιέχουν μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή δεν συμμορφώνονταν με άλλες απαιτήσεις του προτύπου, άρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην υγεία των παιδιών.

Επίσης, περίπου ένα στα δέκα παιχνίδια (7,5 %) που περιέχουν βαρέα μέταλλα απέτυχαν στη δοκιμασία που αφορά τα όρια μετανάστευσης των μετάλλων.

Τα στοιχεία προκύπτουν από σημερινή ενημέρωση του υπουργείου Οικονομίας, αναφορικά με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εποπτείας της αγοράς παιχνιδιών για παιδιά κάτω των τριών ετών.

Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και οι αρμόδιες αρχές άλλων 12 χωρών – μελών της ΕΕ.

Για όλες τις περιπτώσεις που εντοπίστηκαν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία, δηλαδή απαγόρευση διάθεσης στην αγορά, απόσυρση, ή/και επιβολή κυρώσεων. Πολλά από αυτά τα μέτρα κοινοποιήθηκαν ήδη στο σύστημα RAPEX του 2009 (είναι το δίκτυο αλληλοενημέρωσης των χωρών – μελών για επικίνδυνα προϊόντα πλην τροφίμων).

Αναλυτικά, οι έλεγχοι που έγιναν το 2009 και τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

-Κατά τη διάρκεια του 2009, περίπου 14.000 παιχνίδια, από 1.400 επιχειρήσεις, ελέγχθηκαν αρχικά μακροσκοπικά, από τις αρχές εποπτείας της αγοράς. Οι έλεγχοι επικεντρώθηκαν σε παιχνίδια που παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα απόσπασης μικρών τεμαχίων και τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν πνιγμό. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, περίπου 2.300 παιχνίδια, από 360 επιχειρήσεις, εξετάστηκαν με τις φορητές XRF συσκευές για την παρουσία βαρέων μετάλλων.

-576 δείγματα παιχνιδιών εξετάστηκαν σε εργαστήριο, ως προς το αν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας όπως ορίζονται στην Οδηγία για την ασφάλεια των παιχνιδιών και σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 71.1 για τις μηχανικές και φυσικές ιδιότητες.

-227 δείγματα παιχνιδιών, τα οποία βρέθηκαν, ύστερα από χρήση της φορητής συσκευής XRF (προκαταρκτική εξέταση), από τις αρχές εποπτείας αγοράς, να περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων εξετάστηκαν στη συνέχεια σε εργαστήριο ως προς τη μετανάστευση των βαρέων μετάλλων, σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 71.3 για τη μετανάστευση ορισμένων στοιχείων.

Τα αποτελέσματα των ελέγχων ανακοινώθηκαν στις 15 Απριλίου 2010, στις Βρυξέλλες και έχουν ως εξής: Τα δείγματα που ελέγχθηκαν ως προς τις μηχανικές – φυσικές απαιτήσεις του προτύπου απέτυχαν σε ποσοστό 35% να συμμορφωθούν με τις σχετικές απαιτήσεις ασφάλειας και περιέχουν είτε μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή απέτυχαν να συμμορφωθούν σε άλλες απαιτήσεις του σχετικού προτύπου και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στην υγεία των παιδιών.

Τα δείγματα παιχνιδιών που ελέχθησαν για τη μετανάστευση βαρέων μετάλλων απέτυχαν σε ποσοστό 7,5% να συμμορφωθούν με τα όρια μετανάστευσης που καθορίζονται σύμφωνα με το σχετικό πρότυπο.

Στην Ελλάδα εξετάσθηκαν 33 επιχειρήσεις, και περισσότερα από 200 δείγματα παιδικών παιχνιδιών ως προς τη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων. Σύμφωνα με τη σημερινή ενημέρωση, οι διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται από την Δ/νση Βιομηχανικής Πολιτικής του ΥΠΟΙΑΝ.

Στη συνέχεια τα μη ασφαλή παιχνίδια θα κοινοποιηθούν μέσω του συστήματος RAPEX και θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή (www.efpolis.gr).

Συστάσεις προς τους γονείς

Κατά την επιλογή ενός παιχνιδιού:

o Αγοράζετε παιχνίδια από αξιόπιστα καταστήματα και σημεία πώλησης.

o Διαβάζετε όλες τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες – ποτέ μην αγοράζετε παιχνίδια που ΔΕΝ φέρουν το σήμα CE

o Επιλέξτε τα παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία, τις ικανότητες του παιδιού και το επίπεδο δεξιοτήτων. Ποτέ μην αγοράζετε ένα παιχνίδι που φέρει προειδοποίηση ακαταλληλότητας για παιδιά κάτω των 3 ετών.

o Μην αγοράζετε παιχνίδια με μικρά αποσπώμενα κομμάτια για παιδιά κάτω των 3 ετών.

Μετά την αγορά ενός παιχνιδιού:

o Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες για τη σωστή συναρμολόγηση του παιχνιδιού και τη χρήση.

o Παρακολουθείτε τα παιδιά καθώς παίζουν.

o Βεβαιωθείτε ότι τα παιχνίδια παίζονται όπως έχουν σχεδιαστεί και σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες χρήσης. Επίσης ότι είναι κατάλληλα για την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.

o Ελέγξτε τα παιχνίδια από καιρού εις καιρόν αν εγκυμονούν κινδύνους για την για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού.

o Πετάτε όλες τις συσκευασίες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ασφυξίας.

o Τηρείτε πάντα τις οδηγίες χρήσης

o Διδάξτε στα παιδιά σας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους

o Αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας ενός παιχνιδιού στον λιανοπωλητή ή τον κατασκευαστή.

Πηγή : Web Only

 

 

3)    ΘΕΜΑ: « Δεν θέλω να πάω στον μπαμπά»

 

Λουίζα Bογιατζή συμβουλευτική ψυχολόγος  στο vita

 

 

Eνός διαζυγίου μύρια κακά έπονται… Γιατί τα παιδιά των χωρισμένων συχνά αρνούνται να δουν το «γονιό του Σαββατοκύριακου»; Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση;

Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές. Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση.

Aλλάζοντας σπίτι και αγκαλιά
Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει… αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε».
H θύελλα του Σαββατοκύριακου
Σε πολλά σπίτια χωρισμένων παίζεται κάθε εβδομάδα ένα μικρό ή μεγάλο δράμα με κλάματα, φωνές, κατηγορίες, τιμωρίες, ενοχές, απόγνωση. Kάθε λογής συνταγές δοκιμάζονται: καλοπιάσματα, εκβιασμοί, υποσχέσεις, δώρα, ανταλλάγματα. Στην ήδη τεταμένη κατάσταση του χωρισμένου ζευγαριού και της οικογένειας που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, το δράμα αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο δυνατό χτύπημα. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάνουν ένα παιδί που τα πήγαινε μια χαρά με τον πατέρα του να αρνείται να πάει να τον δει, ενώ την ίδια στιγμή τον στερείται και του λείπει;
Ποιοι υποφέρουν
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.
Tι έχει μεγαλύτερη σημασία
Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του. Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Aνάμεσα στους δύο
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού. Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που έδειχνε, πριν το διαζύγιο, να είναι περισσότερο προσκολλημένο στη μητέρα, ενώ στον μπαμπά έκανε το «δύσκολο». Όσο οι γονείς είναι μαζί, το παιδί «απολαμβάνει» αυτή την κατάσταση, έχοντας παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο την ευκαιρία να είναι και με τον πατέρα του, όσο το θέλει και το χρειάζεται. Όταν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν είναι πια δυνατό και το παιδί πρέπει να μοιράσει τον εαυτό του, να «δεχτεί» εξίσου και τους δύο γονείς, ενώ τη «μετακίνηση» από τον ένα στον άλλον δεν μπορεί να την ορίσει πια το ίδιο ανάλογα με τη διάθεσή του. Πρέπει να προσαρμοστεί σε κανόνες και προγράμματα που καθορίζουν οι άλλοι και για τα οποία ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Aντιδρά επομένως έντονα στο να πάει στον μπαμπά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάει πια. Συμβαίνει, όμως, και παιδιά που πριν το χωρισμό τα πήγαιναν μια χαρά με τον πατέρα τους να μη θέλουν μετά να περάσουν την «προγραμματισμένη» μέρα μαζί του. Kι αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δίλημμα αφοσίωσης, αισθάνονται ότι πρέπει να αποφασίσουν σε ποιον από τους δύο γονείς είναι πιο αφοσιωμένα, με ποιου τη «μεριά» είναι και δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα στους δύο. Tο δίλημμα αυτό, ο διχασμός, γίνεται πιο επώδυνο όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση μεταξύ των γονιών.
Όταν η πίεση εντείνεται
O κίνδυνος το παιδί να βρεθεί σε πολύ επώδυνη κατάσταση διχασμού και εσωτερικής σύγκρουσης είναι μεγάλος όταν ο ένας γονιός δυσφημεί στο παιδί τον άλλον. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η σύγκρουση είναι από τις χειρότερες πιέσεις που υφίσταται ένα παιδί και αυξάνει κατακόρυφα τις αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω του. Όταν ο ένας γονιός (καμιά φορά είναι και οι δύο) αισθάνεται αδικημένος, εξαπατημένος, θύμα της κατάστασης και συχνά προσπαθεί να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγό του στερώντας του την αγάπη του παιδιού, τότε βάζει το παιδί του σε ένα τρομερό δίλημμα που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει. Aκόμα λοιπόν και αν δείχνει να έχει «αποφασίσει» ότι δεν θέλει τον ένα γονιό -συνήθως τον πατέρα- επειδή τον θεωρεί υπεύθυνο για το διαζύγιο, μέσα του βρίσκεται σε σύγκρουση και δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Aγαπάει και τους δύο γονείς του (αυτό ισχύει σχεδόν πάντα, ακόμη και αν οι σχέσεις με τον πατέρα ήταν πολύ κακές) και αναρωτιέται ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, αν επιτρέπεται να αγαπάει πια αυτόν το γονιό, αν αυτός είναι «κακός» άνθρωπος. Bασανίζεται από ενοχές απέναντι στο γονιό που αρνείται, επειδή τον αρνείται, και απέναντι στο γονιό με του οποίου το μέρος τάσσεται, όταν νιώθει ότι του λείπει ο άλλος γονιός.
Πότε τα παιδιά θυμώνουν
Όλα τα παιδιά, μικρά ή μεγάλα, αισθάνονται θυμό για τους γονείς τους που χώρισαν και τον εκφράζουν με αρνητική συμπεριφορά απέναντί τους. Iδιαίτερα όμως στα μεγαλύτερα παιδιά, όταν το διαζύγιο τα βρίσκει σε προεφηβική ή εφηβική ηλικία, η άρνηση να πάνε στον μπαμπά μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι η έκφραση του θυμού τους για αυτή την οδυνηρή κατάσταση. Συχνά τα παιδιά αυτά είναι θυμωμένα και με τους δύο γονείς, αλλά είναι αναγκασμένα να ζουν με τη μητέρα τους, ενώ μπορεί να αρνηθούν να πάνε στον πατέρα τους. Άλλωστε, σε αυτή την ηλικία, που τα παιδιά διαμορφώνουν τη δική τους ηθική, εμφανίζονται ιδιαίτερα αυστηρά μπροστά σε συμπεριφορές των ενηλίκων που δεν εγκρίνουν, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν από αυτές τις συμπεριφορές θίγονται και υποφέρουν και τα ίδια. Tι πρέπει να προσέξουν οι γονείς και πώς να αντιμετωπίσουν την άρνηση του παιδιού που «δεν θέλει να πάει στον μπαμπά»;

H «βελούδινη» αλλαγή
Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου».
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.

Tα αυστηρά όρια
Παράλληλα όμως με την ελαστικότητα αυτή, οι γονείς πρέπει να δείχνουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν, όπως π.χ. το ότι ο πατέρας θέλει να έχει το παιδί του κοντά του, έστω για μία μέρα. Παρά την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει ένα παιδί, μέσα του περιμένει αυτή την επιμονή του πατέρα του και την επιβεβαίωση του πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτόν. Aλλά και η μητέρα δεν χρειάζεται να έχει αναστολές να εξηγήσει στο παιδί ότι χρειάζεται και θέλει να μείνει μόνη της, επειδή κουράζεται πολύ μέσα στην εβδομάδα – αν νιώθει έτσι φυσικά. H φάση αυτή της άρνησης του παιδιού είναι δύσκολη και ψυχοφθόρα για όλους, όμως, αν την αντιμετωπίσει κανείς με ευαισθησία, συνήθως ξεπερνιέται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

 

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

 

Τα παιδιά σας φέρνουν εκτός εαυτού και τσακίζουν τα νεύρα σας με την συμπεριφορά τους; Είναι απολύτως φυσικό! Ωστόσο, το μεγάλωμα των παιδιών γίνεται πιο εύκολο αν χαλαρώσετε λίγο και δεν χάνετε με το παραμικρό την ψυχραιμία σας. 

Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Εσείς, πάλι σίγουρα σκέφτεστε ότι «αυτό είναι εύκολο να το λες όταν είσαι έξω από τον χορό». Και τότε περνάει flashback στο μυαλό σας, τα ουρλιαχτά του στο σούπερ μάρκετ επειδή δεν του πήρατε τα πατατάκια ή το πιάτο με τα φασολάκια που έριξε στο πάτωμα επειδή δεν ήθελε να τα φάει…και πολλά άλλα. Και αμέσως μετά έρχονται οι αμφιβολίες για τις ικανότητες σας. Αισθάνεστε πιεσμένοι, προσπαθείτε να κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε, για το παιδί, το σπίτι, τον/η σύντροφο, την εργασία σας και στο τέλος, νιώθετε ανικανοποίητοι από το αποτέλεσμα και φυσικά εξάντληση. Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις τις ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά είναι παράλληλα και μικρά, κουραστικά τερατάκια που μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας 
Εσείς ως γονείς μπορείτε να εξασφαλίσετε στο παιδί σας ένα ζεστό, γεμάτο αγάπη σπιτικό και μια σωστή μόρφωση. Τα παιδιά μαθαίνουν επειδή η φύση τα έχει προικίσει με την ικανότητα να εξερευνούν το καινούργιο περιβάλλον και να εξασκούν αυτό που χρειάζονται την δεδομένη στιγμή για να εξελίξουν τις πνευματικές και σωματικές τους δεξιότητες. Σε αυτή την διαδικασία και πορεία εξερεύνησης και ανακάλυψης, το παιδί σας χρειάζεται εσάς τους γονείς ως «καθοδηγητές» του και όχι ως αυστηρούς, αγχωμένους εξεταστές. Το να είστε ήρεμοι, σημαίνει ότι έχετε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του παιδιού σας, κάτι που το έχει ιδιαίτερη ανάγκη στην φάση αυτή. Ο γονιός είναι το άτομο που θα κρατάει τα χέρια του παιδιού του ώστε αυτό να νιώσει ασφάλεια και στη συνέχεια θα του δώσει φτερά για να χαράξει τη δική του πορεία στη ζωή.

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη 
Σίγουρα αρκετά συχνά βρίσκετε αφορμές να διορθώνετε το παιδί σας. Για παράδειγμα, επειδή άργησε να ντυθεί και δεν κούμπωσε σωστά το πουκάμισό του, επειδή έχυσε το ποτήρι με το νερό την ώρα που ήθελε να σας το σερβίρει, ή επειδή ζωγραφίζοντας, εκτός από το χαρτί ζωγράφισε και το τραπέζι μαζί, κλπ. Είναι προτιμότερο να εγκαταλείψετε αυτή τη μόνιμη τάση για γκρίνια και μουρμούρα. Τα παιδιά μαθαίνουν μόνο κάνοντας λάθη. Έχουν δικαίωμα να συναντούν μικρές δυσκολίες και να παίρνουν χαρά όταν καταφέρνουν να τις προσπερνούν. Δεν πρέπει να εκνευρίζεστε με τα λάθη του. Ο θυμός σας για το φαγάκι που κατέληξε στο πάτωμα του σαλονιού πρέπει να σας περνάει γρήγορα χωρίς να γίνεται αντιληπτός από το παιδί. Από την άλλη μεριά, άνθρωπος είστε και έχετε και εσείς το δικαίωμα να ταράζεστε, αλλά προσπαθήστε να χάνετε την ψυχραιμία σας μόνο όταν το παιδί σας κάνει πραγματικά ριψοκίνδυνα πράγματα και κινδυνεύει. Είναι καλύτερο και για εσάς να μην μεγαλοποιείτε κάποια θέματα γιατί έτσι χάνετε πολύτιμες πληροφορίες για τα παιδιά σας καθώς και υπέροχες στιγμές μαζί τους. Σίγουρα ένα λερωμένο τραπεζομάντιλο δεν είναι όμορφο θέαμα για μια μαμά που γυρνάει κουρασμένη από την δουλειά της. Μπορεί όμως, αφού λερώθηκε, να γίνει αφορμή για μια υπέροχη στιγμή καλλιτεχνικής συνεύρεσης με το παιδί σας αντι να αρχίσετε το κήρυγμα ή τις φωνές. Το παιδί μαθαίνει τους κανόνες όταν είστε διατεθειμένοι να μιλήσετε και να επικοινωνήσετε ουσιαστικά μαζί του, όταν εσείς γίνεστε πρότυπο γι’ αυτό και όχι όταν εξαντλείστε σε ηθικολογίες που κουράζουν και τελικά απομακρύνουν.

3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχουν κανόνες στους οποίους πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκρίνεται η ανάπτυξη, τόσο η σωματική όσο και η συναισθηματική, των παιδιών. Μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε το παιδί σας με ο γειτονόπουλο ή με το παιδί της φίλης σας μόνο και μόνο επειδή έχουν ίδια ηλικία και κυρίως μη κάνετε το λάθος να έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνο για πράγματα που έχουν κατακτήσει ήδη τ’ άλλα παιδάκια. Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί σε σχέση με τα συνομήλικά του. Η απόκλιση από τον κανόνα είναι φυσιολογική και δεν υπάρχει κανένας λόγος να του δείχνετε την απογοήτευσή σας για κάθε του «αποτυχία».

4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο 
Σίγουρα ο ρόλος σας στην ζωή του είναι σπουδαίος, η επιρροή σας μεγάλη αλλά όχι και η μοναδική. Και άλλοι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την προσωπικότητα του παιδιού σας, όπως ένας αγαπημένος θείος,  ένας τρυφερός παππούς ή μια στοργική γιαγιά, η δασκάλα, ακόμα και η μπέιμπι σίτερ. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, η επιρροή των συνομηλίκων του, των φίλων του και συμμαθητών γίνεται τόσο έντονη που νιώθετε ότι ο ρόλος σας απαξιώνεται από το παιδί και ότι «χάνετε έδαφος» στην  επιρροή σας πάνω του. Αυτό μπορεί να σας δημιουργήσει κάποια σύγχυση και ταραχή. Το να παραμείνετε όμως ήρεμοι σημαίνει ότι έχετε αίσθηση της αξίας σας για το παιδί, γιατί όπως και να έχει είσαστε τα πιο σημαντικά πρόσωπα γι’ αυτό. Έχετε να «καλωσορίσετε» το μεγάλωμά του το οποίο θα εμπεριέχει και άλλα άτομα, να στέκεστε πλάι του και να καμαρώνετε την εξέλιξή του.

5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά 
Θυμηθείτε, τίποτα δεν μένει όπως είναι. Ακόμη και η ταλαιπωρία και η αϋπνία των πρώτων μηνών με το μωρό, κάποια στιγμή τελειώνει. Εσείς, βέβαια, που ξυπνάτε τέσσερις και πέντε φορές  κάθε βράδυ λόγω της γκρίνιας του, πιστεύετε ακράδαντα ότι δεν θα ξανακοιμηθείτε ποτέ ξανά ήσυχα το βράδυ. Ωστόσο αυτό είναι ένα στάδιο της ανάπτυξής του που θα περάσει, όπως και η τρομερή ηλικία των δύο χρονών με την άρνηση και τα άπειρα «όχι» ή η φάση όπου θα πρέπει να απαντάτε στα εκατοντάδες «γιατί;» του παιδιού σας. Οι ηλικίες αυτές φαντάζουν δύσκολες αλλά ταυτόχρονα είναι μαγικές στην ανάπτυξη των παιδιών σας. Μέσα από τα άπειρα «γιατί» τους βλέπετε την αγωνιώδη προσπάθειά τους να μάθουν για τον κόσμο, να τον κάνουν οικείο. Μην ανυπομονείτε απλά να περάσουν αυτά τα στάδια και τα παιδιά σας να μεγαλώσουν. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, ζήστε το! Με τρυφερή ματιά παρακολουθήστε τα βήματά τους, με εμπιστοσύνη και υπομονή!

6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος 
Ως γονείς θέλετε να κάνετε πάντα το σωστό. Άλλωστε, το παιδί σας χρειάζεται μια πλούσια προσεγμένη διατροφή, πολλά ερεθίσματα και στήριξη και μια ισορροπημένη δόση αγάπης και εξουσίας. Εξίσου μεγάλη ενέργεια, όμως, χρειάζεται και το σπίτι σας, η δουλειά σας και η σχέση με τον σύντροφό σας. Η ζωή σας έχει μεγάλες απαιτήσεις και εσείς τρέχετε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ανταποκριθείτε σ’ αυτές με τον καλύτερο τρόπο. Τι γίνεται λοιπόν όταν το παιδί σας φτύνει το γεύμα που εσείς ετοιμάσατε γι’ αυτό με τόσο κόπο κι αγάπη; Ή όταν για τρίτη φορά μέσα με μια ώρα τρέχει πάνω στο χαλί ή στο φρεσκοκαθαρισμένο πάτωμα με τα λασπωμένα του παπούτσια;  Χρειάζεται να καταλάβετε γιατί το παιδί σας φέρεται με αυτόν τον τρόπο. Η πιο εύκολη απάντηση είναι ότι θέλει να κάνει τη ζωή σας δύσκολη. Αυτή όμως είναι μια  απάντηση που αδικεί τόσο εσάς όσο και το παιδί σας. Μήπως οι κανόνες δεν έχουν γίνει κατανοητοί; Μήπως διεκδικεί περισσότερο χρόνο από εσάς που του είστε σημαντικοί και του λείπετε; Μήπως έχετε περιοριστεί στην απλή μετάδοση των κανόνων χωρίς πραγματικά να το ακούσετε; Όλα αυτά βέβαια σχετίζονται και με την ηλικία του παιδιού. Στη βρεφική και νηπιακή ηλικία, είναι αναμενόμενο να φτύσει το φαγητό στο πάτωμα ή και να ζωγραφίζει με την κρέμα στο πιάτο. Ακόμη και όταν έχει προκληθεί ο χαμός, μπορείτε να του αναθέσετε, το καθάρισμα με εμπιστοσύνη ότι είναι υπεύθυνο και ότι θα τα καταφέρει και σε καμία περίπτωση με μορφή τιμωρίας. Θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι η οικογενειακή ζωή γίνεται καλύτερη όταν δεν αναζητάτε με υστερία την τελειότητα. Οι ήρεμοι γονείς μεγαλώνουν πιο ευτυχισμένα παιδιά.

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας. 

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια)

2)Θέμα: «Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!» από την ιστοσελίδα imommy

 

Ένα από τα μεγαλύτερα site του κόσμου, το ivillage του δικτύου NBC, ζήτησε από τους καλύτερους αμερικανούς παιδοψυχολόγους να επιλέξουν ανάμεσα στις πολλές συμβουλές που δίνουν στους γονείς-πελάτες τους την πιο σημαντική. Κι εκείνοι κατέληξαν στις ακόλουθες:

1. Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί
«Ο νούμερο  1 κανόνας είναι να θυμόμαστε ότι τα παιδιά εκφράζουν ό,τι σκέφτονται, νιώθουν και χρειάζονται μέσα από τη συμπεριφορά τους», σύμφωνα με τη Δρ. Σάρα Κλάγκσμπουργκ, ψυχοθεραπεύτρια στη Ν. Υόρκη. Ακόμα κι όταν κάνουν το αντίθετο από αυτό που ζητήσαμε, κάτι θέλουν να μας πουν. Δουλειά του γονιού είναι να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από κάθε συμπεριφορά.

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι
«Όταν περνάτε χρόνο με το παιδί, κάντε ό,τι είναι δυνατό για να είστε πραγματικά κοντά του –ακόμα κι αν διαθέτετε μόνο ένα λεπτό», λέει ο Δρ. Ντέιβις. «Το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι η προσοχή και ο χρόνος σας.

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»
Για έναν ενήλικα, το να σπάσει ένα μπισκότο δεν είναι και τίποτα σημαντικό. Για τα παιδιά όμως είναι μια ένδειξη ότι ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα. Δεν το περιμένουν, δεν το επιθυμούν και δεν έχουν τον τρόπο να το διαχειριστούν. Σκεφτείτε το κάθε φορά που σπεύδετε να υποτιμήσετε τα συναισθήματα των παιδιών σας,

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει
Αντί να πείτε «γιατί πέταξες κάτω το παιχνίδι;», πείτε «πέταξες κάτω το παιχνίδι σου για να τραβήξεις την προσοχή της μαμάς; Ξέρω ότι θέλεις να παίξουμε μαζί αλλά πρέπει να περιμένεις λίγο μέχρι να αλλάξω πάνα στο αδερφάκι σου». Όταν το παιδί διαπιστώνει ότι αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς του συμβαίνει, νιώθει ότι είστε κοντά του και το στηρίζετε.

5. Ρίξε τους ρυθμούς
«Προσπαθήστε να επικρατούν στο σπίτι σας χαλαροί ρυθμοί», λέει η Δρ. Γιοχάνα Έργουιτζ, σύμβουλος γονέων στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Resources for Infant Educators. Γιατί πρέπει να αλλάξετε πάνα στο μωρό μέσα σε μισό λεπτό; Αφιερώστε χρόνο σε ό,τι κάνετε, εξηγώντας στο παιδί τι συμβαίνει σε κάθε βήμα της διαδικασίας και περιμένοντας τη δική του αντίδραση. Με αυτό τον τρόπο, ακόμα και μια βαρετή δουλειά του σπιτιού μπορεί να γίνει μια ευκαιρία να δεθείτε με τα παιδιά σας και να τα κάνετε να σας εμπιστεύονται.

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει
Το κλάμα δεν είναι κάτι κακό. Είναι ο τρόπος που έχουν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τις ορμόνες του στρες. Γι’ αυτό συνήθως νιώθουν πιο ήρεμα μετά από ένα κλάμα. Αντί να το παρακαλάτε να σταματήσει, εξηγήστε του ότι μπορεί να κλάψει, εάν αυτό θέλει, κι ότι θα περιμένετε μέχρι να ηρεμήσει.

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά»
«Ο τέλειος γονιός απλά δεν υπάρχει, γι’ αυτό εάν προσπαθείτε να γίνετε τέλεια μαμά θα καταλήξετε να νιώθετε απογοητευμένη, τόσο από τον εαυτό σας όσο και από το παιδί σας», λέει η Σούζαν Λάντον, οικογενειακή θεραπεύτρια στο Λος Άντζελες. Αποδεχτείτε ότι θα κάνετε λάθη και θα μαθαίνετε από αυτά. Σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλες μαμάδες. Ούτε εκείνες είναι τέλειες, όπως νομίζετε.

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές
Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι άθλημα αντοχής όχι ταχύτητας. Εάν επιλέξετε να πιείτε καφέ με τις φίλες σας αντί να πάτε το παιδί να δει τη νέα ταινία της Disney, αποδεχτείτε το και φροντίστε να αναπληρώσετε την επόμενη μέρα ή έστω… κάποια μέρα! Μην ξεχνάτε ότι η δική σας ευτυχία είναι εξίσου σημαντική.

9. Παραδέξου τα λάθη σου
Εάν πιστεύετε ότι βάλατε τις φωνές χωρίς λόγο, τραβήξατε το παιδί από το χέρι πολύ απότομα ή είπατε κάτι που δεν έπρεπε, δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει και μετά εξηγήστε στο παιδί τι ακριβώς συνέβη. Εάν θέλετε να λέει «συγνώμη» όταν κάνει λάθη, θα πρέπει πρώτα να το ακούσει από εσάς.

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα
Αντί να επιδιώκετε να «χτίσετε» το χαρακτήρα του παιδιού σας, προσπαθήστε να ανακαλύψετε ποιος είναι. Κι αποδεχτείτε τον, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό ακριβώς που είχατε στο νου σας.

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι κρατούν το τιμόνι της ζωής τους. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνουν στ’ αλήθεια, γι’ αυτό βοηθήστε τα να προετοιμαστούν. Δώστε τη δυνατότητα στο παιδί να διαλέγει –αλλά μέσα από ένα μικρό αριθμό επιλογών (π.χ. «θέλεις αύριο να φάμε αρακά ή φασολάκια;»). Η ηλικία του παιδιού θα καθορίσει πόση «εξουσία» θα του αφήσετε.

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση
Η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και το παιδί πρέπει να το μάθει αυτό από μικρή ηλικία. Ακόμα κι αν σας είναι δύσκολο να το βλέπετε να πικραίνεται, αφήστε το να το βιώσει. Εάν, για παράδειγμα, ο πύργος που φτιάχνει με τα τουβλάκια του γκρεμιστεί, κατανοήστε πόσο δυσάρεστο είναι για το παιδί (βλ. Νο 3), αφήστε το να κλάψει εάν θέλει (βλ. Νο 6) και δείξτε του με ποιο τρόπο μπορεί να τον ξαναφτιάξει πιο γερό!

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για την εξέλιξη του εγκεφάλου, τη συγκέντρωση, την ανάπτυξη και την ξεκούραση του παιδιού. Δείτε εδώ πόσες ώρες πρέπει να κοιμάται ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του. 

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί
Μην του πείτε ότι πηγαίνετε στον παιδότοπο ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται να πάτε στον οδοντίατρο. Ακόμα κι όταν η αλήθεια θα το αναστατώσει, είναι πιο σημαντικό να ξέρει ότι μπορεί πάντα να σας εμπιστεύεται, αλλά και να προετοιμάζεται ψυχολογικά για ό,τι πρόκειται να αντιμετωπίσει.

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος
Να θυμάστε ότι η συμπεριφορά του παιδιού δεν αντικατοπτρίζει σε κάθε περίπτωση τη δική σας δουλειά ως γονείς. Ακόμα κι αν χτυπιέται στο πάτωμα στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ ή αρνείται πεισματικά να βγει από το αυτοκίνητο μπροστά σε όλο τον κόσμο, κανείς δεν σκέφτεται ότι είστε κακή μαμά. Ίσως απλώς να πεινάει ή να νυστάζει.

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά
Το καθημερινό πρόγραμμα και η ρουτίνα κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια γιατί έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι κάποια πράγματα είναι απολύτως προβλέψιμα. Το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά τα θέματα πειθαρχίας. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι οι κανόνες και ότι ισχύουν κάθε φορά.

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις
Πειράζει πραγματικά εάν θέλει να βάλει πάλι το ίδιο μπλουζάκι; Ή εάν πιάσει την πίτα με το χέρι στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τα πεθερικά; Σκεφτείτε πότε κάτι είναι τόσο σημαντικό που σηκώνει αντιρρήσεις και πότε μπορείτε απλώς να αφήσετε το παιδί να κάνει ό,τι το ευχαριστεί.

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει
Πόσες φορές δεν λέμε «δεν έχεις τίποτα», ενώ έχει μόλις πέσει και χτυπήσει. Συνήθως το κάνουμε με την ελπίδα ότι υποβιβάζοντας τη σημασία ενός γεγονότος θα βοηθήσουμε το παιδί να το χειριστεί πιο εύκολα. Έτσι, όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά νιώθει το παιδί μας.

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
Οι πιο πολλοί γονείς διαπιστώνουν ότι όλα κυλούν πιο εύκολα με το δεύτερο παιδί τους, επειδή έχουν λιγότερο άγχος και αγωνία για ό,τι γίνεται και περισσότερη διάθεση να απολαύσουν κάθε στιγμή μαζί του. Θυμηθείτε: ποτέ δεν υπάρχει ο σωστός ή ο λάθος τρόπος. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και φροντίστε να περνάτε καλά κάθε μέρα σας ως γονείς.

20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό
Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

-

 

3)Θέμα: «Ζήλεια και παιδί. Συμβουλές σε γονείς»

Μαίρη Δήμου, Κλινική Ψυχολόγος   από την ιστοσελίδα paidiatros

 

 

 

 

 

 

Τι είναι η ζήλια;
Η ζήλια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν πιστεύει πως ένας άλλος είναι ανώτερος από εκείνον ή αγαπιέται περισσότερο από εκείνον.

Η ζήλια είναι κάτι το «κακό», κάτι το οποίο μπορούμε να αποφύγουμε;
Όχι! Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Το παιδί δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του. Είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μια άριστη εμπειρία να ξεπεράσει το παιδί τον εαυτό του, να προοδεύσει και να δομηθεί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ΄αδέλφια είναι και συναγωνισμός, που βοηθά τα παιδιά μιας οικογένειας να μεγαλώσουν. Η ζήλια είναι ο θεμέλιος λίθος της εικόνας του εαυτού μας, αλλά και της αποδοχής του εαυτού μας. Ο αδελφός ή η αδελφή παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού. Ο «άλλος» επιτρέπει στο κάθε παιδί να αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα, μέσω του εντοπισμού της διαφοράς και της ομοιότητας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια; 
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους από τα παιδιά. Ορισμένα εκφράζουν το φόβο πως τα αγαπούν λιγότερο με απόσυρση, άλλα με επιθετικότητα ή διαταραχή της συμπεριφοράς. Κάποια επιλέγουν να απομονωθούν, ενώ άλλα παλινδρομούν και φέρονται σα «μικρότερα».

Παίζει ρόλο η θέση στη σειρά γέννησης του παιδιού, στην ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας;
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί της οικογένειας, όποια κι αν είναι η θέση του! Πόσο τυχερό δηλαδή πρέπει να αισθάνεται ένα παιδί που μοιράζεται το δωμάτιο, τα παιχνίδια ή τη σημασία των γονιών και των συγγενών του με τ΄αδέλφια του;
Ο πρωτότοκος χάνει το θρόνο του, ζηλεύει την τρυφερότητα που δείχνουν οι γονείς προς τον «εισβολέα», το δευτερότοκο. Από τη μεριά το, ο δεύτερος ζηλεύει τα προνόμια που απολαμβάνει ο μεγαλύτερος, λόγω της ηλικίας του. Αν γεννηθεί και τρίτο παιδί, ο δευτερότοκος μεταμορφώνεται σε «μεσαίο» και αναρωτιέται γιατί να έχει έναν πιο μεγάλο που του λέει τι να κάνει κι έναν πιο μικρό που είναι φοβερά χαϊδεμένος. Ο μικρός πάλι, ζηλεύει αυτά που οι άλλοι δυο γνώρισαν προτού ο ίδιος γεννηθεί και … πάει λέγοντας …
Η ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ευφυία των παιδιών, τα όρια αντοχής τους στην αποστέρηση και τις σχέσεις που το καθένα έχει με τους γονείς του, καθώς και από τις αντιδράσεις των γονιών στις πρώτες εκδηλώσεις της ζήλιας τους.

Ποια θεωρείται η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στ΄αδέλφια, ώστε η ζήλια να είναι λιγότερη;
Οι νέες έρευνες δείχνουν ότι η ιδανική διαφορά ηλικίας είναι έξι με εφτά χρόνια. Είναι η ηλικία που
(α) μειώνεται η επιθετικότητα
(β) το παιδί είχε το χρόνο να δημιουργήσει τις προσωπικές του οικογενειακές αναμνήσεις
(γ) έχει κερδίσει την αυτονομία του και
(δ) έχει ήδη φίλους, εκτός από γονείς και έτσι έχει λιγότερο ανάγκη την παρουσία τους.

Η ζήλια έχει την ίδια ένταση ανάμεσα στ΄αδέλφια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου;
Όταν το φύλο είναι το ίδιο, οι ανταγωνισμοί είναι εντονότεροι στο πλαίσιο της αδελφικής σχέσης. Οι συγκρίσεις είναι πιο άμεσες σε όλους τους τομείς και αφορούν τη σχολική επίδοση, τις αθλητικές επιδόσεις, την ομορφιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. Ο ανταγωνισμός για την απόσπαση της προσοχής του γονιού είναι συχνά τρομακτικός!
Στην περίπτωση που τ΄αδέλφια είναι διαφορετικού φύλου, υπάρχει και η δικαιολογία ότι ο άλλος είναι όντως «διαφορετικός» και έτσι μειώνονται κάπως οι συγκρίσεις. Όμως και πάλι δε θα αποφευχθούν οι διαμάχες εξαιτίας των διαφορετικών προσανατολισμών λόγω φύλου και των διαφορετικών ενδιαφερόντων. Εδώ μεγάλο ρόλο , θα παίξουν και οι «προτιμήσεις» της μαμάς και του μπαμπά προς κάποιο από τα παιδιά τους.

Δίνω περισσότερη σημασία στο πρώτο (ή στο μεσαίο ή στο μικρό ή στο τέταρτο…) και όμως αυτό πάλι ζηλεύει! Πού κάνω λάθος σαν γονιός;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Η ζήλια δεν είναι παρά μια εκδήλωση πόνου και μια έκκληση για βοήθεια και καλοσύνη από τον ενήλικα. Το παιδί που ζηλεύει αγαπά και μισεί συγχρόνως. Αν οι γονείς δεν κάνουν τραγικά λάθη, όπως καταστολή και τιμωρία της εκδήλωσης της ζήλιας ή διάπραξη αδικίας, η επιθετική συμπεριφορά εξαλείφεται.
Η έκφραση της ζήλιας εκφράζει και τη γενικότερη δομή της οικογένειας που χτίζεται γύρω από εφτά μεγάλους άξονες: (1) τη συζυγική σχέση, (2) τη σχέση των γονιών με καθένα από τα παιδιά τους, (3) τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, (4) τη σχέση της οικογένειας με τον έξω κόσμο, (5) τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών, (6) το διαθέσιμο οικογενειακό χρόνο και (7) το σύστημα διαπαιδαγώγησης που υιοθετεί η οικογένεια.
Κάθε αδελφική σχέση είναι ιδιαίτερη και χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των γεννήσεων, το φύλο, τις περιστάσεις της γέννησης και τον αριθμό των παιδιών που την αποτελούν, τη φύση και την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την άποψη του γονιού για το κάθε παιδί…

Είναι φανερό πως για να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια θα πρέπει να δούμε το θέμα , όχι μόνο από την άποψη του «πόση σημασία» δίνουμε στο παιδί που ζηλεύει, αλλά και από την άποψη της γενικότερης μας στάσης απέναντι στην αδελφική σχέση.
Πώς θα αντιμετωπίσω τη ζήλια του παιδιού μου; 
Ακολουθούν κάποιες πρακτικές εισηγήσεις:
• Ασχοληθείτε εναλλάξ με τα παιδιά σας. Θα πρέπει να φροντίσετε να υπάρχει ισορροπία και να διαθέσετε ξεχωριστό χρόνο σε όλα τα παιδιά της οικογένειας
• Μην υποχρεώνετε το πρωτότοκο παιδί να «μεγαλώσει» απότομα. Αφήστε το να ζει σαν παιδί της ηλικίας του, δώστε του καμιά φορά την άδεια να είναι «μικρό»
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να εκφράσει όλα όσα νιώθει και δείξτε κατανόηση και τρυφερότητα. Μην επιβεβαιώνετε άθελα σας αυτό που το παιδί φοβάται, δηλαδή την απώλεια της αγάπης σας
• Αποφύγετε τις συγκρίσεις (για ομορφιά, σχολική επίδοση, αθλητικές επιδόσεις κ.λ.π.). Δεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας!
• Αφήστε κάποιες φορές το νεογέννητο με τους παππούδες ή με κάποιους φίλους. Έτσι θα μπορέσετε να αφιερώσετε τον ελεύθερο χρόνο σας στα άλλα σας παιδιά
• Ας έχει το κάθε παιδί και τα δικά του παιχνίδια, το δικό του χώρο (δωμάτιο ή έστω μια γωνιά ή ένα συρτάρι αποκλειστικά δικό του…). Τα αδέλφια δεν είναι απαραίτητο να τα μοιράζονται όλα και να παίζουν συνεχώς μαζί!
• Αφήστε το πρωτότοκο να αναλάβει περισσότερα καθήκοντα, αν είναι έτοιμο, αντίστοιχα όμως θα πρέπει να απολαμβάνει περισσότερα προνόμια και περισσότερη ελευθερία
• Μην κρύβεστε και μη λέτε ψέματα! Εκφράστε την ξεχωριστή αγάπη σας προς όλα τα παιδιά σας, χωρίς να φοβάστε την αντίδρασή τους
• Χρειάζεται σαφήνεια και ακρίβεια στη ρύθμιση της επικοινωνίας στην οικογένεια (ποιος μιλά και πότε, κανείς δε διακόπτεται…). Η συνεργασία στις οικιακές εργασίες, η διάταξη των θέσεων στο αυτοκίνητο και στο τραπέζι, η σειρά στο μπάνιο και στον ύπνο, το ποιος παίρνει δώρο όταν ένα από τα παιδιά γιορτάζει(!) κ.λ.π., κ.λ.π. θα πρέπει να διευθετηθούν πολύ συγκεκριμένα
• Αποφύγετε τις παγίδες του «ποιος άρχισε» και του «ποιος φταίει». Δε γίνεται να φταίει πάντα ο μεγάλος ή πάντα ο μικρός… Στηρίξετε την ικανότητα των παιδιών να βρίσκουν μόνα τους τη λύση. Τα αδέλφια πρέπει να βρουν την τάξη μόνα τους, μέσα από την εμπειρία. Μη λαμβάνετε θέση και εκφράστε την απεριόριστη αγάπη σας και στο «δύσκολο» παιδί σας. Βοηθήστε το να αποδεχτεί τη θέση και την πορεία του. Αν συστηματικά χειραγωγείται συναισθηματικά από τ’ αδέλφια του κάποιο παιδί σας, βοηθήστε το να αντιδράσει και να αναπτύξει τις συναισθηματικές του άμυνες. Αν τίθεται θέμα ασφάλειας ή συστηματικής εκμετάλλευσης, τότε παρεμβαίνετε χωρίζοντας απλώς τους «μονομάχους»
• Θέστε σαφείς κανόνες που θα εμποδίσουν την επιθετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Για παράδειγμα: το μεγαλύτερο παιδί δε χτυπά το μικρότερο, έχει όμως το δικαίωμα να αμυνθεί εφόσον εκείνο του επιτεθεί, ή απαγορεύονται οι βρισιές, τα επίθετα, οι κλωτσιές, οι δαγκωματιές, η ρίψη αντικειμένων κ.λ.π.
• Δεχτείτε όλα τα συναισθήματα των παιδιών σας, αλλά συγχρόνως βάλτε όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά, θέτοντας λογικές και σταθερές συνέπειες
• Με λίγα λόγια:
1. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας
2. Δώστε απλόχερα αγάπη
3. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Μια φορά μεγαλώνουν και σας χρειάζονται…
4. Παρεμβαίνετε μόνο εκεί που είναι απόλυτα αναγκαίο
5. Θέστε ξεκάθαρα όρια και αφήστε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες από την παράβασή τους
6. Αποδεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας και προπαντός
7. Ξεπεράστε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, στην οποία όλοι είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι!!!

 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 

1)Θέμα: «Πονόλαιμος στα παιδιά: Συμπτώματα και άμεση αντιμετώπιση»

 

Από την ιστοσελίδα imommy, Σιμέλα Κολαγκελέ σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

Ο πονόλαιμος κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και συνοδεύεται από ελαφρύ πόνο στην κατάποση, κόκκινες και φουσκωμένες αμυγδαλές και συχνά ελαφρύ πυρετό. Συνήθως τα συμπτώματα δεν κρατάνε πολύ και υποχωρούν έπειτα από 3-4 μέρες. Αν όμως ο πόνος επιμένει και είναι συνεχής ή επικεντρώνεται σε ένα σημείο, τότε  πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο οπότε και θα πρέπει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο  μας.

Συχνότερα αίτια πονόλαιμου

-Κρυολόγημα ή γρίπη

-Αναπνοή από το στόμα που μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και ερεθισμό του λαιμού

-Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα

-Λοιμώδης μονοπυρήνωση

-Ιογενής φαρυγγίτιδα

Πώς θα αντιμετωπίσουμε σωστά τον πονόλαιμο

- Άφθονα υγρά (νερό, φρέσκοι χυμοί), ζεστά ροφήματα (τσάι του βουνού με μέλι) και σούπες (κοτόσουπα). Το τσάι με μέλι και λεμόνι είναι μια δοκιμασμένη συνταγή.
Τα υγρά βοηθούν στην ρευστοποίηση και στην αποβολή των εκκρίσεων από τον λαιμό και την μύτη ενυδατώνοντας τον οργανισμό. Ιδανικά θα πρέπει να είναι ζεστά, αλλά όχι καυτά, καθότι σε αυτή την περίπτωση ο πονόλαιμος θα γίνει πιο έντονος

-Μέλι: Το μέλι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ανθεκτικών, στα αντιβιοτικά, βακτηρίων. Για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, προσθέτουμε μια της σούπας μέλι σε ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα

-Κάντε γαργάρες αρκετές φορές την ημέρα με ζεστό αλατούχο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)

-Καραμέλες ή παστίλιες από το φαρμακείο, αυξάνουν την παραγωγή σάλιου και καταπραΰνουν την ξηρότητα του λαιμού, ενώ έχουν αντισηπτικές  και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες

-Υγραντήρας για ενυδάτωση του ξηρού λαιμού

-Παυσίπονο

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με τον γιατρό

-Πυρετό πάνω από 38,5°C

-’Ασπρα στίγματα στις αμυγδαλές

-Υπερβολική παραγωγή σάλιου στα παιδιά

-Διογκωμένους λεμφαδένες

-Δύσπνοια ή δυσκολία κατάποσης

Μπορεί να γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα το παιδί μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε μόνοι μας αντιβίωση στο παιδί μας.  Η λήψη αντιβιοτικών γίνεται μόνο έπειτα από εξέταση και εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

 

 

2) Θέμα : « Δυσφαγία σε βρέφη και παιδιά: Πώς την αντιμετωπίζουμε?»
Από την ιστοσελίδα iatronet  και την λογοπαθολόγο-δυσφαγιολόγο Μπαρμακέλλη Ολυμπία.

 

Η σωστή και ολοκληρωμένη χωρίς ελλείματα σίτιση είναι ιδιαίτερα σημαντική στη βρεφική και παιδική ηλικία. Όλα τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης, ώστε να αναπτυχθούν και να είναι υγιή.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η φτωχή και πλημμελής διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα από 0 έως 3, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και τη νευρολογική ανάπτυξη του παιδιού. Για το λόγο αυτό, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σίτισης-κατάποσης βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας να αναπτυχθούν επαρκώς (failure to thrive). Tα παιδιά αυτά είναι:

• πρόωρα λιποβαρή νεογνά
• παιδιά με διαταραχή στη συνέργεια του θηλασμού, κατάποσης και αναπνοής
• παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο διάστημα
• παιδιά με ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας
• παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά-δομικά προβλήματα
• παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και
• λιγότερο συχνά παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυϊας.

Η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης- κατάποσης, δηλαδή της σίτισης συνολικά αυτών των παιδιών από τον ειδικό λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο πραγματοποιείται με σκοπό να απαντήσει σε 5 βασικές ερωτήσεις:

• είναι ασφαλής;
• είναι επαρκής;
• είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη;
• είναι ευχάριστη; και
• χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Μένοντας στο τελευταίο ερώτημα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιασθεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης (στοματικό, φαρυγγικό, οισοφαγικό). Για το λόγο αυτό εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες στην αξιολόγηση και αντιμετώπισή της. Οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: παιδονευρολόγος, παιδογαστρεντερολόγος, παιδοωτορινολαρυγγολόγος, παιδοπνευμονολόγος, παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού. Άλλες ειδικότητες που συμμετέχουν στη διεπιστημονική ομάδα είναι ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής και ο κλινικός διατροφολόγος.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια τη σημασία του γονέος/ τροφού σε αυτήν την ομάδα, ο οποίος θα εκπαιδευτεί να βοηθήσει το παιδί, ώστε να σιτισθεί με ασφάλεια καλύπτοντας τις βασικές διατροφικές, αναπτυξιακές και ψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο λογοθεραπευτής-δυσφαγιολόγος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέλη αυτής της ομάδας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού να σιτισθεί στοματικά με ασφάλεια, καθώς και για το σχεδιασμό του προγράμματος παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα βοηθήσουν στο σχηματισμό του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η Arvedson (1993) αναφέρει τα πιο συνήθη κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι:

• έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης
• αδύναμες θηλαστικές κινήσεις
• αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά τη διάρκεια της σίτισης
• αυξημένη έμεση ή επαναλαμβανόμενος βήχας κατά τη σίτιση
• έναρξη νέας δυσκολίας σίτισης- κατάποσης
• διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης
• σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση
• ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης
• ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση
• λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση
• διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’
• απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης
• έμετοι
• ρινική ανάρροια
• αυξημένη σιελόρροια.

Η πρόωρη εκτίμηση και παρέμβαση για την αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης στα βρέφη και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι

• οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας και για το λόγο αυτό επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας
• οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής και
• διότι η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το παιδί δεν αποτελεί την «ανατομική μινιατούρα ενός ενήλικα» ούτε βεβαίως είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις ανάγκες του αυτόνομα. Αυτό σημαίνει πως οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και άρτια ενημερωμένοι, όταν δουλεύουμε με παιδιά που παρουσιάζουν δυσφαγία, αναγνωρίζοντας τους προσωπικούς μας περιορισμούς και επιδιώκοντας την κάλυψη αυτών μέσα από εποπτικές μεθόδους και μεθόδους συνεχιζόμενης εκπαίδευσης.

Ειδικοί και γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται με ένα και μοναδικό στόχο: την επιτυχή ανάπτυξη του παιδιού. Η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα, προνοητικότητα και πάνω από όλα αγάπη. Η σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η οικογένεια νοιώθει απομονωμένη, ότι κρίνεται και φοβάται την αποτυχία. Συνήθως έχει δοκιμαστεί αρκετά, πριν φτάσει στο λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο και τον αντιμετωπίζει συχνά με αμφιβολία ή με αυξημένη προσδοκία. Ο λογοθεραπευτής- δυσφαγιολόγος πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού και της οικογένειάς του καθώς και τους περιορισμούς τους αναλύοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πώς να προετοιμάσουμε το παιδί μας για τον ερχομό του μωρού »

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου σε συνεργασία με την  ΒΕΝΙΑ ΔΕΛΗΚΑΤΕΡΙΝΗ, σύμβουλο γονέων Aware Parenting, εμψυχώτρια θεατρικής έκφρασης.

O ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι μια εκπληκτική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αλλαγή, στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν οι γονείς και ακόμα περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέρφια. Όπως σε κάθε αλλαγή, η κατάλληλη προετοιμασία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν καλύτερα. Χωρίζοντας την προετοιμασία σε  τρεις διαφορετικές χρονικά φάσεις -την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την επιστροφή στο σπίτι-, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τα νέα συναισθήματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο.

Στην εγκυμοσύνη
«Είμαι έγκυος!»
Εσείς και ο σύντροφός σας μάθατε τα ευχάριστα νέα: Είστε έγκυος! Πότε είναι, όμως, η στιγμή να το μοιραστείτε και με το παιδί σας; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιώσετε τα νέα· ως εκ τούτου, όταν είστε έτοιμοι να το ανακοινώσετε στον περίγυρό σας, είναι και η κατάλληλη στιγμή να το πείτε και στο παιδί.
«Μαμά, τι είναι η εγκυμοσύνη;» 
Βάλτε το παιδί στο κλίμα της νέας κατάστασης διαβάζοντας μαζί του βιβλία που δείχνουν τις φάσεις της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξη του παιδιού μέσα στη μήτρα ή δείξτε του δικές του φωτογραφίες ή DVD από κάποιον υπέρηχο. Όσο θα πλησιάζει ο τοκετός, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας σε έναν υπέρηχο, για να δει το αδερφάκι του την ώρα της εξέτασης.
Ένα (κλαψιάρικο) μωρό στο σπίτι 
Συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει το παιδί προσδοκίες λέγοντάς του ότι σύντομα θα έχει ένα αδερφάκι να παίζει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική και αυτό απογοητεύει το παιδί. Προετοιμάστε το, λοιπόν, λέγοντάς του την αλήθεια. Πείτε του ότι ένα βρέφος είναι ευάλωτο και απόλυτα εξαρτημένο από τους γονείς του και κυρίως από τη μαμά του. Μιλήστε του για τον θηλασμό και την ανάγκη του μωρού να είναι στην αγκαλιά της μητέρας του. Εξηγήστε του επίσης ότι είναι πιθανό να κλαίει πολύ, αφού αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί σας.
Κρατήστε τη ρουτίνα 
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον τοκετό προσπαθήστε να τηρείτε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα της οικογένειας. Δεν είναι η στιγμή για αλλαγές, όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή η διακοπή της πιπίλας. Τέτοιου είδους μεταβάσεις καλό είναι να γίνονται τον πρώτο καιρό της εγκυμοσύνης ή μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, αφού το παιδί έχει τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Στον τοκετό
Αδερφάκι προσεχώς! 
Όταν θα πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί με ακρίβεια για την απουσία σας. Να προσδιορίσετε το ακριβές διάστημα που θα λείψετε από το σπίτι και το πότε θα επιστρέψετε μαζί με το μωρό. Εφόσον ο τοκετός δεν είναι προγραμματισμένος, όσο θα πλησιάζει η πιθανή ημερομηνία τοκετού θα χρειαστεί το παιδί να γνωρίζει ότι το αδερφάκι του μπορεί να έρθει στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο και ότι θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να έρθει το πρόσωπο που θα το φροντίζει και θα είναι μαζί του όσο η μαμά θα λείπει στο μαιευτήριο.
Η μαμά λείπει
Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει από πριν με ποιον θα μείνει όσο η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι στο μαιευτήριο. Είναι σημαντικό να πρόκειται για ένα πρόσωπο οικείο, με το οποίο θα αισθάνεται ασφάλεια. Εξίσου σημαντικό είναι το παιδί να παραμείνει στο σπίτι του, ώστε να μην αλλάξει τελείως η ρουτίνα του. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να μη μείνει όλες τις ώρες και τις μέρες στο μαιευτήριο, αλλά να προσπαθήσει να περάσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί κοντά στο μεγαλύτερο παιδί.

Στο σπίτι
Η δική σας ώρα 
Επιστρέψατε στο σπίτι. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το πρωτότοκο παιδί να μην αισθάνεται παραμελημένο; Ορίστε μαζί του συγκεκριμένο χρόνο μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένος για να παίξετε οι δυο σας (η μαμά με το παιδί) χωρίς ενοχλήσεις και διακοπές. Μισή ώρα μπορεί να είναι αρκετή, αρκεί να είναι η δική σας ώρα. Ο μπαμπάς μπορεί να κάνει δραστηριότητες με το μεγαλύτερο παιδί εκτός σπιτιού (π.χ. παιδική χαρά ή ψώνια) ή και μέσα
στο σπίτι (παιχνίδι οι δυο τους) όσο η μαμά φροντίζει το βρέφος.
Λόγια τρυφερότητας 
Συνεχίστε να λέτε στο παιδί πόσο πολύτιμο είναι για εσάς. Πείτε του: «Σημαίνεις τα πάντα για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη/-ος που το μωρό έχει εσένα για αδερφή/-ό». Αφήστε το παιδί να ακούσει τα τρυφερά λόγια που λέτε για το ίδιο σε συγγενείς και φίλους. Όταν τα παιδιά ακούνε να καυχιέστε για αυτά σε άλλους, νιώθουν αποδοχή και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η σημασία της αποδοχής 
Εμπλέξτε το παιδί στη φροντίδα του βρέφους, αν και εφόσον το θέλει και στον βαθμό που το επιλέγει. Αναγνωρίστε τα δύσκολα συναισθήματα του παιδιού και τον πιθανό θυμό του προς το βρέφος. Δείξτε αποδοχή και κατανόηση, χωρίς να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτό που νιώθει. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν επιτρέπεται η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό, ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να ακούσετε και να αποδεχτείτε τον θυμό του.
Περί αγάπης 
Ως προς το βρέφος, προσπαθήστε να μη συγκρατείτε την εκδήλωση της αγάπης σας. Φιλήστε το και αγκαλιάστε το όσο συχνά το νιώθετε, ακόμα και όταν είστε όλοι μαζί, χωρίς να φοβάστε μήπως ζηλέψει το άλλο σας παιδί. Είναι σημαντικό το μεγαλύτερο παιδί να βλέπει ότι αγαπάτε το μωρό και ότι του δείχνετε την αγάπη σας, ενώ το ίδιο δεν στερείται την αγκαλιά και την επαφή μαζί σας. Έτσι δεν θα νιώσει ότι απειλείται από τη νέα παρουσία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1) Θέμα: «Η διατροφή στις παιδικές ιώσεις»

Από την συντακτική ομάδα του iatronet

 

 

 

Σε γενικά πλαίσια, μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

Τίποτα δεν υπάρχει πλέον που να μην αποδεικνύει πως έχει γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τον συνωστισμό που δημιουργείται στους κλειστούς χώρους καθιστά τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν οι γονείς, καθώς οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία μετατρέπονται σε εστίες ιώσεων.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα. Ωστόσο, οι γονείς είναι αυτοί που θα βοηθήσουν σημαντικά ένα παιδί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει την ίωση της εποχής.

Η λύση.. στο πιάτο του!

Προσέχετε ώστε η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη:

Φροντίστε να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Φροντίστε να καταναλώνει τακτικά μέσα στην εβδομάδα τροφές όπως άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, οι οποίες είναι πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα. Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Σκεφτείτε την ενυδάτωσή τους παροτρύνοντάς τα να πίνουν άφθονο νερό και μη αλκοολούχα ροφήματα που θα βοηθήσουν τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών, αλλά και των υδατοδιαλυτών βιταμινών.

Στην περίπτωση που η γρίπη πρόλαβε και σας χτύπησε την πόρτα κρατήστε την ψυχραιμία σας..

Αν το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό μην το πιέζετε να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής.
«Ενυδατώστε» τον πεσμένο του οργανισμό με νερό, φρούτα και χυμούς που περιέχουν επίσης και βιταμίνες, οι οποίες και θα φέρουν γρηγορότερη ανάρρωση.

Καλή επιλογή για μία ίωση μπορεί να αποτελέσει μία σούπα λαχανικών ή κρέατος- κοτόπουλου. Δώστε γεύση και αντιοξειδωτικά στη σούπα, βάζοντας λεμόνι.

Επιλέξτε γιαούρτι, ιδιαίτερα για παιδιά που παίρνουν αντιβίωση.
Αποφύγετε τα «βαριά» φαγητά, όπως τα τηγανιτά, τις πολλές σάλτσες και τα καρυκεύματα.

Όταν το παιδί σας αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα και ξεπεράσει την ίωση, πιθανόν να έχει χάσει λίγο βάρος. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς μέσα σε λίγες ημέρες θα δείτε πως θα επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

Σε γενικά πλαίσια μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

 

 

 

2)Θέμα: « Παιδί και διάρροια»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

 

Η διάρροια είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που πολλές φορές ταλαιπωρεί ακόμα και τα βρέφη. Μάθετε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τον τρόπο για να την αντιμετωπίσετε.

Πολύ συχνά τα παιδάκια εμφανίζουν κενώσεις πολύ πιο λεπτόρρευστες (νερουλές) από τις συνηθισμένες,  και μάλιστα σε μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνες που είχαν παλαιότερα. Τα συμπτώματα αυτά τις περισσότερες φορές σημαίνουν μια απλή διάρροια που διαρκεί περίπου 5 -7 ημέρες και οφείλεται συνήθως σε γαστρεντερίτιδα, σε μια λοίμωξη δηλαδή του γαστρεντερικού συστήματος που οφείλεται σε ιό. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συνηθισμένη και δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς.

Όταν η διάρροια διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, τότε έχουμε τη λεγόμενη χρόνια διάρροια. Η πιο συχνή αιτία της είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας, με αποτέλεσμα η διάρροια να μεγαλώνει σε διάρκεια και να μην υποχωρεί εγκαίρως. Για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν ηλεκτρολυτικά διαλύματα από το στόμα κάθε 4 – 6 ώρες. Τα διαλύματα αυτά, όμως, πρέπει απαραίτητα να συνοδεύονται από στερεά τροφή. Η ιδανική διατροφή σε αυτή την περίπτωση αποτελείται από λευκώματα (μοσχάρι ή κότα), τα οποία θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της βλάβης που προκλήθηκε στο έντερο από τον ιό της γαστρεντερίτιδας, αλλά και λίπη (λάδι ή κρόκος αυγού) που θα ελαττώσουν την κινητικότητα του εντέρου με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η διάρροια. Απαραίτητοι είναι πάντα οι υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες)  για να λαμβάνονται οι απαραίτητες θερμίδες, σε περιορισμένη όμως  ποσότητα.

Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά εμφανίζουν συχνά μια άλλη μορφή διάρροιας που οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και ονομάζεται  μη ειδική διάρροια των νηπίων. Σε αυτή την περίπτωση, η θρέψη του νηπίου είναι πλήρης γιατί, παρά την ταχεία διέλευση του εντερικού περιεχομένου, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών είναι φυσιολογική και έτσι το νήπιο αναπτύσσεται φυσιολογικά και η σωματική του ανάπτυξη δεν επηρεάζεται. Σ” αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται διατροφή με λιγότερες φυτικές ίνες.

Οδηγίες προς τους γονείς

Όταν παρατηρήσετε ότι η διάρροια του μικρού σας δεν υποχωρεί, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες διατροφής:

1.      Ελαττώστε τα σάκχαρα (φρούτα, χυμοί), οι οποίοι συχνά υπερέχουν στη διατροφή των μικρών, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσουν από μόνα τους διάρροια.

2.      Φροντίστε η δίαιτα του μικρού σας να περιλαμβάνει λευκώματα (κρέας, ψάρι, κότα) και λίπος (ελαιόλαδο, κρέας), να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει όλα τα θρεπτικά συστατικά.

3.      Αποφύγετε τα φαρμακευτικά σκευάσματα του εμπορίου που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας.

4.      Η σίτιση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 4 - 6 ώρες.

Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο

Όταν δεν γνωρίζουμε την αιτία της χρόνια διάρροιας, τότε λέμε ότι το παιδί πάσχει από χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο. Με τον όρο αυτό εννοούμε μια σειρά συμπτωμάτων που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας άλλης σοβαρής νόσου. Οι πιθανές αιτίες εμφάνισης του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία:

Βρεφική ηλικία: Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο συχνά οφείλεται στην πολυσυζητημένη αλλεργία στο λεύκωμα του γάλακτος αγελάδας και πιο σπάνια σε μια σοβαρή κληρονομική ασθένεια, την κυστική ίνωση. Η αλλεργική αντίδραση στο λεύκωμα της αγελάδας επηρεάζει κυρίως το λεπτό έντερο, περιορίζοντας την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του μωρού. Γι” αυτό και τα βρέφη που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό συχνά εμφανίζουν διαταραχές της θρέψης και  στασιμότητα του σωματικού τους βάρους. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται όταν η διατροφή του βρέφους δεν περιλαμβάνει αγελαδινό γάλα και τα προϊόντα του. Φυσικά, η διατροφή του μωρού πρέπει να καθοριστεί απαραίτητα από τον παιδίατρο ή τον παιδογαστρεντερολόγο.

Νηπιακή ηλικία: Η πιθανότερη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου είναι η κοιλιοκάκη. Πρόκειται για μια πάθηση του λεπτού εντέρου, η οποία οφείλεται σε υπερευαισθησία στη γλουτένη, ένα λεύκωμα που υπάρχει στα δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και βρώμη). Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε κληρονομική προδιάθεση. Η θεραπεία βασίζεται και σε αυτήν την περίπτωση στον αποκλεισμό από το παιδικό διαιτολόγιο των τροφών που περιέχουν γλουτένη, σε συνεργασία πάντα με τον παιδίατρο. Ο παιδίατρος  σε συνεργασία με τον γαστρεντερολόγο αφού σιγουρευτεί για την ορθότητα της διάγνωσης με εργαστηριακές εξετάσεις, θα συστήσει την κατάλληλη δίαιτα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μια άλλη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου στη νηπιακή ηλικία είναι το παράσιτο λάμβλια, το οποίο μολύνει το έντερο και προκαλεί διάρροια και υποθρεψία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να χορηγηθούν ειδικά φάρμακα που καταστρέφουν το παράσιτο.

Γενικά, η θεραπεία του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου εξαρτάται αποκλειστικά από τη διάγνωση των παθήσεων που αυτό υποδηλώνει. Ανάλογα με την αιτία υπάρχει και η ειδική θεραπεία. Πάντως, όταν ένα παιδί εμφανίζει παρατεταμένη διάρροια ανεξήγητης αιτιολογίας, το πρόβλημα πρέπει να διερευνηθεί εκτεταμένα από τον παιδίατρο, ειδικά όταν το βάρος του παιδιού παραμένει στάσιμο.

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε

·      Όταν οι οδηγίες διατροφής δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν τη διάρροια, θα πρέπει να επικοινωνήσετε οπωσδήποτε με τον παιδίατρο, ώστε να προλάβετε την πιθανή υποθρεψία και την ελάττωση του σωματικού βάρους.

·      Όταν η χρόνια διάρροια συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχουμε ένα περιστατικό χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου. Αν, για παράδειγμα, η κοιλιά του μικρού είναι μεγάλη, τότε το πραγματικό πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στην κοιλιοκάκη.  Αν υπάρχουν αλλεργικές εκδηλώσεις (αναπνευστικές ή δερματικές)  τότε πρέπει να διερευνηθεί η νόσος που προκαλεί το σύνολο των συμπτωμάτων αυτών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3) Θέμα: “Παιδί: Σηκώστε το από τον καναπέ”

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

 

Το παιδί σας «σερφάρει» ατελείωτες ώρες στο Διαδίκτυο, αλλά σπάνια παίζει κυνηγητό ή κάνει ποδήλατο με τους φίλους του; Σας προτείνουμε τρόπους για να το παρακινήσετε να δραστηριοποιηθεί, ώστε να αναπτυχθεί σωστά, αντικαθιστώντας το game boy με το κρυφτό!

Το παιδί που παίζει ασταμάτητα παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν πηγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα με το ποδήλατο ούτε παίζει με τους φίλους του κυνηγητό σάς «αφήνει στην ησυχία σας», αλλά καλό είναι να ξέρετε πως ο δραστήριος τρόπος ζωής από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση υγιούς βάρους και στην ψυχοσωματική του υγεία. Υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει τη φυσική δραστηριότητα. Άλλωστε, τα παιδιά και οι νέοι από τη φύση τους θέλουν να κινούνται. είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τους στερεί αυτή την πολύτιμη δυνατότητα. Γίνετε εσείς το πρότυπο Μην περιμένετε να γίνει το παιδί σας δραστήριο, αν δεν έχετε εσείς οι ίδιοι έναν ανάλογο τρόπο ζωής. Λειτουργήστε ως θετικό πρότυπο. Στα παιδιά αποτυπώνονται εικόνες από πολύ μικρή ηλικία και αργότερα τα πρώιμα βιώματά τους θα τα οδηγήσουν να μιμηθούν ένα δραστήριο τρόπο ζωής. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να απολαμβάνουν τη σωματική δραστηριότητα και να διασκεδάζουν, είναι πολύ πιθανό να θέλει να συμμετέχει και το ίδιο. Περπατήστε, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητο, προτιμήστε τις σκάλες όταν έχετε την επιλογή, πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο, οργανώστε εκδρομές και πεζοπορίες. Φροντίστε, πάντως, όλες αυτές οι δραστηριότητες να εναλλάσονται για να μη βαριούνται τα παιδιά, αλλά και να είναι στο πλαίσιο των σωματικών δυνατοτήτων τους.

Χαρίστε του δώρο-πρόκληση 
Ακόμα και η γιορτή ή τα γενέθλια του παιδιού σας μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για να το παρακινήσετε να γίνει δραστήριο. Αντί για ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιλέξτε δώρα που ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα, όπως μπάλες, ρακέτες, σκοινάκι κλπ. Είναι σημαντικό, επίσης, να μην παγιδευτείτε από την υπερβολική σας αγωνία να γίνει το παιδί σας δραστήριο. Δεν είναι αναγκαίο να συμμετέχει σε αγώνες μπάσκετ ή ποδοσφαίρου για να είστε σίγουροι ότι γυμνάζεται. Στόχος σας είναι το παιδί να αγαπήσει την κίνηση. Ενθαρρύνετέ το, λοιπόν, να τρέξει, να παίξει σκοινάκι, κρυφτό. Μέσα από το παιχνίδι θα αισθανθεί ότι η άσκηση είναι διασκεδαστική.

Ενδιαφερθείτε για τις δικές του επιθυμίες 
Σημαντικό είναι το παιδί να δραστηριοποιείται και εκτός σχολείου. Πριν καταλήξετε, όμως, στην κατάλληλη απογευματινή ασχολία, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις δικές του επιθυμίες. Αρκεστείτε να του δώσετε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να είναι σε θέση να επιλέξει ό,τι του αρέσει. Παραμερίστε τα προσωπικά σας κριτήρια και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε την εκδήλωση ενδιαφέροντος του παιδιού σας για κάποια ασχολία. Μπορείτε, επίσης, να ζητήσετε από ειδικούς (το γυμναστή του σχολείου ή έναν εργοφυσιολόγο) να σας προτείνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες που ταιριάζουν στο σωματότυπό του.

Πείτε όχι στην πίεση 
Αρκετοί γονείς, στην προσπάθειά τους τα παιδιά τους να έχουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, καταφεύγουν σε πιεστική συμπεριφορά με τα αντίθετα συνήθως αποτελέσματα. Μην απαιτείτε (ούτε με «πλάγιους τρόπους») το παιδί να έχει άριστες επιδόσεις στα αθλήματα ή να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Στόχος είναι να αγαπήσει την άσκηση και να την εντάξει σταδιακά στην καθημερινότητά του.

Διαλέξτε το χώρο 
Μόλις καταλήξετε στο είδος της δραστηριότητας, βεβαιωθείτε ότι ο χώρος που θα επιλέξετε είναι ταυτόχρονα ευχάριστος για το παιδί σας και βολικός για σας. Αν οι προπονήσεις δεν είναι στο δρόμο σας, το πιθανότερο είναι να κουραστείτε σύντομα και ίσως να τις διακόψετε. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι ώρες παρακολούθησης. Πρέπει να ταιριάζουν τόσο στο δικό σας πρόγραμμα όσο και στου παιδιού σας.

Η σημασία του προπονητή 
Η αναζήτηση δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πριν ξεκινήσει το παιδί σας τη νέα του δραστηριότητα, χρειάζεται να σιγουρευτείτε ότι θα επιβλέπεται από τον κατάλληλο προπονητή. Επισκεφτείτε, λοιπόν, το χώρο και προσπαθήστε να ανακαλύψετε αν ο προπονητής έχει ευχάριστη προσωπικότητα, κατά πόσον είναι αυστηρός, αν τον ενδιαφέρει το παιχνίδι ή ασχολείται αποκλειστικά με τα παιδιά που μπορούν να διακριθούν κλπ. Είναι πολύ ουσιαστικό να ταιριάζει η συμπεριφορά του προπονητή με τη φιλοσοφία της οικογένειάς σας.

Τι είδους ενήλικος θα γίνει το παιδί σας; Ένα δραστήριο παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής ως ενήλικος διατηρώντας σταθερό φυσιολογικό βάρος και απομακρύνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Αντίθετα, τα παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικοι. Μακροπρόθεσμα η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πίεσης και χοληστερίνης, αλλά και να συμβάλει στην εμφάνιση παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατη έρευνα, οι προειδοποιητικές ενδείξεις γι’ αυτές τις ασθένειες μπορεί να εντοπιστούν σε υπέρβαρους εφήβους ακόμη και από τα 15 χρόνια τους.
Προσέξτε τι σας λέει 
Όσο προσεκτική επιλογή και αν έχετε κάνει, μόνο η συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να την επιβεβαιώσει ή αντίθετα να την αμφισβητήσει. Παρακολουθήστε το όταν γυρνάει από τις προπονήσεις και προσπαθήστε να καταλάβετε αν έχει περάσει καλά. Ζητήστε του να σας διηγηθεί τις εμπειρίες του με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. O ενθουσιασμός είναι η καλύτερη διαβεβαίωση ότι το παιδί είναι ευχαριστημένο από τη νέα του δραστηριότητα.

Νικητής ή ηττημένος;
Τα παιδί πρέπει να εκπαιδεύεται για πιθανές απογοητεύσεις. Προετοιμάστε το ότι μπορεί να χάσει η ομάδα του ή να μην παίξει καλά το ίδιο. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν έχουν σημασία οι επιδόσεις, ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι να περνάει καλά, να κινείται και να γυμνάζεται διασκεδάζοντας. Επιβραβεύστε το, λοιπόν, όταν έχει σχετικά καλές αποδόσεις, αλλά μην παραλείπετε να το ενθαρρύνετε στις περιπτώσεις που αποτυγχάνει.

Δηλώστε συμμετοχή 
Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να συμμετέχετε και εσείς σε διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με το παιδί σας. Ενημερωθείτε για δραστηριότητες στο πλαίσιο του σχολείου, του δήμου ή κάποιου συλλόγου, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και οι γονείς. Αφιερώστε λίγο χρόνο από το Σαββατοκύριακό σας για να οργανώσετε μια βόλτα με τα ποδήλατα οικογενειακώς ή συνοδεύστε το παιδί σας σε αθλητικές εκδηλώσεις.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: «Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ασθένειες»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

Πληροφορηθείτε τι είναι αλήθεια και τι ψέματα στις παιδικές ασθένειες, για να μην προβληματίζεστε άδικα για την υγεία των παιδιών σας.

Έχει μύθους η παιδιατρική; Και όμως, έχει. Πρόκειται για κάποια συμπτώματα, τα οποία μεγαλοποιούν οι τρομοκρατημένοι γονείς και τα κάνουν μύθους. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν σοβαρές αρρώστιες τις οποίες, επειδή ακριβώς φοβούνται υπερβολικά οι γονείς, τις «βλέπουν» παντού, στον παραμικρό βήχα του παιδιού, στα πρώτα δέκατα. Και αν ο γιατρός, για παράδειγμα, πει ότι το παιδί έχει ένα «αθώο φύσημα», συχνότατο φαινόμενο σε βρέφη ή σε παιδάκια, οι γονείς είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται για καρδιοπάθεια.

Σήμερα, περισσότερο από παλιά, οι γιατροί είναι σε θέση να πιστοποιήσουν αν υπάρχουν αυτές οι υποτιθέμενες ασθένειες και αρνούνται να δώσουν εντολή για περιττές μικροβιολογικές εξετάσεις. Αλλά, παρ” ότι οι περισσότεροι γονείς δέχονται τις εξηγήσεις του γιατρού και ηρεμούν, υπάρχει μια μειοψηφία που πέφτει θύμα της παλιάς νοοτροπίας ότι καλό είναι να ακούει κανείς και άλλες γνώμες. Έτσι, πολλά παιδιά παρακολουθούνται από περισσότερους από έναν παιδιάτρους ταυτόχρονα. Αυτή η συνήθεια θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καλοπροαίρετη διάθεση, αν το «θύμα» δεν ήταν τελικά το παιδί, που την πληρώνει και που μπορεί κι αυτό να γίνει κατά φαντασία ασθενής. Γι” αυτό πρέπει όλοι οι γονείς, λιγότερο ή περισσότερο αγχώδεις, να μάθουν να διώχνουν τις φαντασιώσεις τους _ δηλαδή, να τις αναγνωρίζουν. Για να σας βοηθήσουμε, σας παρουσιάζουμε τα χαρακτηριστικά των πιο κοινών συμπτωμάτων, τους μύθους που τα συνοδεύουν και τη σωστή αντιμετώπιση.

Βήχας

Τι είναι ο βήχας. Είναι ένα συχνό σύμπτωμα που έχει πολλές αιτίες. Ο βήχας, βασικά, είναι μια βίαιη εκπνοή και το σημαντικότερο αντανακλαστικό του πνεύμονα, ο οποίος προσπαθεί με το βήχα να αποβάλλει κάθε τι ξένο που εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο μύθος. Ο Βήχας κάνει τους γονείς να φοβούνται βρογχίτιδα, πνευμονία και, γενικά, ασθένειες των πνευμόνων, που τους τρομοκρατούν γιατί τους θυμίζουν τις αρρώστιες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες πράγματι χρόνιζαν άλλοτε και ταλαιπωρούσαν τα παιδιά.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βήχας οφείλεται στη βλέννα που βρίσκεται στο εσωτερικό του αναπνευστικού συστήματος και η οποία, ιδίως εξαιτίας της θέρμανσης των σπιτιών, ξηραίνεται και προκαλεί βήχα. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε λοιμώξεις των ανωτέρων αναπνευστικών οδών, πολύ συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Οι λοιμώξεις αυτές κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ιούς, και γι” αυτό δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε η διενέργεια περιττών εργαστηριακών εξετάσεων. Ο παιδίατρος αφού εξετάσει το παιδί θα κρίνει αν χρειάζεται θεραπεία με βλεννολυτικά ή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. Κάποια απλά πρακτικά μέσα που βελτιώνουν το βήχα είναι: καθαρισμός και ενσταλάξεις φυσιολογικού ορού στη μύτη, αερισμός του δωματίου, άφθονα υγρά που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις, και βρεγμένα πανιά πάνω σε σώματα της θέρμανσης.

Πυρετός

Ο μύθος. Ο πυρετός είναι το σύμπτωμα που φέρνει συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη αιτία το παιδί στο γιατρό, επειδή πολλές σοβαρές ασθένειες αρχίζουν με πυρετό. Και αν κάποιοι γονείς είναι ψύχραιμοι, κάποιοι άλλοι από το περιβάλλον τους -παππούδες, φίλοι-  μπορεί να… σπείρουν τον πανικό.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Στις περισσότερες, σχεδόν, περιπτώσεις, ο Πυρετός των παιδιών οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και γι” αυτό δεν χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα οποία δεν ωφελούν σε τίποτα. Για την αντιμετώπιση του πυρετού αρκεί συνήθως ένα αντιπυρετικό και άλλα πρακτικά μέσα, όπως χλιαρό μπάνιο, κομπρέσες, αερισμός δωματίου, λίγα ρούχα, άφθονα υγρά, ύγρανση της ατμόσφαιρας εφόσον είναι ξερή και ζεστή.

Πυρετικοί σπασμοί

Ο μύθος. Υπάρχει ο φόβος ότι κάθε σπασμός είναι επιληψία, μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από έντονες κρίσεις σπασμών.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι η μοναδική επιπλοκή του πυρετού. Εμφανίζονται, κατά μέσον όρο, σε ένα στα τριάντα παιδιά, αλλά είναι πιο συχνοί σε ορισμένες οικογένειες. Συνήθως οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις και είναι συχνότεροι σε παιδιά ηλικίας δύο-τριών χρόνων. Μετά το έκτο έτος σπανίζουν, γι” αυτό, αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να εξεταστεί εργαστηριακά για να βρεθεί η αιτία των σπασμών. Πολλές έρευνες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πυρετικούς σπασμούς και την επιληψία και έδειξαν ότι οι μισοί, περίπου, ενήλικες επιληπτικοί ως παιδιά δεν είχαν εκδηλώσει πυρετικούς σπασμούς. Η αντιμετώπιση του πυρετού είναι αρχικά με αντιπυρετικά φάρμακα, σιρόπι ή υπόθετο ενώ χλιαρά μπάνια και κομπρέσες με βρεγμένες πετσέτες βοηθούν στον έλεγχο του πυρετού. Αν όμως παρ” όλα αυτά ο πυρετός συνεχίζεται υψηλός 39⁰ - 40⁰ C για 3 - 4 ώρες, είναι απαραίτητη η μεταφορά στο νοσοκομείο.

Ο πονόκοιλος

Ο μύθος: Ο φόβος ότι είναι σκωληκοειδίτιδα. Κάθε φορά που το παιδί έχει πονόκοιλο, οι γονείς σκέφτονται τη σκωληκοειδίτιδα και τη χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Ο πονόκοιλος είναι πολύ συνηθισμένος στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες, συχνή αιτία του είναι κάποιος ιός και συχνά συνοδεύεται από εμετό και διάρροια. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι και νοσήματα που δεν έχουν σχέση με την κοιλιά μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακούς πόνους, όπως, για παράδειγμα, νοσήματα του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη). Μετά τα έξι χρόνια, ένα στα τέσσερα κοριτσάκια και ένα στα δέκα αγοράκια πάσχουν συχνά από πόνους της κοιλιάς, οι οποίοι οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικά αίτια.

Και η σκωληκοειδίτιδα; Στην πραγματικότητα, σε παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών εμφανίζεται σε ένα στα 250 παιδιά. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σ” όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική, είναι ασθένεια λιγότερο συχνή από όσο πιστεύεται. Προσοχή, λοιπόν. Η σκωληκοειδίτιδα δεν παραμονεύει πίσω από κάθε πόνο της κοιλιάς. Μόνο αν το παιδί παραπονιέται ότι πονάει συνεχώς πρέπει να εξετάσετε αυτή την περίπτωση, και ο γιατρός θα δώσει την ακριβή διάγνωση. Οι υποψίες ενισχύονται εάν ο πόνος συνεχίζεται αδιάκοπα για περισσότερες από δύο ώρες και εγγίζουν τη βεβαιότητα, όταν φτάνει και ξεπερνάει τις έξι ώρες. Οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες αν ο πόνος επιδεινώνεται όταν το παιδί κινείται, περπατά ή προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το φύσημα στην καρδιά

Ο μύθος. Είναι το συναισθηματικό στοιχείο που έχει σχέση με την καρδιά και ό,τι την αφορά. Μόλις οι γονείς ακούσουν τον παιδίατρο να λέει ότι το παιδί τους πάσχει από ένα αθώο φύσημα στην καρδιά, χάνουν αμέσως την ψυχραιμία τους και δεν προσέχουν καν το γιατρό, που προσπαθεί να τους πείσει ότι η κατάσταση είναι εντελώς ακίνδυνη.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Το φύσημα είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που ακούγεται ανάμεσα σε δύο καρδιακούς κτύπους. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, και στα μικρά παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε ακίνδυνο. Ένα παιδί μεγαλύτερο από τριών ετών, ιδίως μεταξύ τριών και εννέα χρόνων, μπορεί να παρουσιάσει ένα αθώο φύσημα. Η συχνότητα των αθώων φυσημάτων είναι μεγάλη (50%). Πρέπει να ορίζεται η έντασή τους; Η ένταση του φυσήματος δεν είναι πάντα ανάλογη με τη βαρύτητα της βλάβης (υπάρχουν καρδιοπάθειες που συχνά δεν έχουν φυσήματα).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων φυσημάτων είναι: Παρουσιάζουν μικρή ένταση και η έντασή τους μεταβάλλεται με τις φάσεις της αναπνοής και την αλλαγή θέσης του παιδιού. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα παιδιά αθλούνται έντονα, την τελευταία λέξη έχει ο γιατρός.

Η χλωμάδα (ωχρότητα)

Ο μύθος. Ο φόβος ότι η αιτία είναι μια ισχυρή αναιμία, που αποδυναμώνει το παιδί και «ασπρίζει» το πρόσωπό του.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Όταν το παιδί φαίνεται χλωμό, ιδίως το χειμώνα, οι γονείς φοβούνται ότι το αίμα του δεν έχει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Είναι αλήθεια ότι η ωχρότητα αποτελεί σύμπτωμα αναιμίας, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι από τα συμπτώματα που εμφανίζονται κυρίως στις πιο σοβαρές μορφές της. Πριν, λοιπόν, οι γονείς πεισθούν ότι το παιδί τους είναι αναιμικό, ας ελέγξουν τον τύπο του δέρματός του, γιατί το λευκό χρώμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο στη διάρκεια του χειμώνα, αφού μειώνεται η έκθεση στον ήλιο, είναι απλώς χαρακτηριστικό των ατόμων με κόκκινα, ξανθά ή ανοιχτά καστανά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια, έχουν και ανοιχτό δέρμα , μπορεί να δείχνουν χλωμοί ιδίως όταν είναι κουρασμένοι ή έχουν κάποια ίωση. Σήμερα, πάντως, είναι γνωστό ότι η ωχρότητα μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη αναιμίας. Αν αυτή συνοδεύεται από ανορεξία και εύκολη κόπωση, τότε το πιθανότερο είναι να λείπει στο παιδί σίδηρος. Όσο για τις μικροβιολογικές εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι απόφαση του γιατρού.

Οι μύθοι των εξετάσεων

Η λανθασμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων των μικροβιολογικών εξετάσεων κάνει τους γονείς να φαντάζονται ανύπαρκτες ασθένειες.

Ας δούμε ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις λανθασμένης ερμηνείας.

Εξετάσεις αίματος: Οι φυσιολογικές τιμές των παιδιών διαφέρουν από των ενηλίκων, και οι τιμές που αναγράφονται στα έντυπα των εργαστηρίων αφορούν τους ενήλικες. Επομένως, πριν πανικοβληθείτε, ρωτήστε ποιες είναι οι σωστές τιμές για την ηλικία του παιδιού σας.

Καλλιέργεια ούρων: Είναι η εξέταση με την οποία διαπιστώνεται εάν το παιδί πάσχει από λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, εάν, δηλαδή, υπάρχουν βακτήρια. Συχνά, όμως, στα ούρα που συγκεντρώνονται σε ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια, υπάρχουν βακτήρια που προέρχονται από την επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων ή από τα χέρια εκείνου που κρατά το σακουλάκι. Για να σημαίνει κάτι η εξέταση, πρέπει να υπάρχει ένας τύπος βακτηρίων σε ποσότητα μεγαλύτερη από 100.000/ml και πολλά λευκά αιμοσφαίρια στο ίζημα των ούρων.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα των παιδιών υπάρχουν αλλοιώσεις που οφείλονται στην ατελή ανάπτυξη του εγκεφάλου και εξαφανίζονται καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Προσοχή, λοιπόν. Μη θεωρήσετε παθολογικές αυτές τις εντελώς φυσιολογικές καταστάσεις.

 

 

 

 

2) Θέμα: «Είναι η εξυπνάδα κληρονομική ή όχι?»

Από την ιστοσελίδα iatronet Γράφουν οι: Δημήτρης Καραΐσκος, Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αλέξανδρος Λιάππας, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Central Lancashire και ο Ιωάννης Λιάππας, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής

Η ευφυΐα του ανθρώπου είδους είναι προϊόν… προσπάθειας ή γονιδίων; Πόσες πιθανότητες έχουμε να κάνουμε τα παιδιά μας εξυπνότερα από εμάς;

 

 

Κοιτάζοντας κανείς τον πλανήτη μας από ψηλά διαπιστώνει ότι οι μεγαλύτερες επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον έχουν πραγματοποιηθεί από τον άνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι εκατομμύρια είδη έμβιων όντων κατοικούν στον πλανήτη, το ανθρώπινο είδος κατάφερε να επιβληθεί στο φυσικό περιβάλλον, να προστατευθεί σε μεγάλο βαθμό από αυτό αλλά και να χρησιμοποιήσει τα αλλά είδη του ζωικού και φυτικού βασιλείου προς όφελος του. Η κυριαρχία αυτή του ανθρώπινου είδους ασφαλώς και δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί μια εξελικτική διαδικασία παράλληλα με κόπους συσσώρευσης γνώσης και εμπειρίας και μεταφοράς τους από γενιά σε γενιά.

Το ισχυρότερο ωστόσο χαρακτηριστικό που επέτρεψε την επιβολή του ανθρώπου είναι η νοημοσύνη του. Η νοημοσύνη είναι ένα σύνολο πνευματικών λειτουργιών που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να λύσουμε προβλήματα, αξιοποιώντας προηγούμενες εμπειρίες. Κατά τον Piaget, οι ουσιώδεις λειτουργίες της νοημοσύνης συνίστανται στην κατανόηση και στην ανακάλυψη, στο να κατασκευάζει δηλαδή η νοημοσύνη νέες δομές με βάση τις δομές που υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο. Κοινό στοιχείων των περισσότερων ορισμών και απόψεων είναι ότι η νοημοσύνη αφενός αποβλέπει στην προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον και αφετέρου είναι μια γενική και περίπλοκη λειτουργία που έχει σχέση με την συνολική ανάπτυξη του ψυχοσωματικού μηχανισμού του ατόμου με την επίδραση πολιτιστικών – φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.

Ένα ερώτημα που απασχολεί συχνά γονείς οικογένειες και άτομα μεμονωμένα είναι το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι επίκτητη χαρακτηριστικό και καλλιεργείται ή αν πρόκειται για γενετική συνιστώσα και ο καθένας γεννιέται με ένα συγκεκριμένο νοητικό πηλίκιο. Το ερώτημα αυτό στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας ιδιαίτερα σε καθεστώτα απολυταρχικά στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν υπέρ νοήμονες, όπως και υπέρ αθλητές.

Οι έως τώρα έρευνες αναδεικνύουν ότι συμβάλλουν από κοινού γενετικές βιολογικές συνιστώσες καθώς και επίκτητη χαρακτηριστικά.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί η νοημοσύνη του. Το γενετικό υλικό του πατέρα του και της μητέρας του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το νοητικό πηλίκιο του παιδιού. Είναι φανερό ότι εάν ένα παιδί γεννηθεί από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, μάλλον ξεκινά τη ζωή του με μια καλή προίκα, ενώ εάν γεννηθεί με γονείς που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση η γενετική του προίκα θα είναι σχετικά φτωχή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί το τέκνο της πρώτης περίπτωσης να μην αξιοποίησε τα καλά γονίδια που κληρονόμησε και να κινηθεί στα κατώτερα όρια αυτών, ενώ το τέκνο της δεύτερης περίπτωσης να αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό και νε πετύχει ένα αρκετά υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το πρώτο.

Ο άλλος παράγοντας τώρα που δρα καταλυτικά στη διαμόρφωση του δείκτη είναι η περιβαλλοντική συνιστώσα. Όπως η άσκηση οδηγεί το σώμα σε μια βελτιωμένη φυσική κατάσταση και σε υψηλές αθλητικές επιδόσεις με τον ίδιο τρόπο η εκπαίδευση η οποία ωστόσο παρέχεται στις δυο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ατόμου έχουν καταλυτική επίδραση στην εξέλιξη του δείκτη νοημοσύνης. Ένα καλά οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και λόγοι εσωτερικοί βασισμένοι σε κίνητρα μπορούν να οδηγήσουν σε καλλιέργεια της ευφυΐας και σε ανάπτυξη της. Η περιβαλλοντική συνιστώσα είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας για αυτό και όλα τα εκπαιδευτικά συνθήματα έχουν επενδύσει στη γνώση, τη μάθηση τον ανταγωνισμό.

Δεν θα πρέπει να υποτιμά κανείς το ρόλο των κινήτρων που εμπλέκεται με ψυχολογικές συνιστώσες στη διαδικασία αυτή. Άτομα με χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα τους θα αναπτύξουν το κίνητρο της επίτευξης, μίας δηλαδή εσωτερικής ώθησης που μας οδηγεί να βελτιωνόμαστε διαρκώς, την πρωτοβουλία να αναλαμβάνουμε δράση και να αδράττουμε ευκαιρίες καθώς και την αισιοδοξία, δηλαδή την επιμονή μας να επιδιώκουμε τους στόχους μας παρά τις δυσκολίες.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι παρά την προίκα με την οποία μπορεί να ξεκινά κάποιος τη ζωή του, η νοημοσύνη είναι κάτι που μπορεί να χτισθεί και να αναπτυχτεί στα πρώτα όμως χρόνια της ζωής, που είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και τη θεμελίωση της ψυχικής υγείας.

 

 

 

3) Θέμα: «Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας»

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

 

 

Τι είδος νοημοσύνης έχει το δικό σας παιδί; Βρείτε τον τύπο του και βοηθήστε το να αναπτύξει τις κλίσεις του.

Τα 8 είδη νοημοσύνης 

1 Γλωσσική νοημοσύνη 
Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις.
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα.

2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις.
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές.

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική.
Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης.

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες.
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.

6 Μουσική νοημοσύνη 
Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες.
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.

7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία.
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.

8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο της Ελένης Γαρυφαλάκη «Πολλαπλή νοημοσύνη, Ανακαλύψτε τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα κρυφά ταλέντα των παιδιών σας!», των εκδόσεων Διόπτρα.

ΙΟ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1)   Θέμα: «Γιατί πρέπει να προστατεύουμε το παιδί μας από την ζάχαρη?»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Ελένη Χαδιαράκου

 

 

 

 

 

 

 

 

Είναι αλήθεια πως η ζάχαρη είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των περισσότερων παιδιών. Μια νέα όμως έρευνα μας διαβεβαιώνει για το πόσο επικίνδυνο είναι το να αφήνουμε τα παιδιά μας να τρώνε ανεξέλεγκτες ποσότητες!

Μειώνοντας την ποσότητα της ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, ειδικά εκείνων που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, μειώνονται μέσα σε 10 μόλις ημέρες οι πιθανότητες για πολλές μεταβολικές νόσους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Obesity.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην πρόσληψη ζάχαρης από ότι στις συνολικές θερμίδες, όταν επιδιώκουν να κάνουν αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους.

Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα ασθενειών που εμφανίζονται ταυτόχρονα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή γλυκόζη, περίσσεια λίπους γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Η ηπατική νόσος και ο διαβήτη τύπου 2, ασθένειες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των παιδιών σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, λόγω της παχυσαρκίας και άλλων συνθηκών που προκαλούνται κυρίως από την κακή διατροφή.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Touro στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ προσπάθησαν να βρουν αν τα σωρευτικά αποτελέσματα της μεταβολικής νόσου οφείλονται στην παχυσαρκία, τις θερμίδες ή κάτι άλλο στη διατροφή. Βρήκαν ότι ο περιορισμός της ζάχαρης στα παιδιά, χωρίς να αλλάξει το σωματικό τολυς βάρος από κάποια άλλη δίαιτα κλπ μείωσε δραματικά τα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 44 παιδιών ηλικίας 9-18 ετών. Όλα τα παιδιά ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα και όλα είχαν επιδείξει σαφή συμπτώματα μεταβολικού συνδρόμου.

Τα παιδιά ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή επί 9 ημέρες, όπου διατήρησαν την πρωτεΐνη, το λίπος και τους υδατάνθρακες που συνήθως κατανάλωναν, αλλά μείωσαν την πρόσληψη ζάχαρης από το 28% της διατροφής τους στο 10%.

Η ζάχαρη που κόπηκε από τη διατροφή των παιδιών αντικαταστάθηκε με άμυλο, όπως κουλούρια, δημητριακά και ζυμαρικά, αν και τα παιδιά μπορούσαν ελεύθερα να πάρουν φυσική ζάχαρη μέσω των φρούτων.

Μετά τις 9 ημέρες, οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στην πίεση του αίματος, τα

τριγλυκερίδια, την κακή χοληστερόλη, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

2)    Θέμα: «Ο ρόλος του ασβεστίου στην ανάπτυξη και τα οστά»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την κλινική διαιτρολόγο –διατροφολόγο Καλλιανιώτη Κωσταλένια

 

 

 

 

Στην παιδική ηλικία, ιδιαίτερο βάρος δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Η περίοδος ανάπτυξης του παιδιού είναι καθοριστική και για την εξέλιξη της υγείας του στη μετέπειτα ζωή. Κατά την παιδική ηλικία (6-11 ετών), αν και ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι ιδιαίτερα ραγδαίος, το ύψος και το βάρος αυξάνονται σχετικά γρήγορα και σταθερά.

Την περίοδο αυτή όλα τα θρεπτικά συστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη. Ιδιαίτερο βάρος, ωστόσο, δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Ασβέστιο και ανάπτυξη των οστών

Η πρόσληψη ασβεστίου κατά την παιδική ηλικία σε επαρκείς ποσότητες είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Μάλιστα ακριβώς επειδή κατά την ενήλικη ζωής η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου καθημερινά.

Έτσι η διατροφή τους σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να επηρεάσει τόσο την ανάπτυξη τους κατά την εφηβεία (αποφυγή ραχίτιδας) όσο και τις δυσμενείς επιπτώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία (οστεοπόρωση). Καλές πηγές ασβεστίου αποτελούν τα γαλακτοκομικά όπου μετά την ηλικία των δύο ετών συστήνεται η κατανάλωση ημιαποβουτυρωμένων, τα τυριά, τα ψάρια (ιδιαίτερα αυτά που καταναλώνονται με το κόκκαλο) αλλά και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμοί.

Βιταμίνη D, ο σύμμαχος του ασβεστίου και όχι μόνο

Η απορρόφηση του ασβεστίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσληψη βιταμίνης D. Η παρουσία της βιταμίνης D, βοηθά και ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βιταμίνη D συνδυάζεται συχνά μαζί με τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο, όπως εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Η κύρια όμως πηγή της βιταμίνης στον άνθρωπο θεωρείται η σύνθεσή της στο δέρμα. Πολύ λίγα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή περιέχουν βιταμίνη D. Τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως διάφορα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, τόνος, ρέγγα) και αυγά, αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης.

Ο ρόλος του μαγνησίου και του φωσφόρου στο σχηματισμό των οστών

Δύο άλλα θρεπτικά συστατικά τα οποία σχετίζονται με την υγεία των οστών είναι το μαγνήσιο και ο φώσφορος. Περίπου τα 2/3 του μαγνησίου στο σώμα μας βρίσκονται στα οστά. Αντίστοιχα, περίπου το 80% του φωσφόρου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια, κι αυτό γιατί βοηθά στη δημιουργία και το σχηματισμό των δοντιών.

Ιδιαίτερα καλές πηγές φωσφόρου αποτελούν τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια, ενώ καλές πηγές μαγνησίου αποτελούν όσπρια όπως τα φασόλια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι, ο σολομός κα.

Με άλλα λόγια, η καλή υγεία και το χτίσιμο ενός γερού και συμπαγούς σκελετού προϋποθέτει τον εμπλουτισμό της δίαιτας των παιδιών με καλές διατροφικές πηγές ασβεστίου, βιταμίνης D, μαγνησίου και φωσφόρου, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους στα τόσο απαραίτητα αυτά θρεπτικά συστατικά.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πόσο ώριμα είναι τα παιδιά?»

Από την ιστοσελίδα vita και την συμβουλευτική ψυχολόγο Βογιατζή Λουίζα

 

 

 

Eίναι αλήθεια ότι «τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν»; Πολλοί γονείς τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι ανόητοι ενήλικοι. Eίναι πράγματι έτσι ή μήπως εμείς με τη συμπεριφορά μας τους κλείνουμε το δρόμο προς την ωριμότητα και την υπευθυνότητα;

 

«Mωρό παιδί είναι, δεν νιώθει», «μα τα παιδιά ξεσυνερίζεσαι τώρα;», «όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις», «είσαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα»: τέτοιες φράσεις, με τις οποίες συχνά απευθυνόμαστε ή αναφερόμαστε στα παιδιά, αντανακλούν την πεποίθηση ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση, επειδή λόγω ηλικίας είναι ανώριμα, καταλαβαίνουν λιγότερα, έχουν περιορισμένες ικανότητες και μειωμένη αντίληψη. Kι όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μάς ξαφνιάζουν με τις αντιδράσεις τους και μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ίσως είναι πιο ώριμα -ή «αλλιώτικα» ώριμα- από όσο εμείς (θέλουμε να) πιστεύουμε.

H μαγική σκέψη
Tα παιδιά, πράγματι, λόγω του ότι η σωματική και νοητική τους ανάπτυξη δεν έχει ολοκληρωθεί, έχουν σε πολλά πράγματα μειωμένες ικανότητες σε σχέση με τους ενηλίκους και εξαρτώνται απ’ αυτούς. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να αντεπεξέλθουν μόνα τους στις ίδιες τους τις ανάγκες. Aπό την άλλη μεριά, την παιδική ηλικία χαρακτηρίζει ένας τρόπος σκέψης διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Aυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πράγματα -και πολύ περισσότερο ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτά- δεν συμβιβάζεται με αυτό που ονομάζουμε λογική, κοινό νου, «πραγματικότητα». H κατανόηση και εξήγηση που δίνουν τα παιδιά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και μέσα τους στηρίζεται καταρχήν ακόμη στη μαγική σκέψη, που απομεινάρια της μπορούμε ίσως να διακρίνουμε στη φαντασία, τα όνειρα ή τις «ευχές» των ενηλίκων (το θέλω αυτό τόσο πολύ, που αν «βγει» το τάδε νούμερο θα γίνει). Στην αντίληψη των παιδιών κυριαρχεί αυτού του είδους η μαγική σκέψη, ενώ τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν μια πιο πραγματιστική και ορθολογιστική άποψη για τα πράγματα.

«Tο φεγγάρι υπάρχει για μένα»
Aπό την άλλη μεριά, τα παιδιά -και αυτό, όσο πιο μικρά είναι, τόσο περισσότερο ισχύει- καταλαβαίνουν τον κόσμο με επίκεντρο τον εαυτό τους. Aυτό είναι καταφανές στις εξηγήσεις που δίνουν τα πολύ μικρά παιδιά π.χ. σε φυσικά φαινόμενα: «το φεγγάρι είναι εκεί για να με φωτίζει να βλέπω τη νύχτα». Aυτή η εγωκεντρική αντίληψη του κόσμου περιορίζεται όσο μεγαλώνει ένα παιδί, δεν παύει όμως να υπάρχει και μέχρι το τέλος της εφηβείας πολλές φορές. Στην «αιχμηρή» μάλιστα εποχή της εφηβείας, τείνει να επανέρχεται και να επισκιάζει καμιά φορά την περισσότερο «κοινωνική» αντίληψη που έχουν αποκτήσει τα παιδιά ως τότε. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής συμπεριφοράς που συμβάλλει στο να τα βλέπουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ως ανώριμα, είναι ο παρορμητισμός. Tα παιδιά είναι πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα στα συναισθήματά τους και τις παρορμήσεις τους από τους ενηλίκους, κάτι που επίσης ελαττώνεται και εξισορροπείται καθώς μεγαλώνουν. Aυτό σημαίνει ότι, όταν ένα παιδί βρίσκεται υπό την επίδραση ενός δυνατού συναισθήματος είτε θετικό είναι αυτό είτε αρνητικό-, κατά κάποιον τρόπο κατακλύζεται από αυτό το συναίσθημα, τον πόνο, τη χαρά, το φόβο, το θυμό, τον ενθουσιασμό, τη ζήλια, τη θλίψη και συνήθως δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να μετριάσει τη συμπεριφορά του.

Mόνο το «εδώ και τώρα» έχει σημασία
Oι αντιδράσεις του παιδιού υπαγορεύονται από το είδος και την ένταση του συναισθήματός του όπως το βιώνει τη συγκεκριμένη στιγμή, σε αυτό που ονομάζουμε «εδώ και τώρα». Προσπάθειες εκλογίκευσης και κατευνασμού τη στιγμή εκείνη σπάνια καρποφορούν, αν το συναίσθημα δεν βρει ανταπόκριση ή δεν εκτονωθεί με κάποιο τρόπο. Στα πολύ μικρά παιδιά ίσως συγχωρούμε τέτοιου είδους φέρσιμο, αν και μας θυμώνει, γιατί το θεωρούμε ιδιοτροπία. Με λίγο μεγαλύτερα παιδιά όμως είμαστε πιο αυστηροί, επειδή πιστεύουμε ότι πρόκειται για μία ακόμη απόδειξη ανωριμότητας. Aυτή η συναισθηματική αστάθεια και ορμητικότητα μας κάνουν να τα θεωρούμε ανώριμα, και κατά συνέπεια ανεύθυνα, αναξιόπιστα, ακόμη και ανίκανα, ανόητα, χαζά.

Oι κατακτήσεις των παιδιών, μέτρο της ωριμότητάς τους
Eίναι όμως πράγματι έτσι τα παιδιά; Eίναι η μαγική τους σκέψη, η λιγότερο τιθασευμένη φαντασία, ο κάποτε μη «ρεαλιστικός» τρόπος τους να βλέπουν τον κόσμο και ο παρορμητισμός τους τεκμήρια ανωριμότητας ή μήπως τα αδικούμε, κρίνοντας την ωριμότητά τους σαν να ήταν ενήλικοι; Aυτό είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε το κατά πόσο τα παιδιά είναι ώριμα. Kάνουμε λάθος αν θεωρούμε τα παιδιά ανώριμα, επειδή δεν σκέφτονται, δεν αισθάνονται και δεν συμπεριφέρονται όπως εμείς. Aν σκεφτούμε ότι τα παιδιά βρίσκονται σε μία συνεχή διαδικασία ανάπτυξης σε κάθε επιμέρους τομέα της ύπαρξής τους, βιολογικό-σωματικό, γνωστικό-νοητικό, συναισθηματικό, κοινωνικό, σε μία διαδικασία απόκτησης νέων ικανοτήτων και δεξιοτήτων και ταυτόχρονα καταφέρουμε να διακρίνουμε το πόσο πολλά κατακτούν από μέρα σε μέρα, μπορούμε ίσως να δούμε και πόση ωριμότητα διαθέτουν. Tο θέμα της ωριμότητας των παιδιών είναι σύνθετο, επειδή λειτουργεί σαν αυτό που ονομάζουμε «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Όσο τα αντιμετωπίζουμε σαν να είναι ανώριμα, πράγματι τα «βοηθάμε» να φέρονται ανώριμα, επιβεβαιώνοντας έτσι την αντίληψη που έχουμε γι’ αυτά. Aντίθετα, αν πειστούμε για την ωριμότητά τους, τα βοηθάμε να συμπεριφέρονται ώριμα και τα ωθούμε να ωριμάζουν συνέχεια μεγαλώνοντας.

Oι ευθύνες ωριμάζουν τα παιδιά

Άμεσα συνδεδεμένο με την ωριμότητα είναι το ζήτημα της ευθύνης. Ωριμότητα και υπευθυνότητα πάνε μαζί και δύσκολα θα ονομάσουμε ώριμο κάποιον που επιδεικνύει ανευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. H υπευθυνότητα όμως αποκτάται σταδιακά, όταν κάποιος έχει την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες. Aυτό ξεκινάει στα παιδιά καταρχήν από τις πιο απλές ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους. Tα παιδιά είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους, κάτω από κανονικές συνθήκες, σε οτιδήποτε εναπόκειται στις δικές τους σωματικές ικανότητες. Μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις κινήσεις τους όταν σκαρφαλώνουν κάπου μόνα τους, την ταχύτητα όταν τρέχουν, το ύψος όταν πηδούν. Mπορούν επίσης από αρκετά μικρή ηλικία να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται, ώστε να αποφεύγουν τους εξωτερικούς κινδύνους, πώς να περπατούν δηλαδή στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύουν από τ’ αυτοκίνητα, πώς να κινούνται όταν βρίσκονται σε πλήθος για να μη χαθούν.
Tα παιδιά μπορούν να είναι ακόμη και σοφά
Xαρακτηριστικό για την παιδική σοφία -όχι απλώς ωριμότητα- είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά ερωτήματα, π.χ. το θέμα του θανάτου. Aν τα αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και δεν προσπαθούμε να τα κοροϊδέψουμε, λέγοντάς τους ότι ο θάνατος ισχύει για τους άλλους και όχι για μας, θα δούμε ότι οι αντιδράσεις τους περιλαμβάνουν και συναισθηματικότητα, αλλά και αυτοσυγκράτηση, συμπόνια και μία πνευματικότητα, που εμείς προσπαθούμε να την ξαναβρούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ερωτήματα.

H ωριμότητα που λείπει από τους μεγάλους
Tαυτόχρονα, τα παιδιά έχουν αίσθημα ευθύνης απέναντι στους άλλους και συχνά μας καταπλήσσουν με τη συμπεριφορά τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ένα «φυσιολογικό» οικογενειακό περιβάλλον, που έχει σταθεί με αγάπη και φροντίδα στις βασικότερες ανάγκες τους, έχουν μία έμφυτη ηθική και κοινωνικότητα. Νοιάζονται δηλαδή τους άλλους, ειδικά τα πιο μικρά ή πιο αδύναμα παιδιά, καταλαβαίνουν τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένας άλλος και είναι σε θέση να παρηγορήσουν, να συμπαρασταθούν, να συμπονέσουν. Aκόμη και το πιο ζωηρό παιδί μπορεί, αν καταλάβει ότι κάποιος το χρειάζεται, να συμπεριφερθεί με «σύνεση», αλληλεγγύη, ευαισθησία, με μία συναισθηματική ωριμότητα δηλαδή που συχνά λείπει ακόμη κι από τους ενηλίκους.

Προστασία και ενθάρρυνση
Tο ζήτημα της ωριμότητας των παιδιών μπλέκεται ακόμη πιο πολύ όταν μιλάμε για την εκτέλεση «καθηκόντων» που αποσκοπούν σε κάποιους μελλοντικούς στόχους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα σχολικά καθήκοντα. Θεωρούμε ανώριμη τη συμπεριφορά των παιδιών που δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι για το μέλλον τους να είναι από μικρά «καλά» στο σχολείο και ξεχνάμε το γεγονός ότι τα παιδιά δεν μπορούν να σκεφτούν στο μέλλοντα. Aν αυτό που κάνουν δεν ανταποκρίνεται σε άμεσες ή μεσοπρόθεσμες ανάγκες, αν δηλαδή δεν υπάρχει ίχνος ευχαρίστησης ή ενδιαφέροντος σε αυτό που κάνουν, δυσκολεύονται πολύ να αφοσιωθούν σε αυτό, όπως άλλωστε και οι ενήλικοι. Aπό την άλλη μεριά, μπορούμε να δούμε πόση υπευθυνότητα και ώριμη συμπεριφορά μπορούν να επιδείξουν σε οποιαδήποτε σχολική δραστηριότητα καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον τους. Eίναι γεγονός ότι πολλά παιδιά συμπεριφέρονται με τρόπο που κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Mπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι πρόκειται για παιδιά που δεν αντιμετωπίστηκαν ως ώριμα και υπεύθυνα άτομα, με -ακόμη- περιορισμένες δυνατότητες. Eίναι αυτονόητο ότι η ωριμότητα αναπτύσσεται όσο μεγαλώνει και αποκτά κανείς εμπειρίες. Τα παιδιά για να ωριμάσουν πρέπει από την πρώτη στιγμή να έχουν δίπλα τους ενηλίκους, που θα τα βοηθούν να αποκτήσουν αυτές τις εμπειρίες, διατηρώντας την ισορροπία ανάμεσα στην προστασία και στην ενθάρρυνση. Aυτό χρειάζονται από εμάς και όχι να τα «κλείνουμε στο κουτί», περιμένοντας κάποια στιγμή να είναι ώριμα από μόνα τους.

Aνεμελιά δεν σημαίνει ανωριμότητα

Ίσως αυτό που μας κάνει να αμφισβητούμε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα των παιδιών είναι το ότι τα παιδιά μπορούν να αντεπεξέρχονται στις ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους, παραμένοντας ταυτόχρονα ανέμελα, ξένοιαστα και ανάλαφρα. Aυτή την ικανότητα την έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό οι ενήλικοι, και έτσι τείνουν να συγχέουν την ανεμελιά των παιδιών με ανωριμότητα και έλλειψη αισθήματος ευθύνης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ΥΛΙΟΣ 

ΘΕΜΑ 1: «Χυμοί φρούτων: Καλή ή κακή επιλογή για τα παιδιά;

FITNESS – ΔΙΑΤΡΟΦΗαπό Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη | 12 Οκτ 2012

Τα παιδιά χρειάζονται μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες  απαιτήσεις  του οργανισμού τους για ομαλή ανάπτυξη και υγεία. Τα φρούτα αποτελούν την καλύτερη επιλογή, καθώς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και  θρεπτικά συστατικά. Από την άλλη, οι χυμοί φρούτων (ορισμένα είδη χυμών) μπορούν ν” αποτελέσουν  μέρος της διατροφής του παιδιού, ωστόσο η κατανάλωση τους θα πρέπει να γίνεται με μέτρο.

 

Δεν είναι ασυνήθιστο για τα παιδιά να θέλουν να πίνουν χυμό όλη την ημέρα. Για τα παιδιά, ο χυμός μπορεί να είναι ένα νόστιμο και δροσιστικό ποτό, αλλά  η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας χυμού φρούτων  μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβές για την υγεία τους. Συγκεκριμένα, η κατάχρηση στους χυμούς μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, τερηδόνα, διάρροια και άλλα γαστρεντερολογικά προβλήματα, όπως κοιλιακά άλγη.

Πρόσφατες μελέτες  επιβεβαιώνουν ότι η κατανάλωση μέτριων ποσοτήτων  100% χυμού φρούτων δεν επηρεάζει το βάρος ενός παιδιού. Ωστόσο, οι χυμοί φρούτων περιέχουν θερμίδες. Ακριβώς όπως και κάθε άλλη τροφή ή ποτό που περιέχει θερμίδες, έτσι και η υπερκατανάλωση  χυμού φρούτων μπορεί να συμβάλει στην αύξηση του σωματικού βάρους.

Εάν επιλέξετε να δώσετε στο παιδί σας χυμό, επιλέξτε 100% χυμό φρούτων αντί για ζαχαρούχο χυμό ή χυμούς φρούτων κοκτέιλ. Ενώ μπορεί οι 100%  χυμοί φρούτων και τα ζαχαρούχα ποτά φρούτων  να έχουν παρόμοιο αριθμό θερμίδων, ωστόσο το παιδί σας θα πάρει περισσότερες βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά και λιγότερα πρόσθετα  από τους 100% χυμούς φρούτων. Σερβίρετε το χυμό σε ένα ποτήρι – όχι σε μπουκάλι – για να αποφευχθεί η φθορά των δοντιών. Επιπλέον, προσφέρετε στο παιδί σας χυμό φρούτων ως σνακ ή με το γεύμα, αντί να επιτρέπεται στο παιδί σας να πίνει χυμούς όλη την ημέρα. Αν αντιμετωπίζεται πρόβλημα στο να φάει το παιδί σας, μην  του δίνετε  να πιει χυμό 30 λεπτά πριν από τα γεύματα ή τα σνακ.

Για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί σας δεν πίνει πάρα πολύ χυμό, ακολουθήστε τις εξής συστάσεις από την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία:

• Από 0 έως 6 μηνών: Μην δίνετε χυμό φρούτων σε βρέφη κάτω των 6 μηνών, δεδομένου ότι δεν προσφέρει κανένα θρεπτικό όφελος σε αυτή την ηλικία εκτός αν χρησιμοποιείται για να ανακουφίσει από τη δυσκοιλιότητα. Εάν δοθεί νωρίτερα μπορεί να μειωθεί η ποσότητα του γάλακτος και να μειωθούν έτσι πολύτιμα συστατικά που είναι απαραίτητα στο βρέφος όπως ασβέστιο, πρωτεΐνη, λιπαρά οξέα, κλπ
• Από 6 μηνών έως 6 ετών: 120 ml – 180 ml την ημέρα. Ο χυμός θα πρέπει να δίνεται σε ποτήρι και όχι σε μπιμπερό. Αυτό που συχνά συμβαίνει, ένα μωρό να τριγυρνά όλη μέρα με ένα μπουκάλι ή κουτάκι χυμό φρούτου στα χέρια, αυξάνει την έκθεση των δοντιών σε υδατάνθρακες με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος για εμφάνιση της τερηδόνας. Καλό είναι να αποτελεί μέρος του γεύματος ή να δίνεται ως σνακ και όχι ως μέσο για να ηρεμήσει ή να απασχοληθεί με κάτι  πίνοντας μια γουλιά κάθε τόσο όλη τη μέρα. Περίπου 120ml 100% χυμού φρούτων ισούται με μια μερίδα φρούτου. Να θυμάστε, όμως, ότι ο χυμός στερείται των φυτικών ινών και άλλων θρεπτικών συστατικών σε σχέση με τα ολόκληρα τα φρούτα. Παρά το γεγονός ότι μια φυσιολογική ποσότητα από χυμό φρούτων κάθε μέρα είναι μια χαρά για τα περισσότερα παιδιά, να είστε βέβαιοι ότι  προσφέρετε στο παιδί σας και ολόκληρα φρούτα.
• Από 6 ετών και άνω: 240ml – 350ml την ημέρα. Γενικότερα τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να τρώνε ολόκληρα φρούτα για την κάλυψη της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης φρούτων.
• Πιο ασφαλείς για βρέφη, παιδιά και εφήβους είναι οι παστεριωμένοι χυμοί γιατί δεν περιέχουν παθογόνα μικρόβια που μπορεί να αποβούν επιβλαβή για την υγεία των παιδιών (δεν ισχύει γι” αυτούς που κάνουμε στο σπίτι μόνοι μας και είναι οι καλύτεροι).

Επίσης, ο χυμός δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως υποκατάστατο για τις ανάγκες του παιδιού σας σε φρέσκα φρούτα. Σε σύγκριση με τα φρέσκα φρούτα, ο χυμός υστερεί  διατροφικά. Ο 100%  χυμός φρούτων περιέχει ορισμένες βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, αλλά πολύ λιγότερα από τα ολόκληρα φρούτα. Ολόκληρα τα φρούτα περιέχουν φυτικές ίνες, οι οποίες υστερούν στους χυμούς. Για το λόγο αυτό καλό είναι να παρασκευάζονται στο μπλέντερ για να διατηρούν όλα τα θρεπτικά συστατικά του φρούτου  από το οποίο έγιναν.

Αν τα παιδί σας είναι επιλεκτικό στην κατανάλωση τροφής, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ποσότητα χυμού που καταναλώνει. Ο χυμός μπορεί να το φουσκώσει και να το χορτάσει, μην αφήνοντας περιθώρια για υγιεινά τρόφιμα.

Αν νομίζετε ότι το παιδί σας πίνει πάρα πολύ χυμό, μπορείτε να μειώσετε την ποσότητα σιγά-σιγά  αραιώνοντας τις μερίδες  με νερό.

Συμπερασματικά, οι χυμοί φρούτων μπορούν ν” αποτελέσουν  ένα υγιεινό κομμάτι της διατροφής του παιδιού αρκεί να προσφέρονται με μέτρο, στις κατάλληλες για την κάθε ηλικία ποσότητες. Προτιμήστε τους φυσικούς χυμούς χωρίς προσθήκη ζάχαρης και να προσφέρονται κατά προτίμηση μαζί με τα κυρίως γεύματα ή ως σνακ και σερβιρισμένοι στο ποτήρι κι όχι στο μπιμπερό.

Η Αλεξάνδρα Δαμβουνέλη είναι Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, PGCert Διατροφής Αθλητών

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Ποιο είναι το ασφαλέστερο σωσίβιο για το παιδί σας

ΑΓΟΡΕΣαπό Έλενα Μπούλια | 16 Ιουν 2014

Μπρατσάκια ή κουλούρα; Ή μήπως σανίδα; Οι εναλλακτικές για την ασφάλεια του παιδιού στην θάλασσα στις μέρες μας είναι πολλές και η κάθε μία έχει να κάνει με την ηλικία, τη σωματική διάπλαση και τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού. Δείτε ποιο είναι το κατάλληλο σωσίβιο για το δικό σας παιδί και με τι κριτήρια να το επιλέξετε.

 

Ηλικίες 0-2 ετών

Τα μωρά λατρεύουν το νερό, καθώς είναι ήδη εξοικειωμένα με αυτό από το περιβάλλον τη μήτρας. Ένα μωρό μπορεί, όμως, να κολυμπήσει μόνο εφόσον στηρίζει μόνο του το κεφαλάκι του (συνήθως από τον 5ο μήνα και μετά). Αν, λοιπόν, το μωρό σας είναι μικρότερο των 5 μηνών μπορείτε να το βρέξετε με λίγο θαλασσινό νερό ή να το κρατήσετε για να πλατσουρίσει τα ποδαράκια του, αλλά όχι να το βάλετε μέσα στην θάλασσα για κολύμπι. Επίσης, δεν θα πρέπει να βάζετε ένα μωρό στην θάλασσα όταν αυτή είναι πολύ κρύα, γιατί τα μωρά δεν μπορούν να ρυθμίσουν την θερμοκρασία του σώματός τους όπως οι μεγάλοι. Σε κάθε περίπτωση, βεβαιωθείτε από τον παιδίατρο για το πότε είναι έτοιμο το μωρό σας να κάνει μπάνιο στην θάλασσα.

Αν το μωρό σας είναι άνω των 5-6 μηνών μπορείτε να το πάρετε μαζί σας στην θάλασσα, κρατώντας το στην αγκαλιά σας καθώς πλατσουρίζετε στα ρηχά, ενώ αν μπορεί να καθίσει κανονικά, μπορείτε να του πάρετε ένα σωσίβιο με καθισματάκι! Σωσίβια όπως αυτό και αυτό είναι ιδανικά για παιδιά έως 2 ετών, καθώς απολαμβάνουν την θάλασσα καθισμένα αναπαυτικά και με ασφάλεια. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ακόμα και μέσα στο σωσίβιο να είναι το μωρό, πρέπει να βρίσκεστε διαρκώς δίπλα του και να το κρατάτε. Διαφορετικά, πάρτε ένα σωσίβιο που θα «ενώνει» και τους δυο σας, όπως αυτό.

Για μωρά και νήπια διατίθενται στο εμπόριο και μαγιό με ενσωματωμένα σωσίβια (όπως αυτό), όμως και πάλι η παρουσία σας δίπλα στο παιδί είναι απαραίτητη όταν βρίσκεται κοντά στο νερό.

Ηλικίες 2-4 ετών

Από τα 2 χρόνια και μετά το παιδί μπορεί να απολαύσει περισσότερο το παιχνίδι του στα ρηχά φορώντας πάντα τα μπρατσάκια του ή κάποιο άλλο σωσίβιο. Καθώς στην αγορά δύσκολα θα βρείτε μπρατσάκια για παιδιά 2 ετών (τα περισσότερα είναι για παιδιά άνω των 3 ετών), στην ηλικία αυτή είναι προτιμότερο ένα σωσίβιο γιλέκο (όπως αυτό ή αυτό).

 

Μετά τα 3 χρόνια, και ανάλογα βέβαια και με τις κολυμβητικές ικανότητες του παιδιού, οι εναλλακτικές αυξάνονται: Μπορείτε να πάρετε στο παιδί μπρατσάκια (όπως αυτά), μπρατσάκια με γιλέκο (όπως αυτά), κουλούρα (το κλασικό στρογγυλό, πολύχρωμο σωσίβιο) που καλό είναι να χρησιμοποιείται και από λίγο μεγαλύτερα παιδιά ή από παιδιά που έχουν μάθει να κολυμπούν (όπως αυτή) ή ένα σωσίβιο μέσης (όπως αυτό και αυτό).

Αν το παιδί έχει ξεκινήσει από μικρό κολυμβητήριο και είναι εξοικειωμένο με αυτά τα όργανα, μπορεί να έχει στην θάλασσα κάποιο βοηθητικό μακαρόνι (όπως αυτό) ή σανίδα (όπως αυτή).

 

Ηλικίες 4-8 ετών

Από τα 4 χρόνια και μετά το παιδί αρχίζει να μαθαίνει τις βασικές τεχνικές κολύμβησης, ενώ συνήθως μέχρι τα 8 χρόνια μπορεί πλέον να κολυμπήσει άνετα μόνο του. Τα μπρατσάκια αποτελούν πάντα ασφαλή διαχρονική λύση, χωρίς να εμποδίζουν ιδιαίτερα το παιδί στο κολύμπι του (όπως ενδεχομένως να κάνει στις ηλικίες αυτές το γιλέκο), ενώ η κουλούρα δείχνει τώρα ακόμα πιο κατάλληλη.

 

Φυσικά, από τις ηλικίες αυτές το παιδί έχει να επιλέξει ανάμεσα σε πληθώρα φουσκωτών παιχνιδιών και στρωμάτων, τα οποία λειτουργούν κάπως και ως σωσίβια, όπως όλα αυτά εδώ.

Σε κάθε περίπτωση, όποιο σωσίβιο κι αν επιλέξετε για το παιδί σας, βεβαιωθείτε ότι ανταποκρίνεται στην ηλικία του και δώστε προσοχή στις προδιαγραφές και στις οδηγίες εφαρμογής του. Και ποτέ μα ποτέ μην αφήνετε μόνα τους τα μικρά παιδιά στο νερό!

 

 

ΘΕΜΑ 3: «η πρώτη επαφή με τη θάλασσα

ΔΙΔΥΜΗ ΕΥΤΥΧΙΑαπό Βίκυ Νάκου | 21 Ιουν 2013

Η εξόρμηση στη θάλασσα είναι υπόθεση κουραστική, εκτός αν την οργανώσετε σωστά. Ξεχάστε τους απολαυστικούς καφέδες, τα βιβλία μυστηρίου και τα δικά σας μακροβούτια, γιατί το παιδί θέλει διαρκή κι αμείωτη παρακολούθηση.

 

Μετά τα έξι ζούμε κάπως την πολυτέλεια να τα θαυμάζουμε από μικρή απόσταση να απολαμβάνουν με σχετική ασφάλεια την θάλασσα κι εφ” όσον τα παιδιά μας έχουν πάρει μαθήματα κολύμβησης σε πισίνα. Μέχρι τότε το κάθε παιδί έχει το προσωπικό του σωματοφύλακα.

Τα απαραίτητα πράγματα της παραλίας

• Μια τσάντα με πετσέτες και καπέλα
• Μια τσάντα με παιχνίδια θαλάσσης.
• Ένα μικρό ψυγειάκι με το κολατσιό
• Αντηλιακές κρέμες
• Ομπρέλα αν δεν πάτε σε οργανωμένες παραλίες. Η σκιά είναι απαραίτητη.
• Πολλά μαγιό για να αλλάζει το κοριτσάκι. Είναι θέμα υγιεινής της ευαίσθητης περιοχής του. Σε καμιά περίπτωση δεν βολεύει το ολόσωμο.
• Αν το παιδί σας φοράει πάνα, βγάλτε την πριν το βουτήξετε, για να δροσιστεί και να αποφύγετε τις ακαθαρσίες του στη θάλασσα.
• Επιλέξτε ειδικά καπέλα και μπλούζες με ψηλό δείκτη ηλιοπροστασίας.
• Συνιστώ παπούτσια θαλάσσης ακόμη και την ώρα του μπάνιου.
• Γνωρίζουμε όλοι ότι η καλύτερη ώρα του μπάνιου είναι 09:00 με 11:30, αλλά έτσι πως προκύπτει το κολατσιό του; Προτιμήστε να του το δώσετε στην παραλία, κυρίως τα φρούτα του και το αυγό του. Αποφύγετε αλμυρά και γλυκά.
• Μην ξεχνάτε το νερό
• Αν το παιδί σας από μόνο του δεν κάνει βουτιές, φυσήξτε το πρόσωπο του και βουτήξτε το για μερικά δευτερόλεπτα μέσα στη θάλασσα.
• Μην πιέσετε το παιδί σας να μπει στη θάλασσα, αν δεν θέλει. Στην αρχή σιγά – σιγά και αγκαλιά βρέχουμε το παιδί.
• Το πρώτο του μπανάκι μην ξεπερνά το ένα τέταρτο της ώρας, για να μην κρυώσει κι αρνηθεί την επόμενη μέρα τη θάλασσα.
• Για παιδιά άνω των 3 ετών, αποφύγετε τις κουλούρες. Είναι προτιμότερο τα μπρατσάκια θαλάσσης.
• Προσοχή στις παραλίες με πολύ κόσμο. Τονίζουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να απομακρυνθούν από κοντά μας για οποιοδήποτε λόγο.
• Μια απόχη για να μαζέψτε μαζί με το παιδί σας πέτρες κι άλλους θησαυρούς της θάλασσας. Θα ενθουσιαστεί και θα ασχολείται με αυτούς για ώρες.
• Ένα μικρό φαρμακείο με τα απαραίτητα, τα οποία είναι:

1. νερό
2. αντιισταμινικές κρέμες
3. aspivenin,
απορροφά το δηλητήριο από όλα τα τσιμπήματα
4. στο σπίτι μάλλον θα χρειαστεί να του δώσετε και αντιισταμινικό σιρόπι,
μετά από επικοινωνία με το γιατρό σας.

η δική μου εμπειρία…

Τα δίδυμα μου έχουν από καιρό βουτήξει στη θάλασσα, αλλά ακόμη θυμάμαι την πρώτη τους πραγματική προσπάθεια κολύμβησης χωρίς μπρατσάκια και κουλούρες. Το μπάνιο με τα παιδιά μου βελτιώθηκε σημαντικά, όταν κάποια στιγμή ενώ το καθένα από αυτά που ήταν γαντζωμένο στην αγκαλιά μου, του είπα ότι θα μπορούσα να το απαγκιστρώσω από πάνω μου χωρίς να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου. Στην αρχή η κόρη μου φοβήθηκε και μετά με κοίταζε με έκπληξη.

Τότε βούλιαξα σιγά το σώμα μου κι έτσι η μικρή μου χαλάρωσε τα χέρια της από τον λαιμό μου, προκειμένου να μην την παρασύρω μαζί μου προς τον βυθό. Μένοντας για μερικά δευτερόλεπτα στο βυθό ανάγκασα την κόρη μου να κολυμπήσει κι εγώ έμεινα να απολαμβάνω το κορμάκι της που κουνούσε γρήγορα τα χεράκια και τα ποδαράκια της θυμίζοντας έντονα κουταβάκι. Δοκιμάστε το!

Καλές Βουτιές!

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΙΟΥΝΙΟΣ

 

ΘΕΜΑ 1: «Μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και μετά στο γυμνάσιο»

Άντρη Κυριακίδου Σολωμονίδου, Εκπαιδευτικός

 

 

 

 

Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας, και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας ακόμα και η μετακόμιση σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ.

Φανταστείτε ένα παιδί που μαθαίνει να κολυμπά. Αρχικά, απολαμβάνει το παιχνίδι στο νερό μέσα στη μικρή παιδική πισίνα. Φορά μπρατσάκια ή σωσίβιο, έχει τουλάχιστον ένα από τους γονείς του κοντά του και κρατά κάποια από τα παιχνίδια του. Νιώθει ασφάλεια. Λίγο καιρό μετά του λένε πως μεγάλωσε και πρέπει τώρα να μάθει να κολυμπά στη μεγάλη πισίνα. Τα μπρατσάκια είναι για τα μικρά παιδιά̇ του τα παίρνουν κι αυτά. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, βρίσκεται μέσα σε μια πολύ μεγαλύτερη πισίνα, πολύ πιο βαθιά, χωρίς τα μπρατσάκια, που του παρείχαν ασφάλεια, και χωρίς τα πολλά παιχνίδια. Οι γονείς του, αρχικά, το κρατούν λίγο, αλλά σιγά-σιγά το αφήνουν, ενθαρρύνοντάς το να κλωτσήσει τα πόδια και να κουνά τα χέρια, για να μάθει να κολυμπά από μόνο του. Εδώ, χάνεται η ασφάλεια που ένιωθε και αρχίζει μια εσωτερική αναζήτηση των δυνάμεών του.

 

Το αν θα καταφέρει, εύκολα ή δύσκολα, αυτό το παιδί να κολυμπήσει, εξαρτάται από μια σειρά από παράγοντες. Είναι η σωστή χρονική περίοδος για να δοκιμάσει το παιδί αυτή τη μετάβαση; Ήταν προετοιμασμένο για αυτήν; Έχει αποκτήσει όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα του χρειαστούν για να πετύχει; Πόσο στηρικτικό ή όχι ήταν το περιβάλλον γύρω του;
Ένα παιδί το οποίο έμαθε να κλωτσά τα πόδια του στο νερό, να ξαπλώνει ανάσκελα πάνω στην επιφάνεια και να κρατά την αναπνοή του κάτω από το νερό, ίσως τολμήσει πιο εύκολα να κολυμπήσει στα βαθιά και ίσως, μάλιστα, να το απολαύσει! Αντίθετα, το παιδί που δε λέει να φύγει από την αγκαλιά της μαμάς του και παθαίνει υστερία αν βραχεί το προσωπάκι του ή αρνείται να πατήσει μέσα στο νερό χωρίς τα μπρατσάκια του, δύσκολα θα αντιδράσει σωστά μέσα στη μεγάλη πισίνα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτό τον παραλληλισμό; Για να είναι επιτυχημένη η κάθε μετάβαση θα πρέπει να μας βρει προετοιμασμένους!

Προετοιμάζοντας το παιδί για τη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο 
Είναι το παιδί μου έτοιμο για το δημοτικό σχολείο; Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ποιες είναι οι απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα πρέπει να έχει για να πετύχει σε αυτή τη δύσκολη και σημαντική μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο;

Τι αναμένει η δασκάλα της Α’ τάξης από τα «πρωτάκια» της: 
• Να πειθαρχούν σε βασικούς κανόνες συμπεριφοράς μέσα και έξω από την τάξη.
• Να κοινωνικοποιούνται χωρίς δυσκολίες με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
• Να ακολουθούν προφορικές οδηγίες ενός ή δύο σκελών.
• Να εκφράζονται χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένες προτάσεις.
• Να μπορούν να αιτιολογήσουν την άποψή τους
• Να μπορούν να αναλύουν φωνολογικά μια λέξη (π.χ. από ποια φωνή ξεκινά, με ποια φωνή τελειώνει, αν μέσα της έχει μια συγκεκριμένη φωνή, κλπ)
• Να αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου.
• Να μετρούν μέχρι το δέκα.
• Να σειροθετούν και να συγκρίνουν τους αριθμούς 0-10.
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα βασικά σχήματα (κύκλος, τετράγωνο, ορθογώνιο, τρίγωνο).
• Να κατανοούν και να χρησιμοποιούν σε περιγραφές και συγκρίσεις αντικειμένων τις προμαθηματικές έννοιες (πλατύ-στενό, μακρύ-κοντό, ψηλό-χαμηλό, κλπ).
• Να αναγνωρίζουν και να ονομάζουν τα χρώματα.
• Να κρατούν με λειτουργική λαβή το μολύβι.
• Να χρωματίζουν, χωρίς να βγαίνουν έξω από τις γραμμές του περιγράμματος.
• Να κάθονται σωστά στην καρέκλα.

Όλα τα πιο πάνω είναι οι σημαντικότεροι στόχοι της προδημοτικής εκπαίδευσης. Άρα, η επιλογή ενός καλού νηπιαγωγείου θα προσφέρει στο παιδί σας πολλές ευκαιρίες, μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες, να καλλιεργήσει τις πιο πάνω δεξιότητες. Παράλληλα με το νηπιαγωγείο, όμως, θα πρέπει κι εσείς να αφιερώνετε χρόνο στο παιδί σας, βοηθώντας το κι εσείς να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες.

1. Δεξιότητες επικοινωνίας και γενικές γνώσεις 
Με τον όρο δεξιότητες επικοινωνίας εννοούμε την ικανότητα του παιδιού από τη μια να επικοινωνεί με σαφήνεια τις ανάγκες του και από την άλλη να κατανοεί τους άλλους (δηλαδή, ομιλία και ακρόαση). Γενικές γνώσεις είναι το ενδιαφέρον που επιδεικνύει το παιδί για να μαθαίνει πληροφορίες για το περιβάλλον του. Τα παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν καλά, ως ομιλητές και ακροατές, και που είναι περίεργοι να μάθουν για τον κόσμο γύρω τους, είναι τα παιδιά που είναι έτοιμα να επιτύχουν στο σχολείο, αλλά και σε κάθε τομέα στη ζωή τους.
Συνήθως τα παιδιά που έχουν ανεπτυγμένες δεξιότητες επικοινωνίας και επαρκείς γενικές γνώσεις:
• μπορούν να διηγούνται ιστορίες που έχουν ακούσει
• παίζουν, μόνα ή με φίλους, παιχνίδια φαντασίας
• κατανοούν προφορικές οδηγίες και τις εκτελούν
• μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους σε ενήλικες ή συνομήλικούς τους, με τρόπο που να γίνονται κατανοητά
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• διαβάζουμε στα παιδιά και μετά συζητούμε για αυτά που διαβάσαμε
• ζητούμε από τα παιδιά να μας διηγηθούν μια γνωστή τους ιστορία
• παίζουμε μαζί τους παιχνίδια ρόλων και φαντασίας
• κάνουμε συζητήσεις μαζί τους για διάφορα θέματα, εμπλουτίζοντας έτσι το λεξιλόγιό τους
• κάνουμε συνδέσεις μεταξύ των βιβλίων/παραμυθιών που διαβάζουμε και της καθημερινότητας, π.χ. «Αυτός ο γάτος μοιάζει πολύ με τον Ιγνάτιο από το βιβλίο που διαβάσαμε σήμερα!» ή «Αν ήταν στη θέση σου ο Άρθουρ τι νομίζεις ότι θα έκανε;»

2. Συναισθηματική ωριμότητα 
Συναισθηματική ωριμότητα, είναι η ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει και να εκφράζει τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα, με ποικίλους τρόπους, που να ταιριάζουν σε κάθε περίσταση επικοινωνίας. Είναι, επίσης, η ικανότητα της ενσυναίσθησης (το να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου) και της προθυμίας να βοηθήσουν άλλους που έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά που είναι συναισθηματικά υγιή και ώριμα, εκφράζουν αυτά που νιώθουν αλλά είναι και σε θέση να κατανοήσουν τους άλλους. Είναι τα παιδιά που κάνουν εύκολα φίλους και βιώνουν τη σχολική ζωή ως μια ευχάριστη εμπειρία. Τα παιδιά αυτά συνήθως:
• βοηθούν άλλα παιδιά που έχουν χτυπήσει ή δείχνουν στεναχωρημένα
• προθυμοποιούνται να βοηθήσουν άλλα παιδιά σε μια εργασία, όταν αντιληφθούν ότι αυτά δυσκολεύονται
• προσπαθούν να σταματήσουν ένα καβγά ή να λύσουν μια διαφωνία
• προσκαλούν άλλα παιδιά σε ένα παιχνίδι ή μια δραστηριότητα
• δείχνουν σημάδια ενσυναίσθησης

 

Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• τα εξασκούμε στην περιγραφή συναισθημάτων, π.χ. «Νομίζω πως ο φίλος σου ο Γιώργος σήμερα είναι λυπημένος. Τον βλέπεις; Δε χαμογελάει.»
• δώστε το καλό παράδειγμα, δείχνοντάς τους πως κι εσείς νοιάζεστε για τους άλλους ανθρώπους. Τα παιδιά αντιγράφουν τις δικές σας συμπεριφορές.
• ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμπεριλαμβάνουν άλλα παιδιά στο παιχνίδι τους
• επιβραβεύσετε τα όποτε βοηθούν άλλους, π.χ. «Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που βοήθησες την αδερφή σου σήμερα με τα μαθήματά της!»
• μιλήστε στα παιδιά σας για οποιεσδήποτε αλλαγές στην καθημερινή τους ρουτίνα, έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένα
• νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο θα πρέπει να συνεργαστούν, έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί να είναι ενήμεροι για το περιβάλλον από το οποίο προέρχονται και στο οποίο θα μεταβούν τα παιδιά. Είναι καλό να κανονίζονται επισκέψεις γνωριμίας και ανταλλαγής εμπειριών και ιδεών, με ή και χωρίς τα παιδιά.

3. Κοινωνικές δεξιότητες 
Με τον όρο κοινωνικές δεξιότητες εννοούμε την ικανότητα των παιδιών να συνεργάζονται, να περνούν καλά με τους άλλους και να κάνουν φίλους. Ακόμα, στον όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται η ικανότητα ανάληψης ευθύνης, η επίδειξη σεβασμού, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και προσαρμογής σε ρουτίνες. Με βάση την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει πως παιδιά με ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες έχουν θετική στάση προς τη μάθηση και είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν νέα πράγματα, όπως παιχνίδια, βιβλία κλπ. Τα παιδιά αυτά:
• υπακούουν σε κανονισμούς και ακολουθούν οδηγίες
• έχουν καλές σχέσεις με άλλα παιδιά και ενήλικες
• έχουν πολλούς φίλους και δεν προσκολλώνται μόνο σε μερικούς
• έχουν αυτοέλεγχο
• επιλύουν προβλήματα χωρίς τη βοήθεια ή την παρέμβαση ενηλίκων
• προσαρμόζονται σε καινούριες ρουτίνες
• είναι ανεχτικά με τα λάθη των άλλων
• προσέχουν και φροντίζουν τα προσωπικά τους αντικείμενα
• σέβονται τους άλλους, ειδικά τους μεγαλύτερους
• αρέσκονται στο να δοκιμάζουν νέες δραστηριότητες και να παίζουν καινούρια παιχνίδια
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• δίνετε στα παιδιά επιλογές ώστε να εξασκηθούν στην ανάληψη αποφάσεων
• να δίνετε το καλό παράδειγμα με τις δικές σας φιλικές/κοινωνικές σχέσεις και υποχρεώσεις
• παίζετε μαζί τους παιχνίδια όπως «Ο Γιάννης λέει…», για να τα εξασκήσετε στο να ακολουθούν οδηγίες και να ακούν προσεχτικά
• να κανονίζετε συχνά συναντήσεις με άλλα παιδιά για να έχουν την ευκαιρία να παίξουν, να μοιραστούν και να περιμένουν τη σειρά τους
• προετοιμάστε τα παιδιά για κάθε αλλαγή ενασχόλησης/δραστηριότητας, π.χ. «Σε 5 λεπτά θα πας για ύπνο».

4. Γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη 
Με τον όρο γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη εννοούμε την ικανότητα αναγνώρισης λέξεων και αριθμών, την αρίθμηση και την επάρκεια μνήμης, καθώς επίσης και τις πιο προηγμένες μορφές γραφής και ανάγνωσης. Παιδιά των οποίων η γλωσσική και γνωστική δεξιότητα είναι κατάλληλη για τον ομαλή μετάβαση στο δημοτικό σχολείο:
• αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο κάπου
• αναγνωρίζουν κάποιες ταμπέλες σε οικείο τους περιβάλλον (κοντά στο σπίτι ή στο σχολείο τους)
• παίζουν με μολύβια και χρώματα
• αναγνωρίζουν τα χρώματα και τα βασικά σχήματα
• αναγνωρίζουν κάποια από τα γράμματα του αλφαβήτου
• δείχνουν ενδιαφέρον στα βιβλία και απολαμβάνουν να τα μετροφυλλούν
• είναι ικανά να θυμούνται γεγονότα, ιστορίες, οδηγίες κλπ
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς

• παίξετε μαζί τους παιχνίδια που περιέχουν γράμματα
• ακούστε ή και τραγουδήστε γνωστά ή αγαπημένα τους τραγούδια
• διαβάστε και διηγηθείτε παραμύθια και ενθαρρύνετε τα παιδιά να σας διηγηθούν κι αυτά ιστορίες που τους άρεσαν
• μετρήστε μαζί τους αβγά, σκαλοπάτια, παπούτσια, δέντρα, αυτοκίνητα, κλπ
• παίξετε παιχνίδια ομαδοποίησης, ταξινόμησης, σειροθέτησης (με πιρούνια και κουτάλια, όσπρια, ρούχα, κουμπιά, κλπ)
• μιλήστε για τα γράμματα που είναι μέσα στο όνομά τους και στο δικό σας (βρείτε λέξεις που αρχίζουν/τελειώνουν με αυτά, λέξεις που είναι φαγητά ή ζώα, άλλα ονόματα που αρχίζουν με τα γράμματα αυτά, κλπ)
• εξηγείστε τους τα σήματα οδικής κυκλοφορίας και τα χρώματα των φαναριών της τροχαίας
• παίξετε παιχνίδια μνήμης και αριθμητικά παιχνίδια
• μπορείτε να επινοήσετε μαζί με τα παιδιά δικά σας παιχνίδια και να τα παίζετε μαζί ή ακόμα να τα μάθετε και στους φίλους σας
• μιλήστε για τα σχήματα αντικειμένων γύρω σας, στο περιβάλλον του σπιτιού, στην αυλή, στο δρόμο
Σε περίπτωση που παρατηρείται μεγάλη δυσκολία στους πιο πάνω τομείς, τότε το παιδί θα πρέπει να παραπεμφθεί για αξιολόγηση και πιθανή παρέμβαση σε Λογοθεραπευτή/Λογοπαθολόγο.

5. Σωματική υγεία και ευεξία 
Σωματική υγεία και ευεξία είναι η φυσική ετοιμότητα για το σχολείο, η σωματική ανεξαρτησία, καθώς επίσης και οι ανεπτυγμένες κινητικές δεξιότητες. Τα παιδιά με σωματική υγεία και ευεξία έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση, καλή μνήμη, αυξημένη δημιουργικότητα και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουν τα παιδιά αυξημένη αυτοεκτίμηση και μειωμένο άγχος. Συνήθως αυτά τα παιδιά:
• καταναλώνουν θρεπτικά γεύματα και δεν πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα
• κοιμούνται αρκετά, ώστε να έχουν αρκετή ενέργεια
• μπορούν να πάνε στο αποχωρητήριο από μόνα τους
• είναι ντυμένα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες
• έχουν ανεπτυγμένες τις κινητικές δεξιότητες
• χειρίζονται μικρά και λεπτά αντικείμενα
Πώς τα βοηθούμε να καλλιεργήσουν αυτές τις δεξιότητες – Συμβουλές σε γονείς
• παίξετε μαζί τους παιχνίδια που απαιτούν κίνηση
• αφήστε τα να εξασκηθούν στο σκαρφάλωμα
• σιγουρευτείτε ότι κοιμούνται αρκετά (10-12 ώρες ημερησίως)
• δώστε τους ψαλίδι, πινέλα, δαχτυλομπογιές, πλαστελίνη, πηλό, κλπ
• συνηθίστε τα σε σνακ φρούτων, δημητριακών και λαχανικών
• διορθώστε τα όταν δεν κρατούν το μολύβι σωστά

Πώς κρατούμε το μολύβι σωστά: 
Ο τρόπος με τον οποίο κρατά το παιδί το μολύβι είναι πολύ σημαντικός, γιατί καθορίζει την κίνηση κατά τη γραφή. Τα δάκτυλα θα πρέπει να ακουμπούν το μολύβι 1-3 εκ. από τη μύτη του μολυβιού και θα πρέπει να είναι σε θέση να κινούνται ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Τα παιδιά που γράφουν με το αριστερό τους χέρι θα πρέπει να κρατούν το μολύβι λίγο ψηλότερα (3 εκ.), έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν αυτό που γράφουν. Ο αντίχειρας, ο δείκτης και το μεσαίο δάχτυλο πρέπει να μοιράζονται εξίσου το κράτημα του μολυβιού.

 

Προβλήματα που παρατηρούνται συχνά:

• το μεσαίο δάχτυλο να είναι στο πάνω μέρος τους μολυβιού
• ο αντίχειρας να είναι πάνω από το δείκτη
• ο αντίχειρας να είναι τεντωμένος
• ο αντίχειρας και ο δείκτης να είναι παράλληλα

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, παιδιά τα οποία δεν κρατούν με τον ενδεδειγμένο τρόπο το μολύβι, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει κατά τη γραφή τους, δεν θα πρέπει να προβληματίζουν τους γονείς. Παιδί, το οποίο η λαβή του μολυβιού του αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα κατά τη γραφή, θα πρέπει να προβεί σε αξιολόγηση από Εργοθεραπεύτρια, για πιο εξειδικευμένη παρέμβαση.

Η μετάβαση από το δημοτικό σχολείο στο γυμνάσιο 
Η μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο είναι μια, επίσης, σημαντική αλλαγή στη ζωή των παιδιών, που, ως γονείς ή εκπαιδευτικοί, δε θα πρέπει να παραβλέψουμε. Παρόλο, που τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν βιώσει παρόμοιες μεταβάσεις και στο παρελθόν, η αλλαγή αυτή είναι κάτι παραπάνω από αλλαγή τάξης. Είναι μια μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβική, από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από την υπακοή στην αναζήτηση, από τις φιλίες στις σχέσεις.

 

Πέραν όμως από τις αναπτυξιακές, συναισθηματικές και κοινωνικές αλλαγές, που τα παιδιά θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στο γυμνάσιο, υπάρ¬χουν και οι αντικειμενικές διαφορές δημοτικού – γυμνασίου. Διότι, στην ουσία, και εδώ αλλάζουν όλα: περισσότεροι καθηγητές, περισσότερα μαθήματα, δουλειά στο σπίτι, εξετάσεις, εργασίες, περισσότερες δραστηριότητες και συνεπώς ευθύνες. Οι απαιτήσεις του Γυμνασίου σήμερα είναι πολύ πιο μεγάλες από άλλοτε.
Τι αναμένουν οι καθηγητές από τα παιδιά που πηγαίνουν στο γυμνάσιο:
• Να ακολουθούν τον κώδικα συμπεριφοράς μέσα στην τάξη και στην αυλή.
• Να ακολουθούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής και καθαριότητας.
• Να είναι συνεπείς με τις εργασίες και τις υποχρεώσεις τους.
• Να παρουσιάζουν συγυρισμένες και καλοδουλεμένες εργασίες.
• Να μπορούν να εκφραστούν γραπτώς με αποτελεσματικό τρόπο.
• Να μπορούν να διαβάσουν ένα κείμενο και να είναι σε θέση να κατανοήσουν τις πληροφορίες που αναφέρονται μέσα σε αυτό.
• Να συμμετέχουν κατά την παράδοση του μαθήματος.
• Να μπορούν να κάνουν μια εργασία τύπου project, ατομικά ή σε συνεργασία με άλλους.
• Να έχουν καλά ανεπτυγμένες δεξιότητες μελέτης.
• Να οργανώνουν το διάβασμά τους, έτσι ώστε να έχουν καλά αποτελέσματα στα διαγωνίσματα και στις τελικές εξετάσεις.
Σπουδαίο ρόλο για την προετοιμασία των μαθητών για όλα τα πιο πάνω φέρουν οι εκπαιδευτικοί. Οι δάσκαλοι της έκτης τάξης αισθάνονται ότι έχουν αυξημένες ευθύνες για την ομαλή προσαρμογή των μαθητών τους στο γυμνάσιο και φροντίζουν με διάφορους τρόπους να την εξασφαλίσουν. Προετοιμάζουν τους μαθητές τους συναισθηματικά και γνωστικά, μέσα από τη διδασκαλία, οργανώνουν την αξιολόγηση των μαθητών με μεθόδους που επικρατούν στο γυμνάσιο, γίνονται αυστηρότεροι κατά την αντιμετώπιση θεμάτων πειθαρχίας και συνέπειας των μαθητών τους.
Τα τελευταία χρόνια τα σχολεία οργανώνουν προγράμματα μετάβασης με τη συμμετοχή δασκάλων και καθηγητών, με δική τους πρωτοβουλία ή σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους και τους υπεύθυνους των καινοτόμων προγραμμάτων.
Τα προγράμματα περιλαμβάνουν μια σειρά από δράσεις που εντάσσονται στη φάση της προετοιμασίας: επισκέψεις των παιδιών του δημοτικού στο γυμνάσιο, ξενάγηση στους χώρους, ενημέρωση από υπεύθυνο καθηγητή ή τον γυμνασιάρχη για τα μαθήματα του γυμνασίου, τις απουσίες, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των παιδιών. Σε άλλη περίπτωση μπορεί να παρακολουθήσουν και ένα μάθημα διδασκαλίας. Επιπλέον, οι δάσκαλοι της έκτης τάξης μαζί με έναν ή περισσότερους καθηγητές οργανώνουν μια συνάντηση των γονέων, για να λύσουν απορίες, απαντώντας σε ερωτήσεις που αφορούν στη φοίτηση των παιδιών στο γυμνάσιο και την προετοιμασία που χρειάζεται γι’ αυτό το σκοπό. Μερικές φορές το πρόγραμμα επεκτείνεται στο επόμενο σχολικό έτος, όταν τα παιδιά είναι πλέον στο γυμνάσιο κατά την πρώτη ή και τη δεύτερη εβδομάδα του σχολικού έτους. Μπορεί να περιλαμβάνει: υποδοχή μαθητών και γονέων από το γυμνασιάρχη και καθηγητές, ανάπτυξη της φιλοσοφίας και των αρχών του σχολείου, οδηγίες και απαντήσεις στις ερωτήσεις μαθητών και γονέων, ξεναγήσεις και ενημέρωση για τη λειτουργία της βιβλιοθήκης, των εργαστηρίων, της καντίνας, για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις, τις εκδρομές, κλπ.

 

Η προσωπική μου εμπειρία από τέτοιες δράσεις είναι θετική για πολλούς λόγους. Ο κυρίαρχος λόγος είναι η ευαισθητοποίηση των ενηλίκων που συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν την κατάσταση της μετάβασης ενός παιδιού όχι μόνο με επιείκεια και ανοχή, αλλά και με διάθεση “εκπαίδευσης’, για να μπορέσει το παιδί να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε – Συμβουλές σε γονείς 
Και οι γονείς βέβαια έχουν να διαδραματίσουν το δικό τους ρόλο, έτσι ώστε να βοηθήσουν το παιδί τους να είναι έτοιμο για το γυμνάσιο. Από το δημοτικό χρειάζεται να παρακολουθούν το παιδί τους, αλλά και να του αφήνουν χώρο να αναπτύσσεται αυτόνομα.
• Φροντίστε ώστε το παιδί σας να καθιερώσει από νωρίς ένα πρόγραμμα μελέτης το οποίο θα ακολουθεί καθημερινά. Σιγά-σιγά θα πρέπει να ασκηθεί στο να βάζει τους δικούς του στόχους για τη μάθησή του και να τους διαχειρίζεται αντιστεκόμενο στην πιθανή αρνητική πίεση ή επιρροή τρίτων.
• Εξασφαλίστε του ένα δικό του χώρο, όπου θα έχει ησυχία για να μπορεί να μελετά, μακριά από μικρότερα αδερφάκια, τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να του αποσπά την προσοχή.
• Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθεί το παιδί ότι «μελετώ» δεν σημαίνει μόνο «ολοκληρώνω τις γραπτές μου εργασίες». Δείξτε ενδιαφέρον και συζητήστε μαζί του για αυτά που έμαθε στο σχολείο και βεβαιωθείτε ότι κατάφερε να εντοπίσει τα κύρια σημεία σε όσα διάβασε. Βρείτε μαζί του εκείνες τις στρατηγικές μελέτης που το βοηθούν να κατανοήσει καλύτερα και να συγκρατήσει πληροφορίες, όπως: υπογράμμιση στο βιβλίο του με χρωματιστούς μαρκαδόρους, σε bullet points τα κύρια σημεία, περίληψη, λέξεις κλειδιά, ερωτήσεις-απαντήσεις, κλπ.
• Παρακολουθείτε στενά την πρόοδο του παιδιού στα μαθήματά του και βοηθήστε το να μην αφήσει κενά στις γνώσεις του. Οι καλές επιδόσεις ενισχύουν την αυτοεικόνα του παιδιού και μειώνουν το άγχος και την ανησυχία που πιθανόν να νιώσει το παιδί στο γυμνάσιο.
• Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού να ενθαρρύνετε το παιδί σας να δίνει σημασία και στην εμφάνιση της εργασίας του.
• Μην κάνετε ποτέ εσείς αυτά που πρέπει να κάνει το παιδί. Βοηθήστε το, συζητήστε μαζί του τις ιδέες σας και ακούστε τις δικές του. Αφήστε το να ανατρέχει από μόνο του σε πηγές (βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, Internet, κλπ) για την κατοίκον εργασία και να τις διαμορφώνει.
• Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει θετική στάση απέναντι στο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.
• Να είστε φίλοι με το παιδί σας. Ενθαρρύνετέ το να εκφράσει τα συναισθήματά του, να τα συζητήσει και να αποφορτιστεί. Να το ακούτε, να ζητάτε την άποψή του σε οικογενειακά θέματα και να του δείχνετε ότι το σέβεστε. Έτσι, ασκείται στο να ακούει και να κατανοεί τις απόψεις των άλλων, έστω και αν δε συμφωνεί με αυτές, και να αναπτύσσει τα επιχειρήματά του πολιτισμένα. Αναπτύσσει στρατηγικές για να επιλύει προβλήματα και ζητά τη βοήθεια και υποστήριξη των άλλων όταν τη χρειάζεται.
• Σε περίπτωση που το παιδί σας αντιμετωπίζει δυσκολίες ζητήστε την άποψη ειδικών όπως: Λογοθεραπευτές, Ειδικοί Δάσκαλοι, Εργοθεραπευτές, Ψυχολόγοι.

Συμπερασματικά 
Το πέρασμα από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και μετά στο γυμνάσιο είναι αναπόφευκτες αλλαγές στη ζωή του παιδιού μας και τη δική μας. Όπως και με τις άλλες αλλαγές, χρειάζεται χρόνος, υπομονή και θετική στάση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Το παιδί που εισπράττει απαισιοδοξία από το περιβάλλον του αναχαιτίζεται, ενώ αυτό που απολαμβάνει την αισιοδοξία, προχωρά με σταθερό βηματισμό.

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Το φαρμακείο των διακοπών!»

 

 

Όλα τα απαραίτητα που πρέπει να παίρνουμε μαζί μας όταν πάμε διακοπές με τα παιδιά!

Αντισηπτικά μαντηλάκια (για τον καθαρισμό μικροτραυματισμών αλλά και των χεριών μας μετά την παραλία)

Οξυζενέ και ιώδιο

Απλούς επιδέσμους

Γάζες

Ψαλίδι και τσιμπιδάκι

Τσιρότα σε διάφορα μεγέθη

Ελαστικός επίδεσμος (σε περίπτωση διαστρέμματος ή κάκωσης)

Τοπική αντιβιοτική αλοιφή που αποτρέπει τυχόν λοιμώξεις σε μικρές πληγές και εκδορές

Εντομοαπωθητικό

Παγοκύστες

Αντισταμινική αλοιφή ή τζελ για την αντιμετώπιση των αλλεργικών αντιδράσεων και του κνησμού που προκαλεί το τσίμπημα από έντομα, τσούχτρες κ.λπ.

Κάποιο φάρμακο κατά της ναυτίας (δραμαμίνη)

Θερμόμετρο

Ένα απλό αντιπυρετικό – αναλγητικό φάρμακο, για την περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας παρουσιάσει πυρετό ή πόνο (παρακεταμόλη)

Αντηλιακό με μεγάλο δείκτη προστασίας κατάλληλο για παιδιά

Το βιβλιάριο υγείας του παιδιού

Τέλος, αν το παιδί υποφέρει από αλλεργία ή άσθμα ή άλλη πάθηση πρέπει να έχουμε τα φάρμακα που μας έχει χορηγήσει ο παιδίατρος σε επαρκείς ποσότητες για όλες τις ημέρες της διαμονής μας.

- See more at: http://www.imommy.gr/tips-xrisima/article/5100/to-farmakeio-twn-diakopwn/#sthash.6SbxgFFC.dpuf

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Δέκα βήματα για να μάθετε τα παιδιά σας κολύμπι»

Ελένη Κεχαγιά

 

Πολλά παιδάκια έχουν φοβίες με το νερό και δεν θέλουν να μπουν μέσα, να κολυμπήσουν, να διασκεδάσουν. Μπορούμε όμως με παιχνίδια όχι μόνο να τα κάνουμε να ξεπεράσουν την φοβία αλλά σύντομα να μάθουν και να κολυμπάνε.

 

 

 

Ενα από τα συνηθισμένα λάθη των γονιών είναι ότι πιστεύουν ότι για να μάθει το παιδί να κολυμπάει πρέπει να «καταπιεί» και λίγο νερό. Ή η θεωρία που θέλει να πετάμε το παιδί μέσα στο νερό και έτσι θα υπερισχύσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θα μάθουν πως να κολυμπάνε. Αυτές οι τεχνικές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φοβίσουν ακόμα περισσότερο το παιδί παρά να το μάθουν να κολυμπάει.

Οπως το ποδήλατο, το δέσιμο των κορδονιών, το να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα απαιτεί χρόνο και υπομονή, το ίδιο ισχύει και με το κολύμπι. Μην περιμένετε ότι το παιδί σας θα μπει στο νερό και αμέσως θα αρχίσει να κολυμπάει σαν να το ήξερε από πάντα. Αν βέβαια το κάνει, τότε μιλάμε για μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση παιδιού!

To mothersblog.gr συγκέντρωσε για εσάς τα do και τα don’t για τη σωστή εκμάθηση της κολύμβησης.

Τα don’t

- Μην αναγκάζετε το παιδί να κάνει μπάνιο σε βάθος που το νερό ξεπερνάει το στήθος του
- Μην το πιέζετε να μπει αν το νερό είναι κρύο
- Αφήστε το να αποφασίσει μόνο του πότε θέλει να αρχίσει να έχει επαφή με το νερό.
- Μην το βουτάτε βίαια στο νερό

Τα 10 βήματα προς την επιτυχία

1.Για να μάθουν πιο εύκολα να κολυμπάνε πρέπει να είστε πάντα εκεί μαζί τους. Ετσι και το παιδί σας αισθάνεται ασφάλεια αλλά και εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε σε περίπτωση που το χρειαστεί!

2.Αφήστε του το χρόνο να συνηθίσει το νερό

3.Αφήστε το να παίξει σε ρηχά νερά να διασκεδάσει ώστε να του φύγει εντελώς ο φόβος για το νερό.

4. Πείτε στο παιδί να πάρει λίγο νερό στα χέρια του και να το φυσάει ώστε να κάνει μπουρμπουλήθρες. Την επόμενη φορά ζητήστε του να προσπαθήσει να φυσήξει στην επιφάνεια του νερού ένα μπαλάκι. Στο επόμενο βήμα ζητήστε του, να προσπαθεί να κάνει μπουρμπουλήθρες απευθείας στο νερό και σιγά σιγά να κάνει στην άσκηση με κλειστά μάτια και σιγά σιγά να προσπαθήσει να βάζει όλο και περισσότερο το κεφάλι του μέσα κλείνοντας και την μύτη με το χέρι ενώ ταυτόχρονα κάνει μπουρμπουλήθρες μέσα στο νερό.
5. Ζητήστε του να δει κάτω από το νερό. Δεν χρειάζεται να βουτήξει το κεφάλι.Μπορεί να φορέσει μια μάσκα και να βάλει στο νερό μόνο την μούρη να δει πως είναι ο βυθός και ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβάται. Ακόμα μπορείτε να του βάλετε μία όμορφη πέτρα στον πάτο και να ζητήσετε να την πιάσει. Προσοχή! Πάντα σε ρηχά νερά.

6. Αν φοράει φοράει σωσίβιο τζάκετ ή σωσίβιο κολυμβητηρίου (τουβλάκια) στην αρχή κρατήστε το και βοηθήστε το παιδί να κολυμπήσει. Κρατήστε το παιδί πάνω στην επιφάνεια και πείτε του να κάνει ξανά την άσκηση με τις μπουρμπουλήθρες και το κεφάλι μέσα στο νερό. Σταδιακά το αφήνετε μόνο του να το κάνει, σιγά σιγά δεν χρειάζεται καν να το κρατάτε μέχρι που θα φτάσει η στιγμή που θα του αφαιρέσετε το σωσίβιο.

7. Τώρα μπορείτε να ξεκινήσετε να του μαθαίνεται πως να κολυμπάει κανονικά. Αν το παιδί δεν είναι εξοικειωμένο στο να βάζει το κεφάλι μέσα στο νερό μπορείτε να του δείξετε πως να κολυμπάει ύπτιο.

8. Πρώτα πρέπει να μάθει τις κινήσεις των ποδιών .Θα είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσει μια σανίδα και να δουλεύει μόνο τα πόδια ασταμάτητα.

9. Αναπνοή .Εφόσον πλέον δουλεύει καλά τα πόδια βοηθήστε το κρατώντας το,η φορέστε του ένα μακαρόνι αφρολέξ, να κολυμπήσει με το κεφάλι μέσα στο νερό και κρατώντας για λίγο την αναπνοή του και κουνώντας ταυτόχρονα τα πόδια όπως έκανε στην σανίδα.

10.Τώρα πρέπει να μάθει πως να χρησιμοποιεί τα χέρια.Κρατώντας μια σανίδα με το ένα χέρι ή ένα αφρολέξ – μακαρόνι, κάνει τις κινήσεις κολύμβησης πρώτα με το ένα χέρι και μετά με το άλλο. Βάλτε του μετά το μακαρόνι αφρολέξ και βοηθήστε το να ξεκινήσει να κολυμπάει κάνοντας τις κινήσεις των χεριών και τον ποδιών μαζί. Είναι καλύτερα να ξεκινήσει με τα πόδια και το ένα χέρι ενώ στο άλλο θα κρατάει το αφρολέξ. Μετά το άλλο χέρι και όταν νιώσει πλέον άνετα με αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια μαζί.

Πολύ προσοχή!
Πριν να αφήσετε το παιδί να κολυμπήσει μόνο του βεβαιωθείτε ότι:
- Μπορεί να επιπλέει μόνο του
- Ειδικά τον πρώτο καιρό πρέπει να κολυμπάει μπροστά σας ώστε να έχετε οπτική επαφή
- Ζητήστε του να κολυμπάει από την μια μεριά στην άλλη και σε βάθος λιγότερο από το ύψος του, αφενός για να εξοικειωθεί και αφετέρου σε περίπτωση που χρειαστεί και το παιδί να πατήσει τα πόδια του κάτω αλλά και εσείς να έχετε εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σ” αυτό.

Καλή σας επιτυχία!

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΜΑΙΟΣ 

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Τα 10 πιο επικίνδυνα έντομα στον κόσμο ,προφυλαχθείτε!» 

Από Μιχάλης Θερμόπουλος ιστοσελίδα iatropedia

Δείτε ποια είναι τα πιο επικίνδυνα έντομα και προφυλαχθείτε. Το πλέον επικίνδυνο θα σας καταπλήξει και μάλιστα βρίσκεται και στη χώρα μας!

• Στο Νο 10 είναι το “μερμήγκι σφαίρα”. Διαθέτει τόσο ισχυρό κεντρί, που άνθρωποι που τους κέντρισε είπαν ότι “ήταν σαν να τους έχουν πυροβολήσει”. Από εκεί πήρε και την ονομασία “σφαίρα”. Οι επιστήμονες κατατάσσουν το δηλητήριο του σαν το πιο επώδυνο δηλητήριο που υπάρχει.

 

• Στο Νο 9, ένα είδος μύγας το οποίο εναποθέτει τα αυγά του κάτω από το δέρμα των θηλαστικών. Εκείνα εκκολάπτονται για αρκετές εβδομάδες. Άνθρωποι που έχουν πέσει θύματα έχουν πει ότι νιώθουν τις προνύμφες να κουνιούνται μέσα στο κορμί τους.
• Στο Νο 8 βρίσκεται ο ψύλλος. Ρουφάει το αίμα και μεταδίδει δεκάδες ασθένειες πολλές από αυτές θανατηφόρες για τον άνθρωπο. Ο ψύλλος είναι υπεύθυνος για την εξάπλωση της “βουβωνικής πανώλης”.
• Στο Νο 7 το “έντομο που φιλάει”. Το kissing bug, έχει χαρακτηριστεί έτσι επειδή πηγαίνει στα κλειστά μάτια των ανθρώπων όταν κοιμούνται, αλλά κυρίως στα χείλη τους και δαγκώνει με τις δαγκάνες του. Μεταφέρει έτσι στο αίμα διάφορες ασθένειες, όπως η ασθένεια Τσάγκας. Ευθύνεται για τον θάνατο 12.000 ανθρώπων το χρόνο.
• Στο Νο 6, ίσως η πιο επικίνδυνη σφήκα στον κόσμο. Η Ιαπωνική σφήκα. Το δηλητήριο της είναι τόσο ισχυρό που κυριολεκτικά υγροποιεί τους ανθρώπινους ιστούς. Η Ιαπωνική σφήκα, μετά το πρώτο τσίμπημα δεν σταματά αλλά συνεχίζει με μεγαλύτερη μανία. Κάθε χρόνο τουλάχιστον 40 άνθρωποι πεθαίνουν από τα τσιμπήματα της. Ο πόνος που προκαλεί επίσης είναι αβάσταχτος.
• Στο Νο 5. Τα κόκκινα μερμήγκια, ή αλλιώς “μερμήγκια της φωτιάς”.Είναι άκρως επιθετικά μερμήγκια τα οποία τσιμπούν όλα μαζί το θύμα. Αφήνουν κόκκινα στίγματα από το κεντρί τους, αλλά συχνά πυκνά όταν κάποιος δεν καταφέρει να απομακρυνθεί πεθαίνει. (ποσοστό 5%).
• Στο Νο 4, η περίφημη “μύγα τσε τσε”. Πρόκειται για μεγάλες μύγες που τρέφονται με αίμα. Μεταφέρουν παράσιτα που δημιουργούν τον “ύπνο της μύγας”. Κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι ακόμη και σήμερα πεθαίνουν.
• Στο Νο 3, Οι αφρικάνικες μέλισσες. Πρόκειται για μέλισσες μαχητές, άκρως επιθετικές, με ισχυρότατο δηλητήριο. Το χαρακτηριστικό τους είναι πως όταν ένας άνθρωπος, ή ζώο βρεθεί στο διάβα τους, δεν σταματούν να τον κυνηγούν για τουλάχιστον 700 μέτρα. Φανταστείτε 700 μέτρα να τρέχετε να σωθείτε και να σας τσιμπούν. Εάν σας τσιμπήσουν περισσότερες από 1000 τέτοιες μέλισσες, δεν υπάρχει γυρισμός…
• Στο Νο 2, Το “μερμήγκι οδηγός”. Πρόκειται για ένα είδος μερμηγκιών με πολυπληθέστατες αποικίες, των 22 και περισσοτέρων, εκατομμυρίων μελών. Επιτίθενται μαζικά και περικυκλώνουν το θύμα τους, που συχνά μπορεί να είναι και ο άνθρωπος. Στο πέρασμα τους δεν γλυτώνει τίποτε. Κυριολεκτικά αφανίζουν το θύμα.
• Στο Νο 1 το κουνούπι. Ναι όσο και να μην το πιστεύετε, είναι το κουνούπι. Το οποίο μεταδίδει ασθένειες θανατηφόρες για τον άνθρωπο, όπως η ελονοσία, ο ιός του Δυτικού Νείλου και άλλες που σκοτώνουν περισσότερο από 1.000.000 το χρόνο.

 

 

ΘΕΜΑ 2: « Οh, baby! Η φροντίδα του»

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

 

 

ΘΕΜΑ 1: «Παιδί και Πάσχα: Συμβουλές για την ασφάλειά του!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

 

 

Κατά την περίοδο των πασχαλινών εορτών τα σχολεία είναι κλειστά, με αποτέλεσμα τα παιδιά να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι όπου και συμβαίνουν πολλά από τα παιδικά ατυχήματα. Για να τα αποφύγουμε, χρειάζεται κατάλληλη υποδομή όπως κάγκελα και τζάμια ασφαλείας καθώς και σωστή επίβλεψη. Επίσης είναι μια περίοδος που ειδικά στα χωριά κάνουν την εμφάνισή τους τα βεγγαλικά και τα πυροτεχνήματα που συνήθως είναι η αίτια πολλών ατυχημάτων.
Το Σωματείο “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” που έχει τεράστια εμπειρία στο παιδικό τραύμα σου δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να προσέξεις σε σχέση με το παιδί ώστε να αποφύγεις δυσάρεστες εμπειρίες!

1. Τοποθετούμε στις μπαλκονόπορτες του σπιτιού μας αυτοκόλλητα στο ύψος των παιδιών μας, ώστε να τις βλέπουν καλύτερα και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί από σπασμένα τζάμια, οι οποίοι είναι πάντα σοβαροί έως και θανατηφόροι.

2. Δεν αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά χωρίς επίβλεψη στην κουζίνα, όταν βάφουμε τα αυγά και ετοιμάζουμε πασχαλινές λιχουδιές.

3. Προσοχή στις λαμπάδες! Να αποφεύγουμε όσες είναι στολισμένες με εύφλεκτα υλικά και να εξηγήσουμε στα παιδιά πως πρέπει να τις κρατάνε. Η φλόγα και το λιωμένο κερί, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.

4. Προσοχή στα βεγγαλικά!!! Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!

5. Ιδιαίτερη προσοχή στις ψησταριές και στις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα! Τα αναμμένα κάρβουνα και τα πυρωμένα σίδερα αποτελούν αιτία σοβαρών εγκαυμάτων.

6. Κρατάμε πάντα τα παιδιά από το χέρι στη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όταν βγαίνουμε μαζί τους για ψώνια.

7. Να βεβαιωνόμαστε ότι ο τόπος διαμονής μας στις διακοπές είναι ασφαλής για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: μπαλκόνια, παράθυρα, σκάλες, τζάκια και πισίνες, και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Εφόσον υπάρχουν στην περιοχή ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού, να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.

8. Όταν είμαστε κοντά σε νερό με μικρά παιδιά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι μπορούν να πνιγούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και σε ελάχιστα εκατοστά νερού.

9. Το Πάσχα είναι μία καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας να φοράνε πάντα κράνος ασφαλείας όταν κάνουν ποδήλατο.

10. Στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, τα παιδιά πρέπει πάντα να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να προτείνουν ποιο είναι το σωστό κάθισμα για κάθε παιδί, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του.

11. Αρκετά τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο ότι τα παιδιά – επιβάτες, ενοχλούν και εκνευρίζουν τους γονείς – οδηγούς. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, να βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά στο αυτοκίνητο έχουν κάποια ασφαλή παιχνίδια για να απασχολούνται καθώς και προστασία από τον ήλιο (αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου). Πρέπει επίσης να προγραμματίζονται κάποιες στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή.  Εάν τα παιδιά μας απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.

12. Ποτέ να μην καθόμαστε πίσω με το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

 

 

 

ΘΕΜΑ 2: «Υπάρχουν έθιμα της άνοιξης που προστατεύουν την υγεία των παιδιών; Και όμως, ναι!»

Δρ. Σπύρος Μαζάνης Από την ιστοσελίδα tlife

 

Και όμως, κάποια πατροπαράδοτα έθιμα για την άνοιξη έχουν επιστημονική εξήγηση και ισχύ! Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σού εξηγεί τι ισχύει!

 

Από 1η Μαρτίου μπαίνουμε και επίσημα στην άνοιξη. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από δικές της ασθένειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, όπως αλλεργίες, ιώσεις, λαρυγγίτιδες, μηνιγγίτιδες κ.α.

 

Από τα παλιά χρόνια η Ελληνίδα μάνα είχε διαπιστώσει ότι αυτήν την εποχή υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες αρρώστιες. Μέσα από διάφορα έθιμα περνούσαν στα παιδιά κάποιες πράξεις οι οποίες είχαν μορφή εθίμων, που όμως ουσιαστικά έκαναν πρόληψη για να μην αρρωστήσουν.

 

Τα χελιδόνια είναι του Θεού!

Αυτήν την εποχή έρχονται τα χελιδόνια και λέμε στα παιδιά να μην πιάνουν και ενοχλούν τα χελιδόνια όπως επίσης και τις φωλιές τους, διότι τα χελιδόνια είναι του Θεού και δεν πρέπει να τα ενοχλούμε.

 

Η πραγματική αλήθεια όμως είναι η εξής: Πολλά από αυτά τα χελιδόνια που έρχονται αυτή την εποχή είναι άρρωστα και έχουν μεγάλο φορτίο μικροβίων πάνω τους όπως και οι χελιδονοφωλιές τους.

Με τον τρόπο αυτό που λέει η μαμά να μην ακουμπάει το παιδί το χελιδόνι, ουσιαστικά παροτρύνει το παιδί να μην πλησιάσει τα χελιδόνια και τις φωλιές τους για να μην αρρωστήσουν.

 

Έχει εξήγηση το… μαρτίτσι!

Βάζουμε στον καρπό των παιδιών μία κλωστή κόκκινη και λέμε στα παιδιά ότι το κάνουμε αυτό για να μην τα κάψει ο ήλιος. Η αλήθεια είναι ότι τα χελιδόνια που είναι άρρωστα φοβούνται το κόκκινο χρώμα. Γι” αυτόν το λόγο βάζουν οι μητέρες τα βραχιολάκια στα παιδιά, για να μην τα πλησιάζουν τα χελιδόνια.

 

Επίσης, σε μερικά χωριά βάζουν στα παιδιά κόκκινα μαντήλια και κρεμούν στους φράχτες των σπιτιών κόκκινες κορδέλες. Αυτό το κάνουν ώστε τα άρρωστα χελιδόνια βλέποντας το κόκκινο χρώμα να μην πλησιάζουν τα παιδιά και να μην φτιάχνουν χελιδονοφωλιές στα συγκεκριμένα σπίτια.

 

Το «έξυπνο» αντηλιακό!

Οι μητέρες έχουν παρατηρήσει ότι αυτήν την εποχή λόγω της αλλαγής των κλιματολογικών συνθηκών υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια. Ο ήλιος χτυπάει στο πρόσωπο των παιδιών και τους προκαλεί διάφορες παρενέργειες όπως ηλίαση αλλά και  -μέσω ενός νευροορμονικού αντανακλαστικού- λαρυγγίτιδα.

 

Για να μην εκτίθενται τα παιδιά τους στον ήλιο κάνουν το εξής: πριν βγει το παιδί έξω στον ήλιο να παίξει η μάνα φτύνει στο χώμα. Αφήνει το παιδί της να βγει έξω και περιμένει μέχρι να στεγνώσει το σάλιο της. Για να στεγνώσει το σάλιο θέλει περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα. Μετά φωνάζει το παιδί να ξαναμπεί μέσα στο σπίτι. Αυτός είναι ένας τρόπος για να μην αφήσει το παιδί πολύ ώρα στον ήλιο.

 

Κάτι άλλο που κάνει πριν βγάλει το παιδί στην αυλή να παίξει είναι να του αλείφει το πρόσωπο με ένα μείγμα που φτιάχνει από λάδι και καλαμποκάλευρο. Αυτό είναι το πρώτο αντηλιακό που χρησιμοποιήθηκε στα παιδιά.

 

«Το Πάσχα θα φας αρνί!»

Αυτή την εποχή έχουμε έξαρση των ιώσεων που προκαλούν μηνιγγίτιδα. Όταν το παιδί έχει μηνιγγίτιδα ως γνωστόν δεν μπορεί να κάμψει το κεφάλι του και να ακουμπήσει το σαγόνι του στο στήθος του διότι έχει αυχενική δυσκαμψία και πόνο.

Η μάνα λοιπόν το απόγευμα που γυρίζει το παιδί της στο σπίτι από το παιχνίδι παίρνει μία κλωστούλα και την αφήνει μπροστά από το πρόσωπο του παιδιού. Μετά λέει στο παιδί να βγάλει την γλώσσα του έξω και να προσπαθήσει να πιάσει την κλωστούλα.

-Εάν το παιδί είναι υγιές μπορεί να σκύψει το κεφάλι του και να πιάσει την κλωστή με την γλώσσα του.

-Εάν όμως το παιδί έχει αυχενική δυσκαμψία τότε πονάει, δεν μπορεί να το κάνει αυτό και τότε η μητέρα καταλαβαίνει ότι το παιδί της είναι άρρωστο και πρέπει να το δει ο γιατρός.

 

-Εάν το παιδί καταφέρει να πιάσει την κλωστή τότε η μητέρα του λέει : “Το Πάσχα θα φας αρνί”.

-Εάν όμως το παιδί δεν καταφέρει να πιάσει την κλωστή, άρα είναι άρρωστο του λέει : “Το Πάσχα θα φας κουτσουλιά”.

 

 

 

 

ΘΕΜΑ 3: «Μήπως το παιδί σου δεν ψηλώνει; Δες τι πρέπει να κάνεις!»

Από την ιστοσελίδα tlife

 

Μήπως έχεις άγχος ότι το παιδί σου δεν ψηλώνει φυσιολογικά και είναι κοντό; Μήπως φοβάσαι ότι δεν θα ψηλώσει άλλο; Ποιοι παράγοντες μπορεί να το επηρεάσουν ώστε να μην ψηλώσει άλλο και τι μπορείς να κάνεις εσύ για να το βοηθήσεις να ψηλώσει;
Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης λύνει όλες τις απορίες σου σχετικά με το ύψος του παιδιού σου…

 

Τι πρέπει να ξέρεις για το ύψος του παιδιού σου πριν και μετά την γέννηση του

-Ένα φυσιολογικό τελειόμηνο αγόρι γεννιέται με ύψος περίπου 52 εκατοστά, ενώ αντίστοιχα ένα κορίτσι γεννιέται με ύψος περίπου 50 εκατοστά.

-Από τη γέννηση και μετά, το παιδί αυξάνει το ύψος του κατά 3 έως 5 εκατοστά κάθε μήνα για τα δύο πρώτα χρόνια.

-Στα δεύτερα γενέθλιά του έχει φτάσει περίπου στο μισό του τελικού αναστήματός του.
-Από τα 2 χρόνια μέχρι την εφηβεία η ταχύτητα αύξησης του ύψους μειώνεται σε περίπου 7 εκατοστά κάθε χρόνο.

-Κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας υπάρχει μια ταχεία ανάπτυξη η οποία για τα αγόρια μεταξύ της ηλικίας 11 και 13 ετών είναι περίπου 25 εκατοστά και στα κορίτσια μεταξύ ηλικίας 9 και 12 χρονών είναι περίπου 22 εκατοστά.

-Παρόλα αυτά τα αγόρια μπορούν να ψηλώσουν ακόμα και μέχρι τα 20 χρόνια τους, ενώ στα κορίτσια ο ρυθμός αύξησης του ύψους τους μειώνεται σημαντικά μετά την έναρξη της περιόδου όπου από κει και πέρα τα κορίτσια μπορούν να πάρουν έως και 7 πόντους για τα επόμενα 2 χρόνια.

 

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΥΨΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ :

 

-Κυρίως οφείλεται στην κληρονομικότητα, δηλαδή στο ύψος που έχουν οι 2 γονείς. Παρόλα αυτά όμως επειδή τα γονίδια του ύψους μεταφέρονται και από τους προγόνους, μπορεί κοντοί γονείς να αποκτήσουν ψηλό παιδί.

 

-Περιβαντολογικοί παράγοντες, δηλαδή οι συνθήκες στις οποίες ζει ένα παιδί, ο τρόπος της διατροφής του, ο τρόπος της ζωής του, το κάπνισμα, εάν είναι εκτεθειμένο σε ακτινοβολίες ή σε χημικές ουσίες, ορισμένες σοβαρές αρρώστιες, η λήψη κάποιων φαρμάκων και η ψυχολογική κατάσταση ενός παιδιού (το άγχος εμποδίζει την ανάπτυξη του ύψους).

 

-Έχει παρατηρηθεί ότι οι εγκυμονούσες μητέρες που κάπνιζαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έπιναν αλκοόλ ή έκαναν χρήση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να γεννήσουν παιδιά με χαμηλότερο ύψος από το αναμενόμενο.

 

-Όσον αφορά στις παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους, αυτές μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα των χρωμοσωμάτων όπως για παράδειγμα το σύνδρομο down και το σύνδρομο turner, σύνδρομα εντερικής δυσαπορρόφησης όπου εμποδίζεται η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, υποθυρεοειδισμός και ελαττωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης ή και κάποια άλλα πολύ σοβαρά χρόνια προβλήματα.

 

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε και να απευθυνθείτε στον παιδίατρο:

 

-Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί μεταξύ της ηλικίας 2 και 10 χρονών δεν παίρνει κάθε χρόνο ύψος ή αυτό είναι μικρότερο από 4-5 εκατοστά.

 

-Όταν το παιδί ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή αναπτυσσόταν κανονικά, αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται ο ρυθμός της ανάπτυξής του.

 

-Εάν σε δύο διαδοχικές μετρήσεις του ύψους με μεσοδιάστημα 6 μηνών δεν βλέπετε καμία διαφορά στο ύψος του.

 

-Εάν το παιδί φοράει το ίδιο μέγεθος ρούχων και παπουτσιών για πάνω από ένα χρόνο.

 

-Εάν το βάρος του παιδιού αυξάνεται με πολύ γρηγορότερο ρυθμό από εκείνο του ύψους του.

 

-Εάν στο σχολείο είναι το πιο κοντό παιδί ανάμεσα στους συμμαθητές του.

 

-Εάν ένα κορίτσι ξεκινάει να έχει συμπτώματα περιόδου ή και περίοδο πρόωρα, δηλαδή κάτω από 9 χρονών.

 

Τι θα κάνει ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις:

 

Ο παιδίατρος σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνει ορισμένες μετρήσεις ύψους, βάρους και περιμέτρου κεφαλιού. Θα βγάλει το συμπέρασμα βάσει ορισμένων πινάκων που υπάρχουν για να διαπιστώσει αν το παιδί έχει πραγματικά πρόβλημα και είναι παθολογικά κοντό ή απλώς είναι ένα φυσιολογικό παιδί με χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί να ζητήσει να το δει κάποιος παιδο-ενδοκρινολόγος για να κάνει εξετάσεις ή ακόμα και να ζητήσει μια ακτινογραφία του καρπού του παιδιού διότι μετρώντας τα οστά του καρπού μπορεί να διαπιστώσει την πραγματική οστική ηλικία.

Αυτό σημαίνει ότι αν η οστική λειτουργία του παιδιού είναι μικρότερη από την χρονολογική του, είναι ενθαρρυντικό και το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει.

Αν όμως η οστική λειτουργία του είναι μεγαλύτερη από την χρονολογική ηλικία τότε μπορεί να κρύβεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

 

Πως μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να ψηλώσει

 

-Με την διατροφή του. Σε γενικές γραμμές ένα παιδί για να το βοηθήσουμε να ψηλώσει πρέπει να τρώει αρκετά γαλακτοκομικά προϊόντα δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί, τροφές οι οποίες περιέχουν ασβέστιο διότι βοηθάει στην ανάπτυξη των τροφών. Θα πρέπει να προσπαθεί να μην τρώει λιπαρά, τηγανητά και γενικά βιομηχανοποιημένες τροφές.

 

-Πρέπει να γυμνάζεται γιατί η καθιστική ζωή στερεί ύψος από το παιδί, ενώ η κίνηση και η μυική άσκηση το βοηθούν να ψηλώνει. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού και υπάρχουν άλλα τα οποία εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Ο πρωταθλητισμός και οποιαδήποτε μορφή ακραίας άσκησης εμποδίζουν την ανάπτυξη του ύψους. Αθλήματα τα οποία μπορεί να εμποδίσουν την επιμήκυνση των οστών είναι : η άρση βαρών, η πυγμαχία, οι υδάτινες καταδύσεις, η ενόργανη και το μπαλέτο. Εάν πρέπει ένα παιδί να ασχοληθεί μα κάποιο από αυτά τα αθλήματα θα πρέπει να ο κάνει μετά την ηλικία των 2 χρονών. Αθλήματα τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του ύψους είναι : η κολύμβηση, το περπάτημα, το μπάσκετ και το βόλεϊ.

 

 

Τι είναι η αυξητική ορμόνη;

 

Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την χορήγηση αυξητική ορμόνης στα παιδιά για να πάρουν ύψος. Αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά για την περίπτωση του κάθε παιδιού για το αν πραγματικά είναι ένα παθολογικά κοντό παιδί ή όχι. Η χορήγηση της αυξητικής ορμόνης είναι μια επίπονη και οικονομικά βαριά κατάσταση όπου το παιδί πρέπει να κάνει τουλάχιστον για 3 χρόνια σχεδόν κάθε μήνα από μια ένεση και τα τελικά αποτελέσματα του ύψους δεν είναι τόσο αναμενόμενα δεδομένου διότι θα πάρει ύψος τελικά γύρω στα 5 με 7 εκατοστά.

 

ΤΕΣΤ που μπορείτε να κάνετε για να υπολογίσετε το ύψος του παιδιού σας

 

Υπάρχει ένα τεστ που βάσει του ύψους των δύο γονιών μπορούμε να υπολογίσουμε το ελάχιστο αναμενόμενο τελικό ύψος του παιδιού. Ο τύπος αυτός λέει :

 

Για το αγόρι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και προσθέτετε 6,5 εκατοστά.

 

Για το κορίτσι : Παίρνετε το ύψος του πατέρα, προσθέτετε το ύψος της μητέρας, διαιρείτε δια 2 και αφαιρείτε 6, 5 εκατοστά.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

~~~~

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Όταν δεν τα τρώει όλα»

 

Από :Φωτεινή Βασιλοπούλου  συντάκτρια του vita

 

 

 

Τι κάνει ένας γονιός όταν το παιδί δεν τρώει φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ψάρι, αλλά και πρωινό;

 

Έχετε ένα παιδί που μόνο βολικό με το φαγητό δεν το λέτε. Αποφεύγει το πρωινό, δεν τρώει φρούτα, δεν θέλει τα λαχανικά ούτε να τα βλέπει. Στη μυρωδιά ή την όψη και μόνο του ψαριού αλλάζει δρόμο και κάθε φορά που του μιλάτε για φακές, αρακά και σπανακόρυζο ρωτάει: «Τι άλλο έχουμε;». Στατιστικά οι βασικότερες ομάδες τροφίμων με τις οποίες τα παιδιά δεν τα πάνε και πολύ καλά είναι τα λαχανικά, τα φρούτα, τα όσπρια και το ψάρι. Όπως αντιλαμβάνεστε, πρόκειται για τρόφιμα απαραίτητα, που προσφέρουν στα παιδιά σημαντικά θρεπτικά συστατικά και άρα χρειάζεται να τα καταναλώνουν. Γι’ αυτό, οργανώστε προσεκτικά τη στρατηγική σας, ώστε να πείσετε το παιδί σας να τα τρώει όλα χωρίς να το πιέσετε. Δείτε πώς θα τα καταφέρετε:

Μην το πιέζετε
Αν το ζορίσετε πολύ, υπάρχει πιθανότητα να πετύχετε τα αντίθετα αποτελέσματα. Γι’ αυτό, προσπαθήστε να κυκλοφορούν στο σπίτι, ακόμη και αν δεν τα τρώει, ορισμένα βασικά τρόφιμα. Να υπάρχει, δηλαδή, πάντα σαλάτα στο τραπέζι, να τρώνε οι γονείς και τα αδέρφια φρούτα, να μαγειρεύετε ψάρι και όσπρια, ώστε το παιδί να βλέπει τους υπόλοιπους να τα τρώνε. Τα παιδιά λειτουργούν μιμητικά και κάποια στιγμή το παιδί από μόνο του θα ζητήσει να τα δοκιμάσει.

Όταν δεν τρώει πρωινό
* Το πρωινό θα πρέπει να είναι νόστιμο και εύληπτο. Αν προσπαθήσετε να δώσετε στο παιδί τρόφιμα που του φαίνονται πικρά, ξινά, πολύ σκληρά ή με περίεργη υφή, τρόφιμα δηλαδή που δεν έχει συνηθίσει, το πιο πιθανό είναι να εισπράξετε την άρνησή του.
* Nα θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν μεγάλες ανάγκες σε ενέργεια και γι’ αυτό πρέπει να απολαμβάνουν ένα καλό και ισορροπημένο πρωινό που θα τους προσφέρει ενέργεια, βιταμίνες και ασβέστιο, απαραίτητο για την ανάπτυξη του σκελετού τους. Ένα τέτοιο πρωινό πρέπει να περιλαμβάνει: 1 μερίδα γαλακτοκομικών (γάλα ή γιαούρτι), 1 πηγή υδατανθράκων (π.χ.
1 φέτα ψωμί με μέλι) και 1 φρούτο ή χυμό σε περίπτωση που δεν έχει φρούτο στο δεκατιανό.

Όταν δεν τρώει φρούτα 
Προσπαθήστε  να παίξετε λίγο με το πιάτο του. Φτιάξτε πολύχρωμες φρουτοσαλάτες, καμουφλαρισμένες με μια σπιτική κρέμα. Βάλτε τα φρούτα σε σπιτικά γλυκά (π.χ. μια τάρτα φρούτων). Ετοιμάστε φρουτοχυμούς με διάφορα φρούτα. Αναμείξτε ολόκληρα φρούτα στο μπλέντερ μαζί με γάλα ή γιαούρτι και φτιάξτε το ποτό του… πρωταθλητή.

Όταν δεν τρώει λαχανικά
Ξεφύγετε από τη στεγνή σαλάτα με την οποία συνοδεύετε το γεύμα του. Χρησιμοποιήστε ελαφριές σος γιαουρτιού. Ετοιμάστε σπιτικές πίτσες, όπου θα έχετε προσθέσει και λαχανικά. Για τα πιο μικρά παιδιά, φτιάξτε φατσούλες με τα λαχανικά. Τέλος, προσπαθήστε να υπάρχει πάντα στο τραπέζι σαλάτα η οποία να καταναλώνεται τουλάχιστον από τους υπόλοιπους και
το παιδί σιγά-σιγά θα ακολουθήσει.

Όταν δεν τρώει ψάρι
Το ψάρι είναι αναντικατάστατο στη διατροφή του παιδιού, καθώς το τροφοδοτεί με τα απαραίτητα λιπαρά για την καλή εγκεφαλική του ανάπτυξη και λειτουργία. Εξαντλήστε, λοιπόν,
όλα τα περιθώρια για να τρώει ψάρι τουλάχιστον 1-2 φορές την εβδομάδα.
Επιλέγετε πιο φιλεταρισμένα ψάρια (που συνήθως δεν μοιάζουν τόσο με ψάρι). Φτιάξτε του κροκέτες ψαριού, τις οποίες, αντί να τηγανίσετε, θα ψήσετε στον φούρνο. Αν παρ’ όλα  αυτά δεν τρώει ψάρι με τίποτα, προσπαθήστε να έχετε καθημερινά στη διατροφή του πηγές ω-3 λιπαρών, όπως τα καρύδια, χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι μπορείτε να υποκαταστήσετε
100% το ψάρι.

Όταν δεν τρώει όσπρια
Αν το παιδί τρώει σαλάτες, ρίχτε του λίγες φακές ή φασόλια μέσα στη σαλάτα και αν του αρέσει τονίστε του ότι είχε μέσα κάποιο όσπριο. Αν τρώει το ρύζι, κάντε του ένα φακόρυζο ή ρεβιθόρυζο, αρχικά με περισσότερο ρύζι και λιγότερα όσπρια και σιγά-σιγά αλλάζετέ του την αναλογία. Στην αρχή μπορείτε να του το αναμείξετε και με λίγη φέτα, που είναι μια γεύση που αγαπούν συνήθως τα παιδιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΧΑΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ, κλινικό διαιτολόγο-διατροφολόγο, MSc, επιστημονικό διευθυντή της διατροφικής ομάδας του neadiatrofis.gr.

 

 

2) ΘΕΜΑ : «Το ιδανικό δωμάτιο»

Από την Φωτεινή Βασιλοπούλου συντάκτρια του vita

 

 

 

«Ένας φωτεινός χώρος γεμάτος χρώμα και πρακτικά έπιπλα». Έτσι θα περιέγραφε ένας διακοσμητής το ιδανικό παιδικό δωμάτιο.

Είναι ο χώρος που τα παιδιά θα παίξουν, θα διαβάσουν, θα ξεκουραστούν. Είναι σημαντικό, επίσης, πριν φτιάξετε το παιδικό δωμάτιο, να ρωτήσετε και τη γνώμη του παιδιού σας. Ζητήστε του να σας πει ποια χρώματα του αρέσουν, δώστε του τη δυνατότητα της επιλογής και βάλτε το να συμμετάσχει ενεργά τόσο στην επιλογή αντικειμένων όσο και στη διακόσμηση. Δεν πειράζει αν δεν ταιριάζουν όλα μεταξύ τους, το θέμα είναι να εξυπηρετούν τον μικρό ένοικο του δωματίου.

Το κρεβάτι του
Στο παιδικό κρεβάτι μεγαλύτερη σημασία πρέπει να δοθεί στο στρώμα. Ιδανικό στρώμα είναι αυτό το οποίο είναι ορθοπεδικό, μέτριας σκληρότητας και κατασκευασμένο από ομοιογενές βαμβακερό και υποαλλεργικό υλικό. Η επιφάνειά του πρέπει να είναι από ύφασμα που «αναπνέει». Οι ελικοειδείς σούστες του στρώματος πρέπει να στηρίζουν κάθε σημείο του παιδικού σώματος. Ένα ακατάλληλο παιδικό στρώμα (π.χ. πολύ μαλακό, μη ομοιογενές) δυσχεραίνει την ανάπαυση και τον ύπνο του παιδιού.

Το γραφείο του 
Όταν υπάρχει στο υπνοδωμάτιο παράθυρο ή μπαλκονόπορτα, το γραφείο καλό είναι να είναι τοποθετημένο μπροστά. Το φως της ημέρας πρέπει να λούζει το γραφείο ή να το φωτίζει από την αριστερή πλευρά. Στην αριστερή πλευρά πρέπει να είναι τοποθετημένο και το πορτατίφ (εφόσον το παιδί είναι δεξιόχειρας), το οποίο καλό είναι να είναι ευλύγιστο και το φως να πέφτει διάχυτα σε όλη την επιφάνεια εργασίας, ώστε να μη δημιουργούνται σκιές εκεί που διαβάζει ή γράφει. Ο φωτισμός που θα δίνει πρέπει να πλησιάζει όσο γίνεται περισσότερο το φυσικό φως της ημέρας και αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τις λευκές κλασικές λάμπες που δίνουν ψυχρό φωτισμό και όχι κίτρινο φως.

Η καρέκλα του 
Η καρέκλα του παιδιού πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, για να μη δημιουργεί προβλήματα παραμόρφωσης του σκελετού του και φυσικά να μην κουράζονται τα πόδια,
η πλάτη και ο αυχένας του. Συγκεκριμένα, πρέπει:
* Να είναι ρυθμιζόμενη, ώστε να προσαρμόζεται με το ύψος του παιδιού.
* Το κάθισμα να είναι μαλακό και ευρύχωρο, προσαρμοσμένο στη σωματική του διάπλαση.
* Το ύψος της βάσης του καθίσματος πρέπει να είναι τέτοιο ώστε τα γόνατα του παιδιού σε κάμψη να σχηματίζουν ορθή γωνία.
* Η πλάτη του καθίσματος να είναι έτσι κατασκευασμένη ώστε να ακολουθεί τις φυσιολογικές καμπύλες της σπονδυλικής στήλης.

Η βιβλιοθήκη 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέχετε όταν επιλέγετε βιβλιοθήκη για το παιδικό δωμάτιο είναι η ευστάθεια και το ύψος της. Πρέπει, λοιπόν, να είναι γερή, ώστε να αντέχει στις υπερβολές της παιδικής ηλικίας, και  τόσο ψηλή ώστε το παιδί να φτάνει άνετα τα βιβλία σε όλα τα ράφια της.

 

 

 

3)Θέμα: « Οι προληπτικές εξετάσεις»

Από την  Φωτεινή Βασιλοπούλου  συντάκτρια του vita

 

Όταν το παιδί αρρωστήσει, οι γονείς απευθυνόμαστε στον παιδίατρο. Όταν όμως φαίνεται υγιές, υπάρχει λόγος να γίνονται προληπτικές εξετάσεις; Ποιες είναι οι πιο σημαντικές και τι προβλήματα μπορεί να εντοπίσουν;

Από τη στιγμή της γέννησης ενός παιδιού μέχρι την ηλικία των 12-14 ετών ο οργανισμός του αναπτύσσεται ραγδαία. Καθ’ όλη, λοιπόν, αυτή τη διάρκεια, είναι απαραίτητες ορισμένες εξετάσεις προκειμένου να γνωρίζουμε ότι το παιδί μας αναπτύσσεται σωστά και είναι υγιές. Επιπλέον, σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μπορούμε να το εντοπίσουμε νωρίς και να το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Οι πιο συχνές παθήσεις που μπορεί να ανακαλυφθούν και να αντιμετωπιστούν χάρη στις προληπτικές εξετάσεις είναι η αναιμία, η υπερχοληστερολαιμία, οι διαταραχές της όρασης και της ακοής, καθώς και οι καρδιακές διαταραχές.

Οι πιο απαραίτητες
1. Έλεγχος αιμοσφαιρίνης, αιματοκρίτη και φερριτίνης, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει αναιμία. H αναιμία μπορεί να παρατηρηθεί σε κατά τα άλλα υγιή παιδιά και συνήθως οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη σιδήρου, σε σχέση με τις ανάγκες του αναπτυσσόμενου οργανισμού. Προτείνεται να γίνει στην ηλικία των 2 ετών.
2. Βιοχημικός έλεγχος, για προσδιορισμό κυρίως της ολικής χοληστερίνης, προκειμένου να ελεγχθεί πιθανή υπερχοληστερολαιμία. H εξέταση αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς η πρόληψη της υπερλιπιδαιμίας εξασφαλίζει καλή υγεία στην ενήλικη ζωή και επιπλέον στην παιδική ηλικία μπορούν οι γονείς και οι γιατροί να παρέμβουν μέσω της διατροφής και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Eιδικότερα, τα υπέρβαρα παιδιά ή όσα προέρχονται από οικογένεια με επιβαρημένο ιστορικό (παχυσαρκία, καρδιαγγειακά νοσήματα σε νεαρή ηλικία κ.λπ.) είναι απαραίτητο να υποβάλλονται σε εξετάσεις για τον έλεγχο της χοληστερίνης. Προτείνεται να γίνει στην ηλικία των 6 ετών.
3. Προληπτική γενική εξέταση ούρων μαζί με τη γενική αίματος. 
4. Έλεγχος της ακοής: Η προληπτική αυτή εξέταση είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η έγκαιρη διάγνωση διαταραχών της ακοής εξασφαλίζει στο παιδί πολύ καλή θεραπευτική παρέμβαση. Aν εντοπιστεί διαταραχή της ακοής πριν από τον 3ο μήνα ζωής του παιδιού και ακολουθηθεί θεραπευτική αγωγή, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συνεχιστεί ομαλά η ανάπτυξή του σε κάθε επίπεδο, τόσο σωματικό όσο και ψυχοκινητικό. Γι’ αυτό και ο έλεγχος
σε αυτήν την ηλικία καλό είναι να γίνεται σε όλα τα νεογνά, είτε υπάρχουν παράγοντες κινδύνου είτε όχι. Σε υγιή παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ο επαναληπτικός έλεγχος ακοής συνιστάται να γίνεται μεταξύ 4 και 6 ετών.
5. Οφθαλμολογικός έλεγχος: H πρώτη οφθαλμολογική εξέταση σε υγιή παιδιά γίνεται συνήθως στα 2 με 3 τους χρόνια και επαναλαμβάνεται γύρω στα 5, καθώς και μεταξύ 8 και 10 ετών. Eίναι σημαντικό κατά την προσχολική ηλικία να εντοπιστούν έγκαιρα διαθλαστικές διαταραχές της όρασης, όπως για παράδειγμα
η μυωπία ή ο αστιγματισμός.
6. Καρδιολογικός έλεγχος: Είναι σημαντικός όχι μόνο σε παιδιά που μπορεί να έχουν κάποιο πρόβλημα, αλλά και στα υγιή παιδιά, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, που ξεκινούν να συμμετέχουν σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες.
7. Οδοντιατρικός έλεγχος: Mόλις ολοκληρωθεί η πρώτη οδοντοφυΐα, μια επίσκεψη σε παιδοοδοντίατρο είναι απαραίτητη για την πρόληψη της τερηδόνας, επειδή είναι πολύ συχνή πάθηση που επηρεάζει και την υγεία των μόνιμων δοντιών. Eφόσον δεν υπάρχει κάποιο εμφανές πρόβλημα, μία προληπτική επίσκεψη τον χρόνο είναι αρκετή μέχρι να ξεκινήσει η δεύτερη οδοντοφυΐα. Kαλό είναι να επισκεφθείτε τον οδοντίατρο με την ανατολή των πρώτων μόνιμων δοντιών, γύρω στα 6 χρόνια. Aπό εκεί και πέρα θα σας κατευθύνει ο ίδιος ο οδοντίατρος, ανάλογα με τη στοματική υγεία του παιδιού. Συζητήστε με τον οδοντίατρό σας για τα προληπτικά σφραγίσματα (sealants).

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΡΗΣΤΙΔΗ, παιδίατρο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Προσοχή μοναχοπαίδι!»

 

Από :Λουίζα Bογιατζή  συμβουλευτική ψυχολόγος του vita

Είναι τα μοναχοπαίδια υπερευαίσθητα, εγωκεντρικά, κακομαθημένα; Συνήθως, όχι. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα πράγματα που οι γονείς τους πρέπει να προσέχουν.

 

Παιδί προνομιούχο το μοναχοπαίδι; Πολλοί πιστεύουν πως ναι. Eίναι, όμως, έτσι; Λόγω της απουσίας αδελφών, ένα μοναχοπαίδι μπορεί να αντιμετωπίσει ειδικά προβλήματα που να έχουν επιπτώσεις και στο μέλλον του. Eπειδή δεν είναι ποτέ ανώδυνο το να είναι κανείς η μοναδική αγάπη των γονιών του, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς αδέλφια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Σήμερα οι οικογένειες με ένα παιδί πληθαίνουν, για πολλούς λόγους. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν αποφασίζουν να κάνουν περισσότερα παιδιά επειδή φοβούνται τις οικονομικές και τις πρακτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η μεγαλύτερη οικογένεια.

Tο παιδί που δεν «εκθρονίστηκε»
Ένα παιδί χωρίς αδέλφια δεν χρειάζεται να μοιραστεί με κανέναν αυτό το πολύτιμο αγαθό που είναι η αγάπη των γονιών του, δεν περνά από την επώδυνη εμπειρία της «εκθρόνισης» από τον καινούργιο «διάδοχο» που διεκδικεί εξίσου, αν όχι παραπάνω, όλα όσα πλουσιοπάροχα παρέχονταν στον «ένα και μοναδικό». Δεν χρειάζεται επίσης ως «επόμενο» και μικρότερο, έπειτα από ένα ή περισσότερα αδέλφια, να παλέψει για να διεκδικήσει τη θέση του, να δώσει μάχη, να θυμώσει, να κάνει ελιγμούς και συμβιβασμούς και να πονέσει για να κερδίσει την αναγνώριση και το σεβασμό των μεγαλύτερων αδελφών, που συχνά είναι αμείλικτοι και δεν «χαρίζουν κάστανα». Kαι, βέβαια, μπορεί να απολαμβάνει με μεγαλύτερη αφθονία όχι μόνο το συναισθηματικό αλλά και τον υλικό πλούτο της οικογένειας, να έχει περισσότερες «ευκαιρίες». Όλα αυτά, έως ένα βαθμό, είναι πράγματι πλεονεκτήματα και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Oι παγίδες
Σήμερα, οι εποχές έχουν αλλάξει και κανείς πια δεν δίνει βάση σε αυτά που κατά καιρούς πιστεύονταν, όταν μετά τους μεγάλους πολέμους του τελευταίου αιώνα το δημογραφικό πρόβλημα ήταν τόσο μεγάλο, που τα μοναχοπαίδια αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και πολλές προκαταλήψεις ως εξ ορισμού προβληματικά, εγωκεντρικά, ακοινώνητα, ανώριμα, υπερευαίσθητα, κακομαθημένα. Σίγουρα, όμως, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς άλλα αδέλφια κρύβει ορισμένες παγίδες, αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα αγαθά και τις «ευκαιρίες» που δεν μοιράζονται, δεν μοιράζονται ούτε τα οποιαδήποτε «λάθη» των γονιών και οι δυσκολίες της οικογενειακής ζωής.

H προστασία των συναισθημάτων
Eπειδή βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων -συχνά εκτός από τους γονείς υπάρχει, στις μεσογειακές οικογένειες ιδιαίτερα, και μια στρατιά συγγενών, γιαγιάδων, παππούδων και θείων-, το μοναχοπαίδι είναι συχνά υπερπροστατευμένο. Προσοχή όμως: Yπερπροστασία δεν είναι μόνο η υπερβολική προστασία του παιδιού από κινδύνους, ο φόβος για την ασφάλεια και τη σωματική του ακεραιότητα, γιατί αυτός, αν υπάρχει, κάλλιστα μπορεί να καταδυναστεύει εξίσου και δύο και τρία παιδιά. H υπερπροστατευτικότητα στα μοναχοπαίδια είναι περισσότερο συναισθηματική κι έχει να κάνει με τη στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ γονιών (ή γονιού) και παιδιού. Ένας γονιός μάς διηγείται: «Eίχα περάσει τόσο άσχημα στο σχολείο, που είχα τρομερή αγωνία για την κόρη μου, όταν ήταν να πάει στην α΄ δημοτικού, ότι μπορεί να φοβάται, να την πειράξουν, να μην τα καταφέρει, να της φερθούν άσχημα τα άλλα παιδιά. Πράγματι, πήρε από την αρχή το σχολείο από φόβο, παρόλο που δεν συνέτρεχαν ιδιαίτεροι λόγοι. Έκλαιγε και πονούσε η κοιλιά της κάθε πρωί. Όποτε έβρισκα το παραμικρό πρόσχημα, την κρατούσα σπίτι. Συζητώντας το θέμα, συνειδητοποίησα ότι όλος μου ο φόβος είχε να κάνει μόνο με τις δικές μου εμπειρίες και δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το παιδί μου. Όταν κατάφερα -με πολλή προσπάθεια ομολογώ- να χαλαρώσω λίγο, η κατάσταση αμέσως βελτιώθηκε και η μικρή τα βρήκε στο σχολείο της μια χαρά».

«Eγώ φοβάμαι ή το παιδί μου;»
Aνάμεσα σε γονείς και παιδιά υπάρχει συναισθηματική ταύτιση, με την έννοια ότι πολύ συχνά οι γονείς μπερδεύουν τα συναισθήματά τους με αυτά του παιδιού τους, προβάλλουν σε αυτό τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις, τις αδυναμίες τους και ταυτόχρονα του τις επιβάλλουν. Συχνά δεν μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την απογοήτευση, το παράπονο, την αδικία που νιώθει το παιδί τους, και κάνουν τα πάντα για να το προστατέψουν ή να το απαλλάξουν από αυτά τα συναισθήματα, στερώντας του έτσι σημαντικές εμπειρίες. Aυτό είναι ένα από τα πράγματα που αποφορτίζονται σημαντικά και με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά στην οικογένεια. Oι γονείς που μεγαλώνουν μοναχοπαίδι -και όχι μόνο, φυσικά- πρέπει να έχουν επίγνωση των συναισθημάτων τους και να βάζουν φρένο στις ανησυχίες τους, θέτοντας στον εαυτό τους την ερώτηση: «Aυτός ο φόβος, αυτή η στενοχώρια, αυτή η αγωνία αφορά πράγματι το παιδί μου ή είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα;».

H «θυσία» της μητέρας
Oι μητέρες και οι παντρεμένες, αλλά πολύ περισσότερο αυτές που μεγαλώνουν ένα μοναχοπαίδι μόνες (κάτι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας), πρέπει να έχουν επίγνωση του πόσο αφιερώνονται ψυχή τε και σώματι στο παιδί τους. Oι τύψεις και η αγωνία για το παιδί κάνει πολλές μητέρες να το θεωρούν υποχρέωσή τους να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή «προς όφελος» του παιδιού. Πέρα από την κάθε άλλο παρά ωφέλιμη αποκλειστική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο, υπάρχει και το βάρος αυτής της «θυσίας» της μητέρας, που θέλοντας και μη φορτώνει στο παιδί της. Γι’ αυτό, με σύντροφο ή όχι, η μητέρα (και ο πατέρας φυσικά) είναι καλό να έχει και μια ζωή πέρα από το παιδί της.

H αίσθηση της παντοδυναμίας
H πλήρης αφοσίωση της οικογένειας προς το μοναχοπαίδι τού δίνει ασφαλώς ένα αίσθημα ασφάλειας, αλλά μαζί και μια αίσθηση παντοδυναμίας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ είναι ο «ήρωας» ή η «ηρωίδα» μέσα στον προστατευτικό οικογενειακό περίγυρο, συχνά διστάζει να δοκιμαστεί έξω από αυτόν, από το φόβο να μην αμφισβητηθεί ή απορριφθεί. Tο φόβο αυτό μεγεθύνουν και οι αυξημένες απαιτήσεις -ή έστω προσδοκίες- αλλά και μεγαλομανείς φαντασιώσεις των γονιών, που βαραίνουν ιδιαίτερα στην πλάτη του μοναδικού παιδιού, αναγκαστικά μοναδικού παραλήπτη όλων των απωθημένων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους. Συμβαίνει συχνά τα μοναχοπαίδια να έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις από τον εαυτό τους και να απογοητεύονται εύκολα όταν δεν τα καταφέρνουν σε όλα τέλεια. Aν αυτή η συμπεριφορά ενισχυθεί από την υπερπροστατευτικότητα και την τελειομανία των γονιών, μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην κατοπινή ζωή τους, τόσο κοινωνικά όσο και συναισθηματικά.

H αποκλειστική σχέση με τη μαμά
H κατάσταση του μοναδικού παιδιού γίνεται ιδιαίτερα «ευάλωτη» όταν αυτό μεγαλώνει μόνο με τη μητέρα του (π.χ. έπειτα από διαζύγιο), αλλά συχνά και όταν η μητέρα -για δικούς της λόγους- μονοπωλεί (χωρίς να το συνειδητοποιεί καν πολλές φορές) τη στενή σχέση με το παιδί. Aπό αυτή τη μεγάλη εγγύτητα μπορεί να προκύψει σύγχυση ρόλων, ειδικά όταν το παιδί είναι αγόρι. Tο αρσενικό παιδί, στο οποίο η μητέρα επικεντρώνει την αγάπη και την τρυφερότητά της, γίνεται υποσυνείδητα ένα είδος «κρυφού εραστή», πολύ περισσότερο όταν η μητέρα δεν έχει ερωτικό δεσμό ή οι γονείς δεν αισθάνονται καθόλου ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλον. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, έχει μεγάλη δόση αλήθειας, ακριβώς επειδή τα παιδιά προσχολικής ηλικίας περνούν έτσι κι αλλιώς μια φάση κατά την οποία προσκολλώνται με ερωτικό σχεδόν τρόπο στο γονιό του άλλου φύλου κι έχουν φαντασιώσεις ότι όταν μεγαλώσουν θα τον παντρευτούν. Πιθανές συνέπειες; Ένας έφηβος που παραμένει προσκολλημένος στη μητέρα του έπειτα από πολλές ερωτικές απογοητεύσεις (αφού καμία γυναίκα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη μαμά) ή μια έφηβη που γίνεται καθρέφτης της μητέρας της, κάτι που στην εφηβεία καταλήγει συχνά σε σκληρή και οδυνηρή και για τις δυο αντιπαράθεση, που είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί από αυτήν και να αποκτήσει αυτονομία.

Tι χρειάζεται ένα μοναχοπαίδι;
Όσο πιο λίγα τα άτομα που στελεχώνουν ένα σύνολο, τόσο πιο έντονα αισθάνονται την ανάγκη της αποκλειστικότητας των μεταξύ τους σχέσεων, κι αυτό είναι ένα σημείο που θέλει πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή. Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο, η ενσωμάτωση του παιδιού σχετικά νωρίς (ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας φυσικά, αλλά όχι αργότερα από την ηλικία των 3,5-4 ετών) σε μια ομάδα παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου μπορεί να το βοηθήσει πολύ στην κοινωνικοποίησή του και να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στη συναισθηματική του ανάπτυξη. Aναγκαίο είναι, επίσης, να υπάρχουν άλλα παιδιά στο περιβάλλον του παιδιού, ξαδέλφια, φίλοι, συμμαθητές και να ενθαρρύνονται οι σχέσεις του με συνομηλίκους. Aσφαλώς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για όλα αυτά και η ιδιοσυγκρασία, οι προτιμήσεις και οι φυσικές κλίσεις του κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε να κάνουμε με το ζόρι ένα εσωστρεφές παιδί υπερκοινωνικό. Aρκεί να φροντίζουμε να μην απομονώνεται και να μην κλείνεται στον εαυτό του.

Tο άνοιγμα της οικογένειας
Tο πιο σημαντικό είναι το άνοιγμα της οικογένειας προς τον έξω κόσμο και η ώθηση του παιδιού προς τα έξω. «…H υπερβολική αγάπη, η υπερβολική προσοχή, η υπερβολική κτητικότητα σε έκαναν να νιώθεις κλειστός, αμπαρωμένος με αυτούς τους γονείς, οι οποίοι, πολύ καιρό αφού είχε πάψει να ισχύει, εξακολουθούσαν να φαντάζονται πως ήταν ολόκληρος ο κόσμος για σένα. Aυτό για μένα ήταν η χειρότερη πλευρά του να είσαι μοναχοπαίδι. Eπιφανειακά οι γονείς μου φαίνονταν συνετοί. Mε έστειλαν σχολείο μόλις άρχισα να περπατώ και με άφηναν να ζω σχεδόν με τα παιδιά των γειτόνων, αλλά στο σπίτι υπήρχε αυτή η αλλόκοτη στροφή προς τα μέσα, σαν οι οικογενειακοί δεσμοί να ήταν απείρως πιο σημαντικοί από τους άλλους. Όταν δεν υπάρχει άλλος συνομήλικος στο σπίτι, όλα αυτά τείνουν να γεμίζουν το παιδί με περηφάνια…» (μαρτυρία από το βιβλίο του Winnicott, Άγγλου ψυχαναλυτή και παιδοψυχιάτρου, «Tο παιδί, η οικογένεια και ο εξωτερικός του κόσμος»).

2) ΘΕΜΑ : «Επικίνδυνο ένα στα τρία παιχνίδια»

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Δεβετζόγλου)

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

 

“Ένα στα τρία παιχνίδια που προορίζονται για παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επικίνδυνο, σύμφωνα με αποτελέσματα ευρωπαϊκής μελέτης, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα.

Στο πλαίσιο της έρευνας, εξετάστηκαν στα ευρωπαϊκά εργαστήρια παιχνίδια τα οποία βρέθηκε ότι περιέχουν μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή δεν συμμορφώνονταν με άλλες απαιτήσεις του προτύπου, άρα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην υγεία των παιδιών.

Επίσης, περίπου ένα στα δέκα παιχνίδια (7,5 %) που περιέχουν βαρέα μέταλλα απέτυχαν στη δοκιμασία που αφορά τα όρια μετανάστευσης των μετάλλων.

Τα στοιχεία προκύπτουν από σημερινή ενημέρωση του υπουργείου Οικονομίας, αναφορικά με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα εποπτείας της αγοράς παιχνιδιών για παιδιά κάτω των τριών ετών.

Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και οι αρμόδιες αρχές άλλων 12 χωρών – μελών της ΕΕ.

Για όλες τις περιπτώσεις που εντοπίστηκαν εφαρμόστηκαν τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία, δηλαδή απαγόρευση διάθεσης στην αγορά, απόσυρση, ή/και επιβολή κυρώσεων. Πολλά από αυτά τα μέτρα κοινοποιήθηκαν ήδη στο σύστημα RAPEX του 2009 (είναι το δίκτυο αλληλοενημέρωσης των χωρών – μελών για επικίνδυνα προϊόντα πλην τροφίμων).

Αναλυτικά, οι έλεγχοι που έγιναν το 2009 και τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

-Κατά τη διάρκεια του 2009, περίπου 14.000 παιχνίδια, από 1.400 επιχειρήσεις, ελέγχθηκαν αρχικά μακροσκοπικά, από τις αρχές εποπτείας της αγοράς. Οι έλεγχοι επικεντρώθηκαν σε παιχνίδια που παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα απόσπασης μικρών τεμαχίων και τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν πνιγμό. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, περίπου 2.300 παιχνίδια, από 360 επιχειρήσεις, εξετάστηκαν με τις φορητές XRF συσκευές για την παρουσία βαρέων μετάλλων.

-576 δείγματα παιχνιδιών εξετάστηκαν σε εργαστήριο, ως προς το αν πληρούν τις προδιαγραφές ασφάλειας όπως ορίζονται στην Οδηγία για την ασφάλεια των παιχνιδιών και σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 71.1 για τις μηχανικές και φυσικές ιδιότητες.

-227 δείγματα παιχνιδιών, τα οποία βρέθηκαν, ύστερα από χρήση της φορητής συσκευής XRF (προκαταρκτική εξέταση), από τις αρχές εποπτείας αγοράς, να περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων εξετάστηκαν στη συνέχεια σε εργαστήριο ως προς τη μετανάστευση των βαρέων μετάλλων, σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ 71.3 για τη μετανάστευση ορισμένων στοιχείων.

Τα αποτελέσματα των ελέγχων ανακοινώθηκαν στις 15 Απριλίου 2010, στις Βρυξέλλες και έχουν ως εξής: Τα δείγματα που ελέγχθηκαν ως προς τις μηχανικές – φυσικές απαιτήσεις του προτύπου απέτυχαν σε ποσοστό 35% να συμμορφωθούν με τις σχετικές απαιτήσεις ασφάλειας και περιέχουν είτε μικρά κομμάτια που μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό ή απέτυχαν να συμμορφωθούν σε άλλες απαιτήσεις του σχετικού προτύπου και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στην υγεία των παιδιών.

Τα δείγματα παιχνιδιών που ελέχθησαν για τη μετανάστευση βαρέων μετάλλων απέτυχαν σε ποσοστό 7,5% να συμμορφωθούν με τα όρια μετανάστευσης που καθορίζονται σύμφωνα με το σχετικό πρότυπο.

Στην Ελλάδα εξετάσθηκαν 33 επιχειρήσεις, και περισσότερα από 200 δείγματα παιδικών παιχνιδιών ως προς τη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων. Σύμφωνα με τη σημερινή ενημέρωση, οι διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται από την Δ/νση Βιομηχανικής Πολιτικής του ΥΠΟΙΑΝ.

Στη συνέχεια τα μη ασφαλή παιχνίδια θα κοινοποιηθούν μέσω του συστήματος RAPEX και θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή (www.efpolis.gr).

Συστάσεις προς τους γονείς

Κατά την επιλογή ενός παιχνιδιού:

o Αγοράζετε παιχνίδια από αξιόπιστα καταστήματα και σημεία πώλησης.

o Διαβάζετε όλες τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες – ποτέ μην αγοράζετε παιχνίδια που ΔΕΝ φέρουν το σήμα CE

o Επιλέξτε τα παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία, τις ικανότητες του παιδιού και το επίπεδο δεξιοτήτων. Ποτέ μην αγοράζετε ένα παιχνίδι που φέρει προειδοποίηση ακαταλληλότητας για παιδιά κάτω των 3 ετών.

o Μην αγοράζετε παιχνίδια με μικρά αποσπώμενα κομμάτια για παιδιά κάτω των 3 ετών.

Μετά την αγορά ενός παιχνιδιού:

o Ακολουθήστε προσεκτικά τις οδηγίες για τη σωστή συναρμολόγηση του παιχνιδιού και τη χρήση.

o Παρακολουθείτε τα παιδιά καθώς παίζουν.

o Βεβαιωθείτε ότι τα παιχνίδια παίζονται όπως έχουν σχεδιαστεί και σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες χρήσης. Επίσης ότι είναι κατάλληλα για την ηλικία και τις ικανότητες του παιδιού.

o Ελέγξτε τα παιχνίδια από καιρού εις καιρόν αν εγκυμονούν κινδύνους για την για την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού.

o Πετάτε όλες τις συσκευασίες για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ασφυξίας.

o Τηρείτε πάντα τις οδηγίες χρήσης

o Διδάξτε στα παιδιά σας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους

o Αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας ενός παιχνιδιού στον λιανοπωλητή ή τον κατασκευαστή.

Πηγή : Web Only

 

 

1)    ΘΕΜΑ: « Δεν θέλω να πάω στον μπαμπά»

 

Λουίζα Bογιατζή συμβουλευτική ψυχολόγος  στο vita

 

 

Eνός διαζυγίου μύρια κακά έπονται… Γιατί τα παιδιά των χωρισμένων συχνά αρνούνται να δουν το «γονιό του Σαββατοκύριακου»; Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση;

Tο διαζύγιο των γονιών είναι για κάθε παιδί τραυματική εμπειρία. H διάλυση της οικογένειας, αυτού του «πυρήνα» που προσέφερε -έστω και ανεπαρκώς- ασφάλεια και θαλπωρή, συνιστά μια καταστροφή του μικρόκοσμου του παιδιού που συνεπάγεται δυσάρεστες αλλαγές. Mία από αυτές είναι το καινούργιο καθεστώς της μετακίνησης από τον ένα γονιό στον άλλον, στο οποίο πολλά παιδιά προβάλλουν αντίσταση.

Aλλάζοντας σπίτι και αγκαλιά
Aς μπούμε για λίγο στη θέση των παιδιών και ας φανταστούμε πώς μπορεί να είναι, κάθε Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο- να είσαι αναγκασμένος να ξεσπιτώνεσαι, να προσαρμόζεσαι για μία μέρα, δύο μέρες, μερικές ώρες, να αλλάζεις σπίτι, δωμάτιο, κρεβάτι, συνήθειες, ατμόσφαιρα, φαγητό, ρυθμούς και εντέλει… αγκαλιά. Kαι αν για πολλά παιδιά η αγάπη στον πατέρα τους (ο οποίος είναι, στην πλειονότητα των διαζευγμένων οικογενειών, αυτός που φεύγει και άρα αυτός που γίνεται «ο γονιός του Σαββατοκύριακου και των διακοπών») και η ανάγκη τους να μην τον στερηθούν τα κάνει να δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα αυτή τη δοκιμασία, υπάρχουν αρκετά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και «κλοτσάνε».
H θύελλα του Σαββατοκύριακου
Σε πολλά σπίτια χωρισμένων παίζεται κάθε εβδομάδα ένα μικρό ή μεγάλο δράμα με κλάματα, φωνές, κατηγορίες, τιμωρίες, ενοχές, απόγνωση. Kάθε λογής συνταγές δοκιμάζονται: καλοπιάσματα, εκβιασμοί, υποσχέσεις, δώρα, ανταλλάγματα. Στην ήδη τεταμένη κατάσταση του χωρισμένου ζευγαριού και της οικογένειας που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, το δράμα αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο δυνατό χτύπημα. Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που κάνουν ένα παιδί που τα πήγαινε μια χαρά με τον πατέρα του να αρνείται να πάει να τον δει, ενώ την ίδια στιγμή τον στερείται και του λείπει;
Ποιοι υποφέρουν
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποφέρουν από το εβδομαδιαίο «δράμα». H μητέρα, που μπορεί να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη της να ξεκουραστεί από την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού που έχει μέσα στην εβδομάδα και τις ενοχές της επειδή θέλει να «ξεφορτωθεί» το παιδί της. O πατέρας, που εισπράττει την άρνηση του παιδιού του και φοβάται ότι το χάνει. Kαι το παιδί, που αντιστέκεται χωρίς να μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ μέσα του μαίνονται δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.
Tι έχει μεγαλύτερη σημασία
Aυτό για το οποίο πρέπει οι γονείς να καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια είναι να κρατήσουν το παιδί έξω από τη μεταξύ τους σύγκρουση και να σεβαστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη του -και το δικαίωμα φυσικά- να αγαπάει και να είναι εξίσου αφοσιωμένο και στους δύο γονείς του. Aυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Kάθε συμπεριφορά που παραβιάζει το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με συναισθηματική εκμετάλλευση και κακοποίηση του παιδιού με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όπως ψυχικές διαταραχές, ευαίσθητη υγεία, αρνητική κοινωνική συμπεριφορά, που πολλές φορές εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή του.
Aνάμεσα στους δύο
Ένα από τα κεντρικά βιώματα του παιδιού όταν οι γονείς χωρίζουν είναι το συναίσθημα του διχασμού. Tα δύο πιο σημαντικά και πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού, που αν έως τη στιγμή του χωρισμού κατά έναν τρόπο αποτελούσαν μια ενότητα, ξαφνικά χωρίζουν, γίνονται δύο διαφορετικοί γονείς, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας που έδειχνε, πριν το διαζύγιο, να είναι περισσότερο προσκολλημένο στη μητέρα, ενώ στον μπαμπά έκανε το «δύσκολο». Όσο οι γονείς είναι μαζί, το παιδί «απολαμβάνει» αυτή την κατάσταση, έχοντας παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο την ευκαιρία να είναι και με τον πατέρα του, όσο το θέλει και το χρειάζεται. Όταν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν είναι πια δυνατό και το παιδί πρέπει να μοιράσει τον εαυτό του, να «δεχτεί» εξίσου και τους δύο γονείς, ενώ τη «μετακίνηση» από τον ένα στον άλλον δεν μπορεί να την ορίσει πια το ίδιο ανάλογα με τη διάθεσή του. Πρέπει να προσαρμοστεί σε κανόνες και προγράμματα που καθορίζουν οι άλλοι και για τα οποία ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμο. Aντιδρά επομένως έντονα στο να πάει στον μπαμπά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάει πια. Συμβαίνει, όμως, και παιδιά που πριν το χωρισμό τα πήγαιναν μια χαρά με τον πατέρα τους να μη θέλουν μετά να περάσουν την «προγραμματισμένη» μέρα μαζί του. Kι αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δίλημμα αφοσίωσης, αισθάνονται ότι πρέπει να αποφασίσουν σε ποιον από τους δύο γονείς είναι πιο αφοσιωμένα, με ποιου τη «μεριά» είναι και δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα στους δύο. Tο δίλημμα αυτό, ο διχασμός, γίνεται πιο επώδυνο όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση μεταξύ των γονιών.
Όταν η πίεση εντείνεται
O κίνδυνος το παιδί να βρεθεί σε πολύ επώδυνη κατάσταση διχασμού και εσωτερικής σύγκρουσης είναι μεγάλος όταν ο ένας γονιός δυσφημεί στο παιδί τον άλλον. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η σύγκρουση είναι από τις χειρότερες πιέσεις που υφίσταται ένα παιδί και αυξάνει κατακόρυφα τις αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω του. Όταν ο ένας γονιός (καμιά φορά είναι και οι δύο) αισθάνεται αδικημένος, εξαπατημένος, θύμα της κατάστασης και συχνά προσπαθεί να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγό του στερώντας του την αγάπη του παιδιού, τότε βάζει το παιδί του σε ένα τρομερό δίλημμα που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει. Aκόμα λοιπόν και αν δείχνει να έχει «αποφασίσει» ότι δεν θέλει τον ένα γονιό -συνήθως τον πατέρα- επειδή τον θεωρεί υπεύθυνο για το διαζύγιο, μέσα του βρίσκεται σε σύγκρουση και δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Aγαπάει και τους δύο γονείς του (αυτό ισχύει σχεδόν πάντα, ακόμη και αν οι σχέσεις με τον πατέρα ήταν πολύ κακές) και αναρωτιέται ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, αν επιτρέπεται να αγαπάει πια αυτόν το γονιό, αν αυτός είναι «κακός» άνθρωπος. Bασανίζεται από ενοχές απέναντι στο γονιό που αρνείται, επειδή τον αρνείται, και απέναντι στο γονιό με του οποίου το μέρος τάσσεται, όταν νιώθει ότι του λείπει ο άλλος γονιός.
Πότε τα παιδιά θυμώνουν
Όλα τα παιδιά, μικρά ή μεγάλα, αισθάνονται θυμό για τους γονείς τους που χώρισαν και τον εκφράζουν με αρνητική συμπεριφορά απέναντί τους. Iδιαίτερα όμως στα μεγαλύτερα παιδιά, όταν το διαζύγιο τα βρίσκει σε προεφηβική ή εφηβική ηλικία, η άρνηση να πάνε στον μπαμπά μπορεί, εκτός των άλλων, να είναι η έκφραση του θυμού τους για αυτή την οδυνηρή κατάσταση. Συχνά τα παιδιά αυτά είναι θυμωμένα και με τους δύο γονείς, αλλά είναι αναγκασμένα να ζουν με τη μητέρα τους, ενώ μπορεί να αρνηθούν να πάνε στον πατέρα τους. Άλλωστε, σε αυτή την ηλικία, που τα παιδιά διαμορφώνουν τη δική τους ηθική, εμφανίζονται ιδιαίτερα αυστηρά μπροστά σε συμπεριφορές των ενηλίκων που δεν εγκρίνουν, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν από αυτές τις συμπεριφορές θίγονται και υποφέρουν και τα ίδια. Tι πρέπει να προσέξουν οι γονείς και πώς να αντιμετωπίσουν την άρνηση του παιδιού που «δεν θέλει να πάει στον μπαμπά»;

H «βελούδινη» αλλαγή
Όπως συνάγεται από τα παραπάνω, όσο πιο ήπια είναι η σχέση μεταξύ των γονιών, τόσο πιο εύκολο είναι για το παιδί να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου. Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν το διαζύγιο ήταν πολύ επώδυνο για τον ένα γονιό και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πρέπει να φροντίσει να μην επηρεάσει με τα δικά του συναισθήματα το παιδί. Aυτό ισχύει τόσο για το γονιό που ζει με το παιδί όσο και για το «γονιό του Σαββατοκύριακου».
● H προσαρμογή στην καινούργια κατάσταση δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Tα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προσαρμοστούν σιγά-σιγά. Στη φάση αυτή είναι αναγκαία η συζήτηση, η προσπάθεια κατανόησης και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι να τους δείξουν οι γονείς τους ότι τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα, αντί να προσπαθούν να τα πείσουν ότι «όλα έγιναν για το καλό σου».
● Eπίσης, καλό είναι οι γονείς να είναι στην αρχή ελαστικοί σχετικά με το πότε, πόσο και πού θα είναι με τον μπαμπά, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί. Mπορεί στην αρχή να μην κοιμάται στον μπαμπά αν δεν θέλει, αφού η νύχτα για τα μικρά παιδιά είναι πιο δύσκολη μακριά από το σπίτι και το δωμάτιό τους.
● O μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει το παιδί να νιώσει καλά στο σπίτι του, να έχει δηλαδή ένα χώρο (έστω κι αν δεν είναι ένα χωριστό δωμάτιο) δικό του, που τον ξαναβρίσκει κάθε φορά.
● Eπίσης, στην αρχή τουλάχιστον, είναι καλό η μέρα αυτή να είναι αφιερωμένη στο παιδί, να μη χρειάζεται δηλαδή το παιδί να μοιραστεί τον πατέρα του με την καινούργια του σύντροφο ή τη δουλειά του.

Tα αυστηρά όρια
Παράλληλα όμως με την ελαστικότητα αυτή, οι γονείς πρέπει να δείχνουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι διατεθειμένοι να τα διαπραγματευτούν, όπως π.χ. το ότι ο πατέρας θέλει να έχει το παιδί του κοντά του, έστω για μία μέρα. Παρά την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει ένα παιδί, μέσα του περιμένει αυτή την επιμονή του πατέρα του και την επιβεβαίωση του πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτόν. Aλλά και η μητέρα δεν χρειάζεται να έχει αναστολές να εξηγήσει στο παιδί ότι χρειάζεται και θέλει να μείνει μόνη της, επειδή κουράζεται πολύ μέσα στην εβδομάδα – αν νιώθει έτσι φυσικά. H φάση αυτή της άρνησης του παιδιού είναι δύσκολη και ψυχοφθόρα για όλους, όμως, αν την αντιμετωπίσει κανείς με ευαισθησία, συνήθως ξεπερνιέται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά»

 

 

Τα παιδιά σας φέρνουν εκτός εαυτού και τσακίζουν τα νεύρα σας με την συμπεριφορά τους; Είναι απολύτως φυσικό! Ωστόσο, το μεγάλωμα των παιδιών γίνεται πιο εύκολο αν χαλαρώσετε λίγο και δεν χάνετε με το παραμικρό την ψυχραιμία σας. 

Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Εσείς, πάλι σίγουρα σκέφτεστε ότι «αυτό είναι εύκολο να το λες όταν είσαι έξω από τον χορό». Και τότε περνάει flashback στο μυαλό σας, τα ουρλιαχτά του στο σούπερ μάρκετ επειδή δεν του πήρατε τα πατατάκια ή το πιάτο με τα φασολάκια που έριξε στο πάτωμα επειδή δεν ήθελε να τα φάει…και πολλά άλλα. Και αμέσως μετά έρχονται οι αμφιβολίες για τις ικανότητες σας. Αισθάνεστε πιεσμένοι, προσπαθείτε να κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε, για το παιδί, το σπίτι, τον/η σύντροφο, την εργασία σας και στο τέλος, νιώθετε ανικανοποίητοι από το αποτέλεσμα και φυσικά εξάντληση. Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις τις ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά είναι παράλληλα και μικρά, κουραστικά τερατάκια που μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας 
Εσείς ως γονείς μπορείτε να εξασφαλίσετε στο παιδί σας ένα ζεστό, γεμάτο αγάπη σπιτικό και μια σωστή μόρφωση. Τα παιδιά μαθαίνουν επειδή η φύση τα έχει προικίσει με την ικανότητα να εξερευνούν το καινούργιο περιβάλλον και να εξασκούν αυτό που χρειάζονται την δεδομένη στιγμή για να εξελίξουν τις πνευματικές και σωματικές τους δεξιότητες. Σε αυτή την διαδικασία και πορεία εξερεύνησης και ανακάλυψης, το παιδί σας χρειάζεται εσάς τους γονείς ως «καθοδηγητές» του και όχι ως αυστηρούς, αγχωμένους εξεταστές. Το να είστε ήρεμοι, σημαίνει ότι έχετε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του παιδιού σας, κάτι που το έχει ιδιαίτερη ανάγκη στην φάση αυτή. Ο γονιός είναι το άτομο που θα κρατάει τα χέρια του παιδιού του ώστε αυτό να νιώσει ασφάλεια και στη συνέχεια θα του δώσει φτερά για να χαράξει τη δική του πορεία στη ζωή.

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη 
Σίγουρα αρκετά συχνά βρίσκετε αφορμές να διορθώνετε το παιδί σας. Για παράδειγμα, επειδή άργησε να ντυθεί και δεν κούμπωσε σωστά το πουκάμισό του, επειδή έχυσε το ποτήρι με το νερό την ώρα που ήθελε να σας το σερβίρει, ή επειδή ζωγραφίζοντας, εκτός από το χαρτί ζωγράφισε και το τραπέζι μαζί, κλπ. Είναι προτιμότερο να εγκαταλείψετε αυτή τη μόνιμη τάση για γκρίνια και μουρμούρα. Τα παιδιά μαθαίνουν μόνο κάνοντας λάθη. Έχουν δικαίωμα να συναντούν μικρές δυσκολίες και να παίρνουν χαρά όταν καταφέρνουν να τις προσπερνούν. Δεν πρέπει να εκνευρίζεστε με τα λάθη του. Ο θυμός σας για το φαγάκι που κατέληξε στο πάτωμα του σαλονιού πρέπει να σας περνάει γρήγορα χωρίς να γίνεται αντιληπτός από το παιδί. Από την άλλη μεριά, άνθρωπος είστε και έχετε και εσείς το δικαίωμα να ταράζεστε, αλλά προσπαθήστε να χάνετε την ψυχραιμία σας μόνο όταν το παιδί σας κάνει πραγματικά ριψοκίνδυνα πράγματα και κινδυνεύει. Είναι καλύτερο και για εσάς να μην μεγαλοποιείτε κάποια θέματα γιατί έτσι χάνετε πολύτιμες πληροφορίες για τα παιδιά σας καθώς και υπέροχες στιγμές μαζί τους. Σίγουρα ένα λερωμένο τραπεζομάντιλο δεν είναι όμορφο θέαμα για μια μαμά που γυρνάει κουρασμένη από την δουλειά της. Μπορεί όμως, αφού λερώθηκε, να γίνει αφορμή για μια υπέροχη στιγμή καλλιτεχνικής συνεύρεσης με το παιδί σας αντι να αρχίσετε το κήρυγμα ή τις φωνές. Το παιδί μαθαίνει τους κανόνες όταν είστε διατεθειμένοι να μιλήσετε και να επικοινωνήσετε ουσιαστικά μαζί του, όταν εσείς γίνεστε πρότυπο γι’ αυτό και όχι όταν εξαντλείστε σε ηθικολογίες που κουράζουν και τελικά απομακρύνουν.

3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχουν κανόνες στους οποίους πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκρίνεται η ανάπτυξη, τόσο η σωματική όσο και η συναισθηματική, των παιδιών. Μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε το παιδί σας με ο γειτονόπουλο ή με το παιδί της φίλης σας μόνο και μόνο επειδή έχουν ίδια ηλικία και κυρίως μη κάνετε το λάθος να έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνο για πράγματα που έχουν κατακτήσει ήδη τ’ άλλα παιδάκια. Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί σε σχέση με τα συνομήλικά του. Η απόκλιση από τον κανόνα είναι φυσιολογική και δεν υπάρχει κανένας λόγος να του δείχνετε την απογοήτευσή σας για κάθε του «αποτυχία».

4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο 
Σίγουρα ο ρόλος σας στην ζωή του είναι σπουδαίος, η επιρροή σας μεγάλη αλλά όχι και η μοναδική. Και άλλοι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την προσωπικότητα του παιδιού σας, όπως ένας αγαπημένος θείος,  ένας τρυφερός παππούς ή μια στοργική γιαγιά, η δασκάλα, ακόμα και η μπέιμπι σίτερ. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, η επιρροή των συνομηλίκων του, των φίλων του και συμμαθητών γίνεται τόσο έντονη που νιώθετε ότι ο ρόλος σας απαξιώνεται από το παιδί και ότι «χάνετε έδαφος» στην  επιρροή σας πάνω του. Αυτό μπορεί να σας δημιουργήσει κάποια σύγχυση και ταραχή. Το να παραμείνετε όμως ήρεμοι σημαίνει ότι έχετε αίσθηση της αξίας σας για το παιδί, γιατί όπως και να έχει είσαστε τα πιο σημαντικά πρόσωπα γι’ αυτό. Έχετε να «καλωσορίσετε» το μεγάλωμά του το οποίο θα εμπεριέχει και άλλα άτομα, να στέκεστε πλάι του και να καμαρώνετε την εξέλιξή του.

5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά 
Θυμηθείτε, τίποτα δεν μένει όπως είναι. Ακόμη και η ταλαιπωρία και η αϋπνία των πρώτων μηνών με το μωρό, κάποια στιγμή τελειώνει. Εσείς, βέβαια, που ξυπνάτε τέσσερις και πέντε φορές  κάθε βράδυ λόγω της γκρίνιας του, πιστεύετε ακράδαντα ότι δεν θα ξανακοιμηθείτε ποτέ ξανά ήσυχα το βράδυ. Ωστόσο αυτό είναι ένα στάδιο της ανάπτυξής του που θα περάσει, όπως και η τρομερή ηλικία των δύο χρονών με την άρνηση και τα άπειρα «όχι» ή η φάση όπου θα πρέπει να απαντάτε στα εκατοντάδες «γιατί;» του παιδιού σας. Οι ηλικίες αυτές φαντάζουν δύσκολες αλλά ταυτόχρονα είναι μαγικές στην ανάπτυξη των παιδιών σας. Μέσα από τα άπειρα «γιατί» τους βλέπετε την αγωνιώδη προσπάθειά τους να μάθουν για τον κόσμο, να τον κάνουν οικείο. Μην ανυπομονείτε απλά να περάσουν αυτά τα στάδια και τα παιδιά σας να μεγαλώσουν. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, ζήστε το! Με τρυφερή ματιά παρακολουθήστε τα βήματά τους, με εμπιστοσύνη και υπομονή!

6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος 
Ως γονείς θέλετε να κάνετε πάντα το σωστό. Άλλωστε, το παιδί σας χρειάζεται μια πλούσια προσεγμένη διατροφή, πολλά ερεθίσματα και στήριξη και μια ισορροπημένη δόση αγάπης και εξουσίας. Εξίσου μεγάλη ενέργεια, όμως, χρειάζεται και το σπίτι σας, η δουλειά σας και η σχέση με τον σύντροφό σας. Η ζωή σας έχει μεγάλες απαιτήσεις και εσείς τρέχετε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ανταποκριθείτε σ’ αυτές με τον καλύτερο τρόπο. Τι γίνεται λοιπόν όταν το παιδί σας φτύνει το γεύμα που εσείς ετοιμάσατε γι’ αυτό με τόσο κόπο κι αγάπη; Ή όταν για τρίτη φορά μέσα με μια ώρα τρέχει πάνω στο χαλί ή στο φρεσκοκαθαρισμένο πάτωμα με τα λασπωμένα του παπούτσια;  Χρειάζεται να καταλάβετε γιατί το παιδί σας φέρεται με αυτόν τον τρόπο. Η πιο εύκολη απάντηση είναι ότι θέλει να κάνει τη ζωή σας δύσκολη. Αυτή όμως είναι μια  απάντηση που αδικεί τόσο εσάς όσο και το παιδί σας. Μήπως οι κανόνες δεν έχουν γίνει κατανοητοί; Μήπως διεκδικεί περισσότερο χρόνο από εσάς που του είστε σημαντικοί και του λείπετε; Μήπως έχετε περιοριστεί στην απλή μετάδοση των κανόνων χωρίς πραγματικά να το ακούσετε; Όλα αυτά βέβαια σχετίζονται και με την ηλικία του παιδιού. Στη βρεφική και νηπιακή ηλικία, είναι αναμενόμενο να φτύσει το φαγητό στο πάτωμα ή και να ζωγραφίζει με την κρέμα στο πιάτο. Ακόμη και όταν έχει προκληθεί ο χαμός, μπορείτε να του αναθέσετε, το καθάρισμα με εμπιστοσύνη ότι είναι υπεύθυνο και ότι θα τα καταφέρει και σε καμία περίπτωση με μορφή τιμωρί. Θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι η οικογενειακή ζωή γίνεται καλύτερη όταν δεν αναζητάτε με υστερία την τελειότητα. Οι ήρεμοι γονείς μεγαλώνουν πιο ευτυχισμένα παιδιά.

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας. 

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια)

 

 

 

 

2)Θέμα: «Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!» από την ιστοσελίδα imommy

 

Ένα από τα μεγαλύτερα site του κόσμου, το ivillage του δικτύου NBC, ζήτησε από τους καλύτερους αμερικανούς παιδοψυχολόγους να επιλέξουν ανάμεσα στις πολλές συμβουλές που δίνουν στους γονείς-πελάτες τους την πιο σημαντική. Κι εκείνοι κατέληξαν στις ακόλουθες:

1. Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί
«Ο νούμερο  1 κανόνας είναι να θυμόμαστε ότι τα παιδιά εκφράζουν ό,τι σκέφτονται, νιώθουν και χρειάζονται μέσα από τη συμπεριφορά τους», σύμφωνα με τη Δρ. Σάρα Κλάγκσμπουργκ, ψυχοθεραπεύτρια στη Ν. Υόρκη. Ακόμα κι όταν κάνουν το αντίθετο από αυτό που ζητήσαμε, κάτι θέλουν να μας πουν. Δουλειά του γονιού είναι να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από κάθε συμπεριφορά.

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι
«Όταν περνάτε χρόνο με το παιδί, κάντε ό,τι είναι δυνατό για να είστε πραγματικά κοντά του –ακόμα κι αν διαθέτετε μόνο ένα λεπτό», λέει ο Δρ. Ντέιβις. «Το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι η προσοχή και ο χρόνος σας.

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»
Για έναν ενήλικα, το να σπάσει ένα μπισκότο δεν είναι και τίποτα σημαντικό. Για τα παιδιά όμως είναι μια ένδειξη ότι ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα. Δεν το περιμένουν, δεν το επιθυμούν και δεν έχουν τον τρόπο να το διαχειριστούν. Σκεφτείτε το κάθε φορά που σπεύδετε να υποτιμήσετε τα συναισθήματα των παιδιών σας,

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει
Αντί να πείτε «γιατί πέταξες κάτω το παιχνίδι;», πείτε «πέταξες κάτω το παιχνίδι σου για να τραβήξεις την προσοχή της μαμάς; Ξέρω ότι θέλεις να παίξουμε μαζί αλλά πρέπει να περιμένεις λίγο μέχρι να αλλάξω πάνα στο αδερφάκι σου». Όταν το παιδί διαπιστώνει ότι αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς του συμβαίνει, νιώθει ότι είστε κοντά του και το στηρίζετε.

5. Ρίξε τους ρυθμούς
«Προσπαθήστε να επικρατούν στο σπίτι σας χαλαροί ρυθμοί», λέει η Δρ. Γιοχάνα Έργουιτζ, σύμβουλος γονέων στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Resources for Infant Educators. Γιατί πρέπει να αλλάξετε πάνα στο μωρό μέσα σε μισό λεπτό; Αφιερώστε χρόνο σε ό,τι κάνετε, εξηγώντας στο παιδί τι συμβαίνει σε κάθε βήμα της διαδικασίας και περιμένοντας τη δική του αντίδραση. Με αυτό τον τρόπο, ακόμα και μια βαρετή δουλειά του σπιτιού μπορεί να γίνει μια ευκαιρία να δεθείτε με τα παιδιά σας και να τα κάνετε να σας εμπιστεύονται.

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει
Το κλάμα δεν είναι κάτι κακό. Είναι ο τρόπος που έχουν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τις ορμόνες του στρες. Γι’ αυτό συνήθως νιώθουν πιο ήρεμα μετά από ένα κλάμα. Αντί να το παρακαλάτε να σταματήσει, εξηγήστε του ότι μπορεί να κλάψει, εάν αυτό θέλει, κι ότι θα περιμένετε μέχρι να ηρεμήσει.

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά»
«Ο τέλειος γονιός απλά δεν υπάρχει, γι’ αυτό εάν προσπαθείτε να γίνετε τέλεια μαμά θα καταλήξετε να νιώθετε απογοητευμένη, τόσο από τον εαυτό σας όσο και από το παιδί σας», λέει η Σούζαν Λάντον, οικογενειακή θεραπεύτρια στο Λος Άντζελες. Αποδεχτείτε ότι θα κάνετε λάθη και θα μαθαίνετε από αυτά. Σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλες μαμάδες. Ούτε εκείνες είναι τέλειες, όπως νομίζετε.

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές
Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι άθλημα αντοχής όχι ταχύτητας. Εάν επιλέξετε να πιείτε καφέ με τις φίλες σας αντί να πάτε το παιδί να δει τη νέα ταινία της Disney, αποδεχτείτε το και φροντίστε να αναπληρώσετε την επόμενη μέρα ή έστω… κάποια μέρα! Μην ξεχνάτε ότι η δική σας ευτυχία είναι εξίσου σημαντική.

9. Παραδέξου τα λάθη σου
Εάν πιστεύετε ότι βάλατε τις φωνές χωρίς λόγο, τραβήξατε το παιδί από το χέρι πολύ απότομα ή είπατε κάτι που δεν έπρεπε, δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει και μετά εξηγήστε στο παιδί τι ακριβώς συνέβη. Εάν θέλετε να λέει «συγνώμη» όταν κάνει λάθη, θα πρέπει πρώτα να το ακούσει από εσάς.

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα
Αντί να επιδιώκετε να «χτίσετε» το χαρακτήρα του παιδιού σας, προσπαθήστε να ανακαλύψετε ποιος είναι. Κι αποδεχτείτε τον, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό ακριβώς που είχατε στο νου σας.

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι κρατούν το τιμόνι της ζωής τους. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνουν στ’ αλήθεια, γι’ αυτό βοηθήστε τα να προετοιμαστούν. Δώστε τη δυνατότητα στο παιδί να διαλέγει –αλλά μέσα από ένα μικρό αριθμό επιλογών (π.χ. «θέλεις αύριο να φάμε αρακά ή φασολάκια;»). Η ηλικία του παιδιού θα καθορίσει πόση «εξουσία» θα του αφήσετε.

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση
Η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και το παιδί πρέπει να το μάθει αυτό από μικρή ηλικία. Ακόμα κι αν σας είναι δύσκολο να το βλέπετε να πικραίνεται, αφήστε το να το βιώσει. Εάν, για παράδειγμα, ο πύργος που φτιάχνει με τα τουβλάκια του γκρεμιστεί, κατανοήστε πόσο δυσάρεστο είναι για το παιδί (βλ. Νο 3), αφήστε το να κλάψει εάν θέλει (βλ. Νο 6) και δείξτε του με ποιο τρόπο μπορεί να τον ξαναφτιάξει πιο γερό!

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για την εξέλιξη του εγκεφάλου, τη συγκέντρωση, την ανάπτυξη και την ξεκούραση του παιδιού. Δείτε εδώ πόσες ώρες πρέπει να κοιμάται ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του. 

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί
Μην του πείτε ότι πηγαίνετε στον παιδότοπο ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται να πάτε στον οδοντίατρο. Ακόμα κι όταν η αλήθεια θα το αναστατώσει, είναι πιο σημαντικό να ξέρει ότι μπορεί πάντα να σας εμπιστεύεται, αλλά και να προετοιμάζεται ψυχολογικά για ό,τι πρόκειται να αντιμετωπίσει.

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος
Να θυμάστε ότι η συμπεριφορά του παιδιού δεν αντικατοπτρίζει σε κάθε περίπτωση τη δική σας δουλειά ως γονείς. Ακόμα κι αν χτυπιέται στο πάτωμα στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ ή αρνείται πεισματικά να βγει από το αυτοκίνητο μπροστά σε όλο τον κόσμο, κανείς δεν σκέφτεται ότι είστε κακή μαμά. Ίσως απλώς να πεινάει ή να νυστάζει.

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά
Το καθημερινό πρόγραμμα και η ρουτίνα κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια γιατί έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι κάποια πράγματα είναι απολύτως προβλέψιμα. Το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά τα θέματα πειθαρχίας. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι οι κανόνες και ότι ισχύουν κάθε φορά.

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις
Πειράζει πραγματικά εάν θέλει να βάλει πάλι το ίδιο μπλουζάκι; Ή εάν πιάσει την πίτα με το χέρι στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τα πεθερικά; Σκεφτείτε πότε κάτι είναι τόσο σημαντικό που σηκώνει αντιρρήσεις και πότε μπορείτε απλώς να αφήσετε το παιδί να κάνει ό,τι το ευχαριστεί.

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει
Πόσες φορές δεν λέμε «δεν έχεις τίποτα», ενώ έχει μόλις πέσει και χτυπήσει. Συνήθως το κάνουμε με την ελπίδα ότι υποβιβάζοντας τη σημασία ενός γεγονότος θα βοηθήσουμε το παιδί να το χειριστεί πιο εύκολα. Έτσι, όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά νιώθει το παιδί μας.

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
Οι πιο πολλοί γονείς διαπιστώνουν ότι όλα κυλούν πιο εύκολα με το δεύτερο παιδί τους, επειδή έχουν λιγότερο άγχος και αγωνία για ό,τι γίνεται και περισσότερη διάθεση να απολαύσουν κάθε στιγμή μαζί του. Θυμηθείτε: ποτέ δεν υπάρχει ο σωστός ή ο λάθος τρόπος. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και φροντίστε να περνάτε καλά κάθε μέρα σας ως γονείς.

20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό
Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

-

 

3)Θέμα: «Ζήλεια και παιδί. Συμβουλές σε γονείς»

Μαίρη Δήμου, Κλινική Ψυχολόγος   από την ιστοσελίδα paidiatros

 

 

 

 

Τι είναι η ζήλια;
Η ζήλια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν πιστεύει πως ένας άλλος είναι ανώτερος από εκείνον ή αγαπιέται περισσότερο από εκείνον.

Η ζήλια είναι κάτι το «κακό», κάτι το οποίο μπορούμε να αποφύγουμε;
Όχι! Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Το παιδί δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του. Είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μια άριστη εμπειρία να ξεπεράσει το παιδί τον εαυτό του, να προοδεύσει και να δομηθεί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στ΄αδέλφια είναι και συναγωνισμός, που βοηθά τα παιδιά μιας οικογένειας να μεγαλώσουν. Η ζήλια είναι ο θεμέλιος λίθος της εικόνας του εαυτού μας, αλλά και της αποδοχής του εαυτού μας. Ο αδελφός ή η αδελφή παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού. Ο «άλλος» επιτρέπει στο κάθε παιδί να αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα, μέσω του εντοπισμού της διαφοράς και της ομοιότητας.

Πώς εκδηλώνεται η ζήλια; 
Η ζήλια μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους από τα παιδιά. Ορισμένα εκφράζουν το φόβο πως τα αγαπούν λιγότερο με απόσυρση, άλλα με επιθετικότητα ή διαταραχή της συμπεριφοράς. Κάποια επιλέγουν να απομονωθούν, ενώ άλλα παλινδρομούν και φέρονται σα «μικρότερα».

Παίζει ρόλο η θέση στη σειρά γέννησης του παιδιού, στην ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας;
Από τα συναισθήματα ζήλιας δεν γλιτώνει κανένα παιδί της οικογένειας, όποια κι αν είναι η θέση του! Πόσο τυχερό δηλαδή πρέπει να αισθάνεται ένα παιδί που μοιράζεται το δωμάτιο, τα παιχνίδια ή τη σημασία των γονιών και των συγγενών του με τ΄αδέλφια του;
Ο πρωτότοκος χάνει το θρόνο του, ζηλεύει την τρυφερότητα που δείχνουν οι γονείς προς τον «εισβολέα», το δευτερότοκο. Από τη μεριά το, ο δεύτερος ζηλεύει τα προνόμια που απολαμβάνει ο μεγαλύτερος, λόγω της ηλικίας του. Αν γεννηθεί και τρίτο παιδί, ο δευτερότοκος μεταμορφώνεται σε «μεσαίο» και αναρωτιέται γιατί να έχει έναν πιο μεγάλο που του λέει τι να κάνει κι έναν πιο μικρό που είναι φοβερά χαϊδεμένος. Ο μικρός πάλι, ζηλεύει αυτά που οι άλλοι δυο γνώρισαν προτού ο ίδιος γεννηθεί και … πάει λέγοντας …
Η ένταση των αντιδράσεων της ζήλιας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως την ευφυία των παιδιών, τα όρια αντοχής τους στην αποστέρηση και τις σχέσεις που το καθένα έχει με τους γονείς του, καθώς και από τις αντιδράσεις των γονιών στις πρώτες εκδηλώσεις της ζήλιας τους.

Ποια θεωρείται η ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στ΄αδέλφια, ώστε η ζήλια να είναι λιγότερη;
Οι νέες έρευνες δείχνουν ότι η ιδανική διαφορά ηλικίας είναι έξι με εφτά χρόνια. Είναι η ηλικία που
(α) μειώνεται η επιθετικότητα
(β) το παιδί είχε το χρόνο να δημιουργήσει τις προσωπικές του οικογενειακές αναμνήσεις
(γ) έχει κερδίσει την αυτονομία του και
(δ) έχει ήδη φίλους, εκτός από γονείς και έτσι έχει λιγότερο ανάγκη την παρουσία τους.

Η ζήλια έχει την ίδια ένταση ανάμεσα στ΄αδέλφια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου;
Όταν το φύλο είναι το ίδιο, οι ανταγωνισμοί είναι εντονότεροι στο πλαίσιο της αδελφικής σχέσης. Οι συγκρίσεις είναι πιο άμεσες σε όλους τους τομείς και αφορούν τη σχολική επίδοση, τις αθλητικές επιδόσεις, την ομορφιά, την κοινωνικότητα κ.λ.π. Ο ανταγωνισμός για την απόσπαση της προσοχής του γονιού είναι συχνά τρομακτικός!
Στην περίπτωση που τ΄αδέλφια είναι διαφορετικού φύλου, υπάρχει και η δικαιολογία ότι ο άλλος είναι όντως «διαφορετικός» και έτσι μειώνονται κάπως οι συγκρίσεις. Όμως και πάλι δε θα αποφευχθούν οι διαμάχες εξαιτίας των διαφορετικών προσανατολισμών λόγω φύλου και των διαφορετικών ενδιαφερόντων. Εδώ μεγάλο ρόλο , θα παίξουν και οι «προτιμήσεις» της μαμάς και του μπαμπά προς κάποιο από τα παιδιά τους.

Δίνω περισσότερη σημασία στο πρώτο (ή στο μεσαίο ή στο μικρό ή στο τέταρτο…) και όμως αυτό πάλι ζηλεύει! Πού κάνω λάθος σαν γονιός;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης. Η ζήλια δεν είναι παρά μια εκδήλωση πόνου και μια έκκληση για βοήθεια και καλοσύνη από τον ενήλικα. Το παιδί που ζηλεύει αγαπά και μισεί συγχρόνως. Αν οι γονείς δεν κάνουν τραγικά λάθη, όπως καταστολή και τιμωρία της εκδήλωσης της ζήλιας ή διάπραξη αδικίας, η επιθετική συμπεριφορά εξαλείφεται.
Η έκφραση της ζήλιας εκφράζει και τη γενικότερη δομή της οικογένειας που χτίζεται γύρω από εφτά μεγάλους άξονες: (1) τη συζυγική σχέση, (2) τη σχέση των γονιών με καθένα από τα παιδιά τους, (3) τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, (4) τη σχέση της οικογένειας με τον έξω κόσμο, (5) τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών, (6) το διαθέσιμο οικογενειακό χρόνο και (7) το σύστημα διαπαιδαγώγησης που υιοθετεί η οικογένεια.
Κάθε αδελφική σχέση είναι ιδιαίτερη και χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των γεννήσεων, το φύλο, τις περιστάσεις της γέννησης και τον αριθμό των παιδιών που την αποτελούν, τη φύση και την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού και την άποψη του γονιού για το κάθε παιδί…

Είναι φανερό πως για να αντιμετωπίσουμε τη ζήλια θα πρέπει να δούμε το θέμα , όχι μόνο από την άποψη του «πόση σημασία» δίνουμε στο παιδί που ζηλεύει, αλλά και από την άποψη της γενικότερης μας στάσης απέναντι στην αδελφική σχέση.
Πώς θα αντιμετωπίσω τη ζήλια του παιδιού μου; 
Ακολουθούν κάποιες πρακτικές εισηγήσεις:
• Ασχοληθείτε εναλλάξ με τα παιδιά σας. Θα πρέπει να φροντίσετε να υπάρχει ισορροπία και να διαθέσετε ξεχωριστό χρόνο σε όλα τα παιδιά της οικογένειας
• Μην υποχρεώνετε το πρωτότοκο παιδί να «μεγαλώσει» απότομα. Αφήστε το να ζει σαν παιδί της ηλικίας του, δώστε του καμιά φορά την άδεια να είναι «μικρό»
• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να εκφράσει όλα όσα νιώθει και δείξτε κατανόηση και τρυφερότητα. Μην επιβεβαιώνετε άθελα σας αυτό που το παιδί φοβάται, δηλαδή την απώλεια της αγάπης σας
• Αποφύγετε τις συγκρίσεις (για ομορφιά, σχολική επίδοση, αθλητικές επιδόσεις κ.λ.π.). Δεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας!
• Αφήστε κάποιες φορές το νεογέννητο με τους παππούδες ή με κάποιους φίλους. Έτσι θα μπορέσετε να αφιερώσετε τον ελεύθερο χρόνο σας στα άλλα σας παιδιά
• Ας έχει το κάθε παιδί και τα δικά του παιχνίδια, το δικό του χώρο (δωμάτιο ή έστω μια γωνιά ή ένα συρτάρι αποκλειστικά δικό του…). Τα αδέλφια δεν είναι απαραίτητο να τα μοιράζονται όλα και να παίζουν συνεχώς μαζί!
• Αφήστε το πρωτότοκο να αναλάβει περισσότερα καθήκοντα, αν είναι έτοιμο, αντίστοιχα όμως θα πρέπει να απολαμβάνει περισσότερα προνόμια και περισσότερη ελευθερία
• Μην κρύβεστε και μη λέτε ψέματα! Εκφράστε την ξεχωριστή αγάπη σας προς όλα τα παιδιά σας, χωρίς να φοβάστε την αντίδρασή τους
• Χρειάζεται σαφήνεια και ακρίβεια στη ρύθμιση της επικοινωνίας στην οικογένεια (ποιος μιλά και πότε, κανείς δε διακόπτεται…). Η συνεργασία στις οικιακές εργασίες, η διάταξη των θέσεων στο αυτοκίνητο και στο τραπέζι, η σειρά στο μπάνιο και στον ύπνο, το ποιος παίρνει δώρο όταν ένα από τα παιδιά γιορτάζει(!) κ.λ.π., κ.λ.π. θα πρέπει να διευθετηθούν πολύ συγκεκριμένα
• Αποφύγετε τις παγίδες του «ποιος άρχισε» και του «ποιος φταίει». Δε γίνεται να φταίει πάντα ο μεγάλος ή πάντα ο μικρός… Στηρίξετε την ικανότητα των παιδιών να βρίσκουν μόνα τους τη λύση. Τα αδέλφια πρέπει να βρουν την τάξη μόνα τους, μέσα από την εμπειρία. Μη λαμβάνετε θέση και εκφράστε την απεριόριστη αγάπη σας και στο «δύσκολο» παιδί σας. Βοηθήστε το να αποδεχτεί τη θέση και την πορεία του. Αν συστηματικά χειραγωγείται συναισθηματικά από τ’ αδέλφια του κάποιο παιδί σας, βοηθήστε το να αντιδράσει και να αναπτύξει τις συναισθηματικές του άμυνες. Αν τίθεται θέμα ασφάλειας ή συστηματικής εκμετάλλευσης, τότε παρεμβαίνετε χωρίζοντας απλώς τους «μονομάχους»
• Θέστε σαφείς κανόνες που θα εμποδίσουν την επιθετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Για παράδειγμα: το μεγαλύτερο παιδί δε χτυπά το μικρότερο, έχει όμως το δικαίωμα να αμυνθεί εφόσον εκείνο του επιτεθεί, ή απαγορεύονται οι βρισιές, τα επίθετα, οι κλωτσιές, οι δαγκωματιές, η ρίψη αντικειμένων κ.λ.π.
• Δεχτείτε όλα τα συναισθήματα των παιδιών σας, αλλά συγχρόνως βάλτε όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά, θέτοντας λογικές και σταθερές συνέπειες
• Με λίγα λόγια:
1. Χαλαρώστε και προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας
2. Δώστε απλόχερα αγάπη
3. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Μια φορά μεγαλώνουν και σας χρειάζονται…
4. Παρεμβαίνετε μόνο εκεί που είναι απόλυτα αναγκαίο
5. Θέστε ξεκάθαρα όρια και αφήστε το παιδί να υποστεί τις συνέπειες από την παράβασή τους
6. Αποδεχτείτε τη διαφορετικότητα των παιδιών σας και προπαντός
7. Ξεπεράστε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, στην οποία όλοι είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι!!!

 

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Πονόλαιμος στα παιδιά: Συμπτώματα και άμεση αντιμετώπιση»

Από την ιστοσελίδα imommy, Σιμέλα Κολαγκελέ σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

Ο πονόλαιμος κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και συνοδεύεται από ελαφρύ πόνο στην κατάποση, κόκκινες και φουσκωμένες αμυγδαλές και συχνά ελαφρύ πυρετό. Συνήθως τα συμπτώματα δεν κρατάνε πολύ και υποχωρούν έπειτα από 3-4 μέρες. Αν όμως ο πόνος επιμένει και είναι συνεχής ή επικεντρώνεται σε ένα σημείο, τότε  πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο οπότε και θα πρέπει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο  μας.

Συχνότερα αίτια πονόλαιμου

-Κρυολόγημα ή γρίπη

-Αναπνοή από το στόμα που μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και ερεθισμό του λαιμού

-Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα

-Λοιμώδης μονοπυρήνωση

-Ιογενής φαρυγγίτιδα

Πώς θα αντιμετωπίσουμε σωστά τον πονόλαιμο

- Άφθονα υγρά (νερό, φρέσκοι χυμοί), ζεστά ροφήματα (τσάι του βουνού με μέλι) και σούπες (κοτόσουπα). Το τσάι με μέλι και λεμόνι είναι μια δοκιμασμένη συνταγή.
Τα υγρά βοηθούν στην ρευστοποίηση και στην αποβολή των εκκρίσεων από τον λαιμό και την μύτη ενυδατώνοντας τον οργανισμό. Ιδανικά θα πρέπει να είναι ζεστά, αλλά όχι καυτά, καθότι σε αυτή την περίπτωση ο πονόλαιμος θα γίνει πιο έντονος

-Μέλι: Το μέλι μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ανθεκτικών, στα αντιβιοτικά, βακτηρίων. Για να καταπραΰνουμε τον πονόλαιμο, προσθέτουμε μια της σούπας μέλι σε ένα φλιτζάνι ζεστό γάλα

-Κάντε γαργάρες αρκετές φορές την ημέρα με ζεστό αλατούχο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)

-Καραμέλες ή παστίλιες από το φαρμακείο, αυξάνουν την παραγωγή σάλιου και καταπραΰνουν την ξηρότητα του λαιμού, ενώ έχουν αντισηπτικές  και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες

-Υγραντήρας για ενυδάτωση του ξηρού λαιμού

-Παυσίπονο

Αν παρατηρήσετε κάτι από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με τον γιατρό

-Πυρετό πάνω από 38,5°C

-’Ασπρα στίγματα στις αμυγδαλές

-Υπερβολική παραγωγή σάλιου στα παιδιά

-Διογκωμένους λεμφαδένες

-Δύσπνοια ή δυσκολία κατάποσης

Μπορεί να γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα το παιδί μας, όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνουμε μόνοι μας αντιβίωση στο παιδί μας.  Η λήψη αντιβιοτικών γίνεται μόνο έπειτα από εξέταση και εφόσον ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.

 

 

2) Θέμα : « Δυσφαγία σε βρέφη και παιδιά: Πώς την αντιμετωπίζουμε?»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την λογοπαθολόγο-δυσφαγιολόγο Μπαρμακέλλη Ολυμπία.

 

Η σωστή και ολοκληρωμένη χωρίς ελλείματα σίτιση είναι ιδιαίτερα σημαντική στη βρεφική και παιδική ηλικία. Όλα τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης, ώστε να αναπτυχθούν και να είναι υγιή.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η φτωχή και πλημμελής διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας, ιδιαίτερα από 0 έως 3, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και τη νευρολογική ανάπτυξη του παιδιού. Για το λόγο αυτό, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σίτισης-κατάποσης βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο αποτυχίας να αναπτυχθούν επαρκώς (failure to thrive). Tα παιδιά αυτά είναι:

• πρόωρα λιποβαρή νεογνά
• παιδιά με διαταραχή στη συνέργεια του θηλασμού, κατάποσης και αναπνοής
• παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο διάστημα
• παιδιά με ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας
• παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά-δομικά προβλήματα
• παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και
• λιγότερο συχνά παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυϊας.

Η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης- κατάποσης, δηλαδή της σίτισης συνολικά αυτών των παιδιών από τον ειδικό λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο πραγματοποιείται με σκοπό να απαντήσει σε 5 βασικές ερωτήσεις:

• είναι ασφαλής;
• είναι επαρκής;
• είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη;
• είναι ευχάριστη; και
• χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Μένοντας στο τελευταίο ερώτημα θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιασθεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης (στοματικό, φαρυγγικό, οισοφαγικό). Για το λόγο αυτό εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες στην αξιολόγηση και αντιμετώπισή της. Οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: παιδονευρολόγος, παιδογαστρεντερολόγος, παιδοωτορινολαρυγγολόγος, παιδοπνευμονολόγος, παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού. Άλλες ειδικότητες που συμμετέχουν στη διεπιστημονική ομάδα είναι ο φυσιοθεραπευτής, ο εργοθεραπευτής και ο κλινικός διατροφολόγος.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια τη σημασία του γονέος/ τροφού σε αυτήν την ομάδα, ο οποίος θα εκπαιδευτεί να βοηθήσει το παιδί, ώστε να σιτισθεί με ασφάλεια καλύπτοντας τις βασικές διατροφικές, αναπτυξιακές και ψυχοσυναισθηματικές του ανάγκες. Ο λογοθεραπευτής-δυσφαγιολόγος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέλη αυτής της ομάδας, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού να σιτισθεί στοματικά με ασφάλεια, καθώς και για το σχεδιασμό του προγράμματος παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα βοηθήσουν στο σχηματισμό του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης. Η Arvedson (1993) αναφέρει τα πιο συνήθη κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι:

• έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης
• αδύναμες θηλαστικές κινήσεις
• αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά τη διάρκεια της σίτισης
• αυξημένη έμεση ή επαναλαμβανόμενος βήχας κατά τη σίτιση
• έναρξη νέας δυσκολίας σίτισης- κατάποσης
• διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης
• σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση
• ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης
• ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση
• λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση
• διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’
• απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης
• έμετοι
• ρινική ανάρροια
• αυξημένη σιελόρροια.

Η πρόωρη εκτίμηση και παρέμβαση για την αντιμετώπιση των διαταραχών σίτισης-κατάποσης στα βρέφη και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι

• οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας και για το λόγο αυτό επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας
• οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής και
• διότι η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις και πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το παιδί δεν αποτελεί την «ανατομική μινιατούρα ενός ενήλικα» ούτε βεβαίως είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις ανάγκες του αυτόνομα. Αυτό σημαίνει πως οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και άρτια ενημερωμένοι, όταν δουλεύουμε με παιδιά που παρουσιάζουν δυσφαγία, αναγνωρίζοντας τους προσωπικούς μας περιορισμούς και επιδιώκοντας την κάλυψη αυτών μέσα από εποπτικές μεθόδους και μεθόδους συνεχιζόμενης εκπαίδευσης.

Ειδικοί και γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται με ένα και μοναδικό στόχο: την επιτυχή ανάπτυξη του παιδιού. Η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα, προνοητικότητα και πάνω από όλα αγάπη. Η σίτιση ενός βρέφους ή παιδιού είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Η οικογένεια νοιώθει απομονωμένη, ότι κρίνεται και φοβάται την αποτυχία. Συνήθως έχει δοκιμαστεί αρκετά, πριν φτάσει στο λογοθεραπευτή-δυσφαγιολόγο και τον αντιμετωπίζει συχνά με αμφιβολία ή με αυξημένη προσδοκία. Ο λογοθεραπευτής- δυσφαγιολόγος πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και δεξιότητες του παιδιού και της οικογένειάς του καθώς και τους περιορισμούς τους αναλύοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πώς να προετοιμάσουμε το παιδί μας για τον ερχομό του μωρού »

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου σε συνεργασία με την  ΒΕΝΙΑ ΔΕΛΗΚΑΤΕΡΙΝΗ, σύμβουλο γονέων Aware Parenting, εμψυχώτρια θεατρικής έκφρασης.

O ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι μια εκπληκτική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αλλαγή, στην οποία καλούνται να προσαρμοστούν οι γονείς και ακόμα περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέρφια. Όπως σε κάθε αλλαγή, η κατάλληλη προετοιμασία δίνει την ευκαιρία σε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν καλύτερα. Χωρίζοντας την προετοιμασία σε  τρεις διαφορετικές χρονικά φάσεις -την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και την επιστροφή στο σπίτι-, μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει τα νέα συναισθήματα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο.

Στην εγκυμοσύνη
«Είμαι έγκυος!»
Εσείς και ο σύντροφός σας μάθατε τα ευχάριστα νέα: Είστε έγκυος! Πότε είναι, όμως, η στιγμή να το μοιραστείτε και με το παιδί σας; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αφομοιώσετε τα νέα· ως εκ τούτου, όταν είστε έτοιμοι να το ανακοινώσετε στον περίγυρό σας, είναι και η κατάλληλη στιγμή να το πείτε και στο παιδί.
«Μαμά, τι είναι η εγκυμοσύνη;» 
Βάλτε το παιδί στο κλίμα της νέας κατάστασης διαβάζοντας μαζί του βιβλία που δείχνουν τις φάσεις της εγκυμοσύνης και την ανάπτυξη του παιδιού μέσα στη μήτρα ή δείξτε του δικές του φωτογραφίες ή DVD από κάποιον υπέρηχο. Όσο θα πλησιάζει ο τοκετός, μπορείτε να το πάρετε μαζί σας σε έναν υπέρηχο, για να δει το αδερφάκι του την ώρα της εξέτασης.
Ένα (κλαψιάρικο) μωρό στο σπίτι 
Συνήθως το οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει το παιδί προσδοκίες λέγοντάς του ότι σύντομα θα έχει ένα αδερφάκι να παίζει. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική και αυτό απογοητεύει το παιδί. Προετοιμάστε το, λοιπόν, λέγοντάς του την αλήθεια. Πείτε του ότι ένα βρέφος είναι ευάλωτο και απόλυτα εξαρτημένο από τους γονείς του και κυρίως από τη μαμά του. Μιλήστε του για τον θηλασμό και την ανάγκη του μωρού να είναι στην αγκαλιά της μητέρας του. Εξηγήστε του επίσης ότι είναι πιθανό να κλαίει πολύ, αφού αυτός είναι ο τρόπος του να επικοινωνεί μαζί σας.
Κρατήστε τη ρουτίνα 
Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τον τοκετό προσπαθήστε να τηρείτε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα της οικογένειας. Δεν είναι η στιγμή για αλλαγές, όπως η εκπαίδευση τουαλέτας ή η διακοπή της πιπίλας. Τέτοιου είδους μεταβάσεις καλό είναι να γίνονται τον πρώτο καιρό της εγκυμοσύνης ή μετά τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, αφού το παιδί έχει τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Στον τοκετό
Αδερφάκι προσεχώς! 
Όταν θα πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί με ακρίβεια για την απουσία σας. Να προσδιορίσετε το ακριβές διάστημα που θα λείψετε από το σπίτι και το πότε θα επιστρέψετε μαζί με το μωρό. Εφόσον ο τοκετός δεν είναι προγραμματισμένος, όσο θα πλησιάζει η πιθανή ημερομηνία τοκετού θα χρειαστεί το παιδί να γνωρίζει ότι το αδερφάκι του μπορεί να έρθει στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο και ότι θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να έρθει το πρόσωπο που θα το φροντίζει και θα είναι μαζί του όσο η μαμά θα λείπει στο μαιευτήριο.
Η μαμά λείπει
Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει από πριν με ποιον θα μείνει όσο η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι στο μαιευτήριο. Είναι σημαντικό να πρόκειται για ένα πρόσωπο οικείο, με το οποίο θα αισθάνεται ασφάλεια. Εξίσου σημαντικό είναι το παιδί να παραμείνει στο σπίτι του, ώστε να μην αλλάξει τελείως η ρουτίνα του. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να μη μείνει όλες τις ώρες και τις μέρες στο μαιευτήριο, αλλά να προσπαθήσει να περάσει όσο πιο πολύ χρόνο μπορεί κοντά στο μεγαλύτερο παιδί.

Στο σπίτι
Η δική σας ώρα 
Επιστρέψατε στο σπίτι. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το πρωτότοκο παιδί να μην αισθάνεται παραμελημένο; Ορίστε μαζί του συγκεκριμένο χρόνο μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένος για να παίξετε οι δυο σας (η μαμά με το παιδί) χωρίς ενοχλήσεις και διακοπές. Μισή ώρα μπορεί να είναι αρκετή, αρκεί να είναι η δική σας ώρα. Ο μπαμπάς μπορεί να κάνει δραστηριότητες με το μεγαλύτερο παιδί εκτός σπιτιού (π.χ. παιδική χαρά ή ψώνια) ή και μέσα
στο σπίτι (παιχνίδι οι δυο τους) όσο η μαμά φροντίζει το βρέφος.
Λόγια τρυφερότητας 
Συνεχίστε να λέτε στο παιδί πόσο πολύτιμο είναι για εσάς. Πείτε του: «Σημαίνεις τα πάντα για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη/-ος που το μωρό έχει εσένα για αδερφή/-ό». Αφήστε το παιδί να ακούσει τα τρυφερά λόγια που λέτε για το ίδιο σε συγγενείς και φίλους. Όταν τα παιδιά ακούνε να καυχιέστε για αυτά σε άλλους, νιώθουν αποδοχή και αποκτούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Η σημασία της αποδοχής 
Εμπλέξτε το παιδί στη φροντίδα του βρέφους, αν και εφόσον το θέλει και στον βαθμό που το επιλέγει. Αναγνωρίστε τα δύσκολα συναισθήματα του παιδιού και τον πιθανό θυμό του προς το βρέφος. Δείξτε αποδοχή και κατανόηση, χωρίς να προσπαθήσετε να αλλάξετε αυτό που νιώθει. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν επιτρέπεται η επιθετική συμπεριφορά προς το μωρό, ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να ακούσετε και να αποδεχτείτε τον θυμό του.
Περί αγάπης 
Ως προς το βρέφος, προσπαθήστε να μη συγκρατείτε την εκδήλωση της αγάπης σας. Φιλήστε το και αγκαλιάστε το όσο συχνά το νιώθετε, ακόμα και όταν είστε όλοι μαζί, χωρίς να φοβάστε μήπως ζηλέψει το άλλο σας παιδί. Είναι σημαντικό το μεγαλύτερο παιδί να βλέπει ότι αγαπάτε το μωρό και ότι του δείχνετε την αγάπη σας, ενώ το ίδιο δεν στερείται την αγκαλιά και την επαφή μαζί σας. Έτσι δεν θα νιώσει ότι απειλείται από τη νέα παρουσία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: « Παιδί και διάρροια»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

 

 

Η διάρροια είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που πολλές φορές ταλαιπωρεί ακόμα και τα βρέφη. Μάθετε τις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τον τρόπο για να την αντιμετωπίσετε.

Πολύ συχνά τα παιδάκια εμφανίζουν κενώσεις πολύ πιο λεπτόρρευστες (νερουλές) από τις συνηθισμένες,  και μάλιστα σε μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνες που είχαν παλαιότερα. Τα συμπτώματα αυτά τις περισσότερες φορές σημαίνουν μια απλή διάρροια που διαρκεί περίπου 5 -7 ημέρες και οφείλεται συνήθως σε γαστρεντερίτιδα, σε μια λοίμωξη δηλαδή του γαστρεντερικού συστήματος που οφείλεται σε ιό. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συνηθισμένη και δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς.

Όταν η διάρροια διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, τότε έχουμε τη λεγόμενη χρόνια διάρροια. Η πιο συχνή αιτία της είναι η λανθασμένη αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας, με αποτέλεσμα η διάρροια να μεγαλώνει σε διάρκεια και να μην υποχωρεί εγκαίρως. Για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν ηλεκτρολυτικά διαλύματα από το στόμα κάθε 4 – 6 ώρες. Τα διαλύματα αυτά, όμως, πρέπει απαραίτητα να συνοδεύονται από στερεά τροφή. Η ιδανική διατροφή σε αυτή την περίπτωση αποτελείται από λευκώματα (μοσχάρι ή κότα), τα οποία θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της βλάβης που προκλήθηκε στο έντερο από τον ιό της γαστρεντερίτιδας, αλλά και λίπη (λάδι ή κρόκος αυγού) που θα ελαττώσουν την κινητικότητα του εντέρου με αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η διάρροια. Απαραίτητοι είναι πάντα οι υδατάνθρακες (ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες)  για να λαμβάνονται οι απαραίτητες θερμίδες, σε περιορισμένη όμως  ποσότητα.

Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά εμφανίζουν συχνά μια άλλη μορφή διάρροιας που οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και ονομάζεται  μη ειδική διάρροια των νηπίων. Σε αυτή την περίπτωση, η θρέψη του νηπίου είναι πλήρης γιατί, παρά την ταχεία διέλευση του εντερικού περιεχομένου, η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών είναι φυσιολογική και έτσι το νήπιο αναπτύσσεται φυσιολογικά και η σωματική του ανάπτυξη δεν επηρεάζεται. Σ” αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται διατροφή με λιγότερες φυτικές ίνες.

Οδηγίες προς τους γονείς

Όταν παρατηρήσετε ότι η διάρροια του μικρού σας δεν υποχωρεί, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες διατροφής:

1.      Ελαττώστε τα σάκχαρα (φρούτα, χυμοί), οι οποίοι συχνά υπερέχουν στη διατροφή των μικρών, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσουν από μόνα τους διάρροια.

2.      Φροντίστε η δίαιτα του μικρού σας να περιλαμβάνει λευκώματα (κρέας, ψάρι, κότα) και λίπος (ελαιόλαδο, κρέας), να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει όλα τα θρεπτικά συστατικά.

3.      Αποφύγετε τα φαρμακευτικά σκευάσματα του εμπορίου που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας.

4.      Η σίτιση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 4 - 6 ώρες.

Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο

Όταν δεν γνωρίζουμε την αιτία της χρόνια διάρροιας, τότε λέμε ότι το παιδί πάσχει από χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο. Με τον όρο αυτό εννοούμε μια σειρά συμπτωμάτων που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας άλλης σοβαρής νόσου. Οι πιθανές αιτίες εμφάνισης του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία:

Βρεφική ηλικία: Το χρόνιο διαρροϊκό σύνδρομο συχνά οφείλεται στην πολυσυζητημένη αλλεργία στο λεύκωμα του γάλακτος αγελάδας και πιο σπάνια σε μια σοβαρή κληρονομική ασθένεια, την κυστική ίνωση. Η αλλεργική αντίδραση στο λεύκωμα της αγελάδας επηρεάζει κυρίως το λεπτό έντερο, περιορίζοντας την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του μωρού. Γι” αυτό και τα βρέφη που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό συχνά εμφανίζουν διαταραχές της θρέψης και  στασιμότητα του σωματικού τους βάρους. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται όταν η διατροφή του βρέφους δεν περιλαμβάνει αγελαδινό γάλα και τα προϊόντα του. Φυσικά, η διατροφή του μωρού πρέπει να καθοριστεί απαραίτητα από τον παιδίατρο ή τον παιδογαστρεντερολόγο.

Νηπιακή ηλικία: Η πιθανότερη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου είναι η κοιλιοκάκη. Πρόκειται για μια πάθηση του λεπτού εντέρου, η οποία οφείλεται σε υπερευαισθησία στη γλουτένη, ένα λεύκωμα που υπάρχει στα δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και βρώμη). Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε κληρονομική προδιάθεση. Η θεραπεία βασίζεται και σε αυτήν την περίπτωση στον αποκλεισμό από το παιδικό διαιτολόγιο των τροφών που περιέχουν γλουτένη, σε συνεργασία πάντα με τον παιδίατρο. Ο παιδίατρος  σε συνεργασία με τον γαστρεντερολόγο αφού σιγουρευτεί για την ορθότητα της διάγνωσης με εργαστηριακές εξετάσεις, θα συστήσει την κατάλληλη δίαιτα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μια άλλη αιτία για την εμφάνιση του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου στη νηπιακή ηλικία είναι το παράσιτο λάμβλια, το οποίο μολύνει το έντερο και προκαλεί διάρροια και υποθρεψία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να χορηγηθούν ειδικά φάρμακα που καταστρέφουν το παράσιτο.

Γενικά, η θεραπεία του χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου εξαρτάται αποκλειστικά από τη διάγνωση των παθήσεων που αυτό υποδηλώνει. Ανάλογα με την αιτία υπάρχει και η ειδική θεραπεία. Πάντως, όταν ένα παιδί εμφανίζει παρατεταμένη διάρροια ανεξήγητης αιτιολογίας, το πρόβλημα πρέπει να διερευνηθεί εκτεταμένα από τον παιδίατρο, ειδικά όταν το βάρος του παιδιού παραμένει στάσιμο.

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε

·      Όταν οι οδηγίες διατροφής δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν τη διάρροια, θα πρέπει να επικοινωνήσετε οπωσδήποτε με τον παιδίατρο, ώστε να προλάβετε την πιθανή υποθρεψία και την ελάττωση του σωματικού βάρους.

·      Όταν η χρόνια διάρροια συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχουμε ένα περιστατικό χρόνιου διαρροϊκού συνδρόμου. Αν, για παράδειγμα, η κοιλιά του μικρού είναι μεγάλη, τότε το πραγματικό πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στην κοιλιοκάκη.  Αν υπάρχουν αλλεργικές εκδηλώσεις (αναπνευστικές ή δερματικές)  τότε πρέπει να διερευνηθεί η νόσος που προκαλεί το σύνολο των συμπτωμάτων αυτών.

 

 

 

 

 

2) Θέμα: «Η διατροφή στις παιδικές ιώσεις»

Από την συντακτική ομάδα του iatronet

 

 

 

Σε γενικά πλαίσια, μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

Τίποτα δεν υπάρχει πλέον που να μην αποδεικνύει πως έχει γίνει η μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τον συνωστισμό που δημιουργείται στους κλειστούς χώρους καθιστά τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν οι γονείς, καθώς οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία μετατρέπονται σε εστίες ιώσεων.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα. Ωστόσο, οι γονείς είναι αυτοί που θα βοηθήσουν σημαντικά ένα παιδί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει την ίωση της εποχής.

Η λύση.. στο πιάτο του!

Προσέχετε ώστε η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη:

Φροντίστε να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Φροντίστε να καταναλώνει τακτικά μέσα στην εβδομάδα τροφές όπως άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, οι οποίες είναι πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα. Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Σκεφτείτε την ενυδάτωσή τους παροτρύνοντάς τα να πίνουν άφθονο νερό και μη αλκοολούχα ροφήματα που θα βοηθήσουν τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών, αλλά και των υδατοδιαλυτών βιταμινών.

Στην περίπτωση που η γρίπη πρόλαβε και σας χτύπησε την πόρτα κρατήστε την ψυχραιμία σας..

Αν το παιδί σας δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό μην το πιέζετε να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής.
«Ενυδατώστε» τον πεσμένο του οργανισμό με νερό, φρούτα και χυμούς που περιέχουν επίσης και βιταμίνες, οι οποίες και θα φέρουν γρηγορότερη ανάρρωση.

Καλή επιλογή για μία ίωση μπορεί να αποτελέσει μία σούπα λαχανικών ή κρέατος- κοτόπουλου. Δώστε γεύση και αντιοξειδωτικά στη σούπα, βάζοντας λεμόνι.

Επιλέξτε γιαούρτι, ιδιαίτερα για παιδιά που παίρνουν αντιβίωση.
Αποφύγετε τα «βαριά» φαγητά, όπως τα τηγανιτά, τις πολλές σάλτσες και τα καρυκεύματα.

Όταν το παιδί σας αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα και ξεπεράσει την ίωση, πιθανόν να έχει χάσει λίγο βάρος. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας καθώς μέσα σε λίγες ημέρες θα δείτε πως θα επανέλθει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

Σε γενικά πλαίσια μία διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, παράλληλα με την τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής όπως το πλύσιμο χεριών, θα θωρακίσουν τον οργανισμό ενός παιδιού ενάντια σε κάθε είδους ίωση.

 

 

 

 

 

 

3) Θέμα: «Παιδί: Σηκώστε το από τον καναπέ

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

 

Το παιδί σας «σερφάρει» ατελείωτες ώρες στο Διαδίκτυο, αλλά σπάνια παίζει κυνηγητό ή κάνει ποδήλατο με τους φίλους του; Σας προτείνουμε τρόπους για να το παρακινήσετε να δραστηριοποιηθεί, ώστε να αναπτυχθεί σωστά, αντικαθιστώντας το game boy με το κρυφτό!

Το παιδί που παίζει ασταμάτητα παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν πηγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα με το ποδήλατο ούτε παίζει με τους φίλους του κυνηγητό σάς «αφήνει στην ησυχία σας», αλλά καλό είναι να ξέρετε πως ο δραστήριος τρόπος ζωής από πολύ μικρή ηλικία βοηθάει στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση υγιούς βάρους και στην ψυχοσωματική του υγεία. Υπάρχουν πολλοί απλοί τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει τη φυσική δραστηριότητα. Άλλωστε, τα παιδιά και οι νέοι από τη φύση τους θέλουν να κινούνται. είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που τους στερεί αυτή την πολύτιμη δυνατότητα. Γίνετε εσείς το πρότυπο Μην περιμένετε να γίνει το παιδί σας δραστήριο, αν δεν έχετε εσείς οι ίδιοι έναν ανάλογο τρόπο ζωής. Λειτουργήστε ως θετικό πρότυπο. Στα παιδιά αποτυπώνονται εικόνες από πολύ μικρή ηλικία και αργότερα τα πρώιμα βιώματά τους θα τα οδηγήσουν να μιμηθούν ένα δραστήριο τρόπο ζωής. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να απολαμβάνουν τη σωματική δραστηριότητα και να διασκεδάζουν, είναι πολύ πιθανό να θέλει να συμμετέχει και το ίδιο. Περπατήστε, λοιπόν, αντί να χρησιμοποιήσετε το αυτοκίνητο, προτιμήστε τις σκάλες όταν έχετε την επιλογή, πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο, οργανώστε εκδρομές και πεζοπορίες. Φροντίστε, πάντως, όλες αυτές οι δραστηριότητες να εναλλάσονται για να μη βαριούνται τα παιδιά, αλλά και να είναι στο πλαίσιο των σωματικών δυνατοτήτων τους.

Χαρίστε του δώρο-πρόκληση 
Ακόμα και η γιορτή ή τα γενέθλια του παιδιού σας μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για να το παρακινήσετε να γίνει δραστήριο. Αντί για ηλεκτρονικά παιχνίδια, επιλέξτε δώρα που ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα, όπως μπάλες, ρακέτες, σκοινάκι κλπ. Είναι σημαντικό, επίσης, να μην παγιδευτείτε από την υπερβολική σας αγωνία να γίνει το παιδί σας δραστήριο. Δεν είναι αναγκαίο να συμμετέχει σε αγώνες μπάσκετ ή ποδοσφαίρου για να είστε σίγουροι ότι γυμνάζεται. Στόχος σας είναι το παιδί να αγαπήσει την κίνηση. Ενθαρρύνετέ το, λοιπόν, να τρέξει, να παίξει σκοινάκι, κρυφτό. Μέσα από το παιχνίδι θα αισθανθεί ότι η άσκηση είναι διασκεδαστική.

Ενδιαφερθείτε για τις δικές του επιθυμίες 
Σημαντικό είναι το παιδί να δραστηριοποιείται και εκτός σχολείου. Πριν καταλήξετε, όμως, στην κατάλληλη απογευματινή ασχολία, πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις δικές του επιθυμίες. Αρκεστείτε να του δώσετε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να είναι σε θέση να επιλέξει ό,τι του αρέσει. Παραμερίστε τα προσωπικά σας κριτήρια και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε την εκδήλωση ενδιαφέροντος του παιδιού σας για κάποια ασχολία. Μπορείτε, επίσης, να ζητήσετε από ειδικούς (το γυμναστή του σχολείου ή έναν εργοφυσιολόγο) να σας προτείνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες που ταιριάζουν στο σωματότυπό του.

Πείτε όχι στην πίεση 
Αρκετοί γονείς, στην προσπάθειά τους τα παιδιά τους να έχουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, καταφεύγουν σε πιεστική συμπεριφορά με τα αντίθετα συνήθως αποτελέσματα. Μην απαιτείτε (ούτε με «πλάγιους τρόπους») το παιδί να έχει άριστες επιδόσεις στα αθλήματα ή να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Στόχος είναι να αγαπήσει την άσκηση και να την εντάξει σταδιακά στην καθημερινότητά του.

Διαλέξτε το χώρο 
Μόλις καταλήξετε στο είδος της δραστηριότητας, βεβαιωθείτε ότι ο χώρος που θα επιλέξετε είναι ταυτόχρονα ευχάριστος για το παιδί σας και βολικός για σας. Αν οι προπονήσεις δεν είναι στο δρόμο σας, το πιθανότερο είναι να κουραστείτε σύντομα και ίσως να τις διακόψετε. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι ώρες παρακολούθησης. Πρέπει να ταιριάζουν τόσο στο δικό σας πρόγραμμα όσο και στου παιδιού σας.

Η σημασία του προπονητή 
Η αναζήτηση δεν έχει τελειώσει ακόμη. Πριν ξεκινήσει το παιδί σας τη νέα του δραστηριότητα, χρειάζεται να σιγουρευτείτε ότι θα επιβλέπεται από τον κατάλληλο προπονητή. Επισκεφτείτε, λοιπόν, το χώρο και προσπαθήστε να ανακαλύψετε αν ο προπονητής έχει ευχάριστη προσωπικότητα, κατά πόσον είναι αυστηρός, αν τον ενδιαφέρει το παιχνίδι ή ασχολείται αποκλειστικά με τα παιδιά που μπορούν να διακριθούν κλπ. Είναι πολύ ουσιαστικό να ταιριάζει η συμπεριφορά του προπονητή με τη φιλοσοφία της οικογένειάς σας.

Τι είδους ενήλικος θα γίνει το παιδί σας; Ένα δραστήριο παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής ως ενήλικος διατηρώντας σταθερό φυσιολογικό βάρος και απομακρύνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης χρόνιων παθήσεων. Αντίθετα, τα παιδιά που κάνουν καθιστική ζωή αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικοι. Μακροπρόθεσμα η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα πίεσης και χοληστερίνης, αλλά και να συμβάλει στην εμφάνιση παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατη έρευνα, οι προειδοποιητικές ενδείξεις γι’ αυτές τις ασθένειες μπορεί να εντοπιστούν σε υπέρβαρους εφήβους ακόμη και από τα 15 χρόνια τους.
Προσέξτε τι σας λέει 
Όσο προσεκτική επιλογή και αν έχετε κάνει, μόνο η συμπεριφορά του παιδιού σας μπορεί να την επιβεβαιώσει ή αντίθετα να την αμφισβητήσει. Παρακολουθήστε το όταν γυρνάει από τις προπονήσεις και προσπαθήστε να καταλάβετε αν έχει περάσει καλά. Ζητήστε του να σας διηγηθεί τις εμπειρίες του με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. O ενθουσιασμός είναι η καλύτερη διαβεβαίωση ότι το παιδί είναι ευχαριστημένο από τη νέα του δραστηριότητα.

Νικητής ή ηττημένος;
Τα παιδί πρέπει να εκπαιδεύεται για πιθανές απογοητεύσεις. Προετοιμάστε το ότι μπορεί να χάσει η ομάδα του ή να μην παίξει καλά το ίδιο. Δώστε του να καταλάβει ότι δεν έχουν σημασία οι επιδόσεις, ότι αυτό που παίζει ρόλο είναι να περνάει καλά, να κινείται και να γυμνάζεται διασκεδάζοντας. Επιβραβεύστε το, λοιπόν, όταν έχει σχετικά καλές αποδόσεις, αλλά μην παραλείπετε να το ενθαρρύνετε στις περιπτώσεις που αποτυγχάνει.

Δηλώστε συμμετοχή 
Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να συμμετέχετε και εσείς σε διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με το παιδί σας. Ενημερωθείτε για δραστηριότητες στο πλαίσιο του σχολείου, του δήμου ή κάποιου συλλόγου, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και οι γονείς. Αφιερώστε λίγο χρόνο από το Σαββατοκύριακό σας για να οργανώσετε μια βόλτα με τα ποδήλατα οικογενειακώς ή συνοδεύστε το παιδί σας σε αθλητικές εκδηλώσεις.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

~~~~~~~

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

 

 

1)Θέμα: «Μύθοι και αλήθειες για τις παιδικές ασθένειες»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Νινέττα Φαφούτη σε συνεργασία με την παιδίατρο Δραμπέλη Ιωάννα

Πληροφορηθείτε τι είναι αλήθεια και τι ψέματα στις παιδικές ασθένειες, για να μην προβληματίζεστε άδικα για την υγεία των παιδιών σας.

Έχει μύθους η παιδιατρική; Και όμως, έχει. Πρόκειται για κάποια συμπτώματα, τα οποία μεγαλοποιούν οι τρομοκρατημένοι γονείς και τα κάνουν μύθους. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν σοβαρές αρρώστιες τις οποίες, επειδή ακριβώς φοβούνται υπερβολικά οι γονείς, τις «βλέπουν» παντού, στον παραμικρό βήχα του παιδιού, στα πρώτα δέκατα. Και αν ο γιατρός, για παράδειγμα, πει ότι το παιδί έχει ένα «αθώο φύσημα», συχνότατο φαινόμενο σε βρέφη ή σε παιδάκια, οι γονείς είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται για καρδιοπάθεια.

Σήμερα, περισσότερο από παλιά, οι γιατροί είναι σε θέση να πιστοποιήσουν αν υπάρχουν αυτές οι υποτιθέμενες ασθένειες και αρνούνται να δώσουν εντολή για περιττές μικροβιολογικές εξετάσεις. Αλλά, παρ” ότι οι περισσότεροι γονείς δέχονται τις εξηγήσεις του γιατρού και ηρεμούν, υπάρχει μια μειοψηφία που πέφτει θύμα της παλιάς νοοτροπίας ότι καλό είναι να ακούει κανείς και άλλες γνώμες. Έτσι, πολλά παιδιά παρακολουθούνται από περισσότερους από έναν παιδιάτρους ταυτόχρονα. Αυτή η συνήθεια θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καλοπροαίρετη διάθεση, αν το «θύμα» δεν ήταν τελικά το παιδί, που την πληρώνει και που μπορεί κι αυτό να γίνει κατά φαντασία ασθενής. Γι” αυτό πρέπει όλοι οι γονείς, λιγότερο ή περισσότερο αγχώδεις, να μάθουν να διώχνουν τις φαντασιώσεις τους _ δηλαδή, να τις αναγνωρίζουν. Για να σας βοηθήσουμε, σας παρουσιάζουμε τα χαρακτηριστικά των πιο κοινών συμπτωμάτων, τους μύθους που τα συνοδεύουν και τη σωστή αντιμετώπιση.

Βήχας

Τι είναι ο βήχας. Είναι ένα συχνό σύμπτωμα που έχει πολλές αιτίες. Ο βήχας, βασικά, είναι μια βίαιη εκπνοή και το σημαντικότερο αντανακλαστικό του πνεύμονα, ο οποίος προσπαθεί με το βήχα να αποβάλλει κάθε τι ξένο που εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.

Ο μύθος. Ο Βήχας κάνει τους γονείς να φοβούνται βρογχίτιδα, πνευμονία και, γενικά, ασθένειες των πνευμόνων, που τους τρομοκρατούν γιατί τους θυμίζουν τις αρρώστιες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες πράγματι χρόνιζαν άλλοτε και ταλαιπωρούσαν τα παιδιά.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Σε πολλές περιπτώσεις, ο βήχας οφείλεται στη βλέννα που βρίσκεται στο εσωτερικό του αναπνευστικού συστήματος και η οποία, ιδίως εξαιτίας της θέρμανσης των σπιτιών, ξηραίνεται και προκαλεί βήχα. Βέβαια, τις πιο πολλές φορές πρόκειται για ένα σύμπτωμα που οφείλεται σε λοιμώξεις των ανωτέρων αναπνευστικών οδών, πολύ συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Οι λοιμώξεις αυτές κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ιούς, και γι” αυτό δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών, ούτε η διενέργεια περιττών εργαστηριακών εξετάσεων. Ο παιδίατρος αφού εξετάσει το παιδί θα κρίνει αν χρειάζεται θεραπεία με βλεννολυτικά ή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. Κάποια απλά πρακτικά μέσα που βελτιώνουν το βήχα είναι: καθαρισμός και ενσταλάξεις φυσιολογικού ορού στη μύτη, αερισμός του δωματίου, άφθονα υγρά που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις, και βρεγμένα πανιά πάνω σε σώματα της θέρμανσης.

Πυρετός

Ο μύθος. Ο πυρετός είναι το σύμπτωμα που φέρνει συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη αιτία το παιδί στο γιατρό, επειδή πολλές σοβαρές ασθένειες αρχίζουν με πυρετό. Και αν κάποιοι γονείς είναι ψύχραιμοι, κάποιοι άλλοι από το περιβάλλον τους -παππούδες, φίλοι-  μπορεί να… σπείρουν τον πανικό.

Πώς θα τον αντιμετωπίσετε. Στις περισσότερες, σχεδόν, περιπτώσεις, ο Πυρετός των παιδιών οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις, και γι” αυτό δεν χρειάζεται να χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα οποία δεν ωφελούν σε τίποτα. Για την αντιμετώπιση του πυρετού αρκεί συνήθως ένα αντιπυρετικό και άλλα πρακτικά μέσα, όπως χλιαρό μπάνιο, κομπρέσες, αερισμός δωματίου, λίγα ρούχα, άφθονα υγρά, ύγρανση της ατμόσφαιρας εφόσον είναι ξερή και ζεστή.

Πυρετικοί σπασμοί

Ο μύθος. Υπάρχει ο φόβος ότι κάθε σπασμός είναι επιληψία, μια σοβαρή ασθένεια του νευρικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από έντονες κρίσεις σπασμών.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι η μοναδική επιπλοκή του πυρετού. Εμφανίζονται, κατά μέσον όρο, σε ένα στα τριάντα παιδιά, αλλά είναι πιο συχνοί σε ορισμένες οικογένειες. Συνήθως οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις και είναι συχνότεροι σε παιδιά ηλικίας δύο-τριών χρόνων. Μετά το έκτο έτος σπανίζουν, γι” αυτό, αν προκύψουν, το παιδί πρέπει να εξεταστεί εργαστηριακά για να βρεθεί η αιτία των σπασμών. Πολλές έρευνες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πυρετικούς σπασμούς και την επιληψία και έδειξαν ότι οι μισοί, περίπου, ενήλικες επιληπτικοί ως παιδιά δεν είχαν εκδηλώσει πυρετικούς σπασμούς. Η αντιμετώπιση του πυρετού είναι αρχικά με αντιπυρετικά φάρμακα, σιρόπι ή υπόθετο ενώ χλιαρά μπάνια και κομπρέσες με βρεγμένες πετσέτες βοηθούν στον έλεγχο του πυρετού. Αν όμως παρ” όλα αυτά ο πυρετός συνεχίζεται υψηλός 39⁰ - 40⁰ C για 3 - 4 ώρες, είναι απαραίτητη η μεταφορά στο νοσοκομείο.

Ο πονόκοιλος

Ο μύθος: Ο φόβος ότι είναι σκωληκοειδίτιδα. Κάθε φορά που το παιδί έχει πονόκοιλο, οι γονείς σκέφτονται τη σκωληκοειδίτιδα και τη χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Ο πονόκοιλος είναι πολύ συνηθισμένος στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες, συχνή αιτία του είναι κάποιος ιός και συχνά συνοδεύεται από εμετό και διάρροια. Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι και νοσήματα που δεν έχουν σχέση με την κοιλιά μπορεί να εκδηλωθούν με κοιλιακούς πόνους, όπως, για παράδειγμα, νοσήματα του ουροποιητικού (ουρολοίμωξη). Μετά τα έξι χρόνια, ένα στα τέσσερα κοριτσάκια και ένα στα δέκα αγοράκια πάσχουν συχνά από πόνους της κοιλιάς, οι οποίοι οφείλονται κυρίως σε ψυχολογικά αίτια.

Και η σκωληκοειδίτιδα; Στην πραγματικότητα, σε παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών εμφανίζεται σε ένα στα 250 παιδιά. Αν και μπορεί να εμφανιστεί σ” όλες τις ηλικίες, από τη βρεφική μέχρι τη γεροντική, είναι ασθένεια λιγότερο συχνή από όσο πιστεύεται. Προσοχή, λοιπόν. Η σκωληκοειδίτιδα δεν παραμονεύει πίσω από κάθε πόνο της κοιλιάς. Μόνο αν το παιδί παραπονιέται ότι πονάει συνεχώς πρέπει να εξετάσετε αυτή την περίπτωση, και ο γιατρός θα δώσει την ακριβή διάγνωση. Οι υποψίες ενισχύονται εάν ο πόνος συνεχίζεται αδιάκοπα για περισσότερες από δύο ώρες και εγγίζουν τη βεβαιότητα, όταν φτάνει και ξεπερνάει τις έξι ώρες. Οι πιθανότητες είναι ακόμη περισσότερες αν ο πόνος επιδεινώνεται όταν το παιδί κινείται, περπατά ή προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Το φύσημα στην καρδιά

Ο μύθος. Είναι το συναισθηματικό στοιχείο που έχει σχέση με την καρδιά και ό,τι την αφορά. Μόλις οι γονείς ακούσουν τον παιδίατρο να λέει ότι το παιδί τους πάσχει από ένα αθώο φύσημα στην καρδιά, χάνουν αμέσως την ψυχραιμία τους και δεν προσέχουν καν το γιατρό, που προσπαθεί να τους πείσει ότι η κατάσταση είναι εντελώς ακίνδυνη.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε: Το φύσημα είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που ακούγεται ανάμεσα σε δύο καρδιακούς κτύπους. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένο, και στα μικρά παιδιά είναι σχεδόν πάντοτε ακίνδυνο. Ένα παιδί μεγαλύτερο από τριών ετών, ιδίως μεταξύ τριών και εννέα χρόνων, μπορεί να παρουσιάσει ένα αθώο φύσημα. Η συχνότητα των αθώων φυσημάτων είναι μεγάλη (50%). Πρέπει να ορίζεται η έντασή τους; Η ένταση του φυσήματος δεν είναι πάντα ανάλογη με τη βαρύτητα της βλάβης (υπάρχουν καρδιοπάθειες που συχνά δεν έχουν φυσήματα).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων φυσημάτων είναι: Παρουσιάζουν μικρή ένταση και η έντασή τους μεταβάλλεται με τις φάσεις της αναπνοής και την αλλαγή θέσης του παιδιού. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό, ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα παιδιά αθλούνται έντονα, την τελευταία λέξη έχει ο γιατρός.

Η χλωμάδα (ωχρότητα)

Ο μύθος. Ο φόβος ότι η αιτία είναι μια ισχυρή αναιμία, που αποδυναμώνει το παιδί και «ασπρίζει» το πρόσωπό του.

Πώς θα το αντιμετωπίσετε. Όταν το παιδί φαίνεται χλωμό, ιδίως το χειμώνα, οι γονείς φοβούνται ότι το αίμα του δεν έχει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Είναι αλήθεια ότι η ωχρότητα αποτελεί σύμπτωμα αναιμίας, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι από τα συμπτώματα που εμφανίζονται κυρίως στις πιο σοβαρές μορφές της. Πριν, λοιπόν, οι γονείς πεισθούν ότι το παιδί τους είναι αναιμικό, ας ελέγξουν τον τύπο του δέρματός του, γιατί το λευκό χρώμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο στη διάρκεια του χειμώνα, αφού μειώνεται η έκθεση στον ήλιο, είναι απλώς χαρακτηριστικό των ατόμων με κόκκινα, ξανθά ή ανοιχτά καστανά μαλλιά και γαλανά ή πράσινα μάτια. Όσοι έχουν ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια, έχουν και ανοιχτό δέρμα , μπορεί να δείχνουν χλωμοί ιδίως όταν είναι κουρασμένοι ή έχουν κάποια ίωση. Σήμερα, πάντως, είναι γνωστό ότι η ωχρότητα μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη αναιμίας. Αν αυτή συνοδεύεται από ανορεξία και εύκολη κόπωση, τότε το πιθανότερο είναι να λείπει στο παιδί σίδηρος. Όσο για τις μικροβιολογικές εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι απόφαση του γιατρού.

Οι μύθοι των εξετάσεων

Η λανθασμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων των μικροβιολογικών εξετάσεων κάνει τους γονείς να φαντάζονται ανύπαρκτες ασθένειες.

Ας δούμε ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις λανθασμένης ερμηνείας.

Εξετάσεις αίματος: Οι φυσιολογικές τιμές των παιδιών διαφέρουν από των ενηλίκων, και οι τιμές που αναγράφονται στα έντυπα των εργαστηρίων αφορούν τους ενήλικες. Επομένως, πριν πανικοβληθείτε, ρωτήστε ποιες είναι οι σωστές τιμές για την ηλικία του παιδιού σας.

Καλλιέργεια ούρων: Είναι η εξέταση με την οποία διαπιστώνεται εάν το παιδί πάσχει από λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, εάν, δηλαδή, υπάρχουν βακτήρια. Συχνά, όμως, στα ούρα που συγκεντρώνονται σε ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια, υπάρχουν βακτήρια που προέρχονται από την επιδερμίδα των γεννητικών οργάνων ή από τα χέρια εκείνου που κρατά το σακουλάκι. Για να σημαίνει κάτι η εξέταση, πρέπει να υπάρχει ένας τύπος βακτηρίων σε ποσότητα μεγαλύτερη από 100.000/ml και πολλά λευκά αιμοσφαίρια στο ίζημα των ούρων.

Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα των παιδιών υπάρχουν αλλοιώσεις που οφείλονται στην ατελή ανάπτυξη του εγκεφάλου και εξαφανίζονται καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Προσοχή, λοιπόν. Μη θεωρήσετε παθολογικές αυτές τις εντελώς φυσιολογικές καταστάσεις.

 

 

 

 

2) Θέμα: «Είναι η εξυπνάδα κληρονομική ή όχι?»

Από την ιστοσελίδα iatronet Γράφουν οι: Δημήτρης Καραΐσκος, Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αλέξανδρος Λιάππας, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Central Lancashire και ο Ιωάννης Λιάππας, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής

Η ευφυΐα του ανθρώπου είδους είναι προϊόν… προσπάθειας ή γονιδίων; Πόσες πιθανότητες έχουμε να κάνουμε τα παιδιά μας εξυπνότερα από εμάς;

 

 

Κοιτάζοντας κανείς τον πλανήτη μας από ψηλά διαπιστώνει ότι οι μεγαλύτερες επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον έχουν πραγματοποιηθεί από τον άνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι εκατομμύρια είδη έμβιων όντων κατοικούν στον πλανήτη, το ανθρώπινο είδος κατάφερε να επιβληθεί στο φυσικό περιβάλλον, να προστατευθεί σε μεγάλο βαθμό από αυτό αλλά και να χρησιμοποιήσει τα αλλά είδη του ζωικού και φυτικού βασιλείου προς όφελος του. Η κυριαρχία αυτή του ανθρώπινου είδους ασφαλώς και δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί μια εξελικτική διαδικασία παράλληλα με κόπους συσσώρευσης γνώσης και εμπειρίας και μεταφοράς τους από γενιά σε γενιά.

Το ισχυρότερο ωστόσο χαρακτηριστικό που επέτρεψε την επιβολή του ανθρώπου είναι η νοημοσύνη του. Η νοημοσύνη είναι ένα σύνολο πνευματικών λειτουργιών που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να λύσουμε προβλήματα, αξιοποιώντας προηγούμενες εμπειρίες. Κατά τον Piaget, οι ουσιώδεις λειτουργίες της νοημοσύνης συνίστανται στην κατανόηση και στην ανακάλυψη, στο να κατασκευάζει δηλαδή η νοημοσύνη νέες δομές με βάση τις δομές που υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο. Κοινό στοιχείων των περισσότερων ορισμών και απόψεων είναι ότι η νοημοσύνη αφενός αποβλέπει στην προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον και αφετέρου είναι μια γενική και περίπλοκη λειτουργία που έχει σχέση με την συνολική ανάπτυξη του ψυχοσωματικού μηχανισμού του ατόμου με την επίδραση πολιτιστικών – φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.

Ένα ερώτημα που απασχολεί συχνά γονείς οικογένειες και άτομα μεμονωμένα είναι το κατά πόσο η νοημοσύνη είναι επίκτητη χαρακτηριστικό και καλλιεργείται ή αν πρόκειται για γενετική συνιστώσα και ο καθένας γεννιέται με ένα συγκεκριμένο νοητικό πηλίκιο. Το ερώτημα αυτό στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας ιδιαίτερα σε καθεστώτα απολυταρχικά στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν υπέρ νοήμονες, όπως και υπέρ αθλητές.

Οι έως τώρα έρευνες αναδεικνύουν ότι συμβάλλουν από κοινού γενετικές βιολογικές συνιστώσες καθώς και επίκτητη χαρακτηριστικά.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται κληρονομώντας από τους γονείς του τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί η νοημοσύνη του. Το γενετικό υλικό του πατέρα του και της μητέρας του θα καθορίσει το ανώτατο και το κατώτατο όριο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί το νοητικό πηλίκιο του παιδιού. Είναι φανερό ότι εάν ένα παιδί γεννηθεί από ιδιαίτερα ευφυείς γονείς, μάλλον ξεκινά τη ζωή του με μια καλή προίκα, ενώ εάν γεννηθεί με γονείς που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση η γενετική του προίκα θα είναι σχετικά φτωχή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί το τέκνο της πρώτης περίπτωσης να μην αξιοποίησε τα καλά γονίδια που κληρονόμησε και να κινηθεί στα κατώτερα όρια αυτών, ενώ το τέκνο της δεύτερης περίπτωσης να αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτό και νε πετύχει ένα αρκετά υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το πρώτο.

Ο άλλος παράγοντας τώρα που δρα καταλυτικά στη διαμόρφωση του δείκτη είναι η περιβαλλοντική συνιστώσα. Όπως η άσκηση οδηγεί το σώμα σε μια βελτιωμένη φυσική κατάσταση και σε υψηλές αθλητικές επιδόσεις με τον ίδιο τρόπο η εκπαίδευση η οποία ωστόσο παρέχεται στις δυο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ατόμου έχουν καταλυτική επίδραση στην εξέλιξη του δείκτη νοημοσύνης. Ένα καλά οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και λόγοι εσωτερικοί βασισμένοι σε κίνητρα μπορούν να οδηγήσουν σε καλλιέργεια της ευφυΐας και σε ανάπτυξη της. Η περιβαλλοντική συνιστώσα είναι ένας τροποποιήσιμος παράγοντας για αυτό και όλα τα εκπαιδευτικά συνθήματα έχουν επενδύσει στη γνώση, τη μάθηση τον ανταγωνισμό.

Δεν θα πρέπει να υποτιμά κανείς το ρόλο των κινήτρων που εμπλέκεται με ψυχολογικές συνιστώσες στη διαδικασία αυτή. Άτομα με χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα τους θα αναπτύξουν το κίνητρο της επίτευξης, μίας δηλαδή εσωτερικής ώθησης που μας οδηγεί να βελτιωνόμαστε διαρκώς, την πρωτοβουλία να αναλαμβάνουμε δράση και να αδράττουμε ευκαιρίες καθώς και την αισιοδοξία, δηλαδή την επιμονή μας να επιδιώκουμε τους στόχους μας παρά τις δυσκολίες.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι παρά την προίκα με την οποία μπορεί να ξεκινά κάποιος τη ζωή του, η νοημοσύνη είναι κάτι που μπορεί να χτισθεί και να αναπτυχτεί στα πρώτα όμως χρόνια της ζωής, που είναι καθοριστικά για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και τη θεμελίωση της ψυχικής υγείας.

 

 

 

3) Θέμα: «Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας»

Από την ιστοσελίδα vita και την Μυρτώ Αντωνοπούλου

 

Τι είδος νοημοσύνης έχει το δικό σας παιδί; Βρείτε τον τύπο του και βοηθήστε το να αναπτύξει τις κλίσεις του.

Τα 8 είδη νοημοσύνης 

1 Γλωσσική νοημοσύνη 
Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις.
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα.

2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις.
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές.

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική.
Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης.

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες.
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.

6 Μουσική νοημοσύνη 
Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες.
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.

7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία.
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.

8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο της Ελένης Γαρυφαλάκη «Πολλαπλή νοημοσύνη, Ανακαλύψτε τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα κρυφά ταλέντα των παιδιών σας!», των εκδόσεων Διόπτρα.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

 

1)Θέμα: «Γιατί πρέπει να προστατεύουμε το παιδί μας από την ζάχαρη?»

Από την ιστοσελίδα imommy και την Ελένη Χαδιαράκου

 

 

Είναι αλήθεια πως η ζάχαρη είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των περισσότερων παιδιών. Μια νέα όμως έρευνα μας διαβεβαιώνει για το πόσο επικίνδυνο είναι το να αφήνουμε τα παιδιά μας να τρώνε ανεξέλεγκτες ποσότητες!

Μειώνοντας την ποσότητα της ζάχαρης στη διατροφή των παιδιών, ειδικά εκείνων που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, μειώνονται μέσα σε 10 μόλις ημέρες οι πιθανότητες για πολλές μεταβολικές νόσους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Obesity.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι γονείς πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην πρόσληψη ζάχαρης από ότι στις συνολικές θερμίδες, όταν επιδιώκουν να κάνουν αλλαγές στη διατροφή των παιδιών τους.

Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα ασθενειών που εμφανίζονται ταυτόχρονα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή γλυκόζη, περίσσεια λίπους γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Η ηπατική νόσος και ο διαβήτη τύπου 2, ασθένειες που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ των παιδιών σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, λόγω της παχυσαρκίας και άλλων συνθηκών που προκαλούνται κυρίως από την κακή διατροφή.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Touro στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ προσπάθησαν να βρουν αν τα σωρευτικά αποτελέσματα της μεταβολικής νόσου οφείλονται στην παχυσαρκία, τις θερμίδες ή κάτι άλλο στη διατροφή. Βρήκαν ότι ο περιορισμός της ζάχαρης στα παιδιά, χωρίς να αλλάξει το σωματικό τολυς βάρος από κάποια άλλη δίαιτα κλπ μείωσε δραματικά τα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.

Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 44 παιδιών ηλικίας 9-18 ετών. Όλα τα παιδιά ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα και όλα είχαν επιδείξει σαφή συμπτώματα μεταβολικού συνδρόμου.

Τα παιδιά ακολούθησαν μια συγκεκριμένη διατροφή επί 9 ημέρες, όπου διατήρησαν την πρωτεΐνη, το λίπος και τους υδατάνθρακες που συνήθως κατανάλωναν, αλλά μείωσαν την πρόσληψη ζάχαρης από το 28% της διατροφής τους στο 10%.

Η ζάχαρη που κόπηκε από τη διατροφή των παιδιών αντικαταστάθηκε με άμυλο, όπως κουλούρια, δημητριακά και ζυμαρικά, αν και τα παιδιά μπορούσαν ελεύθερα να πάρουν φυσική ζάχαρη μέσω των φρούτων.

Μετά τις 9 ημέρες, οι ερευνητές διαπίστωσαν σαφή μείωση στην πίεση του αίματος, τα

τριγλυκερίδια, την κακή χοληστερόλη, τη γλυκόζη νηστείας και τα επίπεδα ινσουλίνης και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά.

 

 

 

2)Θέμα: «Ο ρόλος του ασβεστίου στην ανάπτυξη και τα οστά»

Από την ιστοσελίδα iatronet  και την κλινική διαιτρολόγο –διατροφολόγο Καλλιανιώτη Κωσταλένια

 

 

 

 

Στην παιδική ηλικία, ιδιαίτερο βάρος δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Η περίοδος ανάπτυξης του παιδιού είναι καθοριστική και για την εξέλιξη της υγείας του στη μετέπειτα ζωή. Κατά την παιδική ηλικία (6-11 ετών), αν και ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι ιδιαίτερα ραγδαίος, το ύψος και το βάρος αυξάνονται σχετικά γρήγορα και σταθερά.

Την περίοδο αυτή όλα τα θρεπτικά συστατικά της διατροφής είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη. Ιδιαίτερο βάρος, ωστόσο, δίνεται σε συστατικά που είναι υπεύθυνα για το χτίσιμο γερού σκελετού, με σημαντικότερο το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, το μαγνήσιο και το φώσφορο.

Ασβέστιο και ανάπτυξη των οστών

Η πρόσληψη ασβεστίου κατά την παιδική ηλικία σε επαρκείς ποσότητες είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Μάλιστα ακριβώς επειδή κατά την ενήλικη ζωής η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται σταδιακά, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες ασβεστίου καθημερινά.

Έτσι η διατροφή τους σε μια τόσο νεαρή ηλικία καταφέρνει να επηρεάσει τόσο την ανάπτυξη τους κατά την εφηβεία (αποφυγή ραχίτιδας) όσο και τις δυσμενείς επιπτώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία (οστεοπόρωση). Καλές πηγές ασβεστίου αποτελούν τα γαλακτοκομικά όπου μετά την ηλικία των δύο ετών συστήνεται η κατανάλωση ημιαποβουτυρωμένων, τα τυριά, τα ψάρια (ιδιαίτερα αυτά που καταναλώνονται με το κόκκαλο) αλλά και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμοί.

Βιταμίνη D, ο σύμμαχος του ασβεστίου και όχι μόνο

Η απορρόφηση του ασβεστίου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσληψη βιταμίνης D. Η παρουσία της βιταμίνης D, βοηθά και ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου από τον γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βιταμίνη D συνδυάζεται συχνά μαζί με τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο, όπως εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Η κύρια όμως πηγή της βιταμίνης στον άνθρωπο θεωρείται η σύνθεσή της στο δέρμα. Πολύ λίγα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή περιέχουν βιταμίνη D. Τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως διάφορα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλα, τόνος, ρέγγα) και αυγά, αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης.

Ο ρόλος του μαγνησίου και του φωσφόρου στο σχηματισμό των οστών

Δύο άλλα θρεπτικά συστατικά τα οποία σχετίζονται με την υγεία των οστών είναι το μαγνήσιο και ο φώσφορος. Περίπου τα 2/3 του μαγνησίου στο σώμα μας βρίσκονται στα οστά. Αντίστοιχα, περίπου το 80% του φωσφόρου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια, κι αυτό γιατί βοηθά στη δημιουργία και το σχηματισμό των δοντιών.

Ιδιαίτερα καλές πηγές φωσφόρου αποτελούν τα γαλακτοκομικά και τα ψάρια, ενώ καλές πηγές μαγνησίου αποτελούν όσπρια όπως τα φασόλια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι, ο σολομός κα.

Με άλλα λόγια, η καλή υγεία και το χτίσιμο ενός γερού και συμπαγούς σκελετού προϋποθέτει τον εμπλουτισμό της δίαιτας των παιδιών με καλές διατροφικές πηγές ασβεστίου, βιταμίνης D, μαγνησίου και φωσφόρου, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους στα τόσο απαραίτητα αυτά θρεπτικά συστατικά.

 

 

 

 

3) Θέμα: «Πόσο ώριμα είναι τα παιδιά?»

Από την ιστοσελίδα vita και την συμβουλευτική ψυχολόγο Βογιατζή Λουίζα

 

 

Eίναι αλήθεια ότι «τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν»; Πολλοί γονείς τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι ανόητοι ενήλικοι. Eίναι πράγματι έτσι ή μήπως εμείς με τη συμπεριφορά μας τους κλείνουμε το δρόμο προς την ωριμότητα και την υπευθυνότητα;

 

«Mωρό παιδί είναι, δεν νιώθει», «μα τα παιδιά ξεσυνερίζεσαι τώρα;», «όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις», «είσαι μικρός ακόμη για τέτοια πράγματα»: τέτοιες φράσεις, με τις οποίες συχνά απευθυνόμαστε ή αναφερόμαστε στα παιδιά, αντανακλούν την πεποίθηση ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση, επειδή λόγω ηλικίας είναι ανώριμα, καταλαβαίνουν λιγότερα, έχουν περιορισμένες ικανότητες και μειωμένη αντίληψη. Kι όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μάς ξαφνιάζουν με τις αντιδράσεις τους και μπορεί να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ίσως είναι πιο ώριμα -ή «αλλιώτικα» ώριμα- από όσο εμείς (θέλουμε να) πιστεύουμε.

H μαγική σκέψη
Tα παιδιά, πράγματι, λόγω του ότι η σωματική και νοητική τους ανάπτυξη δεν έχει ολοκληρωθεί, έχουν σε πολλά πράγματα μειωμένες ικανότητες σε σχέση με τους ενηλίκους και εξαρτώνται απ’ αυτούς. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να αντεπεξέλθουν μόνα τους στις ίδιες τους τις ανάγκες. Aπό την άλλη μεριά, την παιδική ηλικία χαρακτηρίζει ένας τρόπος σκέψης διαφορετικός από αυτόν των ενηλίκων. Aυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πράγματα -και πολύ περισσότερο ο τρόπος που αντιδρούν σε αυτά- δεν συμβιβάζεται με αυτό που ονομάζουμε λογική, κοινό νου, «πραγματικότητα». H κατανόηση και εξήγηση που δίνουν τα παιδιά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και μέσα τους στηρίζεται καταρχήν ακόμη στη μαγική σκέψη, που απομεινάρια της μπορούμε ίσως να διακρίνουμε στη φαντασία, τα όνειρα ή τις «ευχές» των ενηλίκων (το θέλω αυτό τόσο πολύ, που αν «βγει» το τάδε νούμερο θα γίνει). Στην αντίληψη των παιδιών κυριαρχεί αυτού του είδους η μαγική σκέψη, ενώ τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν μια πιο πραγματιστική και ορθολογιστική άποψη για τα πράγματα.

«Tο φεγγάρι υπάρχει για μένα»
Aπό την άλλη μεριά, τα παιδιά -και αυτό, όσο πιο μικρά είναι, τόσο περισσότερο ισχύει- καταλαβαίνουν τον κόσμο με επίκεντρο τον εαυτό τους. Aυτό είναι καταφανές στις εξηγήσεις που δίνουν τα πολύ μικρά παιδιά π.χ. σε φυσικά φαινόμενα: «το φεγγάρι είναι εκεί για να με φωτίζει να βλέπω τη νύχτα». Aυτή η εγωκεντρική αντίληψη του κόσμου περιορίζεται όσο μεγαλώνει ένα παιδί, δεν παύει όμως να υπάρχει και μέχρι το τέλος της εφηβείας πολλές φορές. Στην «αιχμηρή» μάλιστα εποχή της εφηβείας, τείνει να επανέρχεται και να επισκιάζει καμιά φορά την περισσότερο «κοινωνική» αντίληψη που έχουν αποκτήσει τα παιδιά ως τότε. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής συμπεριφοράς που συμβάλλει στο να τα βλέπουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ως ανώριμα, είναι ο παρορμητισμός. Tα παιδιά είναι πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα στα συναισθήματά τους και τις παρορμήσεις τους από τους ενηλίκους, κάτι που επίσης ελαττώνεται και εξισορροπείται καθώς μεγαλώνουν. Aυτό σημαίνει ότι, όταν ένα παιδί βρίσκεται υπό την επίδραση ενός δυνατού συναισθήματος είτε θετικό είναι αυτό είτε αρνητικό-, κατά κάποιον τρόπο κατακλύζεται από αυτό το συναίσθημα, τον πόνο, τη χαρά, το φόβο, το θυμό, τον ενθουσιασμό, τη ζήλια, τη θλίψη και συνήθως δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να μετριάσει τη συμπεριφορά του.

Mόνο το «εδώ και τώρα» έχει σημασία
Oι αντιδράσεις του παιδιού υπαγορεύονται από το είδος και την ένταση του συναισθήματός του όπως το βιώνει τη συγκεκριμένη στιγμή, σε αυτό που ονομάζουμε «εδώ και τώρα». Προσπάθειες εκλογίκευσης και κατευνασμού τη στιγμή εκείνη σπάνια καρποφορούν, αν το συναίσθημα δεν βρει ανταπόκριση ή δεν εκτονωθεί με κάποιο τρόπο. Στα πολύ μικρά παιδιά ίσως συγχωρούμε τέτοιου είδους φέρσιμο, αν και μας θυμώνει, γιατί το θεωρούμε ιδιοτροπία. Με λίγο μεγαλύτερα παιδιά όμως είμαστε πιο αυστηροί, επειδή πιστεύουμε ότι πρόκειται για μία ακόμη απόδειξη ανωριμότητας. Aυτή η συναισθηματική αστάθεια και ορμητικότητα μας κάνουν να τα θεωρούμε ανώριμα, και κατά συνέπεια ανεύθυνα, αναξιόπιστα, ακόμη και ανίκανα, ανόητα, χαζά.

Oι κατακτήσεις των παιδιών, μέτρο της ωριμότητάς τους
Eίναι όμως πράγματι έτσι τα παιδιά; Eίναι η μαγική τους σκέψη, η λιγότερο τιθασευμένη φαντασία, ο κάποτε μη «ρεαλιστικός» τρόπος τους να βλέπουν τον κόσμο και ο παρορμητισμός τους τεκμήρια ανωριμότητας ή μήπως τα αδικούμε, κρίνοντας την ωριμότητά τους σαν να ήταν ενήλικοι; Aυτό είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε το κατά πόσο τα παιδιά είναι ώριμα. Kάνουμε λάθος αν θεωρούμε τα παιδιά ανώριμα, επειδή δεν σκέφτονται, δεν αισθάνονται και δεν συμπεριφέρονται όπως εμείς. Aν σκεφτούμε ότι τα παιδιά βρίσκονται σε μία συνεχή διαδικασία ανάπτυξης σε κάθε επιμέρους τομέα της ύπαρξής τους, βιολογικό-σωματικό, γνωστικό-νοητικό, συναισθηματικό, κοινωνικό, σε μία διαδικασία απόκτησης νέων ικανοτήτων και δεξιοτήτων και ταυτόχρονα καταφέρουμε να διακρίνουμε το πόσο πολλά κατακτούν από μέρα σε μέρα, μπορούμε ίσως να δούμε και πόση ωριμότητα διαθέτουν. Tο θέμα της ωριμότητας των παιδιών είναι σύνθετο, επειδή λειτουργεί σαν αυτό που ονομάζουμε «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Όσο τα αντιμετωπίζουμε σαν να είναι ανώριμα, πράγματι τα «βοηθάμε» να φέρονται ανώριμα, επιβεβαιώνοντας έτσι την αντίληψη που έχουμε γι’ αυτά. Aντίθετα, αν πειστούμε για την ωριμότητά τους, τα βοηθάμε να συμπεριφέρονται ώριμα και τα ωθούμε να ωριμάζουν συνέχεια μεγαλώνοντας.

Oι ευθύνες ωριμάζουν τα παιδιά

Άμεσα συνδεδεμένο με την ωριμότητα είναι το ζήτημα της ευθύνης. Ωριμότητα και υπευθυνότητα πάνε μαζί και δύσκολα θα ονομάσουμε ώριμο κάποιον που επιδεικνύει ανευθυνότητα απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. H υπευθυνότητα όμως αποκτάται σταδιακά, όταν κάποιος έχει την ευκαιρία να αναλαμβάνει ευθύνες. Aυτό ξεκινάει στα παιδιά καταρχήν από τις πιο απλές ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους. Tα παιδιά είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους, κάτω από κανονικές συνθήκες, σε οτιδήποτε εναπόκειται στις δικές τους σωματικές ικανότητες. Μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις κινήσεις τους όταν σκαρφαλώνουν κάπου μόνα τους, την ταχύτητα όταν τρέχουν, το ύψος όταν πηδούν. Mπορούν επίσης από αρκετά μικρή ηλικία να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται, ώστε να αποφεύγουν τους εξωτερικούς κινδύνους, πώς να περπατούν δηλαδή στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύουν από τ’ αυτοκίνητα, πώς να κινούνται όταν βρίσκονται σε πλήθος για να μη χαθούν.
Tα παιδιά μπορούν να είναι ακόμη και σοφά
Xαρακτηριστικό για την παιδική σοφία -όχι απλώς ωριμότητα- είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά ερωτήματα, π.χ. το θέμα του θανάτου. Aν τα αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και δεν προσπαθούμε να τα κοροϊδέψουμε, λέγοντάς τους ότι ο θάνατος ισχύει για τους άλλους και όχι για μας, θα δούμε ότι οι αντιδράσεις τους περιλαμβάνουν και συναισθηματικότητα, αλλά και αυτοσυγκράτηση, συμπόνια και μία πνευματικότητα, που εμείς προσπαθούμε να την ξαναβρούμε όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια ερωτήματα.

H ωριμότητα που λείπει από τους μεγάλους
Tαυτόχρονα, τα παιδιά έχουν αίσθημα ευθύνης απέναντι στους άλλους και συχνά μας καταπλήσσουν με τη συμπεριφορά τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ένα «φυσιολογικό» οικογενειακό περιβάλλον, που έχει σταθεί με αγάπη και φροντίδα στις βασικότερες ανάγκες τους, έχουν μία έμφυτη ηθική και κοινωνικότητα. Νοιάζονται δηλαδή τους άλλους, ειδικά τα πιο μικρά ή πιο αδύναμα παιδιά, καταλαβαίνουν τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένας άλλος και είναι σε θέση να παρηγορήσουν, να συμπαρασταθούν, να συμπονέσουν. Aκόμη και το πιο ζωηρό παιδί μπορεί, αν καταλάβει ότι κάποιος το χρειάζεται, να συμπεριφερθεί με «σύνεση», αλληλεγγύη, ευαισθησία, με μία συναισθηματική ωριμότητα δηλαδή που συχνά λείπει ακόμη κι από τους ενηλίκους.

Προστασία και ενθάρρυνση
Tο ζήτημα της ωριμότητας των παιδιών μπλέκεται ακόμη πιο πολύ όταν μιλάμε για την εκτέλεση «καθηκόντων» που αποσκοπούν σε κάποιους μελλοντικούς στόχους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα σχολικά καθήκοντα. Θεωρούμε ανώριμη τη συμπεριφορά των παιδιών που δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι για το μέλλον τους να είναι από μικρά «καλά» στο σχολείο και ξεχνάμε το γεγονός ότι τα παιδιά δεν μπορούν να σκεφτούν στο μέλλοντα. Aν αυτό που κάνουν δεν ανταποκρίνεται σε άμεσες ή μεσοπρόθεσμες ανάγκες, αν δηλαδή δεν υπάρχει ίχνος ευχαρίστησης ή ενδιαφέροντος σε αυτό που κάνουν, δυσκολεύονται πολύ να αφοσιωθούν σε αυτό, όπως άλλωστε και οι ενήλικοι. Aπό την άλλη μεριά, μπορούμε να δούμε πόση υπευθυνότητα και ώριμη συμπεριφορά μπορούν να επιδείξουν σε οποιαδήποτε σχολική δραστηριότητα καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον τους. Eίναι γεγονός ότι πολλά παιδιά συμπεριφέρονται με τρόπο που κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Mπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι πρόκειται για παιδιά που δεν αντιμετωπίστηκαν ως ώριμα και υπεύθυνα άτομα, με -ακόμη- περιορισμένες δυνατότητες. Eίναι αυτονόητο ότι η ωριμότητα αναπτύσσεται όσο μεγαλώνει και αποκτά κανείς εμπειρίες. Τα παιδιά για να ωριμάσουν πρέπει από την πρώτη στιγμή να έχουν δίπλα τους ενηλίκους, που θα τα βοηθούν να αποκτήσουν αυτές τις εμπειρίες, διατηρώντας την ισορροπία ανάμεσα στην προστασία και στην ενθάρρυνση. Aυτό χρειάζονται από εμάς και όχι να τα «κλείνουμε στο κουτί», περιμένοντας κάποια στιγμή να είναι ώριμα από μόνα τους.

Aνεμελιά δεν σημαίνει ανωριμότητα

Ίσως αυτό που μας κάνει να αμφισβητούμε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα των παιδιών είναι το ότι τα παιδιά μπορούν να αντεπεξέρχονται στις ευθύνες απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους, παραμένοντας ταυτόχρονα ανέμελα, ξένοιαστα και ανάλαφρα. Aυτή την ικανότητα την έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό οι ενήλικοι, και έτσι τείνουν να συγχέουν την ανεμελιά των παιδιών με ανωριμότητα και έλλειψη αισθήματος ευθύνης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~

 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

 

Μία ακόμη δημιουργική σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της και είμαστε όλοι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που τα παιδιά έλαβαν όλα τα εφόδια που χρειάζονται για το μέλλον τους με σκοπό την ανάπτυξη της ολόπλευρης προσωπικότητας τους (σε τομείς: γνωστικούς, σωματικούς και ψυχοσυναισθηματικούς).

Στο ζεστό και οικογενειακό μας περιβάλλον με τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής καθαριότητας τόσο του σχολείου όσο και των μαθητών και την τήρηση του εσωτερικού κανονισμού του σχολείου, διασφαλίσαμε την καλή τους υγεία και ως επακόλουθο όλοι οι στόχοι που είχαμε θέσει για κάθε παιδί στην αρχή του εκπαιδευτικού έτους να έχουν επιτευχθεί!!

Η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη σας στάθηκαν έμπρακτοι αρωγοί σε καθημερινή βάση στο εκπαιδευτικό μας έργο και αποτέλεσαν τους βασικούς πυλώνες της σωστής συνεργασίας σχολείου – οικογένειας !!!

Σας ευχαριστούμε θερμά για τη συνεργασία, την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση σας προς τον χώρο μας κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς. Ευχόμαστε σε όλους σας να απολαύσετε ξέγνοιαστες στιγμές με τις οικογένειες σας, να ξεκουραστείτε και να περάσετε ένα όμορφο και δροσερό καλοκαίρι !!! Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβριο όπου θα είμαστε και πάλι μαζί !!!

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

~~~~~~~